รักร้ายๆ ... ฉบับแซ่บเว่อร์!!! [Yaoi]

Chapter 27

 

 

เช้าวันต่อมา

 

 

ไอ้พี่จิน!!!! ฮึย ผมได้แต่ตะโกนดังๆในใจแล้วมองหน้ามันที่นั่งกินข้าวอย่างอารมณ์ดี ทำไมว่ะ แค่ขอมีกิ๊กนี่ไม่ได้ใช่ป่ะ ผมเริ่มหน้าเหวี่ยงไม่พอใจสุดๆที่มันขัดใจผม

 

 

"จะกินมั้ยข้าวน่ะ ไม่กินจะได้เอาไปเก็บ"จินถามเสียงเรียบเมื่อคนตัวเล็กนั่งเขี่ยข้าวเล่น ผมไม่ตอบแสร้งหันหน้าไปทางอื่น ไม่กินแล้วงอน ชิ

 

 

"อย่ามาทำนิสัยแบบนี้นะซีน พี่รู้นะว่าสันดานซีนเป็นยังไง"ผมหันหน้ามองมองมันเขม็ง จี้ดเลย ใช้คำว่าสันดานเลยเหรอ อย่างนี้มันขึ้นครับ

 

 

"แล้วสันดานซีนมันเป็นยังไง!!"ผมถามเสียงดัง เพราะอยู่ในห้องมันผมถึงกล้าพูดดัง

 

 

"ถามจริง ถ้าพี่ขอมีกิ๊กบ้างซีนจะให้มั้ย"มันถามผมแววตาเศร้า ผมนิ่งไปพักเพราะไม่คิดว่าจะเจอคำถามนี้

 

 

"........."

 

 

"ทำไมซีนตอบพี่ไม่ได้ล่ะ พี่ก็แค่ขอมีกิ๊กเองนะ"ผมเงียบ พี่จินมันวางช้อนลงยกน้ำขึ้นดื่ม ผมว่ามันเริ่มไม่สนุกแล้วสิ

 

 

"พี่จิน..."ผมควรจะบอกความจริงพี่จินนะ แต่เพียงแค่พูดชื่อพี่จินมันก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องนอนไปแล้ว -_-" ไม่เห็นจะสนุกอย่างที่ไอ้เปอร์บอกเลยอ่า เห้อ

 

 

Tru Tru ...

 

 

 

[ว่าไงเพื่อนรัก] โห กว่าจะรับได้นะไอ้เปอร์

 

 

"กูแกล้งเอาน้องนาวินมาแหย่ให้พี่จินหึงอย่างที่มึงบอกแล้วนะ พี่จินก็หึงแหละ" แต่...ผมก็ไม่ชอบความรู้สึกหน่วงๆนี้อยู่ดี มันหึง ผมควรจะดีใจสิว่ามันยังรักผม

 

 

[ก็ดีแล้วไง]

 

 

"แต่กูว่ากูเริ่มไม่สนุกแล้ว พี่จินมันดูเศร้าไปเลยอ่า ปกติมันจะแทบฆ่ากูเลยนะ" มันเงียบไปพักนึงก่อนจะได้ยินเสียงพี่คิสแทรกมา

 

 

[นี่พี่เองนะซีน พี่ว่าซีนคงโดนมันงอนแล้วแหละ อย่าไปเชื่อไอ้เปอร์มันมาก] แล้วผมก็ได้ยินเสียงไอ้เปอร์มันโวยวายเหมือนจะแย่งมาคุยเอง พี่คิสยังพูดต่ออีก

 

 

[ความรักไม่จำเป็นต้องทดสอบด้วยความหึงหวงหรอกนะ เราไม่สามารถรู้ได้หรอกว่าที่เขาหึงมันเป็นเพราะรักหรือแค่อยากกั๊กเอาไว้เฉยๆ การกระทำต่างหากที่สำคัญ]

 

 

"ครับ...ผมเข้าใจแล้วพี่คิส งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ"ผมกดวางสายไป

 

 

ก๊อกๆๆ

 

 

ผมยืนถอนหายใจออกมาเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ พี่จินมันไม่ยอมมาเปิดประตูให้ผม เมื่อแนบหูลงกับประตูกลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย

 

 

"พี่จิน ซีนขอโทษ!"ผมตะโกนเข้าไปในห้องเผื่อพี่มันจะใจอ่อนบ้าง แต่ก็ยังคงเงียบไร้การตอบรับ

 

 

แกร๊ก

 

 

"พี่ออกไปข้างนอกนะ"จินเปิดประตูออกมาพร้อมเสื้อผ้าที่พร้อมออกข้างนอก ใบหน้าเรียบเฉยกับแววตาเศร้ามองมายังร่างเล็กที่ยืนเอ๋อมองเขาอยู่

 

 

"อืม" ผมพูดได้เพียงเท่านี้ แต่ในใจอยากจะถามว่ามันไปไหน กับใคร

 

 

"เห้อ มานี่มา"พี่จินมันพยักหน้าให้ผมเข้าไปหามัน ฮึก ผมเม้มปากแน่นจะร้องไห้

 

 

สวบ

 

 

ฮึก ผมกอดมันแน่นซุกหน้ากับอกกว้างที่อบอุ่น น้ำตาของผมไหลออกมาพร้อมกับเสียงสะอื้นที่ดังไม่หยุด ไม่ว่าผมจะเป็นยังไง จะทำตัวแย่แค่ไหน พี่จินมันก็ยังอยู่ข้างผมเสมอ

 

 

"การที่พี่ไม่หึงไม่หวงไม่ใช่เพราะพี่ไม่รักซีนนะครับ แต่พี่เชื่อใจเมียพี่ต่างหาก โอ๋ๆไม่ร้องนะคนเก่ง"ยิ่งพี่จินปลอบผมก็ยิ่งร้อง มือหนาลูบหลังผมเบาๆ

 

 

"ขะ...ขอ...ฮึก...โทษ"ผมพูดเสียงสะอื้น

 

"กลายเป็นเด็กขี้แยตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ฮ่าๆๆๆ"จินหัวเราะส่ายหน้าน้อยๆ

 

 

"แล้วจะไปไหน"ผมผละออกมามองหน้าพี่จิน

 

 

"ไปที่ทำงานครับ พี่ลืมไฟล์งานไว้ที่นั่นน่ะ"ผมพยักหน้าเข้าใจยกมือปาดน้ำตาทิ้ง

 

 

"งั้นรอแปป ผมไปด้วย"ผมวิ่งเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่ลืมที่จะหยิบแป้งมาทาหน้าเพื่อกลบคราบน้ำตากับจมูกแดงๆที่เด่นชัด

 

 

"อ้าว พี่จินสวัสดีครับ"รุ่นน้องที่บริษัทยกมือไหว้จินที่เดินเข้ามาในแผนก

 

 

"ครับบาส แล้วนั่นซื้อน้ำเต้าหู้ไปฝากใครน่ะ"ผมกอดแขนพี่จินมองผู้ชายร่างบางที่น่ารัก

 

 

"แหมพี่ จะมีใครซะอีกนอกจากไอ้แฟน"ผมยิ้มออกมาเมื่อคิดว่าผู้ชายคนนี้มีแฟนแล้ว

 

 

"อ่อ งั้นไปเถอะครับ"บาสยิ้มให้จินอีกครั้งแล้วยิ้มให้ผมด้วย ผมยิ้มกลับ

 

 

"คนชื่อบาสนี่น่ารักดีนะ เขามีแฟนแล้วใช่มั้ย"เมื่อเข้ามาในห้องผมก็ยิงคำถามทันที

 

 

"ฮ่าๆๆๆ ถามทำไมครับ"ก็อยากรู้อ่า ถ้าเกิดมาชอบพี่จินของผมจะทำยังไง

 

 

"ไม่ตลก บอกมานะว่ามีแฟนยัง"

 

 

"ไม่บอก" อ้าว ผมหน้าบึ้งหย่อนก้นลงบนโซฟากอดอกไม่พอใจ พี่จินมันเดินไปที่โต๊ะทำงานก่อนเสียบแฟลชไดร์ดึงข้อมูลที่ต้องใช้ออกมา

 

 

"ขออนุญาติครับ ผมเอาเอกสารมาให้บอสเซ็นครับ ด่วนมาก"เสียงคุ้นๆ ผมหันหน้าไปมองที่ประตูก็ต้องอ้าปากค้าง -0- ม่ายยยยย นั่นมัน...

 

 

ไอ้แฟน!! เพื่อนสมัยม.ต้น มันขาวสูงหล่อดัดฟัน ซึ่งตอนนั้นมันยังเป็นแค่เด็กเอ๋อๆอยู่เลย เชี้ย แม่งหล่อชิบหาย *0*

 

 

"มากไปแล้วซีน"เสียงเข้มเอ่ยไม่พอใจ ผมยิ้มแหยส่งไปให้พี่จินที่มองมาดุๆ

 

 

"เอ๊ะ ซีน.."แฟนคิ้วขมวดมองหน้าซีนพร้อมทำท่านึก ปากบ่นพึมพำคุ้นชื่อนี้บอกไม่ถูก

 

 

"อาร้ายยยย ซีนป่าวทำอะไรเลยนะ"เสียงสูงเอ่ยปฎิเสธ จินยกมือชี้หน้าคาดโทษ

 

 

"ซีน ใช่ซีนจริงๆด้วยสินะ"ผมยิ้มแก้มปริเมื่อแฟนจำผมได้ มันยื่นมือรับเอกสารคืนจากพี่จินก่อนเดินมาหาผมอย่าลืมตัว ผมลุกขึ้นยืนคุยกับมัน

 

 

"ว่าไง ไม่ได้เจอกันนานหล่อขึ้นนะแฟน"ผมทักทายปกติแต่ก็แอบหวั่นๆสายตาคมของพี่จินที่มองมา

 

 

"ฮ่าๆๆ" แฟนลูบท้ายทอยแก้เขิน "ก็นิดหน่อย เราแค่ไปดัดฟันมาน่ะ"

 

 

"จะยืนคุยกันอีกนานมั้ยครับ คุณชลกร"จินยืนกอดอกมองลูกน้องคนสนิท

 

 

"ครับๆ"แฟนยิ้มให้ผมก่อนเดินออกไป แล้วมันไม่เรียนเหรอว่ะ ผมนึกสงสัย

 

 

"พี่จิน ไอ้แฟนมันมาทำงานที่นี่นานยังอ่า"ผมถาม พี่จินทำหน้าบูดบึ้งกดปิดคอม

 

 

"ก็เข้ามาหลังพี่ไม่นานหรอก มาทำงานแทนพ่อที่ป่วยน่ะ ตอนแรกพ่อของซีนก็คิดอยู่ว่าจะทำได้เหรอ แต่เมื่อลองทำดูก็ได้นะ ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย"

 

 

"เอ้า พ่อมันป่วยไม่เห็นบอกกันเลยว่ะ" ผมเข้าหน้าเฟสค้นหาชื่อแฟน

 

 

"ไป กลับกัน"พี่จินมันพยักหน้าให้ ผมเงยหน้าจากจอโทรศัพท์ขึ้นมา

 

 

"แปปนึงดิ ขอเข้าเฟสก่อน" ผมทักแชทพิมบอกแฟนว่าถ้าว่างแล้วทักมานะค้างไว้ พี่จินมันเริ่มหงุดหงิด ไม่สิ มันหงุดหงิดตั้งแต่ผมคุยกับแฟนแล้วแหละ

 

 

"งอนไรป่ะเนี่ย"ผมถามเมื่อขึ้นรถมาได้สักพัก มันเอาแต่ขับมองทางไม่คุยกับผมเลย

 

 

"จะให้งอนอะไรล่ะ ทำอะไรผิดหรือไง" อือหือ เดี๋ยวนี้มีปรดประชัน ผมกุมยกมือข้างที่ว่างของมันขึ้นมากุมไว้

 

 

"เพื่อนจริงๆนะ" ผมเน้นสถานะให้มันมั่นใจ "แค่คนนี้คนเดียวก็ปวดหัวแล้วเนี้ยยย" มือบางดึงแก้มของจินเล่นนึกหมันเขี้ยว

 

 

"อย่ามาดึงแก้มดิ เจ็บนะซีน"ผมยิ้มเมื่อพี่จินมันยิ้มออกมาได้แล้ว งอนนี่หว่า

 

 

"ทำเป็นดุกลบเกลื่อนนะ งอนก็บอกว่างอนดิ คิกๆ"

 

 

"อะไร ใครงอน ไม่มีหรอกครับ"มันรีบปฎิเสธก่อนเลี้ยวรถเข้าร้านอาหารที่จะมากิน

 

 

"หราาา ไม่มี้ไม่มีเลยเนอะ" พี่จินมันยกมือมาโยกหัวผมไปมาก่อนเราจะเดินลงมาเมื่อผลักประตูเข้ามาด้านในผมก็ถึงกับตาลุกวาวเมื่อเห็นเค้กเรียงรายกันอยู่ในตู้ *0* พี่จินมันกระตุกมือผมให้เดินตามไปยังที่นั่งด้านใน น่ากินอ่า ~

 

 

"พี่จิน..."เมื่อนั่งปุ๊ปผมก็เอ่ยขอทันที พี่จินเหมือนจะรู้ว่าผมต้องการอะไรพูดแทรกขึ้นมา

 

 

"กินข้าวก่อนนะครับค่อยกินเค้ก" ก็ได้ ผมหยิบเมนูขึ้นมาก่อนเลือกอาหารมาสองอย่าง ช่วงนี้รู้สึกแน่นยังไงบอกไม่ถูก หรือว่าผมจะอ้วนขึ้นนะ -_-*

 

 

"เอ๊ะ นั่นมันนาวินกับพี่วาวา" ผมชี้คนทั้งคู่ที่เดินเข้ามาให้พี่จินดู

 

 

"หึ จนได้สินะไอ้วา" จินยิ้มมุมปากรู้สึกสะใจที่นาวินหนีไม่รอดมือเพื่อนเขา

 

 

"ไอ้วา? พี่จินพูดเหมือนเป็นเพื่อนกันเลย บอกมานะ!"ผมคาดคั้น

 

 

"โวยวายๆตลอด ก็ไอ้วามันเพื่อนพี่ไงครับ ^^ " แล้วพี่วามาจีบผมทำไมเนี่ย

 

 

"ไม่ต้องมาเงียบ พี่เป็นคนให้มันมาดูแลซีนเองแหละ" จินพูดต่อยกมือขึ้นดีดหน้าผากร่างบางที่นั่งงง

 

 

ป้อก!

 

 

"โอ๊ย! เจ็บนะ มาดีดหน้าผากเค้าทำไมเนี่ย"ผมยกมือลูบหน้าผากตัวเอง

 

 

"เนียนเลยนะ ตอนพี่ไม่อยู่แอบไปกิ๊กกับมันป่ะเนี่ย" ผมลอยหน้าลอยตากวนมันเล่น

 

 

"ไม่รู้สินะ อาจจะมีกุ๊กกิ๊กกันบ้าง"

 

 

"หึ อย่ามายั่วเลยซีน ไอ้วามันเจอเด็กมันแล้ว ต่อไปนี้ก็คงอดนะครับเมีย" พี่จินมันยิ้มเยาะ แทนที่จะหึงผมแต่กลับแซวซะงั้น

 

 

"นั่นมันเด็กซีนไม่ใช่เด็กพี่วาสักหน่อย"ผมเถียง ก็นั่นมันรุ่นน้องผมนะ

 

 

"ก็แล้วแต่ หึหึ" ผมยื่นปากจู๋ให้พี่จิน ไม่นานอาหารก็มาเสริฟ พี่วากับนาวินนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผมครับ โดยมีฉากไม้แบบญี่ปุ่นกั้นอยู่ ผมมองทั้งคู่ผ่านช่องไม้เล็กๆ รู้จักนาวินน้อยไปซะแล้วพี่วาวา ผมคิดแผนชั่วร้ายไว้แก้เผ็ดพี่วาที่กล้ามาหลอกผม

 

 

@มหาลัย

 

 

อารมณ์ดีเพราะมีความสุข ~ อ่าาาา อากาศยามเช้านี้มันสดชื่นดีจริง ผมยกนาฬิกาขึ้นมาดูเวลาที่ตอนนี้แปดโมงพอดิบพอดี วันนี้ผมนัดนาวินไว้ครับ โชคดีที่เมื่อวานมันออนเฟสเลยทักไปซะเลย แอบแซวมันเรื่องที่ร้านอาหารด้วย

 

 

"พี่ซีนนนน"เสียงใสเรียกชื่อผมที่นั่งหันหลังให้ นาวินหิ้วถุงขนมเดินมาวางบนโต๊ะ ผมเหล่มองนิดหน่อย

 

 

"อะไรเนี่ย ซื้อมาเป็นค่าปิดปากพี่เหรอครับ" ผมพูด นาวินยิ้มเห็นฟันซี่สวย

 

 

"ครับผม ^^" ผมผงะเมื่อนาวินยื่นหน้ามาใกล้ "อย่าให้พี่เปอร์รู้นะพี่ซีน นะๆๆๆ" ^+++^ ไม่เหลือ คิดเหรอว่าคนอย่างไอ้เปอร์จะไม่รู้ว่านาวินคบพี่วาวา หึ

 

 

"พี่ไม่บอกอยู่แล้ว" แต่ถ้ามันรู้เองก็ช่วยไม่ได้นะ นอกเรื่องแล้วเนี่ย ผมควรจะรีบคุยนะ

 

 

"แล้วที่นัดผมมานี่คิดถึงผมใช่ม่ะ"นาวินพูด

 

 

"ก็ส่วนหนึ่ง แต่ประเด็นหลักคือเมื่อวานก่อนๆนู้นพี่เห็นพี่วาเดินควงผู้ชายน่ารักๆด้วย" นาวินหุบยิ้มหน้าเริ่มตึง ตายแน่พี่วาวา

 

 

"หลอกผมป่ะเนี่ย"นาวินหรี่ตามองผมท่าทางไม่เชื่อ

 

 

"ก็แล้วแต่นะ" ผมพูดทิ้งท้ายเอาไว้เมื่อเพื่อนซี้ทั้งสองมาถึงแล้ว

 

 

"คุยอะไรกันอยู่จ๊ะสาวๆ" เปเปอร์วางมือบนไหล่ซีนมองไปที่นาวิน

 

 

"ว่าไงน้องนาวิน ไม่ได้เจอกันหลายวันเลยนะ" มาถึงมันก็เริ่มแซวเลยครับ

 

 

"หวัดดีครับพี่เปอร์ พี่เลเวล" นาวินยกมือไหว้ก่อนตอบคำถาม "แค่สามวันก็พอเหอะ"

 

 

"ใช่ๆ น้องนาวินเป็นแฟนพี่วาวา อุ๊บ! โทษๆพูดผิด" เปเปอร์ทำท่าปิดปากสีหน้าแสร้งตกใจ นาวินมองหน้าผม ผมส่ายหน้าให้ว่าพี่ไม่ได้บอกนะ

 

 

"มัวแต่แกล้งน้อง เรามีเรียนกันนะครับคุณเพื่อน"เลเวลเตือนยกโทรศัพท์ขึ้นดูเวลา

 

 

"โหหห ไอ้คนขยันเรียน" ไอ้เปอร์พูดกับเลเวล ผมหยิบถุงขนมหิ้วติดมือมาด้วย

 

 

"ขอบคุณสำหรับขนมนะครับ" นาวินแบะปากหน้างอ ผมยิ้มขำขยี้หัวทุยมันเล่น

 

 

"คิดมาก พี่แกล้งไปงั้นแหละ พี่วาวามันไม่เจ้าชู้นะพี่รับรอง" ผมพูดไม่อยากแกล้งแล้ว แค่เห็นหน้านาวินอารมณ์สงสารก็มาทันที น้องมันน่ารักครับ

 

 

[JIN]

 

 

ผมนั่งยิ้มกับโทรศัพท์อยู่คนเดียวเมื่อเห็นรูปหน้าใสๆของซีนที่ส่งมาให้ดู เอกสารมากมายที่กองอยู่บนโต๊ะมันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกเหนื่อยเลยสักนิด ขอแค่มีกำลังใจจากซีนผมก็พร้อมจะสู้ทุกอย่าง

 

 

"ว่าไง ทำไรอยู่ลูกเขย" พ่อของซีนเดินเข้ามาทักทายผม ผมยกมือไหว้ลุกขึ้นยืน

 

 

"นั่งก่อนครับ พ่อจะดื่มอะไรมั้ยเดี๋ยวผมบอกเลขาให้"

 

 

"พ่อแค่แวะมาดูเฉยๆได้ข่าวว่างานเยอะจนล้นมือเลยนี่" อ่อ ผมพยักหน้าเข้าใจ

 

 

"ครับ แต่เดี๋ยวเคลียร์กองนี้หมดก็เบาลงไปเยอะ"

 

 

"อย่าหักโหมมากแล้วกัน ถ้าจินไม่สบายขึ้นมาเจ้าลูกชายคงบ่นพ่อทั้งวัน"

 

 

"ฮ่าๆๆ จริงครับ รายนั้นเขาบ่นจนผมเริ่มชิน" ผมหัวเราะเล็กน้อยเมื่อนึกถึงซีน

 

 

"อย่าลืมทานข้าวบ้างนะลูกเขย พ่อไปแล้ว"ผมลุกขึ้นยืนก่อนนั่งลงเมื่อเห็นท่านไปแล้ว ผมโชคดีแค่ไหนนะที่เจอพ่อตาใจดีแบบนี้ แถมลูกก็ยังน่ารักอีก ^^

 

 

"พี่จินนนนนนนนนน"เสียงเรียกชื่อผมดังขึ้นทันทีที่ผมเดินเข้ามาในตึกเรียน

 

 

"ครับผม" จินยิ้มให้คนรักนั่งข้างกัน ผมชอบเวลามันอ้อนที่สุดเลยรู้มั้ย

 

 

"คิดถึงนะครับ เหนื่อยมั้ย ได้ข่าวว่างานเยอะ" น้ำเสียงห่วงใยถูกส่งมา ผมจับหัวเล็กมาซบที่อกลูบหลังเบาๆ

 

 

"แค่มีซีนอยู่ใกล้ๆพี่ก็หายเหนื่อยแล้วครับ กำลังใจดีแบบนี้ยังไงก็ไหว"

 

 

"รัก...ผมรักพี่นะ" ซีนพูดด้วยเสียงแผ่วเบาแต่ชัดเจน ผมยิ้มเล็กน้อยกับความเขินของคนตัวเล็ก

 

 

"นี่ ลืมไปรึป่าวว่าพวกกูก็นั่งหัวโด่อยู่เนี่ย โลกเป็นสีชมพูเลยนะเพื่อน" เปเปอร์โวย ผมมองไปรอบข้างก็พบกับสายตาล้อเลียนของคนที่นั่งอยู่บริเวณนั้น ซีนเขินไม่ยอมเงยหน้าขึ้นจากอกผมเลย ได้แต่ซุกหลบสายตาและรอยยิ้มแปลกๆของคนรอบข้าง

 

 

"อิจฉามันรึไงไอ้เปอร์ หึ" เลเวลพูด เปเปอร์ทำเสียงฮึดฮัดก่อนท้าวคางทำหน้าเซ็ง

 

 

"เปล๊า ทำไมกูไม่เคยมีโมเม้นนี้บ้างวะ" เปเปอร์บ่นลอยๆ

 

 

ผมอมยิ้มกอดร่างเล็กไว้หลวมๆ ช่วงเวลาดีๆที่เรามีให้กันทำไมมันมีความสุขแบบนี้นะ ทั้งๆที่เสียงพูดคุยออกจะเสียงดังแต่ทำไมผมกลับได้ยินแต่เสียงหัวใจของเราสองคนที่มันเต้นไปพร้อมๆกัน แค่เพียงมีคนที่รักผมและผมก็รักเขาอยู่ข้างๆกันแบบนี้ตลอดไปก็พอแล้ว นี่แหละความสุขที่ซื้อไม่ได้

 

 

"พี่จิน วันนี้ไปดูหนังกัน" เสียงใสเอ่ยชวน ผมเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ

 

 

"ได้ครับ พี่ก็ไม่ได้ดูมานานแล้วด้วย" วันนี้เป็นวันหยุดครับ ผมกะว่าจะนอนทั้งวันให้หายเหนื่อย แต่ไปเที่ยวกับซีนบ้างก็ดี รู้สึกช่วงนี้ผมจะสนใจงานมากกว่าซีนแล้ว

 

 

"เย้ๆๆ ในที่สุดพี่จินก็ว่างไปเที่ยวกับซีนสักที ^^ "ร่างเล็กกระโดดตัวลอยท่าทีดีใจมาก

 

 

"ขอโทษนะที่พี่ไม่ว่างเลยอ่า" ผมดึงร่างเล็กมากอดทั้งที่ตัวเปียก

 

 

"โหยยย ซีนเปียกหมดแล้วเนี่ย" ร่างเล็กโวยแต่ก็กอดตอบผม "อย่าคิดมากซีนเข้าใจรอเรียนจบก่อนนะ จะเข้าไปช่วยงาน"

 

 

"หืม จะช่วยอะไรได้เนี่ย" ผมผลักตัวซีนออกก่อนเดินมาแต่งตัว ซีนเดินตามมาข้างๆ

 

 

"อย่ามาดูถูกนะ ซีนเก่งทุกอย่างนะจะบอกให้" ผมหยิบเสื้อมาใส่ก่อนหันหน้าให้ซีนติดกระดุมให้ ถึงมันจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแต่ผมก็ชอบอ้อนให้เมียทำอยู่ดี

 

 

"ครับ เมียพี่เก่งทุกอย่างเลย" ผมก้มลงกระซิบต่อ "โดยเฉพาะ...บนเตียง"

 

 

>///< ซีนทำหน้าเขินยิ้มไม่หยุด ผมหยิกแก้มนิ่มทั้งสองข้างเล่น น่ารักจังเมียผม

 

 

Rrrrrrrrrrrrr

 

 

เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของซีนดังขึ้น ผมก้มลงติดกระดุมเม็ดสุดท้ายเองปล่อยให้ซีนไปรับโทรศัพท์

 

 

"ฮัลโหล ซีนพูดครับ" แสดงว่าเป็นเบอร์แปลก ผมเดินเข้าไปใกล้ซีน

 

 

[นี่เราเองนะ แฟน] ไอ้แฟน!! เสียงมันดังรอดออกมาจนผมได้ยิน

 

 

"อ่อ มีอะไรรึป่าว"

 

 

[พ่อเราออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ ซีนจะมารับพ่อพร้อมเรามั้ย] เหอะ เอาพ่อมาอ้าง ผมว่าไอ้เด็กนี่ต้องแอบชอบเมียผมชัวน์

 

 

"เอ่อ..." ซีนมองหน้าผมเหมือนจะถามว่าจะเอาไงดี ผมแย่งมาคุยเอง

 

 

"เดี๋ยวพี่กับซีนไปด้วย วันไหนก็บอกนะ" เหมือนแฟนจะเงียบก่อนตอบผม

 

 

[ครับ ไว้แค่นี้ก่อนนะครับบอส ] ติ้ด

 

 

"ชิ ทีคุยกับพี่รีบวางเลยนะ เดี๋ยวจะหักเงินเดือนซะให้เข็ด" ผมแบะปากใส่โทรศัพท์

 

 

เพี้ยะ!

 

 

"ช่วยแยกแยะด้วย แล้วเมื่อไหร่จะแต่งตัวเสร็จครับคุณชายนานมาก" ผมลูบแขนป้อยๆ เอะอะเป็นตีอ่าเมีย -3- แล้วสักพักก็จะบ่นๆๆๆ

 

 

"ครับๆเมีย เดี๋ยวคุณสามีจะรีบแต่งตัวนะครับ" ผมทำเป็นเล่นด้วย ซีนหัวเราะชอบใจ

 

 

"ให้ไวเลยนะ รู้มั้ยนี่มันกี่โมงแล้ว ถ้าพี่จินยังชักช้า....%##&/?\$#@%*" แล้วผมก็ต้องขำกับตัวเองในใจเมื่อเป็นไปตามที่คิดมนุษย์เมียเป็นสิ่งที่ขี้บ่น ฮ่าๆๆๆ ^0^

 

 

 

 

 

 

 TBC.