รักร้ายๆ ... ฉบับแซ่บเว่อร์!!! [Yaoi]

Chapter 19

 

 

 

@คอนโดจิน

 

 

หญิงสาววัยกลางคนนั่งจิบกาแฟอยู่ในห้องรับแขกด้วยท่าทีไม่ทุกข์ร้อนอะไร จินเปิดประตูเข้ามาด้วยใบหน้าเครียดจัด

 

 

"ผมทำตามที่'แม่'สั่งแล้วครับ อีกไม่นานเราก็จะเลิกกันพร้อมกับความเจ็บปวดของมัน"

 

 

"ทีนี้แกก็ตาสว่างสักทีนะ ฉันบอกแกแล้วว่าเด็กคนนั้นก็เหมือนพ่อของมัน"เธอพูด

 

 

'เมยานี วิธัญชัย' หญิงวัยสี่สิบที่ใบหน้าแต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางปกปิดรอยย่นเป็นมารดาของ'จินตวีร์ วิธัญชัย'หรือจิน ลูกชายคนเล็กวัยยี่สิบ ที่นางรักมากกว่าสาวคนพี่ ลูกชายเป็นตัวแปลสำคัญที่ทำให้นางไปสู่จุดหมายสำเร็จจินเชื่อฟังผู้เป็นแม่มากกว่า 'ศรัณ วิธัญชัย' ผู้เป็นพ่อบุญธรรม ไม่ว่าแม่จะพูดอะไรเขาก็ต้องทำทุกอย่าง มารดาพร่ำบอกเขาเสมอว่าให้กำเนิดมามันยากเย็นแค่ไหน ไม่ว่านางจะพูดอะไรต้องเชื่อทุกอย่าง เพราะนางทำทุกอย่างเพื่อเรา

 

 

"แต่ผมจะเข้าไปบ้านมันพรุ่งนี้เพื่อแกล้งทำเป็นง้อซีน ถ้าได้จังหวะผมจะเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่พอมีประโยชน์กับเรามา"จินพูดใบหน้ามุ่งมั่น

 

 

"ดี ทำลายมันให้ย่อยยับเหมือนที่พ่อของมันทำกับแม่! ฮึก จินต้องทำให้ได้นะลูก" เมยานีน้ำตาคลอยกมือลูกชายมากุมไว้ จินกุมมือผู้เป็นแม่กลับ เขามันโง่เองที่เชื่อซีน มันไม่เคยรักเขาเลยแต่เขากลับตามืดตามัวยอมทำทุกอย่างเพื่อให้มันปลอดภัยที่สุดถึงขั้นยอมทำเรื่องผิดเพื่อมัน

 

 

'ไอ้ธนัญมันเป็นพ่อของแกนะจิน มันทิ้งแม่ไปตอนที่คลอดแกได้ไม่กี่เดือน แกต้องช่วยแม่นะ แม่...ไม่เหลือใครแล้วจริงๆ ยัยเมมันก็เชื่อฟังแต่ศรัณพ่อใหม่แสนดีของมัน'

 

 ตั้งแต่วันที่มารดายอมเผยว่าใครเป็นพ่อแท้ๆ จินก็ตั้งหน้าตั้งตาคิดจะทำลายผู้เป็นพ่อที่ทิ้งเขาไปอย่างเลือดเย็นตลอดมา แต่ด้วยวัยเด็กจึงได้แต่เพียงเก็บความคิดนี้ไว้รอเวลาที่เหมาะสม จนเมื่อเขาอายุยี่สิบปีบริบูรณ์ เขาได้เจอกับหนุ่มน้อยน่ารักที่ชอบเพียงแวบแรกซีนเป็นคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกมีความสุขมาก หลายคนที่ผ่านเข้ามาก็ได้แต่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เขาไม่เคยรู้สึกใจเต้นแรงกับใครสักครั้งจนมาเจอซีน

 

 

'แม่ครับ ผมไม่อยากทำลายครอบครัวคนอื่นอีกแล้ว ผมอยากจะหยุดทุกอย่าง'

 

 

'ไม่ได้!! ไอ้ธนัญมันทิ้งเรานะลูก หรือเพราะลูกรักไอ้เด็กนั่นกันแน่ถึงจะหยุด'

 

 

'ใช่!ผมรักซีน ถึงเราจะเป็นผู้ชายแต่เราก็รักกัน'จินตอบหนักแน่น

 

 

'มันรักแกจริงเหรอจิน มันก็สันดานคงเหมือนพ่อมันนั่นแหละ'

 

 

'แต่เขาก็เป็นพ่อของผมด้วยเหมือนกันนี่ครับ ผมไม่อยากทำบาป'

 

 

เมื่อโตขึ้นความคิดที่จะแก้แค้นก็เริ่มจางลง จิตสำนึกมันบอกว่าไม่ควรทำร้ายพ่อเขาคงเป็นลูกที่อกตัญญูมากแน่ที่กล้าทำร้ายแม้กระทั่งพ่อตัวเอง ถึงท่านจะทิ้งไปแต่ก็เป็นพ่ออยู่ดี ที่สำคัญ ซีนจะต้องเจ็บปวดแค่ไหนถ้ารู้ว่าผมคิดจ้องแต่จะทำลายครอบครัวเขา ผมไม่มีทางทำให้คนที่รักเจ็บปวดแน่

 

 

'ฉันไม่สนว่าแกจะรักมันแค่ไหน แต่ถ้ายังอยากให้ไอ้เด็กนั่นยังอยู่รอดต่อไปแกต้องทำลายมันซะ 'ตระกูลไพเนอร์' จะต้องย่อยยับในสามเดือน ถ้าแกทำไม่ได้!เด็กนั่นโดนฉันยิงทิ้งแน่'

 

 

'ฮึก แต่นั่นก็พ่อผมนะแม่ ซีนก็คนที่ผมรัก'

 

 

'แกต้องเลือก พ่อแกมันไม่เคยรักเราเลย มันทิ้งแม่ทิ้งเราเพื่อไปหาผู้หญิงคนใหม่ ถ้าแกไม่ทำตามที่ฉันบอกเด็กนั่นตาย เลือกเอาแล้วกัน' หลังจากแม่ยื่นข้อเสนอมาให้ผมก็เลือกซีน เหลือเวลาอีกเพียงเดือนเดียวทุกอย่างก็จะจบ ผมจะทำทุกทางเพื่อให้แผนนี้สำเร็จ พี่รักซีนมากนะครับ แต่แล้วทุกอย่างก็พังทลาย...

 

 

แม่มาหาผมพร้อมกับซองสีน้ำตาลใบหนึ่ง ผมรับมันมาเปิดออกดูก็พบว่าเป็นรูปภาพ ผมบดกรามแน่นเมื่อเห็นมัน

 

 

'แกตาสว่างสักทีนะจิน แม่ให้คนไปตามเด็กนั่นมาจนรู้ว่ามันสวมเขาให้ลูก มันคือภาพจริง ถ้าแกไม่เชื่ิอเอาไปให้เพื่อนแกตรวจดูก็ได้นะถ้าไม่เชื่อใจแม่' ภาพซีนที่นอนอยู่กับผู้ชายคนอื่นมันทำให้ผมแทบคลั่ง แม่ไม่มีทางโกหกเขาแน่

ผมขยำรูปพวกนั้นทิ้งด้วยใจที่บอบช้ำ เหตุการณ์นี้มันเพิ่งเกิดเพียงไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้าจะไปรับซีนเอง แล้วผมก็ยิ่งแน่ใจเมื่อเห็นซีนอยู่กับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าต่อตา

 

 

@บ้านซีน

 

 

ที่แท้พี่ก็หลอกผมมาตลอด ทำไม...ทำไมพี่ทำกับผมแบบนี้ครับพี่จิน แล้วพ่อผมมาเกี่ยวอะไรด้วย? ซีนคิดสงสัยเลื่อนดูกล้องวงจรปิดอีกครั้ง ถ้าผมไม่เอากล้องซ่อนเอาไว้ในห้องพี่จิน วันนี้ผมก็คงเป็นไอ้หน้าโง่ที่โง่ที่สุด ผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่ของพี่จินแล้วทำไมพูดเหมือนรู้จักพ่อผม ถ้าเดาไม่ผิดนี่คงเป็นแผนหวังทำลายครอบครัวผมแน่นอน มันต้องมีอะไรสักอย่างสิพี่จินถึงโกรธแบบนั้น

 

 

ก๊อกๆๆ

 

 

'ธนัญ ไพเนอร์' ลูกชายคนเดียวของตระกูลนาฬิกาแบนด์ดังเงยหน้าจากโต๊ะทำงานเดินไปเปิดประตูให้ผู้มาใหม่ หืม ลูกชายป๊ามีอะไรหน้าเครียดเชียว

 

 

"ป๊าทำงานอยู่รึป่าวครับ"

 

 

"ใกล้เสร็จแล้วแหละ ซีนมีอะไรรึป่าวครับ"ผมไม่ตอบเดินเข้าไปนั่งข้างใน โชคดีที่ป๊ายังอยู่เมืองไทยอีกหลายวัน จะให้คุยทางโทรศัพท์คงไม่รู้เรื่องกันพอดี

 

 

"ป๊าครับ ก่อนจะมาเจอแม่ป๊าเคยไปทำอะไรใครไว้รึป่าว"

 

 

"ทำไมถามแบบนี้ล่ะลูก ป๊าจะไปทำอะไรใคร"ธนัญทำหน้าสงสัยที่ลูกชายถามแปลกทำลายมันให้ย่อยยับ เหมือนที่พ่อของมันทำกับแม่ถ้ามันหมายถึงผม ก็แปลได้ว่า แม่พี่จินคิดจะทำลายผมเหมือนพ่อของผมทำกับแม่พี่จิน คิดสิซีน นายลองคิดดีๆว่ามันเกิดอะไรขึ้น อ้ะ พี่จินส่งข้อความมา

 

 

พี่ขอโทษนะครับ พอดีหงุดหงิดไปหน่อยเลยพาล พรุ่งนี้อยู่บ้านด้วยนะ -3-

 

 

ผมอยู่แน่ไม่ต้องห่วง ซีนยกมือปิดหน้าใบหน้าเครียดจัด ทำไมพี่ถึงทำกับผมแบบนี้

 

 

"เป็นอะไรลูกซีน ร้องไห้เหรอลูก"ธนัญวางปากกาลงลุกขึ้นมาหาลูกชาย

 

 

"ผมเครียดจังป๊า ฮืออ พี่จินมันหลอกเราป๊า"

 

 

"ไม่เอาไม่ร้องนะครับ ไหนลองเล่าให้ป๊าฟังซิมันเกิดอะไรขึ้น"ซีนปาดน้ำตาโผกอดพ่อ ธนัญฟังลูกชายคนเดียวเล่าจบก็นั่งนิ่ง เมยานีคิดจะทำอะไรเขากันแน่

 

 

"พรุ่งนี้พี่จินจะมาใช่มั้ยลูก ซีนอยู่กับแม่ในห้องนะ เดี๋ยวพ่อจัดการเอง"

 

 

"ทำไม..."ผมกำลังจะถามว่ารู้จักแม่พี่จินด้วยเหรอ ป๊าส่ายหน้าไม่ต้องถาม

 

 

"ซีนฟังป๊าดีๆนะลูก ป๊าเป็นคนมีลูกยาก แล้วก็มีลูกแท้ๆแค่คนเดียวคือซีน"

 

 

ก๊อกๆๆ

 

 

"สองพ่อลูกทะ...ว้าย! ซีนร้องไห้ทำไมครับ ป๊าดุอะไรลูก"พราวฟ้าวางถ้วยกาแฟลงโผกอดลูกชายใจสั่น

 

 

"คุณจำเมยานีได้มั้ยพราว"เธอทำหน้านึกก่อนพยักหน้าให้

 

 

"แต่เรื่องนี้มันก็นานแล้วนะคะ"

 

 

"ผมเพิ่งรู้ว่าจินเป็นลูกของเมยานี เธอบอกว่าผมเป็นพ่อของจิน"เธอทำท่าตกใจ

 

 

"ตายแล้ว ทำไมเธอถึงทำแบบนั้นล่ะคุณ ที่จริงเธอทำตัวเองทั้งนั้นเลยนะไม่เกี่ยวกับคุณด้วยซ้ำ"

 

 

พรุ่งนี้พราวอยู่กับลูกในห้องนะ เดี๋ยวผมรอคุยกับจินเอง ผมว่าเขาคงไม่เลวร้ายเท่าเมายา"ป๊าลูบหัวผมที่กอดกับแม่"อน่าคิดมากนะลูก ดีแล้วที่บอกพ่อแม่ เห้อ" ผมไม่อยากคิดมากอยู่คนเดียวทั้งที่ก็มีที่ปรึกษาอยู่ การที่เราแบกรับอะไรเยอะเกินไป สักวันเราจะแย่เพราะรับอยู่คนเดียว ผมเลือกที่จะแบ่งไปให้พ่อแม่เพราะท่านช่วยเราเสมอ ไม่ใช่การรบกวนแต่เป็นคำว่าครอบครัว ที่ต้องช่วยเหลือกัน

 

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

 

 

ผมตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวไปง้อซีน ไม่ใช่ว่าผมโง่จนเชื่อแม่ซะทุกอย่าง แต่ผมขัดไม่ได้ ถ้าไม่เออออตามไปก่อนแม่จะต้องทำร้ายซีนแน่ๆ ทั้งผมก็ไม่อยากทำร้ายพ่อด้วย ยังไงท่านก็เป็นพ่อของผม วันนี้แหละที่ผมจะยอมคุยกับท่านตรงๆ

 

 

ออดดดดด

 

 

ผมยืนมือไม่สั่นความกังวลเริ่มเกาะกุมหัวใจ ถ้าพ่อไม่ยอมรับผมที่ชอบน้องตัวเองผมคงจะต้องขาดใจตายแน่นอน เมื่อวานผมทำร้ายซีนไปเพราะความจำเป็นแม่เป็นคนฉลาดมาก ถ้าผมบอกซีนทุกอย่างมันก็จะผิดแผน ซีนต้องโดนแม่ทำร้าย

 

 

"มาแล้วเหรอ"เสียงใหญ่เอ่ยทักทายผมเมื่อรั้วกั้นถูกเปิดออก

 

 

"เอ่อคือ..."

 

 

"เข้ามานั่งคุยกันก่อนสิ วันนี้ซีนเขาไม่อยู่บ้านหรอก"ผมเดินตามท่านไป

 

 

"ฉันจะไม่อ้อมค้อมล่ะนะ เมยานีใช้จินมาทำอะไรกันแน่"ผมมองท่าน รู้ได้ไง

 

 

"คิดว่าซีนโง่มากสินะ เขาเป็นเด็กดีเป็นเด็กน่ารักมากนะจิน ลูกทำร้ายน้องได้ยังไงตอนเรามาบอกพ่อกับแม่ว่าคบกันพูดว่าอะไรจำได้มั้ย"ผมประสานมือกันนึกถึงคำพูดตัวเองที่สนามบิน ผมเป็นแฟนของซีนครับ ผมสัญญาว่าจะรักและดูแลซีนยิ่งกว่าชีวิตของผม ฮึก น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมา ความอัดอั้นความกดดันและความเครียดมันปล่อยออกมาพร้อมความอบอุ่นที่แทรกซึมเข้ามาแทน พ่อ...ผมทำดีที่สุดแล้วนะครับ

 

 

"ผม..."

 

 

"พ่อเชื่อว่าพ่อมองคนไม่ผิด จินเป็นลูกของเมยานีจริงรึป่าว"ธนัญยิงคำถามใส่

 

 

"จริงครับ แม่บอกว่าผมเป็นลูกของพ่อกับแม่จริงๆ พ่อทิ้งเราไปหาคนอื่น"

 

 

"ไม่มีทาง!! เพราะเมยาทำหมันไปตั้งแต่คลอดเมเปิ้ลแล้วนะ"ธนัญพูดเสียงดัง เมยาคิดจะทำอะไรของเธอกัน แล้วนี่ไปเอาลูกเต้าเหล่าใครเขามาเลี้ยงล่ะ

 

 

"แม่บอกผมว่าผมเป็นลูก! พ่อไม่ยอมรับผมเป็นลูกก็ไม่เห็นต้องโกหกกัน"

 

 

"คิดดีๆนะจิน พ่อเลิกกับเมยามาตอนเมเปิ้ลได้สองขวบ แล้วจะมีจินได้ยังไงลูกแล้วที่เลิกก็เพราะตัวเมยาเองที่เห็นพ่อไม่ได้ร่ำรวยมากหนีไปมีชู้ เมเปิ้ลก็เป็นลูกเธอกับสามีคนเก่า คนแบบพ่อไม่เคยทิ้งลูกทิ้งเมียหรอกนะ" ไม่จริง...แววตามุ่งมั่นของผู้เป็นพ่อทำให้ผมสับสนไปหมด แม่รักผมมากไม่มีทางจะโกหกผมได้หรอก แล้วเเม่จะเลี้ยงผมมาทำไมทั้งที่ไม่ใช่ลูก...ใครโกหกผมกันแน่

 

 

"งั้นผมจะกลับมาใหม่ แต่ขอเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับได้มั้ย ถ้าแม่รู้ขึ้นมา ซีนจะตกอยู่ในอันตรายได้ ผมขอร้อง"ธนัญยอมตกลง

 

 

"ไม่ว่าจินจะเป็นลูกใคร แต่ถ้าซีนรักใครพ่อก็รักด้วย เลือกในสิ่งที่ถูกต้องนะลูก"จินไหว้ลาเดินคอตกออกจากห้องไป จุดหมายปลายทางคงเป็นที่ไหนไม่ได้นอกจากคอนโดที่แม่ยังอยู่ที่ห้อง

 

 

@คอนโดจิน

 

 

"เป็นยังไงบ้างลูก"ผมเปิดประตูเข้าห้องมาแม่ก็ทวงถามทันที

 

 

"แม่..."ผมเป็นลูกแม่จริงรึป่าว จินได้แต่คิดในใจ กลัวคำตอบที่น่าผิดหวัง

 

 

"อะไรของแกเรียกแล้วไม่พูด วันนี้แกได้อะไรมาบ้างห้ะ"

 

 

"ไม่ได้อะไรเลย...แม่...ผมเหนื่อย...ผมอยากหยุ..."

 

 

"ไม่ได้นะ!! แกต้องทำลายมันให้ฉัน อย่าลืมสิว่าฉันคลอดแกมานะ"เมยานีตะคอกใส่

 

 

"วันนี้ผมไปเจอพ่อมา"ผมมองอาการนิ่งไปของแม่

 

 

"แล้วยังไง"

 

 

"แม่ทำหมันหลังจากที่คลอดพี่เม แม่หลอกผมทำไม!"

 

 

"แกโดนมันเป่าหูอะไรอีกล่ะ จินเป็นลูกของแม่กับไอ้ธนัญนะลูก จินไม่เชื่อใจแม่"เมยานีแกล้งตีหน้าเศร้าน้ำตาคลอ

 

 

"ผมเชื่อแม่มาตลอด...ผมรักแม่นะครับ"จินกอดแม่เพื่อปลอบประโลม เมยาแอบยิ้มในใจ ฉันคิดไม่ผิดจริงๆที่เลี้ยงแกมา ไอ้ลูกโง่

 

 

"แต่เรื่องนี้...ผมขอเวลาคิดสักหน่อย"ผมพูดต่อ แม่ผละตัวออกตวัดสายตามอง

 

 

"ทำไม! แกเชื่อมันมากกว่าฉันงั้นสิ หึ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน"เธอสะพายกระเป๋าเตรียมออกจากห้องด้วยความโกรธ จินยื้อแขนเอาไว้

 

 

"แม่ห้ามทำร้ายซีนนะ ถือว่าผมขอ"จินเว้าวอนสายตาหม่น

 

 

"แกผิดข้อตกลงกับแม่ก่อนเองนะจิน ฉันรอแกไม่ไหวอีกแล้วต่อไปนี้ฉันจะลงมือเอง!"

 

 

"ไม่นะแม่ ฮึก ผมขอร้อง...ซีนคือคนที่ผมรัก อย่าทำร้ายเขาได้โปรด"ผมกุมมือแม่

นั่งคุกเข่าลงกับพื้น นัยน์ตาคลอมองแม่ผ่านม่านน้ำตา

 

 

"ก็ได้ แต่แกต้องทำลายไอ้ธนัญให้แม่ ชีวิตแลกชีวิตตกลงมั้ย"เมยาต่อรอง

 

 

"ไหนบอกแค่ทำลายไงครับ นี่แม่...จะให้ผมฆ่า...พ่อ"ผมทำไม่ได้ มันร้ายแรงเกินไป

 

 

"ใช่! ฉันให้เวลาแกแค่สามวันเท่านั้น ถ้าแกไม่ทำไอ้เด็กนั่นได้กลับบ้านเก่าแน่"

 

 

"ผมขอเวลาหนึ่งวัน แล้วผมจะไปให้คำตอบ"เมยายิ้มพอใจลูบใบหน้าคมสันก่อนเดินออกจากห้องไป

เพียงหนึ่งวันเท่านั้น ผมจะต้องรู้ความจริงเรื่องทุกอย่างให้ได้ ว่าใครกันแน่ที่โกหก

 

 

 TBC.