Mischievous Love ปิ๊งรัก...นายจอมกวน

          กลับมาแล้วค่าาา 
หลังจากที่หายกันไปนาน พอดีโน๊ตบุ๊คดิชั้นเสียน่ะ เพิ่งเอาไปซ่อมเสร็จ เอาเป็นว่า ไปอ่านเนื้อเรื่องกันเลยดีกว่า!!
ฮิคารุผุ้ที่มุ้งมิ้ง

 
          1 อาทิตย์ต่อมา(วันวาเลนไทม์) 
วันนี้เป็นวันที่ใครหลายๆคนเตรียมดอกไม้และของขวัญมามอบให้กับคนที่ตัวเองชอบ  ส่วนฉันต้องนั่งหงอยอยู่คนเดียวเพราะไม่มีใครให้อะไรเลย ได้แต่นั่งดูยัยมากิที่มีแต่ผู้ชายมารุมให้
และฉันยังคอยสังเกตุผู้ชายที่ยืนหลบอยู่ตรงประตูห้อง ที่เอาแต่มองมาทางฉัน โดยไม่เข้ามาหา ในมือเขาถือกล่องของขวัญเล็กๆและช่อดอกกุหลาบอยู่ ซึ่งหมอนั่นก็คือโคทาโร่นั่นเอง -^-
"นี่นาย!- - จะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานมั๊ย" ฉันตะโกนบอกโคทาโร่ที่แอบมองหน้าฉันอยู่ตรงประตู สงสัยจะคิดว่าฉันไม่เห็นล่ะมั้ง อิอิ"เฮือก!!" เขาสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงของฉัน  ก่อนจะเอาหน้าหลบไปหลังประตู
"นี่แก แกก็เดินไปหาเขาเลยสิ" ยัยมากิที่กำลังว่างเพราะหนุ่มๆที่มาให้ของขวัญ  ไปกันหมดแล้ว  เลยหันมาพูดกับฉันพลางทำสีหน้าประมาณว่า 'สู้ๆนะแก'
"สีหน้าแบบนั้นหมายความว่าไงน่ะแก-.-" 
"เอาน่าๆไม่เห็นในมือเขาเหรอ เขาอาจจะเอามาให้แกก็ได้!" ยัยมากิพูดมีเหตุผลและฉันอยากให้เป็นอย่างที่มันพูดก็วันนี้แแหละ >w< 
"ก็ได้ๆ" พูดเสร็จฉันจึงลุกจากเก้าอี้ เดินไปหาคนที่กำลังหลบหน้าฉัน
 
     "ไง!" ฉันเดินออกมาทักทายโคทาโร่พลางตบไหล่เขาเบาๆ
"แว้กกกก!!อะไรของเธอเนี่ย ตกใจหมด =3=" เขาตกใจฉันพลางร้องแว้กออกมา ทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะอมยิ้ม
"ของขวัญ...กับดอกไม้ในมือนาย...จะให้ใครงั้นเหรอ" ฉันถามเขาด้วยสีหน้าแดงกํ่าเพราะคงคิดว่าเป็นของตัวเองแน่นอน
"อะ...อ๋อนี่น่ะเหรอ จะเอามาให้...มากิน่ะ^^" เขายิ้มร่าออกมาพลางมองไปทางมากิ ทำให้ฉันฉุนขึ้นมาและ...
เพี๊ยะ!! 
"โอ๊ยยยยยย!!" เขาเอามือลูบแก้มที่แดงเป็นรอยฝ่ามือของฉัน ที่ตบลงบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาทั้งนํ้าตา
"ฮึ!..." ฉันวิ่งออกไปจากพื้นที่ตรงนั้นโดยไม่สนว่าใครจะมองยังไง
 "เดี๋ยวก่อน!!เนโกะ!!" เขาวิ่งตามฉันมาจนแทบจะทัน ฉันจึงเร่งสปีดเพื่อหนีเขา
"..." ฉันวิ่งต่อไปโดยไม่ฟังคำพูดของเขา ก่อนจะหยุดเพราะหมดแรง
"ฟังฉันก่อน" เขามองใบหน้าของฉันที่กำลังอาบไปด้วยนํ้าตา ก่อนจะเอามือของเขาทั้งสองข้างโอบกอดฉันไว้ 
"จะมาสนใจฉันทำไม เอาไปให้ยัยมากิสิ!!" ฉันพูดประชดเขาทั้งๆที่ในใจแตกสลายไปหมดแล้ว
"ฉันขอโทษ ฉันโกหกเธอ...จริงๆแล้วนี่น่ะ..." เขาพูดไว้ยังไม่ทันจบเพื่อให้ฉันสงสัย
"อะไร?" ฉันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของเขาพลางเช็ดนํ้าตาบนใบหน้าตัวเอง 
"ฉันเอามาให้เธอ" เขาพูดพลางยิ้มแล้วลูบหัวฉันเบาๆ
"คนบ้า...ทีหลังอย่าโกหกอีกนะ" ฉันหน้าแดงพลางก้มหน้าลงไปซุกที่ตักของเขา
"อื้ม ขอโทษนะ"เขากอดฉันและมอบความรักอันอบอุ่นให้กับฉัน
"ฮิ้วๆๆ!!" เสียงเชียร์จากคนรอบๆส่งมาตลอดทางที่เราเดินไปพร้อมกัน
          วันต่อมา
หลังจากที่ยัยมากิได้ช็อกโกแล็ตมาเป็นกระบุง จนมันต้องมาบ่นกับฉัน
"แก!เอาช็อกโกแล๊ตมั๊ย เห็นแกบ่นไม่มีใครให้" ยัยมากิพูดโน้มน้าวฉันเพราะจะเอาช็อกโกแล๊ตที่มันมีเยอะแล้วมาให้ฉัน
"- - แกไม่ต้องหาเรื่องเอาของเหลือกินของแกมาให้ฉันเลยนะ" 
"แหะๆก็มันเยอะเกินไปนี่นา ^3^ คนสวยก็งี้แหละแก" มากิพูดด้วยสีหน้าภูมิใจ
"เรื่องของแกเหอะ- -" ฉันพูดแล้วหันไปมองโคทาโร่ที่นั่งคุยกับเพื่อนผู้ชายในห้อง ก่อนจะอมยิ้มออกมาเบาๆ