ขอโทษที ยัยนี้มีเจ้าของแล้ว I'm sorry girl.

22.30

 นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่แม็กฟิวพาฉันออกมานอกบ้านนะ ไม่สิ!!ต้องเรียกว่าคยั้ยคะยอมากกว่า และเพราะทนไม่ไหมเลยต้องยอมออกมากับเขาด้วย

 และที่ที่เขาพามานั้นเป็นสถานที่ที่ฉันไม่เคยคิดอยากจะมาเลย นั้นก็คือ Pub Night เป็นสถานที่ที่รวมนักท่องราตรีเอาไว้มากมาย และสิ่งที่จำหน่ายก็เป็นพวกของมึนเมา มันทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดและพะอืดพะอมเป็นอย่างมากไหนจะแสงสีและเพลงที่ดังจนแทบหน้ามืด...แล้วไหนจะกลิ่นควันบุหรี่อีก "ฉันอยากกลับแล้วอะ" ฉันดึงเสื้อแม็กฟิวเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้พลัดหลงกัน "เธอจะกลับทั้งๆที่เพิ่งมาแค่ 3 นาทีเนี้ยนะ!" ร่างสูงหรี่ตามองฉันอย่างไม่พอใจ แต่พอฉันชักสีหน้ากลับ เขาจึงพ่นลมหายใจออกมาเหมือนยอมแพ้ "เชื่อเธอเลย ฉันมาคุยธุระแค่แป็ปเดียว จากนั้นจะพาไปหาอะไรอุ่นๆกินนะ โอเค!" "หึ! ถึงจะยิ้มเอาใจแต่ฉันไม่ประทับใจหรอกนะ" "คนสวยนี้ใจร้ายอย่างนี้ทุกคนเลยหรือเปล่าเนี้ย" แม็กฟิวยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ฉันเลยเบือนหน้าไปทางอื่น เพื่อแอบยิ้มกับคำชมและตัดพ้อในเวลาเดียวกัน "้นึกว่าจะไม่มาซะแล้วนะไอหลานชาย..." เราเดินเข้าไปด้านในแล้วก็เจอกับผูชายวัยกลางคน น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อฉันนะ ท่านคงเป็นเจ้าของที่นี่แน่ๆเลย "ผมเป็นคนนัดแล้วจะเบี้ยวได้ยังไงละครับ" แม็กฟิวพูดด้วยท่าทางที่สุภาพและดูเป็นกันเองเหมือนกับรู้จักกันมานาน "สวัดดีคะ หนูชื่อแมรี่คะ" ฉันยกมือไหว้และแนะนำตัวเองอย่างนอบน้อม "เดียวนี้แกเปลี่ยนรสนิยมแล้วหรอเนี้ย..ปกติเห็นชอบควงแต่พวกผู้หญิงกร้านโลกนิ ไหงคราวนี้หันมาเด็ดดอกฟ้าอย่างคุณหนูคนนี้ละ..." "ผมมาคุยธุระกับลุงนะ..ไม่ได้มาให้คุณลุงแซวผมแบบนี้" จู่ๆลุงของแม็กฟิวก็พูดแซวขึ้นมาทำเอาฉันน่าแดงเป็นมะเขือเทศแล้วนะเนี่ย

หายไปนานกลับมาอัพให้ละนะ พอดีช่วงนี้ไรต์ติดเรียนนะ นานๆจะมาอัพสักทีนะฃ

ขอบคุณคนที่ติดตามกันมาตลอดนะ ตอนนี้ก็อัพได้ 8 ตอนแล้ว เป้นเพราะผุ้อ่านที่น่ารักทุกคนนะ ที่ทำให้ไรต์มีกำลังใจในการแต่งนิยาย ถ้าไม่มีทุกคนก็ไม่รู้จะได้แต่งจนถึง 8 ตอนรึเปล่านนะ

ยังไงก็ขอขอบคุณทุกๆมากนะคะ