รักร้ายๆ ... ฉบับแซ่บเว่อร์!!! [Yaoi]

Chapter 22

 

 

 

สายตาคู่หนึ่งมองการกระทำทุกอย่างผ่านกระจกรถที่จอดอยู่ข้างบ้าน ฉันจะรอดูผลงานนายนะพิส หึ รถคันหรูที่เพิ่งถอยออกมาใหม่ขับเคลื่อนออกไป

 

 

"พี่จินทานผลไม้หน่อยนะครับ มามะพิสป้อน"พิสจิ้มผลไม้ยื่นจ่อปาก จินยังนิ่ง

 

 

"พ่อว่าพอเถอะหนูพิส ตาจินมันเป็นแบบนี้จนพ่อชินแล้วแหละ"ศรันมองจินเศร้าๆ

 

 

"อืม นี่ก็เย็นแล้วผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"หันไปไหว้ศรัน พิสกุมมือจินยกขึ้นมา

 

 

"ผมไปก่อนนะพี่จิน พรุ่งนี้จะมาใหม่"ผมทอดสายตามองพื้นหญ้านึกถึงแต่ใบหน้า น้ำเสียง และทุกๆอย่างของซีน

เวลานี้ผมไม่อยากคุยกับใครสักคน มันรู้สึกเศร้าและท้อแท้ในชีวิตมาก ฮึก

"คิดถึงน้องซีนอีกแล้วใช่มั้ยลูก"ศรันลูบหัวจินปาดน้ำตาที่ไหลออกมาให้

 

 

"อ้าว เห้ย! จินร้องไห้ทำไมครับพ่อ"คิสที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำเอ่ยถาม ศรันยิ้มๆท่าทางเหนื่อย

 

 

"คิดถึงน้องซีนน่ะสิ พ่อสงสารจินจังลูกคิส"เพื่อนชายถอนหายใจส่ายหน้าให้

 

 

"คนตายไปแล้วจะให้ฟื้นขึ้นมาก็คงไม่ได้ เอางี้มั้ยครับ เดี๋ยวผมหาคนคล้ายๆซีนมาให้ ไม่แน่น้าาา จินมันอาจจะกลับมายิ้มเหมือนเดิมก็ได้"คิสเสนอ ศรันทำท่าคิดตาม

 

 

"งั้นลองดู สิ่งไหนคิสเห็นว่าดีก็ทำเถอะลูก"

 

 

"แต่ผมก็ไม่มั่นใจว่าจะสำเร็จนะครับ แต่ไม่ลองก็ไม่รู้"คิสนั่งคุยกับศรันจนฟ้าเริ่มมืด ยกข้อมือดูเวลาเบิกตากว้างลุกพรวดขึ้นยืน

 

 

"ตายๆๆๆ ผมกลับก่อนครับพ่อ เมียผมรอฆ่าแล้วคร้าบบ~"คิสลุกลี้ลุกลนกลับหอ

 

 

"เด็กสมัยนี้เข้าใจยากจริง ฟ้ามืดแล้วเข้าบ้านกันลูก"ศรันจับมือลูกชายเข้าบ้าน จินไม่ยอมเข้าฝืนตัวเองไว้ ศรันยิ้มบอกให้แค่สิบนาทีจะมาตามก่อนเดินเข้าบ้าน

 

 

@คอนโดพิส

 

 

แกร๊ก

 

 

ผมเปิดประตูเข้าห้องล้วงโทรศัพท์กดโทรรายงานความคืบหน้าให้'เขา'รู้ แต่ยังไม่ทันจะกดหาเบอร์ เงยหน้ามาเจอสามีสุดที่รักระยะประชิดหน้าชนหน้า

 

 

"ไปไหนมาครับ"ผมกลืนน้ำลายลงคอถอยหลังเตรียมหนี ไหนบอกอยู่สเปนกัน

 

 

"พะ พี่ไนส์! มาได้ไงครับ" ผมพูดไม่ผิดหรอก 'พี่ไนส์'เป็นสามีสุดที่รักผมเอง ไม่ใช่พี่เนสปลอมตัวมาแน่นอน

เราไปมีซัมติงกันตอนไหนไม่เล่านะ เขินอ่า >///<

 

 

"พี่ถามพิสก่อนนะ ตกลงว่าไปไหนมา"เสียงเข้มทวนถามก้าวเข้ามาใกล้

 

 

"ไป ไป..."ผมควรจะไปไหนดีถึงเพียงพอจะกลับดึกแบบนี้ แล้วดันเป็นช่วงปิดเทอม ทำไมช่วงนี้ดวงมีแต่เรื่องฟระ ไม่กี่วันก่อนก็เพิ่งก่อเรื่องไป โธ่ ชีวิตไอ้พิสตายแน่ๆ

 

 

"ทำไมตอบไม่ได้ล่ะครับ หืมมม"ผมหลับตาปี๋เมื่อพี่ไนส์ไล่ต้อนหลังชิดประตู

 

 

"พิสจะไปไหนมาไหนก็ได้ เพราะพิสโตแล้ว"ลิ้นรัวพูดแก้ต่าง

 

 

"ใช่! โตแล้ว งั้นเรามาทำกิจกรรมผู้ใหญ่ๆกันดีกว่าเนอะ"

 

 

พรึ่บ

 

 

ย้ากกก ผมดิ้นพล่านมือจับลูกบิดประตูหาที่ยึดเหนี่ยว ไนส์รวบเอวเล็กดึงสุดแรง วันนี้ตั้งใจมาเซอร์ไพร์แต่กลับเจอเซอร์ไพร์กว่า ฮึ่ม แรดไม่พอยังร่านอีกนะเมีย ไม่กี่ชั่วโมงก่อนผมโทรหาลูกน้องให้จัดห้องพักในคอนโดให้ เอาที่ห้องติดกับพิสเลย ว่าจะแอบย่องมาลักหลับดึกๆให้ตกใจเล่น เปิดประตูเข้ามาเห็นห้องมืดคิดว่านอนแล้ว

ที่ไหนได้...

 

 

"วันนี้ไปหาใครมาครับ ซีนตายไปแล้วยังไม่เลิกคิดจะจับจินอีกรึไง อ่อ คิดจะเสียบแทนว่างั้น"ไนส์พูดถากถางเล่นพิสหยุดชะงักปล่อยมือจากลูกบิด

 

 

เพี๊ยะ

 

 

ผมฟาดมือลงบนหน้าขาวหันไปตามแรงตบ ต่อหน้าคนอื่นสุภาพบุรุษเหลือเกิ๊นแล้วทีกับเมียตัวเองด่าเอาปาวๆ คนเรามีขีดจำกัดไม่มากนักหรอก

 

 

"ปากดีใช้ได้นะครับ สมแล้วที่เป็นผัว!"ผมแสยะยิ้มมุมปาก มือเล็กบีบคางไนส์แน่น

 

 

"..."ไนส์พยายามระงับอารมณ์ตัวเอง

 

 

"รู้ทุกอย่างแม้แต่ความคิด หึ ก็แน่ล่ะ พี่จินผมปลื้มมาตั้งนานหลุดมือไปคงเสียดายแย่ว่ามั้ย?"ไนส์จ้องหน้าพิสเขม็ง

 

 

"พร่ำจบรึยัง ถ้าจบแล้วก็ถึงตากูบ้างนะ"ไนส์ไม่พร่ำทำเพลงอุ้มร่างเล็กพาดบ่าโยนออกไปนอกห้อง พิสลูบบั้นท้ายตัวเองรู้สึกเจ็บลุกไม่ขึ้น โยนมาได้บนพื้นปูน โอ๊ย ก้นกูหักแล้วแม่ง

 

 

"วันนี้พี่ปล่อยให้วันนึง พิสอยากไปไหนกับใครก็เชิญเลย เพราะพี่กะว่าวันนี้จะนัดเด็กมาห้องสักหน่อย หรือพิสจะอยู่พี่ก็ไม่ว่านะ"ไนส์ยิ้ม คิดว่าคนอย่างผมไม่กล้ารึไง ฮึ่ม แม่งเอ๊ย! เดี๋ยวเจอกูแน่ไอ้ผัวเฮงซวย

 

 

@บ้านซีน

 

 

ธนัญวางปากกาลงเงยหน้ามองลูกชายที่ทรุดตัวนั่งตรงข้ามโต๊ะทำงาน ร่างบางท้าวคางหน้ายู่มองบิดาเคืองๆ

 

 

"มีอะไรมาปรึกษาป๊าอีกล่ะลูกชาย"

 

 

"ป๊าอ่า ซีนเพิ่งหายป่วยเองนะจะมีอะไรมาปรึกษาเล่า"ธนัญยิ้มลูบผมนิ่ม ผมหยิบปากกาป๊ามาควงเล่นใช้ความคิด วันนั้นผมโดนยิงที่ท้องต้องผ่ากระสุนออกจนเสียเลือดมาก โชคดีที่ผมรอดมาได้ภายในไม่กี่ชั่วโมง ก่อนอาหมอจะไปผมฟื้น

ขึ้นมาพอดี ผมใช้เรี่ยวแรงที่มีรั้งอาหมอไว้ ผมให้อาหมอบอกว่าผมตายไปแล้วยกเว้นป๊าแม่ พี่แซนดร้าที่เป็นห่วงจนแทบจะหนีงานมาหา และไอ้เพื่อนซี้ทั้งสอง ผมเป็นคนรักคนยากและเวลารักทีต้องแน่ใจจริงๆว่าจะอยู่ด้วยกันรอด พี่จินกล้าเอาชีวิต

ตัวเองเข้าแรกมันอาจจะเพียงพอแล้วที่จะบอกว่าเขารักผมจริง แต่ยังไงซะเขาก็หลอก ผมตลอดมา บางทีเพราะแม่สั่งเราถึงได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้ มันมีเส้นบางๆกั้นเอาไว้ระหว่างคำว่าผูกพันและความรัก ผมอยากให้เวลาตัวเองและพี่จินได้ทบทวนความรู้สึกใหม่อีกครั้ง นี้เป็นโอกาสเดียวที่มันจะบอกผมได้ว่าผมรักพี่จิน พี่จินรักผม หรือเราแค่ผูกพันกัน

 

 

"น้องพิสมาหาน่ะลูก แปลกนะมาซะดึกดื่นเลย"พราวฟ้าเข้ามาตามลูกชายไปหาแขกคนสำคัญ

 

 

"ว่าไง นะ นาย...ร้องไห้"ผมเอ่ยทักก่อนเห็นว่าพิสน้ำตาไหล

 

 

"ทำไมไม่บอกว่าพี่ไนส์กลับวันนี้ นายไม่รักษาสัญญา"

 

 

"พี่ไนส์กลับมาแล้ว? บ้าหน่า เราไม่เห็นรู้เรื่องเลย"ผมขมวดคิ้วงง

 

 

"นายบอกพี่ไนส์เรื่องแผนของเรา พี่ไนส์รู้ว่าวันนี้ฉันไปหาพี่จินมา"พิสมองหน้าซีน

 

 

"ก็บอกว่าเราไม่รู้เรื่อง แต่เรื่องวันนั้นพี่ไนส์ไม่มีทางรู้ เพราะวันนั้นเราเห็นคนเดียวว่านายยืนจูบกับ..."ผมพูดค้างเอาไว้เบิกตากว้างมองไปที่ประตู

 

 

"กับใคร!!! มันยืนจูบกับใคร"เสียงคำรามดังขึ้น พิสสะดุ้งหันขวับไปมอง

 

 

"พี่ไนส์!!"พิสเรียกชื่อคนรักเสียงดัง ไนส์ก้าวเท้าไวๆประชิดตัวพิสจับข้อมือเล็กกระชากให้ลุกขึ้น คิดจะหนีเหรอเมีย ฮึ่ม บอกเลยว่ายาก

 

 

"เอ่อ..."ผมมองหน้าพิสลังเลที่จะตอบ

 

 

"ตอนแรกพี่ตกใจมากเลยนะที่เห็นซีน แต่พอรู้ว่าเมียมีชู้!พี่ตกใจกว่า"ไนส์กัดฟันกรอดจ้องพิสตาดุ

 

 

"ผมสิที่ควรตกใจกว่า!!!"เสียงนี้มัน...

 

 

0_0 พะ พี่จิน!!!

 

 

"เอะอะเสียงดังโวยวายอะไรกะ...จิน...ไนส์..."พราวฟ้าหยุดชะงักรู้สึกผิดขึ้นมาทันที ก่อเองก็แก้เองแล้วกันนะลูก พราวฟ้าเดินกลับขึ้นไปใหม่ให้หนุ่มๆเขาเคลียร์กันเอง ผมใจเต้นรัวเมื่อเห็นหน้าหล่อของพี่จินอีกครั้ง ปากบางยิ้มออกมาไม่รู้ตัว ลืมไปว่าตัวเองทำอะไรไว้ ได้ตายคู่แน่งานนี้

 

 

"โทรมากี่ครั้งก็ไม่ว่างๆ ที่แท้เล่นชู้ลับหลังพี่เหรอจ้ะ"ไนส์พูดเล่นหน้าจริงจัง

 

 

"ถ้าเฮียไม่โทรมาบอกผมคงเป็นของเล่นอีกนาน"จินหันไปพูดกับไนส์ นี่เขาไปสนิทกันตอนไหนฟระ ผมพลาดอะไรไป พิสกับผมสบตากันพยักหน้าพร้อมลุย

 

 

"รถฉันจอดอยู่หลังบ้าน"ผมเอ่ยเสียงเรียบให้รู้กันสองคน พิสสูดอากาศเข้าปอด

 

 

วิ่งงงงงงงง

 

 

พิสตะโกนออกมาเสียงดังโดยมีผมวิ่งนำ โธ่ ผมมันนักกีฬาตัวยงนะขอบอก พี่จินวิ่งตามมาติดๆ เดี๋ยวๆผมลืมกุญแจไว้บนห้อง ToT โฮฮฮ

 

 

หมับ

 

 

"หยุดเล่นสักที!!! พี่ใจดีกับซีนมากไปใช่มั้ย ซีนถึงกล้าเล่นกับความรู้สึกพี่แบบนี้!!!"

 

 

"พี่จิน.."ผมยืนตัวสั่นน้ำตาจะไหล

 

 

"หึ ลืมไปแล้วเหรอว่าพี่ก็ไม่ใช่คนดี พี่มันซานตานเลวๆนี่เอง"

 

 

"ปล่อย!!!"ผมขืนตัวเองไว้ไม่ยอมโดนหิ้ว พี่จินมันลากผมไปขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน เสียงพิสร้องไห้ดังลั่นบ้านเมื่อพี่ไนส์โยนมันไปที่เบาะหลัง

 

 

@คอนโดจิน

 

 

ผมเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่คิดได้และเจ็บเป็น ผมกับเฮียเราสนิทกันมาสักพักหลังจากเกิดเรื่องพี่เนสจะปล้ำซีน ผมเป็นคนที่หวงของมาก พี่ไนส์เป็นบุคคลหนึ่งที่ต้องรู้เขารู้เรา ผมโทรไปคุยกับพี่ไนส์เรื่องซีน ต้องจัดการมือที่สามก่อนที่จะเกิดปัญหาในอนาคต ดูเหมือนผมจะเป็นคนดีใช่มั้ยล่ะ แต่ผมก็คนนะไม่ใช่เทพบุตรถึงโกรธไม่เป็น!

 

 

"ฮึก เจ็บ ปล่อยซีนเหอะพี่จิน"ผมไม่สนเสียงร้องลากซีนไปทางห้องนอนจะมาร้องโอดครวญทำไมตอนนี้ ทีทำล่ะไม่คิด

 

 

"ไหนบอกว่ารักซีนไงพี่จิน โอ๊ย!"ผมเหวี่ยงร่างบางลงบนเตียงนุ่ม ที่โดนกระแทกแรงๆก็เจ็บใช่เล่น แต่เวลานี้ใครจะสนล่ะ ร่างทั้งร่างของซีนโดนผมทับเอาไว้ไม่ให้หนี

 

 

"พี่รักซีนแล้วซีนรักพี่บ้างมั้ย...พี่อยากรู้ว่าซีนทำแบบนี้กับพี่ทำไม มันใช่เรื่องล้อเล่นรึไง แม่พี่ตายยังเสียใจไม่พอใช่มั้ย ซีนหลอกพี่ทำไม..."แค่นี้แหละที่ผมอยากจะรู้

 

 

"..."ซีนจ้องหน้าผมพยายามดิ้นให้หลุดออก

 

 

"ทำไมไม่ตอบ!! อ่อ หรือว่าที่แกล้งตายเพราะอยากแก้แค้นคืน สนุกมั้ยล่ะที่เห็นพี่เจ็บปวด"ผมยิ้มเยาะตัวเอง

 

 

"ปากดีขึ้นนะพี่จิน ผมคิดถูกแล้วที่แกล้งตาย อย่างน้อยกูรู้ว่าพี่จินเป็นคนแบบนี้นี่เอง"

 

 

"ไม่ใช่แค่ปากนะที่ดี..."จับมือบางไปสัมผัสสิ่งใหญ่โตกลางกาย"เรื่องอื่นพี่ก็ดีด้วย"

 

 

"ซีนไม่พร้อม..."มือบางจะชักกลับแต่ถูกผมจับเอาไว้แน่น ก็แน่ล่ะ ผมมีอะไรกับซีนแทบนับครั้งได้ เจ้าตัวบอกแต่ผมหื่นไม่ค่อยจะให้ทำเรื่องอย่างว่าเลย

 

 

"แล้วไง ยังไงวันนี้พี่ก็จะเอา! แต่บอกไว้ก่อนนะว่าพี่มันsex จัดมาตั้งนานแล้ว"ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ก้มลงหอมแก้มนวลที่ชื้นเหงื่อ จินเลิกชายเสื้อร่างบางขึ้นไว้เหนืออกขาวผ่อง ปุ่มไตเล็กลอยเด่นยั่วน้ำลายจนต้องก้มลงไปหยอกล้อไล้เลียแข็งชูชัน ร่างบางร้องเสียววาบเมื่อส่วนล่างถูกสัมผัส

 

 

"ยะ...อย่าบีบ...ซี๊ดดด!"ยิ่งได้ยินเสียงร้องยิ่งเพิ่มอารมณ์ฮึกเหิม มือใหญ่กอบกุมความเป็นชายของร่างบางไว้เต็มฝ่ามือ รูดรั้งผ่านเนื้อผ้าบางแผ่วเบา ซีนกัดปากแน่นเสียววูบวาบทางช่องรักขึ้นมา

 

 

"วันนี้พี่จะกระแทกเมียให้หนำใจเลยนะครับ"เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหู

 

 

"ฮือออ พี่จินไม่ใช่คนใจร้าย อย่าทำร้ายซีนเลยนะ"เสียงหวานอ้อนวอน

 

 

"พี่ใจดีมามากไง! แต่ต่อจากนี้ซีนก็จะรู้ว่าผัวคนนี้มันก็ร้ายเป็น ฮึ่ม"จินตะคอกใส่หน้าอารมณ์ฉุนเฉียว

 

 

"ก็เอาเลย! ถ้าไม่คิดจะฟังเหตุผลกันแบบนี้ก็ทำซีนให้ตายไปเลย ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าพี่จะทนอยู่กับคนร้ายๆแบบซีนได้นานแค่ไหน ฮึก"ซีนพูดออกมาทั้งน้ำตา

 

 

"เอ่อ กูทำแน่!! แล้วจำใส่กะโหลกมึงไว้เลยว่ากูเป็นผัวมึงได้คนเดียว ถ้ามึงไปมีใครกูเอาตายแน่!!!!"จินบีบคางมนขู่แววตาจริงจัง

 

 

ถุย!

 

 

มีเหรอคนอย่างกูจะกลัวมึง ซีนถุยน้ำลายใส่หน้าจินเมื่อหมดความอดทน จินปาดน้ำลายบนหน้าทิ้งหันมามองซีนน่ากลัวกว่าเดิม เห็นทีคืนนี้ ไม่สิ เรายังต้องสนุก

กันอีกหลายคืนเลย หึหึ

 

 

แควก

 

 

"อ้ากกกกกกกกกกกกก!!!"ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อเสื้อผ้าถูกฉีกขาดไม่ปราณี จินถอดเสื้อผ้าตัวเองออกลวกๆคว้าเศษผ้าที่หล่นขึ้นมา ซีนมองหวาดๆเมื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดต่อจากนี้ยังหรอก รักร้ายๆของกูมันเพิ่งจะเริ่มเองนะเมีย...

 

 

 

 

 TBC.