Power Up! คลิกหัวใจนายมาเฟีย (Yaoi)

Chapter 4

หน้าที่เลขาของจุน

 

ผลัก!! ผลักๆๆๆ ตุบ!! ผั๊วะ!! ผั๊วะ!!! ผั๊วะ!! ผลัก!! โครมมมมมม!!!!!!!!!!!

 

            ผ…ผมไม่เอาแล้วได้มั๊ยอ่าๆๆๆ ฮืออออ ภาพตรงหน้านี่มันอะไรกัน โหดร้ายทารุณชะมัด ผู้คนนับสิบที่มาสมัครเข้ากลุ่มแครอลต่างโดนต่อยโดนทุ่มอย่างไม่เหลือชิ้นดี แล้วคู่ต่อสู่นี่มันตัวอะไรกัน! ยักษ์!? โอ้ พระเจ้า พ่อแม่พวกนายเลี้ยงดูยังไงฟร่ะ ตัวนี่อย่างใหญ่ กล้ามนี่อย่างล่ำ โอ้ ตายยยยย ผมตายยยยยยยยยยยยยยยแน่พ่อแม่จ๊า..โฮกกกกกก (TTT{++++++}TTT)

 

          “พ..พี่คาเทียร์ครับ นิ้วก้อยนิ้วเดียวใช่มั๊ยครับ T^T”

 

          “อะไร ก็เพิ่งบอกข้อตกลงว่าถ้าลาออกคือตาย =_=”

 

          “ฮือออออออออออ แบบนี้ก็ส่งผมไปตายเหมือนกันนะครับบบบบบบ TT{}TT”

 

          “เซยะ นายมานี่สิ ฉันมีเด็กมาฝากให้ผ่านบททดสอบ เขาจะมารับตำแหน่งเลขาฉัน จัดให้เต็มที่เลยนะ ฉันไปล่ะ เอ้า จุน ไปหาเซยะสิ เดี๊ยวอีกสองชั่วโมงฉันมารับนะ”

 

          “ฮือออออออออออออออออ แง๊งงงงงงงงงงงงงง \(TTT[             ]TTT)/”

 

          ไม่อ๊าวววววววววววว พี่คาเทียร์กลับมาก๊อนนนนนน ผมจะกลับเกาหลีแล้วววว ไม่เอาแล้ววววววววว ปล่อยโผมมมมมม คุณเซยะ ปล๊อยยยยยยยยยยย \(T{}T)/

 

          ผลัก!!!! โครมมม!!!!

 

          “อ..โอ๊ยยยยย ค..คุณเซยะครับ ปล่อยผมไปเถอะ นะๆๆๆๆ (T{}T)”

ผั๊วะๆๆๆๆ!!! ตุบๆๆ!!

 

          “อึก!..อ..โอ๊ย..โอ๊ย.. เดี๊ยวๆๆ อย่าเพิ่งกระทืบผม ขอผมลุกตั้งหลักก่อนสิครับ T0T*”

 

          พี่แกฟังอะไรบ้างฟ่ะเนี่ย มาถึงกระต่อยเอาๆกระทืบเอาๆ ยังไม่ทันได้ตั้งหลักเลยนะเว่ยเฮ่ยยย เอาเปรียบบบบบบบบ TT^TT

 

          หลังจากที่ผมพูดขอเวลาตั้งหลักคุณเซยะก็หยุดให้แปปนึง ผมรีบลุกขื้นมาแล้วตั้งการ์ดอย่างที่พี่คาเทียร์สอนไว้ แต่แบบนั้นพี่เขาก็ยังออมมือให้ แต่นี่ไม่มีเลยซักนิด ผมสามารถสำผัสได้ถึงรสชาติเลือดในปากได้อย่างชัดเจน ขอให้รีบๆจบบททดสอบซาดิสนี่ซักทีเถอะ เอาวะ สู้ก็สู้! T^T

 

          ฝุบ!!

 

 

“*0*” วู๊ววววววววว ผมหลบหมัดเมื่อกี้ได้ไงวะ อย่างเมพพพพพ *^*

 

          ผลัก!! ผั๊วะ!!

 

          “อุก..จ..จุกๆๆ”

 

          ..ไม่ไหวละ มัวแต่หลบอย่างเดียว เลยพลาดท่าเลย ต้องรุกสิ รุกๆๆ!!

 

          ผั๊วะ!!! ปึ่ก!!!! ผลักๆ!! โครมม!!!

 

          ผมเริ่มออกหมัดต่อยเข้าไปที่หน้าท้องของคุณเซยะตัวยักษ์และเพิ่มความแรงขึ้นเรื่อยๆ ถึงผมจะไม่ค่อยได้ชกต่อยกับใครและไม่รู้เชิงเท่าไหร่ แต่ผมก็เป็นผู้ชายนะ ก็ต้องมีบ้างทีเคยเรียนเรื่องพวกนี้มา อย่าดูถูกผมเชียวล่ะ -^-**

 

          ทั้งคุณเซกะและผมแลกหมัดกันอยู่นานเรียกได้ว่าคู่ผมกับคุณเซยะนี่ปะทะกันได้สูสีที่สุดแล้วถึงแม้ว่าผมจะโดนรุกมากกว่าแต่ก็หลบหลีกได้ดีเยี่ยม จนในที่สุดคุณเซยะก็บอกหยุดและให้ผมผ่านไปบทบทดสอบต่อไป ด..เดี๊ยวๆๆๆ นี่ยังมีอีกเร๊อะ ={}=:::; แค่นี้กุก็จะตายห่านแล้วววววว (TTTT[]TTTT**)

 

          ผมค่อยๆเปิดประตูบานเลื่อนเข้าไปอีกซนนงของบททดสอบ ในนี้ทุกคคนดูจริงจังกว่าโซนเมื่อกี้มาก จากที่ดูๆน่าจะเป็นการทดสอบความแข็งแรงและจิตใจเข้มแข็ง อืมมม พอไหวอยู่

 

          “น้อง..เพิ่งผ่านบททดสอบแรกมาใช่มั๊ย เอ้าใส่เชือกผ่านด่านไว้ แล้วเดินไปหาพี่คนที่ยืนอยู่ข้างคลังอาวุธ”

 

         “ค..ครับพี่ ขอบคุณครับ”

 

          เชือกเส้นสีขาวถูกผูกไว้บนข้อมือผม จากนั้นผมก็เดินไปหาคนที่ยืนอยู่ข้างคลังอาวุธตามที่พี่ร่างใหญ่บอก ว่าแต่ที่นี่ทำไมมีแต่คนถึกๆวุ๊ย น่ากลัวชะมัด -__-::;

          

          “พี่ครับ ผมมารับบททดสอบที่สองครั..”

 

          ตู๊มมมมม!!!!

 

          อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!! น้ำ!!! ผมจมน้ำ!!!!! พระเจ้าช่วยกล้วยตานีปลายหวีเหี่ยว!!! นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย เมื่อกี้ผมก็ยังยืนอยู่บนพื้นนี่หว่า แล้วน้ำนี่มันโผล่มาได้ยังไงกัน!!

          

          “อ..อ๊อก..แค่กๆๆ..ช..ช่วย..”

 

          ผมโผล่พ้นน้ำไปพูดได้เพียงไม่กี่คำก็จมลงมาอีก ทุกคนที่ยืนอยู่บนบกต่างยืนมองผมด้วยสายตาเย็นยะเยือก นี่ไม่คิดจะช่วยกันเลยหรือไงวะเฮ่ยยย!! เดี๊ยวนะ =_=* ผมว่ายน้ำเป็นนี่หว่า แล้วจมได้ไงฟ่ะ เอ้อ!={}=***

          

          พอผมเริ่มควบคุมสติตัวเองได้ ก็เลยว่ายตะเกียกตะกายเข้ามาที่ฝั่ง แล้วลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล เอาเป็นว่า เมื่อกี้ผมเฉียดตายแบบฉิวเฉียดเลยทีเดียว น้ำนี่เต็มกระเพราะอิ่มยันอาทิตย์หน้าเลยก็ว่าได้ เง้อออ ทำไมชีวิตเด็กกรุงโซลธรรมดาๆอย่างผมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยฟ่ะเนี่ย ชักอยากกลับไปหาแม่แล้วน๊า แม่คร๊าบบบ ผมขอโทษษษ จากนี้ผมจะตั้งใจเรียนน ฮือออ T^T

 

          “เก่งเหมือนกันนะเนี่ยเรา รู้มั๊ยว่าข้างล่างนั่นมีกี่ศพที่จมอยู่ เอ้า นี่เชือกสีเหลือง ต่อไปไปทดสอบร่างกายที่ด้านหน้านู้นนะ ไอ้น้อง”

 

          “(=0=:::; )” ม..มันมีศพจมอยู่ใต้น้ำนั่นด้วยเหรอวะเนี่ย โอ๊วววววว ผีพรายไม่ฉุดขอบคุณพระพุทธที่คุ้มครองลูกช้าง \(T0T)/

 

          ผมเดินต่อมาเรื่อยๆ และด่านนี้ที่ผมกำลังเผชิญอยู่เขาแค่ให้ผมถอดเสื้อเชิตออกแล้วนั่งอยู่บนเก้าอี้เฉยๆ แต่ที่มันทารุณผมมันก็คือ! แส้!!!! โอ๊ววววววว ฟาดมาไม่ยัง!! ทั้งน้ำร้อน น้ำเย็น น้ำเกลือ น้ำพริก น้ำอะไรต่อมิอะไรถูกสาดเข้ามาใส่ผมแบบไม่ปราณี ทำเอาตอนนี้ผมทั้งหนาวสั่นและชาไปทั้งตัว ผมล่ะอยากจะร้องไห้จริงๆแต่ลูกผู้ชายพ่อบอกว่าห้ามร้องไห้ไม่งั้นจะเป็นตุ๊ด ผมไม่อยากเป็นตุ๊ด!!! เมื่อไหร่จะปล่อยผมไปจากบททดสอบซักที๊!!!! TTT{}TTT!!!!!

 

          ผมนั่งตัวสั่นอยู่บนเก้าอี้บ้าๆนั่นอยู่นานสองนานจนในที่สุดพวกคนที่คอยประเมินผมก็ให้คะแนน และให้รอรับผลในวันพรุ่งนี้ ผมพพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะมองเสื้อที่ขาดวิ่นกองอยู่บนพื้นจากแส้ที่คงจะฟาดไปโดนเข้า หนาวก็หนาว เสื้อจะใส่ก็ไม่มี แถมพี่คาเทียร์จะมารับผมเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ตอนนี้คงได้แต่ไปนั่งรอที่ด้านหน้าประตูรอพี่คาเทียร์เท่านั้นล่ะมั้ง

 

          “ทดสอบเสร็จแล้วเหรอจุน”

 

          “พ..พี่คาเทียร์! พี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับเนี่ย” ออกมาก็เจอเลยวุ๊ยยยย ดีจังไม่ต้องนั่งรอ >0<

 

          “อือ ซักพักละ นั่งรอนายน่ะแหละ ว่าแต่เสื้อนายล่ะ”

 

          “มันขาดน่ะครับ ผมเลยไม่ได้ถือกลับมาด้วย..”

 

          “ได้แผลมาเยอะเหมือนกันนะ เป็นไงบ้างล่ะ”

 

          “อ่อ ไม่เท่าไหร่หรอกครับแค่ซี่โครงหัก ข้อเท้าซ้น กรามแตก กระดูกเคลื่อน กระโหลกร้าว (-0-)v”

 

          “=_____=**”

 

          “อันที่จริงแค่ปากแตก คิ้วแตก กับมีแผลที่หลังครับ แหะๆ TwT”

 

          “ฉันขอดูหลังนายหน่อยสิ”

 

          “อ่อ..ค..ครับๆ”

 

          ผมหันหลังตามที่พี่คาเทียร์บอก พี่เขาก็จับๆแถวๆแผลผมอยู่ซักพักนึงแล้วก็เอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเลือดที่ซึมอยุ่ให้ เอ่ออออ ไม่ต้องก็ได้มั้งครับเนี่ย ผมไม่เจ็บมาก แต่ตอนนี้ผมกำลังสยิวหลังง T^T

          

          “นายขึ้นรถเถอะ อากาศเริ่มหนาวแล้ว ในรถคงอุ่นกว่า ไป วันนี้นายคงเหนื่อย เดี๊ยวฉันพาไปกินข้าว”

 

          “เอ่อ ด..เดี๊ยวผมขอแวะขึ้นห้องอาบน้ำก่อนนะครับ ผมไม่ไหวกับกลิ่นตัวตัวเองตอนนี้เลย T^T”

 

          “ก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วล่ะไป รีบขึ้นรถเถอะ”

 

          พี่คาเทียร์เดินนำผมมาที่รถลีมูซีนที่มีคนขับรถเปิดประตูรออยู่ให้พี่คาเทียร์และผมขึ้นรถ หลังจากที่ขึ้นมาแล้ว ผมก็พยายามกระเถิบตัวเองออกมาให้ห่างพี่เขามากที่สุดเพราะกลัวว่ากลิ่นน้ำเกลือน้ำพริกแสบๆนั่นจะทำให้พี่เขารำคาณ โอยยยยย จะว่าไปแล้วยิ่งน้ำบ้าๆนั่นไหลเข้าแผลก็ยิ่งแสบเข้าไปอีก แล้วคืนนี้ผมจะนอนท่าไหนล่ะเฮ่ย นอนท่าสะพานโค้งเร๊อะ!! TT0TT

 

          รถแล่นไปเรื่อยเพียงไม่นานก็มาถึง ผมลงรถเป็นคนแรกแล้วเปิดประตูค้างไว้ให้พี่คาเทียร์ก่อนที่ผมจะขอตัวขึ้นห้องไปอาบน้ำ แล้วพี่คาเทียร์ก็ไปทำธุระที่ออฟฟิส โอเค เยี่ยม เวลาส่วนตัวของผมมาถึงแล้ว!

 

          พอเดินขึ้นมาถึงห้องผมก็แตะลายนิ้วมือแล้วกดรหัสเข้าห้อง(เมื่อวานพี่คาเทียร์เพิ่งเพิ่มการสแกนลายนิ้วมือผมแล้วบอกรหัสห้องไว้) จากนั้นผมก็ไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำแล้วลงแช่ในอ่างอย่างไว เพื่อชำระล้างไอ้น้ำบ้าๆที่ทำพิษผมแสบมากขนาดนี้ อ้อ ผมรู้สึกว่าเมื่อเข้าก่อนผมออกมารับบททดสอบพี่คาเทียร์จะซื้อเตียงเข้ามาในห้องให้ผมนอนแล้ว แถมยังมีโต๊ะทำงานให้ด้วย ว่าแต่ยังไงผมก็ได้ทำงานอยู่ดี ทำไมต้องไปทดสอบซาดิสๆนั่นด้วยฟ่ะเนี่ย คนหล่อไม่เข้าใจ๊! TT^TT

 

          หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จแล้วก็หยิบชุดที่เตรียมไว้มาใส่ เป็นชุดสบายๆละ จะใส่เสื้อเชิตก็กลัวว่าเลืดจะซึมโดน เอาเสื้อยืดนี่แหละ ซักง่ายดี

 

          พอผมแต่งตัวเสร็จผมก็รีบเดินออกไปหาพี่คาเทียร์ที่ออฟฟิสที่ชั้นสองทันที ตามจริงผมก็แอบเดินสำรวจพื้นที่ไว้แล้วล่ะ และยามหน้าประตูก็คงจะเริ่มจำผมได้บ้างแล้ว รวมถึงพนักงานกดลิฟท์ก็ด้วย

 

          ก๊อกๆๆๆ

 

          “ขออนุญาติครับ ผมจุนเจอาครับพี่”

 

          “เข้ามาสิ จุน”

 

          ผมค่อยๆเปิดประตูอย่างเบามือ ก่อนจะมองสำรวจรอบห้อง ห้องนี้เป็นออฟฟิสส่วนตัวของพี่คาเทียร์สินะ ด้านหลังโต๊ะทำงานมีชั้นหนังสืออันใหญ่ที่เต็มไปด้วยหนังสือกลยุทธ์มากมาย แถมยังมีตู้ใส่อาวุธส่วนตัวในห้องนี้อีกต่างหาก จะบ้าความรุณแรงกันไปทำไมฟ่ะ แค่เห็นก็ไม่มีใครเขาอยากยุ่งด้วยแล้วววววว T^T

 

          “ทำอะไรอยู่เหรอครับพี่คาเทียร์”

 

          “เช็คการถูกกรรโชกทรัพย์ในท้องตลาดในเขตตอนเหนือที่เราคุม”

 

          “อ่อออ แล้วจะมีอะไรเกิดขึ้นกับคนที่กรรโชกทรัพย์เหรอครับถ้าถูกจับได้”

 

          “ตัดมือ”

 

          “={}=::::;” เฮื๊อกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ต..ตัดมือเชียวเรอะ! (T{}T:::; )

 

          “ว่าแต่นายเถอะ หิวหรือยัง เดียวฉันจะพาไปกินข้าว”

 

          “เอ่อ ผมเป็นแค่ลูกจ้าง เดี๊ยวผมลงไปกินที่แคนทีนเองก็ได้ครับ”

 

          “ไม่ได้ นายเป็นเลขาฉัน ฉันไปไหนนายก็ต้องไป และถ้านายจะไปไหนฉันก็ต้องไปด้วย จำไม่ได้หรือไง”

 

          “เอ่อ แต่ผมยังไม่ได้รับหน้าที่ที่ชัดเจนเลยนี่ครับ พอที่จะมีงานอะไรเป็นจริงเป็นจังให้ผมทำบ้างมั๊ย เช่นพิมพ์เอกสารหรืออะไรพวกนี้”

 

          “เอกสารน่ะ มีคนที่ทำให้อยู่แล้วนายมีหน้าที่แค่เฝ้าดูแลฉันเท่านั้น อ้อ แต่ถ้านายอยากได้เป็นจริงเป็นจังล่ะก็..”

 

          ฝุบ!!!

 

          “พ..พี่คาทียร์!(={}=::;)”

 

          “นายก็แค่ทำให้ฉันผ่อนคลายทุกคืนที่ฉันอยากพักผ่อน..กับนาย..จุน”

 

          ย๊ากกกกกก อยู่ๆพี่คาเทียร์ก็ฉุดมลงไปนั่งบนตักเขาเฉยเลย แถมยังกอดผมไว้อีก แผ่นหลังของผมสำผัสไปถึงหน้าอกของพี่เขาอย่างแน่นจากแรงกอด แล้วนี่อะไรอีกเนี่ย ไม่ต้องมากระซิบข้างหูผมก็ได้ คุยกันดีๆก็ได้ ปล๊อยยยยย T{}T

 

          “พ..พี่คาเทียร์ ปล่อย.. ปล่อยผมก่อนครับ ผมเป็นผู้ชายนะพี่ คงทำแบบนั้นให้พี่ไม่ได้หรอกครับ ผมว่าพี่น่าจะหาแฟนซักค..อุ๊บ!”

 

          จ..จู๊บบบบบบบบ ผมถูกผู้ชายจูบ โอ้มายก๊อดดดดดด!! ผมแต่งงานไม่ได้แล้ววววว ผมมีเจ้าสาวไม่ได้แล้ววววววว ฮือออออออออ ใครก็ได้ช่วยพาผมออกไปจากที่นี่ทีคร๊าบบบ T[]T

 

          “ป..ปล่อย..ปล่อยผม..อึก!”

 

          เมื่อไหร่จะปล่อยฟร๊า!!!! แล้วก็เลิกเอาลิ้นเข้ามาในปากผมซักที๊!!! พี่คาเทียร์ ผมเพิ่งรู้ว่าพี่มีรสนิยมแบบนี้ แต่ผมเป็นผู้ชายทั้งแท่งนะเฮ่ย ผมเคยมีอะไรกับผู้หญิงผมทำแบบนี้ไม่ได้ ผมไม่ใช่ควีนนนนนน ผมไม่ช่ายยยยยยยยย (TTT*TTT)

 

          “นี่คือหน้าที่ของนาย เลขาที่ต้องทำให้ฉันมีความสุข..”

 

          “เลขาบ้าบออะไรของพี่เนี่ย!!! ปล่อยโผ๊มมมมมม ผมจะกลับบ้านแล้วววว TT[]TT”

 

          “ใจเสาะอะไรกับแค่จูบ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรจริงจังเลยนะ เดี๊ยวนายก็ชินเองล่ะบ่อยๆเข้า”

 

          “ม..ไม่!!!! ไม่ๆๆๆๆ พี่ผมชอบผู้หญิง ผมเป็นผู้ชายนะ!!! พี่จะพรากความบริสุทธิ์ไปจากผมไม่ได้ ปล่อยผมได้แล้ว!! แล้วบ่อยๆนั่นมันอะไรกัน พี่คิดจะทำอะไรผมน่ะ!!”

 

          ผมพยายามแกะวงแขนของพี่คาเทียร์ออกแต่ดูจะยากซะเหลือเกินเพราะพี่เขาแข็งแรงกว่าผมหลายเท่านัก จะต่อยก็กลัวว่าจะเป็นศพกลับบ้าน โอ๊ยยยยย ผมมาทำงานอะไรเนี่ย เลขาเขาต้องทำกันขนาดนี้เลยเร๊อะ!! T0T

 

          “เลิกดิ้นซักทีน่ะจุน นายหิวใช่มั๊ยล่ะ อยากลองกินน้ำของฉันมั๊ย”

 

          “ม..ไม่!!!!!!! ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย ..อึ่ก!!”

 

          จุ๊ฟ..

 

          “..ฉันล้อเล่นน่ะ นายคงหิว ลงไปกินข้าวเถอะ แล้วก็พักผ่อนซะ วันนี้ฉันต้องเคลียงานที่ออฟฟิสจนดึก อ่อ ยาทำแผลอยู่ในลิ้นชักตรงชั้นวางทีวีนะ”

 

          “ค..ครับ!!!”

 

          ปึง!

 

          ทันทีที่พี่คาเทียร์คลายวงแขนผมก็ลุกแล้ววิ่งออกมาแบบไม่คิดชีวิต ได้แต่เพียงตอบรับคำส่งๆไป พระเจ้า! ไม่อยากจะคิดว่าผมหน้าแดงแค่ไหน! แล้วผมจะเขิลทำไมเนี่ย! ผมเป็นผู้ชายนะ!! ทำไมต้องเขินนนนนนนนน TT///TT

 

          ผมเดินลงมากินข้าวที่แคนทีนอย่างใจลอยภาพที่พี่คาเทียร์จูบผมมักจะลอยเข้ามาในหัวสมองอยู่เรื่อย แล้วทำไมผมถึงต้องคิดถึงพี่คาเทียร์ด้วยเนี่ย! ผมเป็นผู้ชายนะ ท่องไว้ๆๆ จุนเจอา แกเป็นผู้ชายแกชอบผู้หญิง ท่องงงงงงงงงง!!!!!

 

          “ไอน้อง..เป็นเด็กใหม่เหรอ เห็นเดินกับท่านคาเทียร์อยู่เรื่อย มาทำตำแหน่งอะไรล่ะ”

 

          “อ..เอ่อ ผมมาทำตำแหน่งเลขาครับ” อย่าพูดถึงเฮีแกได้หม๊ายยยยย ไม่อยากฟ๊างงงงง (TOT)

 

          “เลขา!!! พี่คาเทียร์เนี่ยนะอยากได้เลขา โอ้พระเจ้าช่วย! นายเป็นเลขาท่านคาเทียร์เรอะ!”

 

          “ตกใจทำไมเหรอครับ..ก็แค่เลขา..=_=:;”

 

          “นายรู้มั๊ยว่าที่นี่ไม่มีตำแหน่งเลขามาตั้งแต่เริ่มแล้ว แต่อยู่ๆนายก็ได้มาเป็นเลขาของท่านคาเทียร์เนี่ยนะ ไปทำอะไรถูกใจหัวหน้าท่านหรือไงไอน้อง”

 

          “ผมชื่อจุน ไม่ใช่ไอน้อง” เรียกจังไอน้องๆเนี่ย เดี๊ยวปั๊ด! =^=**

 

          “เออ นั่นแหละจุน”

 

          “ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่พอผมอยากจะกลับบ้านพี่คาเทียร์ก็บอกว่าถ้ากลับจะเอานิ้วก้อยผม”

 

          “ฉันว่าหัวหน้าคาเทียร์คงจะชอบนายใช่ย่อยเลยล่ะนะจุน อ้อ ฉันชื่อโซมุน นะเป็นผู้คุมโซนออกกำลังกาย มีอะไรก็ปรึกษาฉันได้นะ ฉันไปละ กินข้าวซะอิ่มเลยวันนี้”

 

          “ด..เดี๊ยวครับพี่โซมุน พี่พอจะทราบมั๊ยครับว่าพี่คาเทียร์ชอบผู้หญิงแบบไหน..”

 

          “ฮะๆๆๆๆ..นายยังไม่รู้อะไรสินะว่าทั้งท่านคาเทียร์และท่านเอริคน่ะ ไม่ชอบผู้หญิงหรอก แล้วฉันก็ไม่ชอบผู้หญิงเหมือนกัน น้อยคนในนี้ที่จะชอบผู้หญิงอ่ะนะ”

 

          “(={}=::;)” ร..เรียกได้ว่านี่คือ ดง..ดงนักขุดทองงง ผมอยู่ในดงนักขุดท๊องงงง TT[]TT

 

พ่อคร๊าบบบบบบ แม่คร๊าบบบบบบ ผมอยากกลับบ๊านนนนนนนนนนนนน

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ \(TTTTTTT{}TTTTTTT)/

 

 

 

 

 

ปล.จ้าาา

ต่อไปนี้เรื่อง Power Up! คลิกหัวใจนายมาเฟีย

 อัพ ทุกวัน " พุธ และ ศุกร์ " นะเจ้าค๊าาา

พอดีว่าแก้วมีงานวาดใน YouTube อีก ต้องสร้างตารางการอัพนิสนุงโน๊ะ

# ขอบคุณที่ติดตามเจ้าค่าาา #