เงือกสาวจอมซนกับนักสืบจอมกวน

ณ วังใต้ทะเลลึก
               `` ฮ่าๆๆๆ " ฉันหัวเราะใส่พี่ชายของฉันหลังจากที่ว่ายน้ำแข่งกับฉันแพ้ โฮ่ๆ
               `` นี้..พอเถอะ..พี่เหนื่อย แฮกๆๆ " พี่ของฉันพูดขึ้นบวกกับหอบไปด้วย
               `` โธ่ พี่จ๋า ไม่ค่อยเลยนะ ฮิๆ แก่เร็วจัง "
               `` ว่าไงนะ " พี่พูดขึ้นพร้อมกับมองหน้า
               `` เปล่า...งั้นหนูไปเที่ยวแถวนี้แป๊บนะ "
               `` เดี๋ยว!! " สิ้นเสียงของพี่ชายฉันก็แลบลิ้นใส่แล้วว่สยน้ำต่อไป ฉันว่ายไปเรื่อยๆ เอ๊ะ!! เขตต้องห้าม อืม? เข้าไปดูดีกว่า ยิ่งอันตรายยิ่งได้ประสบการณ์ คติประจำใจ เมื่อฉันยิ่งเข้าใกล้ดงสาหร่ายนั้นเท่าไหร่ ยิ่งดำมืดและได้กลิ่นอายคาวเลือดโชยมา ฉันเหมือนวิญญาณได้หลุดลอยไป ฉันหลับตาลงและปล่อยตัวเองล่องลอยไปช้าๆ
               `` ว้าย!!! " ฉันตกใจเมื่อจู่ๆ ก็มีมือปริศนาดึงฉันออกมา `` พี่โพไซ " ฉันถูกดึงเข้าไปสวมกอด
               `` นี้!! เธอห้ามเข้าไปเด็ดขาดเลยนะ เข้าใจไหม พี่ขอร้องหละพี่เป็นห่วงแก " ฉันโดนกอดไว้บวกกับโดนลูบหัวเบาๆ ไปพลาง พี่จับมือฉันแล้วว่ายนำไปเพื่อไปหาท่านแม่
     แม่ของฉันเป็นราชินีแห่งเมือง  สุริยันจันทรา  เมืองของเราอยู่ใต้น้ำทะเลลึกมาก เมืองของเราสร้างจากปะการังน้ำลึกบ้านทุกบ้านจะถูกวาดไว้ด้วยเวทย์มนต์กั้นน้ำ ดังนั้นภายในบ้านจึงไม่เปียก
     เงือกอย่างเรามีความสามารถพิเศษหลายอย่างตามธาตุของตน เงือกมีผมยาวสวยเรียบ นุ่ม ลื่น และมีกลิ่นหอมเหมือนดอกไม้ในตำนาน มีหูแหลมเหมือนพวกทูต ปากบางเรียวอมชมพู ฟันเรียงสวย จมูกเป็นสันโด่ง ใบหน้าเรียบเนียนละเอียด นุ่ม คิ้วโค้งสวยเข้ากับรูปหน้า 
     ส่วนร่างกายก็มีผิวขาวเนียนนุ่ม อมชมพู มีกลิ่นตัวที่หอมเหมือนกลิ่นทิพย์ 
     ส่วนเสื้อผ้าจะนุ่มมากและบางเบาใส่สบาย จะมีสร้อยมุขประจำตระกูลห้อยอยู่กลางหน้าผาก ใส่กำไลหลากสีเป็นประกายตามธาตุของตัวเอง
     ส่วนหางจะมีลักษณะแตกต่างกันไม่ซ้ำกันเลย ก็จะเหมือนลายนิ้วมือของมนุษย์ที่ไม่ซ้ำกันเลย แล้วก็จะมีเครื่องแสดงยศถาบรรดาศักดิ์นั้น คือ ปิ่น
     ปิ่นของเชื้อพระวงค์จะประกอบด้วย มุขสีชมพูเม็ดใหญ่และนพรัตน์ แต่ถ้าเป็นพวกที่ทำงานอยู่ในวังหละก็จะประกอบด้วย ทับทิม ทหารจะประกอบด้วย เพชร แต่ถ้าเป็นประชาชนทั่วไปจะประกอบด้วย มุข 
     เงือกอย่างเราจะมีความพิเศษคือ ถ้าขาเปียกน้ำจะไม่กลายเป็นเงือก แต่ถ้าเปียกทั้งตัวจะกลายเป็นเงือกทันที แต่ถ้าหากเป็นเงือกอยู่แล้วอยากกลับเป็นคนหละก็ ก็แค่หาที่แห้งๆ แล้วเอาหางไปแตะแค่นี้ก็กลายเป็นคนทั้งๆ ที่ตัวเปียกได้แล้ว แล้วถ้าอยากเป็นเงือกอีกก็แค่กลับลงน้ำแค่นี้เอง
               `` ถึงแล้วหละ " พี่โพไซดอนพูดขึ้น
               `` เอ๊ะ!! ถึงแล้วเหรอเร็วจัง " ฉันมองไปข้างหน้าก็เห็นประตูวังเปิดรออยู่
               `` พร้อมนะ " พี่หันมาถามฉัน แล้วเราก็มองหน้ากัน พร้อมกับเอาหางไปแตะพื้นแล้วมันก็กลายเป็นขาทั้นที ฉันกับพี่ชายเดินเข้าไปหาท่านแม่ที่นั่งอยู่ที่บรรลัง
               `` เฮ้อออออ ในที่สุดก็ได้ใช้ขาสักทีว่ายน้ำจนเมื่อยไปหมดละ " ฉันพูดพร้อมกับบิดขี้เกียจ 
               `` 555 " ฉันกับพี่มองหน้ากันบวกกับหัวเราะไปด้วย
               `` อ้าวลูกทั้งสอง " เราหันไปมองหน้าแม่พร้อมกันช้าๆ
               `` เอิม..คือ ท่านแม่เรียกลูกมามีอะไรรึเปล่าค่ะ " ฉันถามขึ้น
               `` แม่มีภาระกิจให้ทำจ๊ะ " ท่านแม่พูดพร้อมกับเดินมาหา แม่ทำหน้าเครียดจังแล้วฉันกับพี่หันมามองหน้ากันอีกครั้ง แล้วคิดในใจดังๆ ว่า
` แย่แล้ว '