Dear my love

New charactersPart

//ณ มุมๆหนึ่งของโรงเรียนzzyวิทยา

“อ.... เอ่อ.... คือว่า”

“จะพูดอะไรก็รีบพูดมาสิ”

“ม...มาลองคบกับเราไหม”

“ฉันไม่ชอบผู้ชายจบนะ มีอะไรอีกไหม”

“ลองคบกันเราก่อนได้ไหมเผื่อจะเกิดชอบเราขึ้นมาบ้าง”

“ไม่ ฉันเกลียดผู้ชาย! ถ้าไม่มีอะไรฉันขอตัวละ”

          ใครจะมองฉันยังไงก็ช่างแต่นี้เป็นอคติส่วนตัวของฉันที่มีต่อผู้ชาย เพราะพ่อของฉันเป็นคนขี้เหล้าเมายาชอบเล่นการพนัน พอกลับมาบ้านก็ชอบตบตีแม่ของฉันจนฉันได้รอยแผลเป็นที่ไหล่ ฉันต้องทนกับสภาพครอบครัวแบบนี้ตั้งแต่เด็กฉันเลยไม่สะทกสะท้านอะไรเวลามีเรื่องฉันก็ไม่เคยแพ้ใคร

          ตอนนี้ฉันอยู่กับแม่แค่2คน เพราะพ่อฉันเมาและไปทะเลาะกับลูกเจ้าของร้านเหล้าจนน้องคนนั้นเกือบโดนฆ่าเจ้าของร้านเลยแจ้งตำรวจจับข้อหาพยายามฆ่า ฉันไม่ได้เสียใจที่พ่อโดนตำรวจจับด้วยซ้ำ ไม่มีแม้น้ำตาให้ไม่มองหน้าแต่ถึงกระนั้น สายตาของฉันมันคล้ายพ่อมากๆจนไม่อยากเอากระจกมาส่องดูหน้าตัวเอง

          ฉันยอมรับเลยว่าในโลกนี้ฉันคงจะไม่มีทางญาติดีกับผู้ชายคนไหนในโลกนี้ได้อีก และคงจะหาเพื่อนได้ยากเพราะนิสัยเย็นชาและไม่เคยแคร์ใครมาแต่ไหนแต่ไรเลยมีแต่ยัยธารเป็นเพื่อนแค่คนเดียวในชีวิตของฉัน ในตอนแรกที่ฉันพายัยธารไปบ้านฉันครั้งแรกยัยนั่นบอกว่า “มีตกใจนิดๆนะที่สภาพครอบครัวแกเป็นแบบนี้ แต่เราก็ไม่ได้คิดมากนะไม่ต้องห่วง” ฉันละซึ้งจริงๆกับความซื่อสัตย์กับเพื่อนแบบนี้

//พักเที่ยง ณ โรงอาหาร

“เฮ้ย แกจะไม่ไปทำงานที่ร้านพี่เราด้วยกันจริงๆเหรอ”

“อืม เราไม่ค่อยถูกกับงานบริการเท่าไหร่”

“แต่งานที่แกทำมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ผู้หญิงทำปะวะ”

“ก็แค่พนักงานยกของ จะเอาอะไรมากวะแค่ใช้แรงนิดหน่อยก็ได้ตังแล้ว แบบนี้ดีจะตาย”

“เราไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แต่แกควรจะหักสร้างสัมพันธ์ที่ดีกับคนอื่นบ้างป่ะ แกยิ้มสวยจะตายมาทำหน้ามุ่ยอย่างงี๊ใครเค้าจะมาจีบวะ”

“มันก็มีคนมาขอฉันเป็นแฟนอยู่นี่ ฉันเป็นของฉันแบบนี้ถ้ารับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับ”

          พอฉันพูดเสร็จธารก็ส่ายหน้าเหมือนเอือมระอากับคำพูดที่เย็นชาของฉัน ฉันผิดตรงไหน ถ้ารับนิสัยจริงๆฉันไม่ได้ก็ไม่ต้องคบง่ายออก จะเป็นผลดีซะด้วยซ้ำกับไอ้พวกที่มาแอ๊บตอแหลน่ารักมุ้งมิ้งอะไรก็ไม่รู้ ฉันไม่เคยคิดที่จะมาทำตัวแบบนี้เลยซักนิดและคงคิดว่าไม่มีทางที่จะทำ

          วันนี้ก็เป็นเหมือนเดิมกับพ่อเลี้ยงคนใหม่ เขาอาจจะดีกับฉันแต่ยังไงซะฉันก็ไม่ค่อยอยากจะญาติดีด้วยเท่าไหร่นัก ฉันไม่อยากไว้ใจใครฉันไม่อยากฝากใจไว้ที่ใครอีกแล้วเพราะฉันกลัว.... ฉันกลัวว่าฉันจะเจ็บอีกครั้งนึง

//ห้องนอน

“น่าเบื่อจริงๆ ไม่มีอะไรให้ทำเลย”

ติ๊ง~[Line]

[ยัยธาร : เฮ้ยแก วันนี้ฉันเจอรุ่นพี่ที่เคยทำงานอยู่ที่ร้านของพี่ฉันทำตอนนี้ด้วยอะ สวยมากเลย]

[### : ไหนฉันขอดูรูปหน่อย]

/you send a photo\

[### : สวยจริงๆด้วย พนักงานใหม่เหรอ]

[ยัยธาร : ดูท่าว่าจะไม่น่าจะใช่เพราะรู้จักพี่ฉันด้วย น่าจะชื่อปลายมั้ง เห็นพี่ฉันบอกว่าเขาเป็นคนดูแลสาขาที่ 2 ที่อยู่ใกล้บ้านแกไง]

[### : อ๋อ~ น่าสนแห่ะ]

[ยัยธาร : แกจะจีบเขาเหรอ]

[### : ใช่ ฉันชอบเขา]

[ยัยธาร : แกจะบ้าหรือไง เขาแต่งงานแล้วนะถึงจะเป็นผู้หญิงก็เถอะ]

[### : แกก็คอยดูละกัน] พอดีเลยฉันกำลังเซ็งๆอยู่เหมือนกัน เขาเป็นพวกเลสเบี้ยนเหมือนกันด้วยซินะ ไปลองจีบดูดีกว่าเผื่อว่าเขาจะสนใจความสวยดุของฉันบ้าง

//ร้าน Make you love 2

กริ๊งงๆ~

“สวัสดีค่า ยินดีต้อนรับค่ะ^^” เมื่อฉันเดินเข้ามาในร้านฉันก็ต้องตกตะลึงในความสวยของพี่ปลาย ฉันเดินดุ่มๆเข้าไปจ้องหน้าพี่ปลายโดยไม่รู้ตัว

“อ....เอ่อ.... น้องจะรับอะไรดีคะ” พอพี่ปลายถามฉันเลยได้สติแล้วทำตัวตามปรกติ

“เราไม่ได้มากินเค้กหร่อกคะ เรามาสมัครงาน”

“ถ้างั้นน้องตามพี่มาได้เลยคะ ^^” เป็นผู้หญิงที่ยิ้มเรี่ยราดเสียจริงทำเอาหัวใจเต้นไม่หยุดเลยเห็นไหมเนี่ย

“แอมคะ เฝ้าหน้าร้านให้หน่อยนะเราจะพาน้องเขาไปกรอกใบสมัครซักแปบนึง”

“จ้า เดี๋ยวเราดูให้” ฉันสังเกตเห็นแหวนเพชรที่อยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของทั้งคู่

‘ยัยเตี้ยคนนี้เหรอเป็นแฟนพี่ปลายหึ!’ ฉันยิ้มเยาะให้ผู้หญิงคนนั้นพร้อมเดินตามพี่ปลายไปติดๆ

//ห้องพนักงาน

“น้องกรอกข้อมูลส่วนตัวในนี้เลยนะคะ” พี่ปลายยื่นใบสมัครมาให้ฉัน พอฉันกรอกเสร็จพี่ปลายก็อ่านประวัติฉันซักพักนึงแล้วค่อยถามไถ่เรื่องการทำงาน ฉันคุยเรื่องงานกับพี่ปลายซักพักแล้วค่อยเปิดประเด็นพูดขึ้นมา

“พี่ปลายคะ หนูขอเบอร์พี่หน่อยได้ไหมคะ”

“น้องปิ่นจะเอาไปทำไมเหรอคะ”

“ก็.... เผื่อหนูจะลางานจะได้ไม่ต้องยุ่งยากเวลาคุยกันหน่ะคะ”

“ได้ค่ะ” พี่ปลายจดเบอร์ใส่กระดาษเลกเชอร์น้อยๆให้ฉันแล้วยิ้มให้ก่อนจะพูดต่อ

“พี่จะให้น้องมาเริ่มงานวันพรุ้งนี้เลยได้ไหม ร้านพี่กำลังขาดคนหน่ะ”

“ได้สิคะถ้าพี่ต้องการ” ฉันส่งสายตาหวานฉ่ำไปให้พี่ปลายแบบที่ไม่คิดว่าในชีวิตนี้จะได้ทำอีกแล้ว

ก๊อกๆๆ “ขออนุญาตค่ะ”

‘ชิ! ยัยเตี้ยนี่อีกแล้วเหรอ’ ฉันเห็นยัยเตี้ยนั่นเข้ามาในห้องแล้วไปกระซิบซักพักนึง

“พี่ขอไปเคลียร์กับลูกค้าก่อนละกันนะ ส่วนน้องก็มาทำงานวันพรุ้งนี้หลังเลิกเรียนได้เลยนะคะ”

“คะพี่ปลาย เอ่อ.... พี่ปลายยื่นหูมานี่หน่อยได้ไหมค่ะหนูมีเรื่องจะบอก”

“คะ?” พี่ปลายเอียงตัวมาหาฉัน

“ระวังหัวใจของพี่ไว้ให้ดีนะคะ” พอถึงจังหวะทีเผลอฉันก็แอบหอมแก้มพี่ปลายต่อหน้ายัยเตี้ยนั่นก่อนที่จะรีบขอตัวออกไปนอกร้านอย่างรวดเร็ว

//วันต่อมา

          ฉันทำกิจวัตรประจำวันตามปรกติแต่วันนี้ฉันออกจะอารมณ์ดีกว่าทุกวันอยู่นิดหน่อยเพราะฉันมีเป้าหมายที่อยากจะคว้าไว้แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นนอกจากยัยธารก็คงไม่มีใครรู้หร่อกนะว่าฉันอารมณ์ดี

“วันนี้อารมณ์ดีอะไรปิ่น”

“ก็ฉันได้เบอร์พี่ปลายมาแล้วหน่ะสิ”

“หะ?! ได้ไงขนาดมีคนมาขอตั้งหลายรอบยังไม่มีใครได้เบอร์เลยนะ”

“ก็ ฉันไปสมัครเป็นพนักงานร้านเขาแล้วก็ขอเบอร์มา”

“ง่ายๆอย่างนั่นเลยเหรอ” ยัยธารขมวดคิ้วแล้วทำท่าทางเหมือนไม่เชื่อฉันเลยเอาเบอร์ที่พี่ปลายจดไว้ให้

“เฮ้ยยย นี่มันลายมือพี่ปลายนี่”

“เชื่อยัง”

“เชื่อแล้วคะ แล้วแกจะทำงานไหวเหรอ”

“ไหวสิงานยกของมีแค่วันเสาร์-อาทิตย์เท่านั้น ส่วนงานที่ร้านพี่ปลายมีวันหยุดให้วันเสาร์-อาทิตย์เยื้องกันพอดี”

“ไม่ๆๆๆ ฉันหมายถึงว่าแกจะทำงานบริการได้เหรอ คงจะไม่ไปกระชากคอเสื้อลูกค้าหร่อกนะ”

“ก็ไม่แน่”

“จะไปรอดไหมเนี่ยเพื่อนฉัน” ยัยธารกุมขยับแล้วสวดต่ออีกยาวเรื่องการบริการเพราะไม่อยากให้ร้านของพี่ตัวเองต้องมีชื่อเสียถึงแม้ว่ามันจะเป็นสาขาที่ 2 มันก็อาจจะมีผลกระทบมาสาขาใหญ่ด้วย

“แล้วแกจะไปจีบพี่ปลายจริงเหรอคู่นั้นเขาก็น่ารักดีนะ ไม่ต้องไปยุ่งกับเขาดีกว่ามั้ง”

“นี่แกจะบอกให้ฉันเลิกสนใจพี่ปลายเหรอวะ”

“ก็ใช่ไง”

“ไม่มีทาง ฉันว่าฉันโงหัวไม่ขึ้นละ พี่ปลายยิ้มโคตรสวย ยิ้มเรี่ยราด ยิ้มแบบเราโดนกระชากหัวใจออกไปตอนไหนก็ไม่รู้”

“อื้อหือ มาเป็นชุดไหนบอกไม่ชอบอะไรที่มันแอ๊บแบ๊ว มุ้งมิ้งวะ นี่มาซะหวานเลย”

“หะ? จริงดิเราพูดแบบนั้นไปเหรอ O.O!?”

“อืม เลี่ยนเลย” ฉันอยากจะบ้าตายจริงๆ แล้วฉันก็ต้องมาคิดแผนการมารยาร้อยเล่ห์กลอีกว่าจะทำยังไงให้พี่ปลายมาสนใจฉันแทนยัยเตี้ยนั่น นึกแล้วปวดหัว โดดร่มดีกว่า