รักร้ายๆ ... ฉบับแซ่บเว่อร์!!! [Yaoi]

Chapter 22
 
 
 
สายตาคู่หนึ่งมองการกระทำทุกอย่างผ่านกระจกรถที่จอดอยู่ข้างบ้าน ฉันจะรอดูผลงานนายนะพิส หึ รถคันหรูที่เพิ่งถอยออกมาใหม่ขับเคลื่อนออกไป
 
 
"พี่จินทานผลไม้หน่อยนะครับ มามะพิสป้อน"พิสจิ้มผลไม้ยื่นจ่อปาก จินยังนิ่ง
 
 
"พ่อว่าพอเถอะหนูพิส ตาจินมันเป็นแบบนี้จนพ่อชินแล้วแหละ"ศรันมองจินเศร้าๆ
 
 
"อืม นี่ก็เย็นแล้วผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"หันไปไหว้ศรัน พิสกุมมือจินยกขึ้นมา
 
 
"ผมไปก่อนนะพี่จิน พรุ่งนี้จะมาใหม่"ผมทอดสายตามองพื้นหญ้านึกถึงแต่ใบหน้า น้ำเสียง และทุกๆอย่างของซีน
เวลานี้ผมไม่อยากคุยกับใครสักคน มันรู้สึกเศร้าและท้อแท้ในชีวิตมาก ฮึก
"คิดถึงน้องซีนอีกแล้วใช่มั้ยลูก"ศรันลูบหัวจินปาดน้ำตาที่ไหลออกมาให้
 
 
"อ้าว เห้ย! จินร้องไห้ทำไมครับพ่อ"คิสที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำเอ่ยถาม ศรันยิ้มๆท่าทางเหนื่อย
 
 
"คิดถึงน้องซีนน่ะสิ พ่อสงสารจินจังลูกคิส"เพื่อนชายถอนหายใจส่ายหน้าให้
 
 
"คนตายไปแล้วจะให้ฟื้นขึ้นมาก็คงไม่ได้ เอางี้มั้ยครับ เดี๋ยวผมหาคนคล้ายๆซีนมาให้ ไม่แน่น้าาา จินมันอาจจะกลับมายิ้มเหมือนเดิมก็ได้"คิสเสนอ ศรันทำท่าคิดตาม
 
 
"งั้นลองดู สิ่งไหนคิสเห็นว่าดีก็ทำเถอะลูก"
 
 
"แต่ผมก็ไม่มั่นใจว่าจะสำเร็จนะครับ แต่ไม่ลองก็ไม่รู้"คิสนั่งคุยกับศรันจนฟ้าเริ่มมืด ยกข้อมือดูเวลาเบิกตากว้างลุกพรวดขึ้นยืน
 
 
"ตายๆๆๆ ผมกลับก่อนครับพ่อ เมียผมรอฆ่าแล้วคร้าบบ~"คิสลุกลี้ลุกลนกลับหอ
 
 
"เด็กสมัยนี้เข้าใจยากจริง ฟ้ามืดแล้วเข้าบ้านกันลูก"ศรันจับมือลูกชายเข้าบ้าน จินไม่ยอมเข้าฝืนตัวเองไว้ ศรันยิ้มบอกให้แค่สิบนาทีจะมาตามก่อนเดินเข้าบ้าน
 
 
@คอนโดพิส
 
 
แกร๊ก
 
 
ผมเปิดประตูเข้าห้องล้วงโทรศัพท์กดโทรรายงานความคืบหน้าให้'เขา'รู้ แต่ยังไม่ทันจะกดหาเบอร์ เงยหน้ามาเจอสามีสุดที่รักระยะประชิดหน้าชนหน้า
 
 
"ไปไหนมาครับ"ผมกลืนน้ำลายลงคอถอยหลังเตรียมหนี ไหนบอกอยู่สเปนกัน
 
 
"พะ พี่ไนส์! มาได้ไงครับ" ผมพูดไม่ผิดหรอก 'พี่ไนส์'เป็นสามีสุดที่รักผมเอง ไม่ใช่พี่เนสปลอมตัวมาแน่นอน
เราไปมีซัมติงกันตอนไหนไม่เล่านะ เขินอ่า >///<
 
 
"พี่ถามพิสก่อนนะ ตกลงว่าไปไหนมา"เสียงเข้มทวนถามก้าวเข้ามาใกล้
 
 
"ไป ไป..."ผมควรจะไปไหนดีถึงเพียงพอจะกลับดึกแบบนี้ แล้วดันเป็นช่วงปิดเทอม ทำไมช่วงนี้ดวงมีแต่เรื่องฟระ ไม่กี่วันก่อนก็เพิ่งก่อเรื่องไป โธ่ ชีวิตไอ้พิสตายแน่ๆ
 
 
"ทำไมตอบไม่ได้ล่ะครับ หืมมม"ผมหลับตาปี๋เมื่อพี่ไนส์ไล่ต้อนหลังชิดประตู
 
 
"พิสจะไปไหนมาไหนก็ได้ เพราะพิสโตแล้ว"ลิ้นรัวพูดแก้ต่าง
 
 
"ใช่! โตแล้ว งั้นเรามาทำกิจกรรมผู้ใหญ่ๆกันดีกว่าเนอะ"
 
 
พรึ่บ
 
 
ย้ากกก ผมดิ้นพล่านมือจับลูกบิดประตูหาที่ยึดเหนี่ยว ไนส์รวบเอวเล็กดึงสุดแรง วันนี้ตั้งใจมาเซอร์ไพร์แต่กลับเจอเซอร์ไพร์กว่า ฮึ่ม แรดไม่พอยังร่านอีกนะเมีย ไม่กี่ชั่วโมงก่อนผมโทรหาลูกน้องให้จัดห้องพักในคอนโดให้ เอาที่ห้องติดกับพิสเลย ว่าจะแอบย่องมาลักหลับดึกๆให้ตกใจเล่น เปิดประตูเข้ามาเห็นห้องมืดคิดว่านอนแล้ว
ที่ไหนได้...
 
 
"วันนี้ไปหาใครมาครับ ซีนตายไปแล้วยังไม่เลิกคิดจะจับจินอีกรึไง อ่อ คิดจะเสียบแทนว่างั้น"ไนส์พูดถากถางเล่นพิสหยุดชะงักปล่อยมือจากลูกบิด
 
 
เพี๊ยะ
 
 
ผมฟาดมือลงบนหน้าขาวหันไปตามแรงตบ ต่อหน้าคนอื่นสุภาพบุรุษเหลือเกิ๊นแล้วทีกับเมียตัวเองด่าเอาปาวๆ คนเรามีขีดจำกัดไม่มากนักหรอก
 
 
"ปากดีใช้ได้นะครับ สมแล้วที่เป็นผัว!"ผมแสยะยิ้มมุมปาก มือเล็กบีบคางไนส์แน่น
 
 
"..."ไนส์พยายามระงับอารมณ์ตัวเอง
 
 
"รู้ทุกอย่างแม้แต่ความคิด หึ ก็แน่ล่ะ พี่จินผมปลื้มมาตั้งนานหลุดมือไปคงเสียดายแย่ว่ามั้ย?"ไนส์จ้องหน้าพิสเขม็ง
 
 
"พร่ำจบรึยัง ถ้าจบแล้วก็ถึงตากูบ้างนะ"ไนส์ไม่พร่ำทำเพลงอุ้มร่างเล็กพาดบ่าโยนออกไปนอกห้อง พิสลูบบั้นท้ายตัวเองรู้สึกเจ็บลุกไม่ขึ้น โยนมาได้บนพื้นปูน โอ๊ย ก้นกูหักแล้วแม่ง
 
 
"วันนี้พี่ปล่อยให้วันนึง พิสอยากไปไหนกับใครก็เชิญเลย เพราะพี่กะว่าวันนี้จะนัดเด็กมาห้องสักหน่อย หรือพิสจะอยู่พี่ก็ไม่ว่านะ"ไนส์ยิ้ม คิดว่าคนอย่างผมไม่กล้ารึไง ฮึ่ม แม่งเอ๊ย! เดี๋ยวเจอกูแน่ไอ้ผัวเฮงซวย
 
 
@บ้านซีน
 
 
ธนัญวางปากกาลงเงยหน้ามองลูกชายที่ทรุดตัวนั่งตรงข้ามโต๊ะทำงาน ร่างบางท้าวคางหน้ายู่มองบิดาเคืองๆ
 
 
"มีอะไรมาปรึกษาป๊าอีกล่ะลูกชาย"
 
 
"ป๊าอ่า ซีนเพิ่งหายป่วยเองนะจะมีอะไรมาปรึกษาเล่า"ธนัญยิ้มลูบผมนิ่ม ผมหยิบปากกาป๊ามาควงเล่นใช้ความคิด วันนั้นผมโดนยิงที่ท้องต้องผ่ากระสุนออกจนเสียเลือดมาก โชคดีที่ผมรอดมาได้ภายในไม่กี่ชั่วโมง ก่อนอาหมอจะไปผมฟื้น
ขึ้นมาพอดี ผมใช้เรี่ยวแรงที่มีรั้งอาหมอไว้ ผมให้อาหมอบอกว่าผมตายไปแล้วยกเว้นป๊าแม่ พี่แซนดร้าที่เป็นห่วงจนแทบจะหนีงานมาหา และไอ้เพื่อนซี้ทั้งสอง ผมเป็นคนรักคนยากและเวลารักทีต้องแน่ใจจริงๆว่าจะอยู่ด้วยกันรอด พี่จินกล้าเอาชีวิต
ตัวเองเข้าแรกมันอาจจะเพียงพอแล้วที่จะบอกว่าเขารักผมจริง แต่ยังไงซะเขาก็หลอก ผมตลอดมา บางทีเพราะแม่สั่งเราถึงได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้ มันมีเส้นบางๆกั้นเอาไว้ระหว่างคำว่าผูกพันและความรัก ผมอยากให้เวลาตัวเองและพี่จินได้ทบทวนความรู้สึกใหม่อีกครั้ง นี้เป็นโอกาสเดียวที่มันจะบอกผมได้ว่าผมรักพี่จิน พี่จินรักผม หรือเราแค่ผูกพันกัน
 
 
"น้องพิสมาหาน่ะลูก แปลกนะมาซะดึกดื่นเลย"พราวฟ้าเข้ามาตามลูกชายไปหาแขกคนสำคัญ
 
 
"ว่าไง นะ นาย...ร้องไห้"ผมเอ่ยทักก่อนเห็นว่าพิสน้ำตาไหล
 
 
"ทำไมไม่บอกว่าพี่ไนส์กลับวันนี้ นายไม่รักษาสัญญา"
 
 
"พี่ไนส์กลับมาแล้ว? บ้าหน่า เราไม่เห็นรู้เรื่องเลย"ผมขมวดคิ้วงง
 
 
"นายบอกพี่ไนส์เรื่องแผนของเรา พี่ไนส์รู้ว่าวันนี้ฉันไปหาพี่จินมา"พิสมองหน้าซีน
 
 
"ก็บอกว่าเราไม่รู้เรื่อง แต่เรื่องวันนั้นพี่ไนส์ไม่มีทางรู้ เพราะวันนั้นเราเห็นคนเดียวว่านายยืนจูบกับ..."ผมพูดค้างเอาไว้เบิกตากว้างมองไปที่ประตู
 
 
"กับใคร!!! มันยืนจูบกับใคร"เสียงคำรามดังขึ้น พิสสะดุ้งหันขวับไปมอง
 
 
"พี่ไนส์!!"พิสเรียกชื่อคนรักเสียงดัง ไนส์ก้าวเท้าไวๆประชิดตัวพิสจับข้อมือเล็กกระชากให้ลุกขึ้น คิดจะหนีเหรอเมีย ฮึ่ม บอกเลยว่ายาก
 
 
"เอ่อ..."ผมมองหน้าพิสลังเลที่จะตอบ
 
 
"ตอนแรกพี่ตกใจมากเลยนะที่เห็นซีน แต่พอรู้ว่าเมียมีชู้!พี่ตกใจกว่า"ไนส์กัดฟันกรอดจ้องพิสตาดุ
 
 
"ผมสิที่ควรตกใจกว่า!!!"เสียงนี้มัน...
 
 
0_0 พะ พี่จิน!!!
 
 
"เอะอะเสียงดังโวยวายอะไรกะ...จิน...ไนส์..."พราวฟ้าหยุดชะงักรู้สึกผิดขึ้นมาทันที ก่อเองก็แก้เองแล้วกันนะลูก พราวฟ้าเดินกลับขึ้นไปใหม่ให้หนุ่มๆเขาเคลียร์กันเอง ผมใจเต้นรัวเมื่อเห็นหน้าหล่อของพี่จินอีกครั้ง ปากบางยิ้มออกมาไม่รู้ตัว ลืมไปว่าตัวเองทำอะไรไว้ ได้ตายคู่แน่งานนี้
 
 
"โทรมากี่ครั้งก็ไม่ว่างๆ ที่แท้เล่นชู้ลับหลังพี่เหรอจ้ะ"ไนส์พูดเล่นหน้าจริงจัง
 
 
"ถ้าเฮียไม่โทรมาบอกผมคงเป็นของเล่นอีกนาน"จินหันไปพูดกับไนส์ นี่เขาไปสนิทกันตอนไหนฟระ ผมพลาดอะไรไป พิสกับผมสบตากันพยักหน้าพร้อมลุย
 
 
"รถฉันจอดอยู่หลังบ้าน"ผมเอ่ยเสียงเรียบให้รู้กันสองคน พิสสูดอากาศเข้าปอด
 
 
วิ่งงงงงงงง
 
 
พิสตะโกนออกมาเสียงดังโดยมีผมวิ่งนำ โธ่ ผมมันนักกีฬาตัวยงนะขอบอก พี่จินวิ่งตามมาติดๆ เดี๋ยวๆผมลืมกุญแจไว้บนห้อง ToT โฮฮฮ
 
 
หมับ
 
 
"หยุดเล่นสักที!!! พี่ใจดีกับซีนมากไปใช่มั้ย ซีนถึงกล้าเล่นกับความรู้สึกพี่แบบนี้!!!"
 
 
"พี่จิน.."ผมยืนตัวสั่นน้ำตาจะไหล
 
 
"หึ ลืมไปแล้วเหรอว่าพี่ก็ไม่ใช่คนดี พี่มันซานตานเลวๆนี่เอง"
 
 
"ปล่อย!!!"ผมขืนตัวเองไว้ไม่ยอมโดนหิ้ว พี่จินมันลากผมไปขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน เสียงพิสร้องไห้ดังลั่นบ้านเมื่อพี่ไนส์โยนมันไปที่เบาะหลัง
 
 
@คอนโดจิน
 
 
ผมเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่คิดได้และเจ็บเป็น ผมกับเฮียเราสนิทกันมาสักพักหลังจากเกิดเรื่องพี่เนสจะปล้ำซีน ผมเป็นคนที่หวงของมาก พี่ไนส์เป็นบุคคลหนึ่งที่ต้องรู้เขารู้เรา ผมโทรไปคุยกับพี่ไนส์เรื่องซีน ต้องจัดการมือที่สามก่อนที่จะเกิดปัญหาในอนาคต ดูเหมือนผมจะเป็นคนดีใช่มั้ยล่ะ แต่ผมก็คนนะไม่ใช่เทพบุตรถึงโกรธไม่เป็น!
 
 
"ฮึก เจ็บ ปล่อยซีนเหอะพี่จิน"ผมไม่สนเสียงร้องลากซีนไปทางห้องนอนจะมาร้องโอดครวญทำไมตอนนี้ ทีทำล่ะไม่คิด
 
 
"ไหนบอกว่ารักซีนไงพี่จิน โอ๊ย!"ผมเหวี่ยงร่างบางลงบนเตียงนุ่ม ที่โดนกระแทกแรงๆก็เจ็บใช่เล่น แต่เวลานี้ใครจะสนล่ะ ร่างทั้งร่างของซีนโดนผมทับเอาไว้ไม่ให้หนี
 
 
"พี่รักซีนแล้วซีนรักพี่บ้างมั้ย...พี่อยากรู้ว่าซีนทำแบบนี้กับพี่ทำไม มันใช่เรื่องล้อเล่นรึไง แม่พี่ตายยังเสียใจไม่พอใช่มั้ย ซีนหลอกพี่ทำไม..."แค่นี้แหละที่ผมอยากจะรู้
 
 
"..."ซีนจ้องหน้าผมพยายามดิ้นให้หลุดออก
 
 
"ทำไมไม่ตอบ!! อ่อ หรือว่าที่แกล้งตายเพราะอยากแก้แค้นคืน สนุกมั้ยล่ะที่เห็นพี่เจ็บปวด"ผมยิ้มเยาะตัวเอง
 
 
"ปากดีขึ้นนะพี่จิน ผมคิดถูกแล้วที่แกล้งตาย อย่างน้อยกูรู้ว่าพี่จินเป็นคนแบบนี้นี่เอง"
 
 
"ไม่ใช่แค่ปากนะที่ดี..."จับมือบางไปสัมผัสสิ่งใหญ่โตกลางกาย"เรื่องอื่นพี่ก็ดีด้วย"
 
 
"ซีนไม่พร้อม..."มือบางจะชักกลับแต่ถูกผมจับเอาไว้แน่น ก็แน่ล่ะ ผมมีอะไรกับซีนแทบนับครั้งได้ เจ้าตัวบอกแต่ผมหื่นไม่ค่อยจะให้ทำเรื่องอย่างว่าเลย
 
 
"แล้วไง ยังไงวันนี้พี่ก็จะเอา! แต่บอกไว้ก่อนนะว่าพี่มันsex จัดมาตั้งนานแล้ว"ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ก้มลงหอมแก้มนวลที่ชื้นเหงื่อ จินเลิกชายเสื้อร่างบางขึ้นไว้เหนืออกขาวผ่อง ปุ่มไตเล็กลอยเด่นยั่วน้ำลายจนต้องก้มลงไปหยอกล้อไล้เลียแข็งชูชัน ร่างบางร้องเสียววาบเมื่อส่วนล่างถูกสัมผัส
 
 
"ยะ...อย่าบีบ...ซี๊ดดด!"ยิ่งได้ยินเสียงร้องยิ่งเพิ่มอารมณ์ฮึกเหิม มือใหญ่กอบกุมความเป็นชายของร่างบางไว้เต็มฝ่ามือ รูดรั้งผ่านเนื้อผ้าบางแผ่วเบา ซีนกัดปากแน่นเสียววูบวาบทางช่องรักขึ้นมา
 
 
"วันนี้พี่จะกระแทกเมียให้หนำใจเลยนะครับ"เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหู
 
 
"ฮือออ พี่จินไม่ใช่คนใจร้าย อย่าทำร้ายซีนเลยนะ"เสียงหวานอ้อนวอน
 
 
"พี่ใจดีมามากไง! แต่ต่อจากนี้ซีนก็จะรู้ว่าผัวคนนี้มันก็ร้ายเป็น ฮึ่ม"จินตะคอกใส่หน้าอารมณ์ฉุนเฉียว
 
 
"ก็เอาเลย! ถ้าไม่คิดจะฟังเหตุผลกันแบบนี้ก็ทำซีนให้ตายไปเลย ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าพี่จะทนอยู่กับคนร้ายๆแบบซีนได้นานแค่ไหน ฮึก"ซีนพูดออกมาทั้งน้ำตา
 
 
"เอ่อ กูทำแน่!! แล้วจำใส่กะโหลกมึงไว้เลยว่ากูเป็นผัวมึงได้คนเดียว ถ้ามึงไปมีใครกูเอาตายแน่!!!!"จินบีบคางมนขู่แววตาจริงจัง
 
 
ถุย!
 
 
มีเหรอคนอย่างกูจะกลัวมึง ซีนถุยน้ำลายใส่หน้าจินเมื่อหมดความอดทน จินปาดน้ำลายบนหน้าทิ้งหันมามองซีนน่ากลัวกว่าเดิม เห็นทีคืนนี้ ไม่สิ เรายังต้องสนุก
กันอีกหลายคืนเลย หึหึ
 
 
แควก
 
 
"อ้ากกกกกกกกกกกกก!!!"ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อเสื้อผ้าถูกฉีกขาดไม่ปราณี จินถอดเสื้อผ้าตัวเองออกลวกๆคว้าเศษผ้าที่หล่นขึ้นมา ซีนมองหวาดๆเมื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดต่อจากนี้ยังหรอก รักร้ายๆของกูมันเพิ่งจะเริ่มเองนะเมีย...
 
 
 
 
 TBC.