รักร้ายๆ ... ฉบับแซ่บเว่อร์!!! [Yaoi]

Chapter 26 

 

 

รักกันให้เหมือนไม่มีวันพรุ่งนี้...

 

 

 

 

ผมก้าวขาถอยออกมาจากตรงนั้น ฮึก สองมือบางปิดปากกั้นเสียงสะอื้นหันหลังวิ่งออกมา จบแล้ว...มันควรจบแล้วจริงๆ

 

 

หมับ

 

 

"มึงอย่าวิ่งหนีเป็นนางเอกละครดิ้สัส"ไอ้เปอร์มันคว้าแขนผมเอาไว้ลากไปหาพี่จิน เอี๊ยดดด -_- หมดกันอารมณ์นางเอกกู ผมทำหน้าเซ็งใส่มัน

 

 

"กูเพิ่งพูดอยู่หยกๆว่าอย่าหนีปัญหา"เลเวลมันบ่น สรุปผมผิดอีกแล้วป่ะ

 

 

"ซีนฟังพี่ก่อนนะ พี่ไม่ได้เลิกกับซีนแบบที่ซีนเข้าใจนะ"พี่จินมันเดินมารวบมือผมไปกุม ผมเบือนหน้าหนีไม่อยากเห็นหน้ามัน

 

 

"..." ผมเพิ่งได้ยินว่าเลิก ยังจะมาโกหกซึ่งๆหน้า

 

 

"พี่ยอมรับว่าเราอาจจะเจอกันไม่ดีนัก มันอาจจะมีเรื่องหลอกลวงเข้ามาให้ซีนเจ็บช้ำ แต่พี่ยอมรับได้เต็มปากว่าพี่ชอบซีนเพียงแค่เห็นหน้าครั้งแรก เด็กผู้ชายน่ารักที่เดินมาถามทางแล้วจากไปด้วยใบหน้าหงุดหงิด หลังจากนั้นพี่ก็ไปเฝ้าซีนทุกวันเมื่อว่างซีนฟังพี่นะ พี่รักซีนด้วยใจจริงไม่ใช่แม่บังคับให้ทำ พี่ปกป้องซีนทุกทางให้ปลอดภัย พี่รักซีนยิ่งกว่าชีวิตอันไร้ค่าของพี่อีกนะครับ พี่ไม่รู้ว่าซีนรักพี่บ้างรึป่าว หวงพี่บ้างมั้ย แต่พี่สัญญากับตัวเองแล้วว่าจะให้ซีนเป็นคนสุดท้ายที่พี่จะรัก ตอนนี้พี่มันตัวคนเดียว พ่อแม่เป็นใครก็ไม่รู้ พี่ไม่เหลือใครแล้วนอกจากซีน...พี่รักซีนนะ ขอผู้ชายโง่ๆคนหนึ่งได้รักซีนได้รึป่าว? เลิกกับพี่จินคนเก่าแล้วเรามาเริ่มกันใหม่ได้มั้ย? "จินคุกเข่าลงบีบมือบางเบาๆ

 

 

ผมควรจะทำยังไงกับผู้ชายคนนี้ดี ผู้ชายที่ยอมเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงเพื่อปกป้องผมผู้ชายขี้อ้อนที่ชอบนอนหนุนตักผมจนเผลอหลับ ผู้ชายที่ชอบงอนและน้อยใจเก่งที่สุด ผู้ชายที่ยอมอดทนรอทานข้าวพร้อมผม ฮึก ผมควรทำยังไงดี?

 

 

"ผมอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุด ฮึก ผมมันเป็นเด็กงี่เง่าที่ชอบคิดมาก ผมมันก็แค่เด็กคนหนึ่งที่ต้องอยู่บ้านหลังใหญ่คนเดียวทุกวัน ฮือออ แต่เพราะมีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต ผู้ชายที่กวนประสาทตั้งแต่วันแรกที่เจอ ฮึก ผู้...ฮึก...ชายที่กล้าบอกคนอื่นว่าผมเป็นแฟนเขา ผู้ชายคนหนึ่งที่ยอมแบกความทุกข์ไว้คนเดียวเพื่อให้ผมปลอดภัย ผู้ชายที่หน้าด้านไปบอกพ่อแม่ผมว่าผมเป็นเมียเขา ฮือออ ผม..."

 

 

"..."พี่จินเงียบมองหน้าผม

 

 

"ผมคิดว่าผมจะลองเรื่มต้นใหม่กับเขาแหละ"ทันทีที่ซีนพูดจบ สองร่างโผกอดกันแนบแน่น เพื่อนๆและคนอื่นๆน้ำตาซึมมองทั้งคู่อย่างสุดซึ้ง

 

 

"ขอบคุณ ขอบคุณที่รักกัน"จินหลับตาร้องไห้ออกมา ผมอยากซึมซับความรู้สึกนี้ให้ยาวนานที่สุด ให้รู้ว่าครั้งหนึ่งเราเคยร้องไห้ด้วยกัน แล้วเราก็บอกรักกันทั้งน้ำตา มันเป็นความรู้สึกที่ซื้อมาไม่ได้ด้วยเงิน มันมีค่ามากสำหรับผม ถึงตอนนี้แม่ที่เลี้ยงผมมาจะจากไป ถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่าพ่อแม่ที่แท้จริงเป็นใคร แต่ตอนนี้...เวลานี้...ผมขอแค่มีซีนเคียงข้างกันก็พอ

 

 

 

จ๊อกกก~

 

 

 

หึ มันเอาอีกแล้ว ไอ้เชี้ยเปอร์!!! ทุกสายตามองหน้ามันสายตาเอียมระอา เสียหมดบรรยากาศดีๆกู

 

 

"ก็คนมันหิวนี่ครับ แฮ่ๆ"มันยิ้มเขินซุกหน้ากับแผ่นหลังกว้างของสามี

 

 

"เลี้ยงเมียไงให้อดๆอยากๆวะคิส ฮ่าๆๆๆ"โซตัสล้อเลียน

 

 

"อดเชี้ยอะไรอ้วนเอาๆ โอ๊ย! ก็บ่นเองว่าน้ำหนักขึ้นอะเมีย"คิสจับหัวตัวเองป้อยๆ ผมมองหน้าพี่จินท่ามกลางเสียงความวุ่นวายของเพื่อนและพี่ พี่จินกุมมือผมเอาไว้สอดประสานมือทั้งสองเข้าด้วยกัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราจะรักกันให้เหมือนไม่มีวันพรุ่งนี้ ผมว่าบางทีเรื่องอาจจะไม่จบง่ายๆอย่างที่คิด...

 

 

"พี่ซีนเรียนที่ไหนครับ"ไวน์ถามผมที่นั่งติดกับพี่จิน ผมไม่รู้ว่าไอ้เด็กฝรั้งนี่นึกเชี้ย อะไรขึ้นมาถึงถามผมไม่หยุดมาสักพักแล้ว พี่จินมันก็มองหน้าผมจังวุ้ย

 

 

"พี่เรียนที่ม.xxx ครับ"ผมตอบเป็นภาษาไทย ไวน์ฟังไทยได้แต่พูดไม่ได้ ผมเพิ่งรู้จากปายครับ

 

 

"ไวน์มีพี่ชายอีกสองคนนะ ถ้าพี่ซีนเจอพี่มาร์ตินกับพี่ไคล์พี่ซีนต้องชอบแน่ๆเลย" หืม ผมกลืนน้ำลายลงคอเมื่อพี่จินมันโอบเอวผมซะแน่น

 

 

"พี่ว่าดึกแล้วสมควรนอนได้แล้วนะ"พี่จินตัดบทดึงผมลุกขึ้น"พี่ขอตัวนะปาย ไวน์!" มันกระแทกเสียงชื่อไวน์ไม่พอใจสุดๆ ผมได้แต่ก้มหน้าก้มตาเดินไปกับพี่จิน

 

 

"นายเป็นบ้าอะไรห้ะ ถึงพูดแบบนั้นต่อหน้าพี่จิน"ปายเอ็ดเพื่อนที่ทำอะไรไม่คิด

 

 

"เราแค่ไม่ชอบที่พี่จินทำนางฟ้าของเราร้องไห้ เราว่าเราชอบพี่ซีนว่ะ"ไวน์ตอบด้วยใยหน้าเพ้อฝัน เพียงแรกพบสบตารู้เลยว่าใช่ พี่ซีนคือนางฟ้าที่น่ารักมาก

 

 

"อย่าแม้แต่จะคิด"ปายเตือน"นายไม่ได้ชอบผู้ชายนะไวน์"ปายเริ่มสงสัย

 

 

"เวลาเปลี่ยนรสนิยมเราย่อมเปลี่ยนแปลงได้ เอาน่า ถ้าพี่ซีนไม่เล่นด้วยเราก็จะไม่ยุ่งคนเขารักกันจริงต่อให้มีใครเข้ามาแทรกกลางเขาก็ไม่หวั่นไหวหรอก"

 

 

"ก็จริง แต่เราไม่อยากให้นายไปเป็นมือที่สามของใครเลย มันบาป"

 

 

"ถือว่าเป็นด่านทดสอบรักของพี่ซีนแล้วกัน"ไวน์ยิ้มทะเล้น ปายหายใจหนักส่าย หน้าไปมา โดนกระทืบมาอย่ามาร้องนะไอ้วายร้าย ภายในห้องนอนสีฟ้าสบายตาจินนั่งหน้าบึ้งอยู่ปลายเตียง ยกมือกอดเหมือนเด็กโดนขัดใจอย่างหนัก ผมหวังว่าอิสระภาพก้นผมจะปลอดภัยนะวันนี้ - ^ -

 

 

"พรุ่งนี้เราก็กลับกันแล้ว พี่จินคิดมากอะไรเนี่ย"ผมที่นอนกลิ้งอยู่บนเตียงชันตัวลุกขึ้นนั่งเอ่ยถามพี่จิน

 

 

"..."ก็ยีงหน้าบึ้งอยู่ เห้อ ผมกระเถิบตัวเองมานั่งใกล้ตาแก่คิดมาก

 

 

"ไวน์มันยังเด็กก็พูดไปเรื่อยแหละ จุ๊บ โอ๋เอ๋~ หายนะเพี้ยงๆ"ผมยอมลงทุนจุ๊บปากบางได้รูปของคนตัวโต

 

 

"ก็พี่ไม่ชอบอะ แล้วไหนจะจับคู่ให้พี่ชายตัวเองอีก ฮึ่ม ฝันเหอะ"จินแค่นเสียงออกมา

 

 

"พอๆเลิกคิดแล้วนอนได้แล้ว ห้าวววว ง่วงมากเลยวันนี้"ผมยกมือปิดปากหาวหวอด

 

 

"ง่วงเหรอครับ ฟอด~ ง่วงเหรอ ฟอด~ "พี่จินมันพูดไปหอมแก้มผมซ้ายขวาไป

 

 

"อืม อย่านะพรุ่งนี้มีเรียน"ผมรีบดักทางเพราะรู้มันคิดอะไร

 

 

"รอบเดียว น้าาา แค่รอบเดียว"จินอ้อนเอาใบหน้าหล่อซุกซอกคอขาวที่ไม่ได้ฟัดมาหลายวัน

 

 

"ไม่!!" ผมปฎิเสธเสียงแข็ง

 

 

"แน่ใจว่าไม่"ผมหลุบตามองมือใหญ่ที่เลิกชายเสื้อผมขึ้นจนเห็นจุดเล็กสีชมพูทั้งสองข้าง ทำไมกูไม่รู้ตัวเลยวะ >0<

 

 

"นะ...แน่ใจ"ผมตอบไม่เต็มเสียง มันเล่นลูบจุดเล็กสองข้างของผมอย่างเมามันส์ ทั่งบีบทั้งเค้นจนกายขาวขนลุกซู่

 

 

"แล้วแบบนี้ล่ะ ยังแน่ใจอยู่มั้ย"ผมกลับตาปี๋เมื่อร่างใหญ่เลื่อนตัวลงไปเอาใบหน้าซุกกับแกนกายนูนที่โป่งพอง จมูกโด่งเขี่ยสิ่งนั้นเบาๆเหมือนสะกิดมันให้ตื่น

 

 

"อืม...เสียว เอ๊ย! กะ...กูนอนแล้วนะ"ผมหายใจหอบยกหมอนมาปิดใบหน้าที่แดงซ่าน ดูท่าคืนนี้จะไม่รอด >///<

 

 

"นอนแล้วหราาา นอนจริงดิ"ผมก็บ้าพยักหน้าตอบมันทั้งที่มีหมอนปิดหน้าอยู่

 

 

"ดีเลย ว่าจะลองลักหลับเมียดูสักครั้ง"จินแกล้งพูดยั่ว ร่างกายกำยำลุกขึ้นยืนพลางถอดเสื้อผ้าออกจากกาย เดินโทงๆมาที่เตียงไม่รู้สึกอายเลยสักนิด ผมนอนนิ่งเอียงหูฟังว่าพี่จินมันทำอะไร แต่มันกลับเงียบมากจนผมอดสงสัยไม่ได้ มือบางหยิบหมอนออกเพื่อเปิดดูคนรักที่เงียบไป

 

 

0_0 อิเชี้ย! มึงไม่อายแต่กูโคตรอายเลย อ้ากกกก >///<

 

 

"อ้าว ไหนบอกนอนไงเมีย"จินยิ้มมุมปากยืนโป๊กอดอกอยู่ปลายเตียง อะไรๆที่มันเคยนิ่งกลับโด่ขึ้นมาตั้งตรงและเริ่มขยายขนาดขึ้นเรื่อยๆ

 

 

"พี่จิน!! อายผีสางในห้องบ้างเหอะ ทำอะไรก็ไม่รู้"ผมด่ามันเสร็จก็บ่นอุบอิบคนเดียว

 

 

"ด้านได้อายอดไงครับ ซีนนอนแล้วจะตื่นมาทำไมล่ะ"ผมก้มหน้าลงไม่รู้จะตอบยังไงดี เมื่อตอบไม่ได้ผมจึงทำท่านอนหันหลังให้พี่จินมันซะเลย ไม่ได้อ่อยนะค้าบบบ! จินอมยิ้มก้าวขายาวขึ้นไปบนเตียงสวมกอดคนรักจากด้านหลัง ซีนใจสั่นรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยกับท่าทีนิ่งๆนี้ มือหนาดึงร่างบางเข้าไปกอดกับอกแกร่งก่อนลูบวนไปมาอยู่ที่หน้าท้องแบนราบ ซีนเริ่มหายใจติดขัดอยากจะหันกลับไปแล้วจับจูบให้หายอยาก โว๊ยยย ทีกูปล่อยโอกาสให้เอาเสือกไม่เอา มาลูบๆคลำๆอยู่นั่น อารมณ์เสีย ฮึย

 

 

"นอนดีกว่า ง๊วงงงง่วง"ผมเม้มริมฝีปากแน่นเมื่ออารมณ์ยังค้างอยู่ จินแกล้งนอนหงายหลับตานิ่งเหมือนไม่รู้สึกอยากอะไรทั้งสิ้น อิผัวชั่ว อิหน้าเห็ดสด อิหล่อ อิน่าปล้ำ โมโหๆๆๆ ผมทึ้งหัวตัวเองเหมือนคนบ้า

 

 

"ฮึ้ย ทนไม่ไหวแล้วเว้ย!! มึงจะเอาไม่เอาห้ะพี่จิน"ผมปาหมอนใส่หน้ามันที่กล้าหลับทั้งที่...ที่...ที่ผมยังค้างอยู่แบบนี้อ้า มาทำให้อยากแล้วก็จากไป งื้อออ นิสัยไม่ดี

 

 

"ฮ่าๆๆๆ ไหนบอกไม่ไง"มันน่าขำตรงไหนวะ ผมหยิบหมอนใบเดิมมาฟาดมันไม่ยั้งบังอาจไม่เอากูเหรอห้ะ นี่แหน่ะๆๆๆ ผมถีบมันสุดแรงขัดใจสุดๆ

 

 

"พี่จินแม่ง บลาๆๆๆ"ผมทั้งบ่นทั้งเตะต่อยระอายความโมโหที่มี จินหัวเราะชอบใจยกมือป้องกันตัวไม่ได้โต้ตอบอะไร จินหาจังหวะดีล็อคแขนบางเอาไว้ไม่ให้ทำร้ายร่างกายเขาได้อีก ทั้งรวบร่างบางมาใกล้

ตัวใช้ขายาวล็อคไว้อีกที ซีนนัยน์ตาขุ่นยังเคืองไม่หาย

 

 

"โมโหอะไรครับ หืม"จินพูดเสียงนุ่มจรดริมฝีปากหยักลงบนหน้าผากมน

 

 

"เปล่า ปล่อยนะจะนอน"ผมดิ้นทำปากยู่ไม่สบอารมณ์ พี่จินมันกดหัวผมไปซบกับอกเปลื่อยเปล่าที่ทั้งหอมทั้งแน่น

 

 

"พี่ไม่มีวันปล่อยซีนไปไหนอีกแล้วครับ พี่รักซีนนะ"ผมน้ำตารื้นสอดแขนไปโอบร่างใหญ่แน่น ผมก็รักพี่จินมากเหมือนกัน ยิ่งนึกถึงความงี่เง่าของตัวเองแล้วยิ่งรู้สึกผิด

 

 

"ฮึก จะไม่หนีไปไหนอีกแล้ว ฮึก อย่าทิ้งซีนนะ"ผมสะอื้นบอกเสียงสั่นเครือ

 

 

"พี่ไม่รู้ว่าในอนาคตเราจะเจออุปสรรคอะไร แต่พี่สัญญาว่าพี่จะอยู่ข้างๆซีนไม่ไปไหน" จินลูบผมนิ่มให้รู้ถึงความรักที่มีมากขึ้นทุกวัน ซีนจูบแผ่นอกเปลือยเปล่าให้รู้ว่ารักมาก

 

 

"ซีน...พี่ว่าแค่คำพูดคงยังไม่พอนะ มันต้องปฎิบัติด้วย"พูดจบจินก็จัดการคร่อมร่างบางไว้ทั้งตัว ซีนหน้าแดงแปร๊ดเมื่อเห็นร่างกายกำยำแสนโปรดปราน สองร่างประสานกันตามกลไกของร่างกายที่คุ้นชิน เสียงหวานครางอย่างต่อเนื่องยามที่คนรักสอดตัวเข้ามาในกายตัวเอง สุดท้าย...กูก็เสียตูดให้มึงจนได้นะไอ้พี่จิน LoL

 

 

..

 

 

..

 

 

..

 

 

"ฉากสุดท้ายซีนต้องแกล้งทำเป็นล้มนะ แล้วน้องนาวินก็เข้ามาประคอง เข้าใจนะ"พี่เฟซบอกบทที่ผมต้องแสดงก่อนลงมือถ่ายจริง พี่ไปร์คนสวยแกก็มานั่งให้กำลังใจคนรักเหมือนทุกที ทุกคนดูแฮปปี้มากกับละครเวทีที่กำลังจะเสร็จ เว้นแต่...

 

 

"ทำไมพี่ต้องเอาไอ้เด็กนั่นมาเป็นพระเอกด้วยวะ"จินบ่นเมื่อรู้ว่าใครมาเป็นพระเอกเรื่องนี้ ผมเองก็ไม่อะไรกับนาวินนะ แต่รุกเกินไปมันก็ไม่ดี

 

 

"พี่ซีนแต่งหญิงแล้วซ้วยสวยนะครับ"ผมที่กำลังนั่งท่องบทอยู่ถึงกับชะงัก พี่จินที่ยืนเถียงอยู่กับพี่เฟซไม่ทันเห็นว่านาวินเดินเข้ามาหาผม

 

 

"พี่เป็นผู้ชายนะครับจะสวยได้ไง"ผมก็พูดไปเรื่อย เหลือบมองพี่จินเป็นระยะ

 

 

"ถ้าวินไม่ได้เป็นเดือนปีนี้คงไม่มีโอกาสร่วมงานกับพี่ซีนแน่เลย โชคดีจังเนอะ"นาวินนั่งติดกับซีนบนเก้าอี้ตัวเล็ก ผมทำท่าจะลุกขึ้นแต่ถูกรั้งเอาไว้

 

 

"ปล่อยพี่เหอะนาวิน พี่มีแฟนแล้วนะครับ แล้วก็รักแฟนมาก"ผมดึงมือเล็กออก

 

 

"ผมไม่มีทางปล่อยพี่แน่นอน ทั้งน่ารักแถมนิสัยดีแบบนี้จะหาได้จากไหน"

 

 

"หืม ชอบพี่มากเหรอครับสุดหล่อ"ในเมื่อพูดดีๆไม่ชอบก็ต้องลองวิธีนี้ ผมเห็นว่าพี่จินหันหลังให้ผมก็แกล้งก้มลงหน้าประชิดหน้ากับนาวิน เจ้าตัวมองผมอ้าปากค้าง

 

 

"พี่ซีน..."นาวินมองหน้านวลระยะประชิดแล้วเกิดเขินขึ้นมา ยิ่งมองยิ่งน่ารักอ่า

 

 

"วันนี้มาหาพี่ที่บ้านสิครับ พี่จะรอนะ จุ๊บ"ซีนจุ๊บแก้มที่แดงปลั่งของนาวินก่อนไปเข้าฉาก นาวินเบิกตากว้างยกมือลูบแก้มตัวเอง

 

 

ให้ตายเหอะ ใจจะละลาย >///<

 

 

จินมองคนรักที่ยิ้มไม่หุบตั้งแต่กลับมาจากซ้อมละครด้วยความสงสัย มันมีเรื่องอะไรให้ยิ้มนักหนาวะ ตัวเขาเองแทบจะบ้าตายเรื่องที่นาวินมันมาใกล้เมีย แล้วดูเมียสิ มายิ้มหน้าระรื่นอยู่ได้ เขานั่งกอดอกมองคนรักไม่วางตา

 

 

"ยิ้มอะไรซีน พี่หงุดหงิดอยู่นะ"ซีนทำหน้าเขินยกมือปิดแก้มทั้งสองข้าง

 

 

"พี่จินจ๋าาา~ ซีนมีเรื่องจะสารภาพ"ผมพูดเสียงหวานอ้อนไว้ก่อน พี่จินมันต้องไม่ยอมให้ความร่วมมือกับผมแน่เลยอะ

 

 

"ไปทำอะไรไว้อีกล่ะ"จินพูดดักคอคนรัก ซีนยิ้มหวานกอดแขนจินก้มหน้าถูไถกับแขนแกร่งไปมา

 

 

"ก็...นิดหน่อย แฮ่ๆ ^+++^ " ผมโชว์ฟันขาวฉีกยิ้มกว้างให้พี่จิน

 

 

"เค้าจะขอมีกิ๊กได้ป่าว?"ผมพูดผิดอะไรครับพี่จินถึงมองผมตาดุแบบนี้ งื้อ ไม่เข้าใจ

 

 

"อยากตาย!! มันเป็นใครห้ะ กูถามว่ามันเป็นใคร!!"จินอาระวาดบีบข้อมือบางเกิดรอยแดง ซีนนิ่วหน้าด้วยความเจ็บยกมืออีกข้างมาลูบแขนข้างที่บีบมือบางอยู่

 

 

"โหยยย เค้าล้อเล่นนะตะเอง โอ๋เอ๋ๆ ปล่อยก่อนเค้าเจ็บ"ผมแกะมือหนาออก พี่จินมันมองหน้าผมเขม็งแต่ก็ยอมปล่อย ลืมไปว่าผัวกูโหด อูย ล้อเล่นแค่นี้ได้เรื่องเลย

 

 

"อย่ามาล้อเล่นแบบนี้พี่ไม่ชอบ"พี่จินมันงอนหน้าบูดหันหลังให้ ผมลุกขึ้นจากโซฟามาง้อคนตัวโตแสนขี้งอน

 

 

"ซีนรู้ว่าพี่ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับซีน งื้อ หันมาฟังเค้าพูดก่อนจิ"ผมร้องเมื่อพี่จินมันหันหน้าไปอีกทาง

 

 

"ชอบทำให้โมโหว่ะ แล้วยังไง"จินหันหน้ากลับมาหน้าขึงขังจริงจัง

 

 

"ก็ซีนกำลังจะพิสูจน์ให้นาวินรู้ว่าเขาไม่ได้รักซีนจริงไง แต่เพียงแค่เหงา"ผมพูด

 

 

"แล้วเมียจะทำยังไง ถ้าเปลืองเนื้อเปลืองตัวพี่คัดค้านนะ"

 

 

"ก็อาจจะมีจับมือบ้างนิดหน่อย แต่ถ้าทำให้คนๆหนึ่งรู้ใจตัวเองได้มันก็คุ้มนะ ไม่แน่นาวินอาจจะคิดได้ไม่มายุ่งกับซีนก็ได้นะพี่จิน"ผมเกลี้ยกล่อมสุดฤทธิ์ พี่จินนิ่งไป

 

 

"ของอย่างนี้ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน" จินยิ้มเจ้าเล่ห์ เอิ่ม -_- หน้าแม่งโคตรเลวเลย

 

 

"อะไรเล่า"เขินอ่า พี่จินมันอุ้มผมนั่งบนตักก่อนโน้มหน้ามาจูบผมอย่างนิ่มนวล

 

 

"พี่แค่จะบอกว่า..."เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบข้างหู ผมใจเต้นตึกตักลุ้นว่ามันจะพูดอะไร

 

 

 

 

 

 TBC.