The Prince ลุ้นรักพิชิตใจเจ้าชายสุดหล่อ

" ยูริ ออกมาคุยกับแม่หน่อยสิ" ฉันลุกขึ้นไปเปิดประตูให่แม่ คงรู้สิน่ะที่เลือกคบกับเจ้าชาย
"มีอะไรหรอค่ะ"ฉันทำตัวปกติ แม่ฉันยิ้มหวานให้ แม่นี้ดีจริงๆเลยน้ะ
"ทุนต่างประเทศที่อเมริกา มาถึงแล้วล่ะจ๊ะ"ฉันชงักก่อนจะดูเอกสารที่แม่ยื่นมาให้ มาถึงเร็วจังน้ะ
"มาถึงแล้วหรอค่ะ" ฉันยิ้มบางๆ
"จ๊ะ แต่กระทันหันไปหน่อย เสาร์นี้ลูกต้องออกเดินทางแล้ว"ฉันทำหน้าตกใจ
"เอ๊ะ!แม่ค้ะ มันไม่กระทันหันไปหน่อยหรอ ยังไม่ได้เตรียมใจเลย"ฉันก้มหน้าลง เป็นเรื่องดีที่ฉันได้
ทุนไปต่างประเทศ แต่รู้สึกเหมือนไม่อยากไปจากที่นี้ จากโรงเรียนนั้น จาก..เจ้าชาย!
"ถ้าไม่ไปโอกาศจะมีอีกก็นานเลยน่ะ แค่ปีเดียวเอง"แม่ฉันยิ้ม
"ค่ะ"ฉันตอบสั้นๆแล้วกลับเข้าห้องไป ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียง เร็วไปหรือเปล่าน้ะ?
 
เช้าวันใหม่~
"ดีจ้า ซินน" ฉันทักซินที่กำลังง่วงนอนอยู่
"จ้าา มาเช้าจังน่ะ ยูริ" ฉันทำหน้าเศร้าลง ซินทำหน้าตกใจเล็กน้อยแล้วกุมมือฉันเอาไว้
"มีอะไรงั้นหรอ" ฉันยิ้มบางๆ
"ยูริ ออกมาหน้าชั้นเรียนสิ" ฉันกวาดสายตาไปรอบๆห้องก่อนจะสะดุดสายตาที่แสนคุ้นเคยนั้น
"ยูริ มีอะไรจะบอกเพื่อนๆหน่อย ฟังด้วย" ทุกคนตั้งใจฟัง 
"คือ^^เสาร์นี้ ฉันจะไปที่อเมริกาแล้วน่ะค่ะ "ทุกคนในห้องต่างตกใจ ดูเหมือนซินเองก็ด้วย
"ขอบคุณทุกอย่างน้ะ ทุกคนใจดีมากๆ^^ แน่นอนปีหน้าฉันจะกลับมาเรียนที่นี้แน่นอน" เจ้าชาย
สบสายตากับฉันพอดี ฉันเลยบอกความรู้สึกทางสายตาไปว่า 'โชคดีน่ะ' เจ้าชายชงักเล็กน้อย
"แหม่!ยูริไปเร็วจริงๆเลยน่ะ คิดถึงแย่"อาจารย์พูดกับฉัน
"โธ่~ยูริจัง ของพวกเราาาา!" พวกผู้ชายต่างทำหน้างอยกัน
 
15:30 นาฬิกา
 
"เหลืออีกแค่สองวันที่อยู่ด้วยกันหรอ ยูริT^T" ซินร้องไห้งอแง
"^^ฉันจะติดต่อมาบ่อยๆน่ะ"ซินพยักหน้าแล้วเดินกลับบ้านไป
"จะไปจริงๆหรออเมริกาหน่ะ"ฉันหันไปหาเจ้าของเสียง
"เกี่ยวอะไรกับนาย"ฉันเดินหนีเค้า แต่ดูเหมือนเค้าจะเดินตามฉันมา
"ยูริ ไม่ไปได้ไหม" ฉันหยุดเดิน ทำไม?นายชอบทำให้ฉันสับสนจังน่ะ!
"ทำไมล่ะ?"ฉันยังคงหันหลังให้เค้า
"เพราะ...ฉันเข้าใจตัวเองแล้วล่ะ " ฉันหันไปมองเค้า
"...." เค้ามองด้วยสีหน้าจริง
"อย่าไปเลยน่ะ"
ตึกกกก~! เสียงหัวใจที่เหมือนถูกอะไรมาแทงเลย แต่...ทำไม ฉันถึงไม่วิ่งหนีเค้าไปล่ะ"
"เลิกหลอกฉันได้แล้ว!"ฉันตะวาดเค้าพร้อมน้ำตา
"ฉันพูดจริง ขอร้อง อย่าไปเลย" ฉันกำมือแน่น
"ฉันอยู่จะมีประโยชน์อะไร ปล่อยให้ฉันไปเถอะ" เจ้าชายเดินเค้ามาใกล้ๆก่อนจะดึงฉันเข้าไป
ในอัอมกอดของเค้า ทำไมฉันถึงไม่ปฎิเสทอ้อมกอดเค้ากันน่ะ
"ฉันรักเธอ พอใจไหม"ฉันตกใจกับคำพูดของเค้า กำลังปั่นหัวฉันอยู่ใช่ไหม!
"พอสะที!'ฉันผลักเค้าออกไป 
"หึ!รักไอจิโร่ที่ทรยศฉันงั้นหรอ" ฉัน งง กับคำพูดของเค้า
"ทรยศ อะไร" เค้ากลับมาทำสีหน้าที่น่ากลัว
"รู้จักตัวตนจริงๆของจิโร่หรือเปล่า หรือแค่เชื่อที่ตาเธอเห็น" ฉันมองกน้าเค้า
"จิโร่นิสัยดี ไม่เหมือนนาย" ฉันกำลังจะเดินหนี
"จิโร่ ไม่ใช่เจ้าชายที่ดีเลิศอะไรหรอก ก็แค่..." ฉันรีบหันกลับไป มีหลายเรื่องที่ฉันไม่รู้งั้นหรอ
"กฏบ ที่คิดทำร้ายปลงพระชนส์ เสด็จแม่ของฉัน! " ฉันนิ่งอึ้งกับสิ่งที่เค้าพูดมา ไม่จริง!
"ไม่..." เค้าทรุดตัวนั่งลงไป ท่าทางที่หดหู่ และ น่าเศร้า แบบนั้น?
"แม่ฉันตายไปแล้วหน่ะ สองปีที่แล้ว จิโร่หวังจะครอบครองตะกูลฉัน ส่วนพ่อฉันก็หายสาบสูญ"
"จริงงั้นหรอ มีคำพูดไหนที่เป็นความจริงบ้าง" ฉันทรุดตัวไปนั่งข้างๆเค้า 
"จริง ถ้าอยากรู้อะไรมากกว่านี้ ได้โปรดอย่าไป" เค้าทำหน้าเศร้า ไม่เคยเห็นสีหน้าของเค้าแบบนี้
ท่าทางที่หดหู่ รู้สึกเดียวดาย แสดงว่า วัง ที่ฉันเคยไปเล่น ไม่ใช่ของเค้าสิ!แต่เป็นของเจ้าชาย
"แล้วเรื่อง ผอ. ล่ะ" ฉันถามเค้า
"หลอกหลวง! จัดฉากให้ตัวเองดูดีแค่นั่น ทำให้ตัวเองดูโดดเด่น" เค้าเสียงสั่น? จะช่วยเค้าดีไหม
"งั้น...จิโร่ทำเพื่ออะไร " เค้าหันมามองฉัน
"เพื่อแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน แย่งเธอไปจากฉัน!" เค้าพูดน้ำเสียงที่เย็นชา
"นายคงโดดเดียวมาตลอดเลยสิน่ะ"ฉันดึงเค้าเข้าไปกอด ครั้งนี้ฉันสัมผัสได้เค้ารู้สึกแบบนั้นจริงๆ
เค้ากอดฉันแน่น ความรู้สึกนี้ดีจริงๆเลยน้ะ
"ช่วยฉันที ยูริ" ฉันกระชับกอดให้แน่นกว่าเดิม
"ช่วยยังไง" ฉันถามเค้า
"แค่อยู่ข้างๆฉันก็พอ สัญญาฉันจะดูแลเธอย่างดี"
"อื้มม"ฉันได้แต่ตอบสั่นๆไป เอาล่ะ!ฉันมั่นใจแล้วว่าฉันรักเค้าจริงๆ 
"พรุ่งนี้หยุดเรียนกัน พรุ่งนี้จะพาไปวัง " ฉันคล้ายอ้อมกอด
"เอางั้นเลยหรอ " ฉันมองหน้าเค้า
"ดีจัง ^^ ที่เธออยู่ข้างฉัน " ฉันตบไหล่เค้านึงที
"ไม่ต้อง ฉันยังไม่หายโกรธนาย-3-" ฉันทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ 
"น่ารักเหมือนเดิมเลยน้ะ ยูริ" เค้าหยิกแก้มฉันเบาๆ
"ชิ-3-ไม่ต้องเลย!"ฉันปัดมือเค้าออก
"พรุ่งนี้ฉันจะอธิบายทุกอย่าง ที่เธอสงสัย" ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินกลับบ้านพร้อมเค้า
 
 
            สุดท้าย...ฉันก็กลับมาหาเค้าอีกแล้ว
 
 
 
 
 
คนเขียนปวดจิตแทน ฮ่าๆ เดี่ยวคนนี้ดีคนโน่นร้าย ฮ่าๆ ฝากด้วยน่ะจ้ะ