Rain

     ทำไม? สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดคือ "ฝน" ก็แค่ฝน แต่ทำไมมันถึงทำให้ฉันรู้สึกแย่ ในวันที่มันตกลงมา ทั้งเหงา ทั้งโดดเดี่ยว เหมือนโลกที่มืดมิดนี้มีเพียงแค่ฉันเท่านั้น??     พระเจ้า...ฉันเพียงแค่ต้องการใครสักคน ใครสักคนที่อยู่เคียงค้างฉัน
ในวันที่ฝนตก ก็แค่นั้น...
 
 
 
 ให้ตายเถอะ กี่ครั้งแล้วที่ฉันต้องรอใครบางคนท่ามกลางสายฝนแบบนี้ แต่ช่างเถอะ อย่างน้อยๆมันก็ทำให้ฉันรู้ว่าการรอครั้งนี้จะไปสูญเปล่า"โซจู~~ แหะๆโทษทีนะ" ฉันหันไปตามเสียงเรียก นายเนี่ยนะสายตลอดเลย"นายนัดฉันกี่โมงฮะ จุนโม" ฉันถามออกไป ใช่สิก็นายนี่ปล่อยให้ฉันรอเป็นชั่วโมงแล้ว อ้อ ลืมบอกไปฉันกับจุนโมน่ะเราคบกันได้สักพักแล้วแหละ ก็ไม่รู้ทำไมฉันถึงตกลงคบกับเด็กที่แสนจะเฉื่อยชาแบบนี้"คือ..ผม ขอโทษ" ให้ตายเถอะนี่ฉันเป็นฝ่ายต้องนอยนะแต่อีตานี่กลับนอยมากกว่าฉันนี่มันยังไง ฉันล่ะปวดหัวจริง..ตอนนี้อ่ะหรอฉันอยู่สวนสาธารณะข้างๆมหาวิทยาลัยฉันเนี่ยแหละ ฉันกำลังนั่งซ้อนท้ายจักรยานสีเหลืองของเด็กน้อยจุนโมอยู่ คือฉันก็ไม่เข้าใจหรอกว่าพาฉันมาทำอะไรแต่ตอนนี้...."จุนโม!!!!!!!!!!! ขับให้มันดีๆหน่อยสิ นี่พาฉันมาทำอะไรเนี่ยยย!!!! พอ หยุด!* จักรยานสีเหลืองหยุดลง พร้อมกับอีตาเด็กบ้าจุนโมหันมายิ้มตาหยี๋ให้ฉัน ให้ตายเถอะฉันควรทำยังไง "โซจู พี่ลองมองนู่นสิ" ฉันมองไปข้างหน้าตามที่จุนโมบอก ใช่มันคือสวนดอกไม้ ดอกไม้ที่นี่สวยมากเลยหล่ะ แต่คือฉันก็ไม่ใช่คนมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้ง อะไรแบบนั้น และดอกไม้นี่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันประทับใจเลย ฉันเบื่อ ฉันร้อน และฉันก็อยากไปจากที่นี่ รออะไรหล่ะ ฉันลงจากจักรยานก่อนจะเดินไปอย่างไม่สนใจอีกคน ก็ตอนนี้มันไม่มีอะไรน่าสนใจแล้วนี่"พี่.."...จักรยานสีเหลืองคันเก่า มีเพียงชายหนุ่มเจ้าของมันที่นั่งอยู่เคียงข้าง เขายังอยู่ที่เดิม ท่ามกลางดอกไม้ ที่คิดว่าคนรักของเขาต้องประทับใจแต่เปล่าเลยมันกับทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจเขา เขายอมรับว่าเขาชอบโซจูมาก และเขาก็ไม่รู้หรอกว่าเหตุผลที่หญิงสาวยอมคบเขาเพราะอะไร มีเพียงสิ่งเดียวที่เขารู้ หญิงสาวไม่เคยรู้สึกอะไรกับเขาเลย......ซ่า...สายฝนตกกระทับกับหลังคาทำให้เปลือกตาคมค่อยๆเปิดขึ้น ก็จริงอยู่ฝนตกตอนนอนเนี่ย เป็นอะไรที่เย็นสบายมากๆเลยแต่ในเวลานี้ มันกลับทำให้เขานึกถึงใครบางคนขึ้นมา โปรแกรมแชทสีเหลืองอันเป็นที่นิยมในประเทศถูกเปิดขึ้นพร้อมข้อความนับสิบ ที่ส่งมาไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นใคร'ผมขอโทษที่ทำให้พี่ไม่พอใจ'
 
'ขอโทษที่ทำให้พี่ต้องเหนื่อย'
 
'ขอบคุณนะครับที่พี่ยอมคบกับผม'
 
'ผมมีความสุขมากจริงๆ'
 
'แต่พี่คงไม่ได้รู้สึกแบบผมสินะครับ'
 
'ขอโทษนะครับ'
 
'ผมยอมแพ้แล้ว'
 
'ลาก่อนครับ'
 
 
 
                                                                                Rain : Present by 바람