เงือกสาวจอมซนกับนักสืบจอมกวน

ณ ริมทะเล

     ผมมองภาพที่โหดร้ายที่สุดในชีวิตผม นั้นคือการเสียชีวิตของพ่อกับแม่ผม เจ้าปีศาจที่แสนจะน่ารังเกียจแห่งท้องทะเลนี้นามว่า  เงือก  มันจับคอพ่อกับแม่ผมขึ้นแล้วบีบ

               `` อักๆ นี้แกปล่อยฉันกับเมียฉันลงน่ะ " พ่อพูดขึ้นขณะที่ใกล้หมดลมหายใจเช่นเดียวกับแม่

               `` พ่อ แม่ !!! " ผมวิ่งเข้าไปหา `` โอ๊ะ!! "

ผมสะดุดล้มลง  เมื่อผมหันไปก็ต้องตกใจเข้ากับ ``เงือก " ผมวิ่งหนีมันแบบสุดชีวิต เพราะกลัวว่ามันจะฆ่าผม แต่ก็ไม่ทันมันจับผมไว้ มันจับผมหันไปทางพ่อกับแม่ เป็นภาพที่โหดร้ายที่สุด 

               `` อย่า!!!! " ผมร้องห้ามแต่ก็ไม่..ไม่ทัน

               `` กร๊อบๆๆ " ไอ้ปีศาจเงือกมันกินพ่อกับแม่ของผมจนได้ยินเสียงกระดูกดัง กร๊อบๆ เลย ปากของมันเปื้อนเลือดสีแดงสด เนื้อตัวเปียกชุ่มเปื้อนตามตัวและหาง หางของมันเป็นเกล็ดสีดำนิลแวววาว มันว่ายเข้ามาหาผมแล้วหางแตะที่พื้นทรายแห้งๆ จากหางที่เปียกชุ่มก็กลายเป็นขาทันที มันก้าวเข้ามาหาผม จับของแล้วก็บีบ 

               `` อักๆ หายใจ...ไม่ออก " 

     ผมรู้สึกเริ่มจะหมดแรงบวกกับฝนพายุที่เริ่มจะโปรยลงมา ทำไมภาพมันเลือนลางแบบนี้ เอ๊ะ!! นั้นอะไรหนะทำไมสว่างอย่างนี้ ทำไมรู้สึก..ไม่มี..แรงเลย แล้วผมก็สลบไป เลยไม่รู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น 

ณ บ้านป้าสุดา

     ผมค่อยๆ ลืมตาที่แสนจะพร่ามัวขึ้นทีล่ะน้อย เห็นว่านี้ไม่ใช่บ้านของตัวเอง ก็เลยถามป้าสุดา ป้าสุดดาเป็นน้าของผม ที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องว่า

               `` ป้าคับ..ที่นี้ที่ไหนแล้วผมมาอยู่ที่นี้ได้ไงเนี้ย " ผมถามขึ้น

               `` ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มมาส่ง ใครก็ไม่รู้สวยเชียว และเขาบอกว่าดูแลเด็กคนนี้แทนเขาหน่อย " ป้าสุดาตอบ

               `` แล้วเขามีรูปร่างหน้าตายังไงเหรอคับ " ผมถามต่อ

               `` ก็...ผมยาวๆ หูแหลมๆ มีสร้อยอะไรก็ไม่รู้เหมือนจะเป็นมุขนะอยู่กลางหน้าผากหละ ใส่ชุดสีฟ้าครามมั้งถ้าจำไม่ผิดหนะ เออ..ป้าเสียใจด้วยนะเรื่องพ่อแม่แกผู้หญิงคนนั้นเขาบอกป้าหมดแล้ว ต่อจากนี้มาอยู่กับป้าละกันนะ " ป้าเข้ามากอดบวกลูบหัวผมไปพลาง

               `` คับ " ผมตอบป้าและหันไปมองที่ทะเล แล้วเสียงนั้นก็ตามมาหลอกหลอนผมเสียงหัวเรอะที่น่ากลัวนั้น

               `` หึๆๆ 555ๆๆ "