Dear my love

----------------------------[4 เดือน ก่อนเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดและไม่น่าเกิดขึ้น]----------------------------
 
 
//ร้าน Make you love
 
กริ๊งๆ
 
“สวัสดีค่ะ พี่อาย”
“สวัสดีจ๊ะ น้องปลาย ร้านเป็นยังไงมั่งตอนที่พี่ไม่อยู่ 2-3 วันเนี่ย”
“ก็ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ ทำงานที่นี่สนุกมากเลย ชักอยากเป็นพนักงานประจำซะแล้วซิ”
“ปากหวานนะเรา ทำงานต่อได้แล้ว เดี๋ยวพี่ก็หักเงินเดือนซะนี่”
“ค่า คนสวยๆเนี่ยจะโหดแบบพี่อายทุกคนรึปล่าวน๋อ”
“พี่ล้อเล่นหร่อกค่ะ ^^” พี่อายค้อนใส่ฉันก่อนจะไปเตรียมของข้างในร้าน
 
          ฉันเริ่มทำงานกับแอมได้เดือนกว่าๆแล้ว การทำงานเป็นไปได้ด้วยดี มีลูกค้าขาประจำมากขึ้นและวันนี้พี่อายก็นัดประชุมเล็กๆหลังเลิกงานเห็นพี่อายบอกว่าจะจัดงานโปรโมชั่นดึงดูดลูกค้าในวันวาเลนไทน์ ‘เค้กสำหรับคู่รักและเซ็ทกาแฟน่ารักๆดีไหมนะ’
 
 
 
//ห้องพักพนักงาน
 
 
“แอมว่าน่าจะมีโปรโมชั่นสำหรับคู่รักแล้วก็ของที่ระลึกซักเล็กน้อยเพื่อดึงดูดลูกค้านะค่ะ”
“ก็น่าจะดีนะ เพราะว่าวันวาเลนไทน์ปีนี้เป็นวันหยุด น่าจะมีลูกค้ามาร่วมเยอะน่าดู”
“งั้นเดี๋ยว ปลายจะช่วยกระจายข่าวเรื่องโปรโมชั่นที่โรงเรียนให้นะค่ะ”
“ได้เลยจ๊ะ”
“เอ่อ... พี่อายค่ะ ถ้าเกิดว่า ปลายจะขอออกจากงานในช่วงปิดเทอมแล้วค่อยมาทำงานต่อเป็นพนักงานประจำที่นี่อีกได้ไหมค่ะ?
เพราะไม่ได้กินเวลาเรียนมากแล้วก็พวกหนูก็จะได้ค่าใช้จ่ายระหว่างเรียนไปด้วยหน่ะค่ะ”
“ได้ซิจ๊ะ ไม่มีปัญหาเลยพี่ยินดีเสียด้วยซ้ำ ที่ได้พนักงานน่ารักๆมาช่วยงานในร้านพี่อีก”
“ขอบคุณค่ะพี่อาย ^^”
“แต่ว่าแอมคงมาทำงานไม่ได้นะค่ะ แอมไม่ค่อยว่างเท่าไหร่”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ พี่ไม่ว่า แต่ถ้าอยากจะมาทำงานก็บอกพี่ได้เลยนะพี่ยินดีต้อนรับเสมอ”
“ค่ะพี่อาย”
 
            ฉันต้องเก็บเงินไว้เซอร์ไพร์สแอมให้ได้มีเวลา 2 เดือนครึ่งกว่าๆที่จะถึงวันเกิดแอม ถึงจะไม่ใช่ฉันคนเดียวที่รอคอยเซอร์ไพร์สวันเกิดแอม แต่ฉันก็อยากจะทำให้แอมมีความสุขที่ได้ของขวัญจากฉัน
 
 
//ระหว่างขับรถกลับบ้าน
 
 
“ที่ปลายจะทำงานต่อปลายอยากได้ของเหรอ”
“ใช่แล้ว อีกอย่างนึงอยากทำงานที่ร้านพี่อายต่อด้วย สนุกดีเจ้านายน่ารักๆแบบนี้หายากจะตาย”
“อ๋อ.... ชอบพี่อายเหรอ”
“ปล่าวซักหน่อย แค่ว่าพี่อายนิสัยน่ารักเฉยๆ เท่าที่เคยเห็นก็จะมีแต่เจ้านายเข้มงวด ทำงานผิดนิดผิดหน่อยก็ด่าๆ เจ้านายแบบพี่อายนี่ละ น่ารักสุดๆ”
“งั้นช่วงปิดเทอมเราจะไปไหนกันดี”
“แอมเลือกเลยว่าจะไปเที่ยวไหน ขอแค่มีแอมเราไปได้หมดแหละ”
“แหม ช่วยคิดซักหน่อยก็ไม่ได้เลยนะ งั้นไปทะเลไหมละ พึ่งได้ชุดว่ายน้ำชุดใหม่มาด้วยละ”
“ชุดใหม่??”
“อืมใช่ พึ่งแอบไปซื้อมา”
“ถึงขั้นแอบเลยเหรอ -3- ”
“ถ้าไม่งั้นมันก็จะไม่น่าเซอร์ไพร์สซิ”
“จ้าๆ” เราคุยกันเรื่องการนัดกันไปเที่ยวระหว่างทางกลับบ้าน
 
          ปรกติฉันใช้รถมอเตอร์ไซพาแอมไปเรียนก็จริง แต่ฉันมีรถเต่าสุดที่รักของฉันอยู่คันนึงฉันเลยไม่จำเป็นต้องคิดค่าใช้จ่ายในการเดินทาง คงต้องมาคิดซักหน่อยว่าค่าน้ำมันกับค่าแก๊ซจะพอไหม คงจะต้องทุบกระปุกจริงๆซะละมั้งเนี่ย
 
“งั้นเอาตามนี้ละกันนะ อย่าตื่นสายละแอม”
“ไม่ตื่นสายหร่อกน่า ถึงแม้เราจะตื่นสายปลายก็จะมาปลุกอยู่ดีใช่ไหมล่า”
“ก็ใช่อยู่หร่อกแต่อย่าเป็นแบบนี้บ่อยซะละ เดี๋ยวจะติดเป็นนิสัย... เอ๊ะ หรือจะดัดนิสัยโดยการปล่อยให้นอนสายๆ แล้วไปเช่าห้องแบบรีบๆดีน๊า”
“ไม่ต้องเลยย ปลายต้องมาปลุกนะถ้าเราตื่นสาย ถ้าไม่มาปลุกนะ งอนจริงๆด้วย”
“จ้าๆ ปลุกจ๊ะปลุก ไปๆเข้าบ้านได้ละ”
“จ้า ฝันดีค่ะปลาย”
“ฝันดีค่ะแอม อย่าไปเรียนสายนะ”
 
          ฉันขับรถกลับบ้านด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขที่จะได้ไปเที่ยวกันกับแอม 2 คน แล้วยังมี่เซอร์ไพร์สเรื่องชุดว่ายน้ำที่แอมบอกอีก ฉันชักจะรอไม่ไหวซะแล้วซิ
 
 
//วันจัดโปรโมชั่น ณ ร้าน Make you love
 
 
“สวัสดีค่ะลูกค้าทุกท่าน วันนี้ทางร้านเราจะมีบริการพิเศษสำหรับคู่รักทุกคู่ให้ด้วยค่ะ และทางร้านอยากจะเพิ่มความหวานให้ภายในร้านโดยการให้ลูกค้าทุกท่านที่เข้ามาในร้าน ได้เขียนบอกรักกันผ่านกระดาษเลกเชอร์น้อยๆที่ทางเราเตรียมไว้ให้ และเขียนความรักที่คุณมีต่อคู่รักของคุณลงไปแล้วนำไปแปะตรงผนังร้านที่ทางร้านได้จัดเตรียมไว้ให้ได้เลย โดยจำกัดเฉพาะคนละ 1 เผ่นเท่านั้นนค่ะ ^^”
 
          และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่แสนจะเหนื่อยเนื่อจากต้องดูแลและบริการลูกค้าที่ทยายเข้ามาในร้านเพื่อเล่นเกมและมาซื้อเค้กที่พี่อายได้จัดโปรโมชั่นไว้ให้อิจฉาจังเลยนะ ที่ได้มีแฟนมาเที่ยวด้วยกันในวันหยุดแบบนี้ วันหยุดที่แสนวิเศษที่ได้อยู่กับคนรัก มองตากันและได้เดินไปพร้อมๆกันบางทีฉันก็มีอิจฉาอยู่บ้างที่มีคู่เลสเบี้ยนบางคู่เดินในห้างและหวานกันได้แบบไม่แคร์สายตาใคร บางคู่ก็นั่งกินข้าวด้วยกันป้อนข้าวให้กัน น่ารักจริงเชียว
 
‘จะมีไหมนะวันนั้นของฉันกับแอม วันที่แอมเป็นของฉันแค่ คนเดียว’
 
“ปลายมาช่วยเราตรงนี้หน่อยซิ”
“ได้ๆ แปบนึงนะเดี๋ยวเราไปช่วย” เฮ้อ เหนื่อยจัง แต่ก็สนุกไปอีกแบบแห่ะ เห็นรอยยิ้มของคู่รักที่มาเล่นกิจกรรมน่ารักๆด้วยกันพี่อายก็พลอยอารมณ์ดีไปด้วยเพราะได้รับการตอบรับดีมาก
 
 
//หลังเลิกงาน
 
 
“เฮ้อ...เก็บของเสร็จซักที นั่งพักแปบไม่ไหวละ” ฉันกับแอมนั่งพิงกันด้วยความเหนื่อยจากการลูกค้าและการเก็บร้าน
“เหมือนกัน โคตรเหนื่อยเลยอะ แต่ก็สนุกดีเนอะ ความหวานที่ล้นร้านเลยอะ ถ้าความรักมันเป็นหัวใจพุ่งออกมานะ รับรอง เป็นคลื่นลูกยักษ์แน่ๆ”
“55555 พูดซะเวอร์ จินตนาการแอ๊บแบ๊วเกิ๊นนน”
“เปรียบเทียบเฉยๆย๊ะ” แอมหันมาค้อนใส่ฉันแล้วค่อยเดินไปมองกระดาษเลกเชอร์ที่แปะไว้
“น่าอิจฉาจังเลยเนอะ ได้มีแฟนที่รักเราและเราก็รักเค้า ได้อยู่ด้วยกัน ได้แชร์ความเจ็บด้วยกัน ได้คอยเคียงข้างกัน”
 
          แอมหันมามองฉันแล้วยิ้มเจือนๆนิดๆ ฉันรู้... รักครั้งก่อนของแอมมันทำให้แอมเจ็บปวด แอมเป็นคนประเภทร่าเริง ทำให้คนอื่นหัวเราะได้ง่าย
เพราะอย่างนั้นถึงมีคนมาชอบแอมเยอะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าแอมจะรับทุกคนเสมอไป
 
          แต่รักครั้งก่อนฉันไม่อยากให้แอมเจอเลย ผู้ชายที่แสนจะโสมมนั่น ผู้ชายคนที่ทิ้งแอมแบบไม่เหลือเยื่อใย คนที่ฉีกหัวใจแอมโดนที่ไม่ได้แคร์หัวใจของแอมแม้แต่นิดเดียว
 
‘ฉันก็อิจฉานะ แต่ฉันไม่ได้อิจฉาคู่รักคู่อื่นหร่อกนะ ฉันอิจฉาผู้ชายคนนั้นที่มันได้เข้ามาในหัวใจของแอมได้ แต่มันทำให้แอมเจ็บ ทำไมละทำไมถึงไม่เป็นฉันที่ได้เข้าไปเป็นผู้รักษาใจของแอม ฉันมั่นใจว่าฉันจะไม่ทำให้แอมเจ็บปวดแน่ๆ’
 
“พอเลยๆ เพ้อเลยดิ เพ้อเลย” ฉันไม่อยากเห็นรอยยิ้มนั่น รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดนั้น ฉันอยากเห็นรอยยิ้มที่สดใสมากกว่ารอยยิ้มที่เจ็บปวดนี้ ฉันไม่ชอบ!!
“เพ้อไร ยัยบ้า”
“ป๊าววว ไม่มีไร”
“เหรอ นึกว่าจะเปิดศึกแล้วซะอีก”
“จ้าๆ ยอมแล้วๆ ป่ะ กลับบ้านกัน” ฉันเดินไปจูงมือแอมมาเก็บของแล้วค่อยกลับบ้าน
 
 
//ระหว่างทางกลับบ้าน
 
 
ติ๊ง! [Line]
 
“### : พี่ขอโทษ พี่รักเรานะ ที่ยอมรับผิดแล้วเรากลับมาคบกันเหมือนเดิมได้ไหม”
 
          ฉันหันไปเห็นข้อความพอดี หลังจากที่แอมอ่านจบแอมก็รีบปิดไลน์ทันทีแล้วมีสีหน้าเศร้าแสดงออกมานิดหน่อยแล้วค่อยกลับมาเป็นเหมือนเดิม
“มีอะไรเหรอแอม”
“หืม? ปล่าวไม่มีอะไรหร่อกแค่คำขอเกมหน่ะ”
“อ๋อ” หลังจากนั้นในรถก็ตกอยู่ในความเงียบงันอย่างบอกไม่ถูก
‘ไม่รู้จะพูดอะไรดีเลยแห่ะ พูดมากก็ไม่ดีไม่อยากให้แอมเสียใจอีก’ หลังจากฉันนั้นก็ขับมาถึงหน้าบ้านแอม
“พรุ้งนี้อย่าลืมนะ ห้ามสาย”
“ถึงสายปลายก็ต้องมาปลุกเราเหมือนเดิม แบร่ :P”
“ได้ค่ะ คุณหนู”
 
          ฉันหวังว่าการไปเที่ยวครั้งนี้คงจะไม่มีเรื่องให้กวนใจหร่อกนะ เพราะฉันอยากให้มันเป็นเรื่องราวที่น่าจดจำสำหรับฉันและแอมที่ได้ไปเที่ยวด้วยกันหลังจากที่ไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันมา3ปีแล้วหลังจากขึ้นม.ปลาย
 
          ฉันขับรถกลับมาถึงบ้านก็เปลี่ยนชุดเป็นชุดใส่ลุยตรวจเครื่องรถยนต์โดยเฉพาะ ฉันรักรถเต่าคันนี้มาก เป็นรถคันแรกที่ฉันได้จากพ่อตอนเรียนจบม.3 เพราะฉันบอกพ่อว่าฉันชอบรถเต่า ฉันอยากได้มานานในห้องฉันนอกจากจะเต็มไปด้วยหนังสือนิยาย ก็จะมีโมเดลน้อยๆ หรือของเล่นรถบังคับที่เป็นรถเต่ารุ่นต่างๆที่ฉันซื้อเอามาไว้เล่นจนพังแต่ก็ไม่ทิ้ง เอามาโชว์เก็บไว้เป็นความทรงจำในวัยเด็ก
 
“จะเป็นอะไรไหมนะแอม เป็นห่วงจัง” ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วก็มานอนเล่นบนเตียงแล้วมองรูปแอมในโทรศับ ‘โทรหาดีไหมนะ’
 
จะเป็นคนเดียวที่ไม่บอกรักเธอ ไม่หวังให้เธอต้องมาบอกรักกัน
แค่คนหนึ่งคนที่อยากเจอเธอทุกวัน ไม่อยากผูกพันไปกว่านี้.... ติ๊ด!
 
“ฮะโหล ว่าไงแอม”
 
          แอมไม่มีทีท่าว่าจะตอบมาง่ายๆ ฉันเลยพยายามเรียกหลายครั้งและพยายามมองโทรศับเพราะนึกว่าวางสายแล้วแต่ไม่เลย ฉันได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของแอมออกมานิดหน่อย
 
“ฮะโหล ปลาย”
“อืม ว่าไงแอม เป็นอะไรทำไมถึงร้องไห่”
“เราลืมพี่ฟลุ๊กไม่ได้อะปลาย... ฮึก... เขามาขอคืนดีแล้วฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้วอะ”
“ใจเย็นๆนะแอม เดี๋ยวเราไปหาที่บ้าน”
“ไม่ต้องหร่อกปลาย” แอมรีบออกปากห้ามก่อนที่ฉันจะก้าวออกไป
“แต่... เราเป็นห่วงแอมนะ”
“ไม่เป็นไร แต่เราขอเล่าระบายความในใจหน่อยได้ไหม”
“ได้ซิถ้ามันจะทำให้แอมสบายใจก็เล่ามาเลย”
“ก็พี่ฟลุ๊กเขา...”
 
          หลังจากนั้นแอมก็เล่าเรื่องที่พี่ฟลุ๊กมาขอร้องแอมให้กลับคืนดีกันไปเหมือนเดิม แต่แอมกลัวว่าจะเป็นเหมือนในวันนั้นวันที่เราทั้ง 3 คนได้ล่วงรู้ความจริง.... ฉันนึกย้อนความไป ถึงตอนที่แอมได้ทะเลาะกันกับพี่ฟลุ๊กเป็นสัปดาห์สุดท้าย
 
“ปลาย ฉันยังคิดมากเรื่องที่พี่ฟลุ๊กไม่ค่อยมาโทรหาหรือมาเล่นด้วยกันเลยอะ”
“แล้วแกเชื่อใจเค้าไหม?”
“เชื่อใจอยู่นะแต่มันแปลกๆ บางทีเค้าก็ทำท่าลุกลี้ลุกลนมากกว่าปรกติจนผิดสังเกตุ”
“งั้นเดี๋ยวปลายช่วยดูให้ละกันนะ ถ้าปลายเห็นอะไรไม่ดีปลายจะมาบอกเอง”
 
          พี่ฟลุ๊กเป็นอะไรกันนะ ทำไมถึงปล่อยให้แอมเสียใจแบบนี้ ทั้งๆที่ฉันเชื่อใจพี่ฟลุ๊กมากแท้ๆ ตอนแรกที่พี่ฟลุ๊กเข้ามาจีบแอมแล้วฉันพยายามกีดกันจนฉันต้องยอมแพ้ต่อความตั้งใจของพี่ฟลุ๊ก และฉันก็ต้องยอมถอยออกมาเพราะฉันเชื่อว่า ถ้าเกิดว่าเขาพยายามขนาดนี้ ยอมลงทุนขนาดนี้จะไม่มีทางที่จะทำให้แอมเจ็บปวดใจแน่ๆ
 
          ฉันรู้ชีวิตคู่รักวัยเรียนมันเป็นไปไม่ได้ง่ายนักหร่อก ทั้งเรื่องซุบซิบนินทาว่าร้ายต่างๆถ้าหากวางตัวไม่ถูกหรือทำอะไรเกินเหตุก็จะถูกนินทาว่าร้ายจนอาจารย์ต้องออกมาตัดเตือน เพราะฉะนั้นเพื่อไม่ให้เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นทั้งคู่จึงพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่สวีทกัน เพราะต่างคนก็ต่างหวานเลี่ยนพอๆกันเลย และถึงแม้ว่านี่จะไม่ใช่เรื่องทะเลาะเรื่องแรกที่คบกันแต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันจะแรงกว่าทุกๆครั้งกันนะ
 
          หลังเลิกเรียนในวันต่อๆมา ฉันไปเที่ยวห้างเพื่อหาดูและติดตามว่านิยายเล่มโปรดของฉันได้ออกมาวางขายที่นี่หรือปล่าวเพราะได้ยินข่าวแว่วๆมาว่าจะออกมาวางขายและมีที่คั่นหนังสือน่ารักๆแจกแถมมากับนิยายด้วย ฉันเลยไม่รอช้า รีบขับรถออกจากบ้านด้วยความอิ่มเอมใจ แต่ฉันก็ต้องหุบยิ้ม และได้นั่งแอบอยู่ในรถเต่าสุดที่รักของฉัน
 
          ทำไมฉันต้องหลบเหรอ? ก็เพราะคนที่กำลังเดินควงแขนกันกำลังเดินเข้าห้างพอดี ‘ไม่นะ ฉันไม่อยากให้แอมเสียใจ แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ไม่ดีแน่’ ฉันต้องทำให้เขาออกห่างจากแอมโดยที่ไม่ให้แอมรู้ให้ได้เพราะฉันรู้นิสัยของแอมดี แอมเป็นพวกอย่าให้โมโหไม่งั้นจะคุมตัวไม่อยู่ ฉันไม่อยากเห็นใบหน้าเปื้อนน้ำตานั้นอีก อย่างน้อย หากน้ำตาของแอมมันจะไหลออกมา ก็ขอให้ไหลออกมาเป็นครั้งสุดท้ายสำหรับรักครั้งนี้ ช่างหัวนิยายก่อนแล้ว ตอนนี้ฉันต้องเคลียร์ให้มันจบไป!
 
 
//วันต่อมา หลังเลิกเรียน
 
 
          ในวันนั้นตอนที่พี่ฟลุ๊กกับผู้หญิงคนนั้นแยกกันเข้าห้องน้ำ ฉันไปดักรอพี่ฟลุ๊กที่ออกมาจากห้องน้ำก่อนแล้วค่อยนัดพี่ฟลุ๊กให้มาคุยกันหลังเลิกเรียนเพราะฉันต้องสะสางเรื่องนี้ให้มันจบๆไป หลังจากที่ฉันไปส่งแอมที่บ้าน ฉันจึงขับกลับโรงเรียนเพื่อที่จะไปคุยให้รู้เรื่อง
 
“พี่ฟลุ๊ก!”
“จะเสียงดังทำไมล่ะน้องปลาย”
“หนูไม่ได้เสียงดังค่ะ หนูแค่เรียกพี่เฉยๆ” พอฉันพูดจบฉันก็เอาโทรศับออกมาเปิดรูปที่เขากับผู้หญิงคนนั้นไปเดทกัน
“นี่คืออะไรค่ะ”
“สาวพี่ไง”
“ห๊ะ? พี่พูดออกมาได้เต็มปากทั้งๆที่พี่ยังคบกับเพื่อนหนูเนี่ยนะ?!”
“แล้วมันใช่เรื่องของน้องปลายไหมละ พี่จะมีแฟนซักกี่คนมันก็เรื่องของพี่สิ”
“ไอ่เลว!”
“พี่จะเลวหรือไม่เลวก็ตัวพี่นี่น้องจะเดือดร้อนแทนพี่ทำไม แล้วอีกอย่างนึงเพื่อนน้องก็โง่ให้พี่ฟันเองนี่”
“นี่แก! แกทำอะไรเพื่อนฉัน!” ฉันกระชากเสื้อของฟลุ๊กขึ้นมาอย่างโมโหสุดขีด ไอ้ผู้ชายพันนี้ทำไมฉันถึงปล่อยให้เล็ดลอดมาได้นะ!!
“ก็แค่หลอกฟัน จะไปมีอะไรมากวะ ฟันเล่นๆแล้วก็ไปหาของเล่นใหม่ พวกผู้หญิงทั้งหลายมันก็วิ่งหาควยกันทุกคนแหละเว้ย นี่ฉันอุตส่าวิ่งตามจีบอิเด็กนั่นก็นับว่าบุญแล้ว!”
“ไอ่สารเลว” ฉันกำลังจะง้างมือต่อยหน้าไอ่ฟลุ๊กให้หายแค้นกับสิ่งที่มันทำลงไปกับแอม แต่ว่า... ความลับที่ยังอยู่ใน ณ ที่นี้นั้น มันได้ถูกเปิดเผยออกมาโดยที่ฉันยังไม่อยากให้มันเกิดขึ้น
“อ... อะไรนะ...” ฉันหันหลังไปหาต้นเสียง
“แอม!!” ทันใดนั้น ฉันก็ต้องรีบวิ่งตามแอมไปแต่ไม่ทันซะแล้ว... แอมขึ้นรถแท็กซี่กลับบ้านไปแล้ว
“เห่อะ! อย่างกับนางเอก MV อะไรอย่างนั้นเลย”
“แกไม่มีสิทธิพูดถึงแอมอีก!!” ฉันเดินไปต่อยไอ้ฟลุ๊กด้วยความโมโหและด้วยความที่เขาตั้งตัวไม่ทันเลยโดนฉันจัดไปซะชุดใหญ่
 
          หลังจากเรื่องวันนั้นแอมก็เก็บตัวอยู่ 3 วัน ไม่ยอมไปเรียน ไม่ค่อยกินข้าว ฉันเลยต้องพยายามมาดูแลตลอด ทั้งพยายามทำให้ยิ้ม พยายามปลอบขวัญและปลุกกำลังใจ
 
“อืม ฉันรู้แล้วหล่ะ ถ้าไอ้ฟลุ๊กมันมายุ่งหรือมากวนเกินขอบเขตเดี๋ยวปลายจัดการให้ ไม่ต้องห่วงนะ”
“แต่ว่า... วันนั้นปลายก็ไปต่อยกับพี่ฟลุ๊กไม่ใช่เหรอ”
“ก็ใช่ แต่ว่าไม่เป็นไรหร่อกแค่นี้ยังไม่เจ็บเท่าที่แอมเจ็บเลย เราจะปกป้องแอมเอง”
“ขอบคุณนะปลาย เราเริ่มสบายใจขึ้นแล้วหล่ะ”
“ก็ดีแล้ว รีบๆนอนพักผ่อนซะนะ พรุ้งนี้เราจะได้ไปเที่ยวกัน เที่ยวให้สนุกจนลืมผู้ชายเลวๆแบบนั้นไปเลย”
“จ้า งั้นไม่วางได้ไหมเราอยากให้ปลายอยู่ข้างๆเรา”
“ได้เสมอ” หลังจากนั้นแอมก็หลับไปเพราะความเหนื่อยล้าจากการร้องไห่
“ฉันรักเธอนะแอม...”