รักแล้วทำไม เพราะหัวใจมาเฟียสั่งมา

               "เช้าแล้วหรอ วันนี้จะมีอะไรสนุกให้ทำหรือเปล่านะ" ชาโนะลุกขึ้นตื่นขึ้นมาเปิดม่านออกเหมือนทุกทีเพื่อตจะแอบมองหญิงสาวคนนั้นในทุกๆเช้าแต่วันนี้ ไม่เห็นเธอเพราะเธอคนนั้นได้ตื่นก่อน ชาโนะนั่งเองเขาจึงรู้ว่าตัวเองนั้นวันนี้ตื่นสายจึงเร่งรีบอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเรวเพื่อจะให้ทัน ซากุระจัง
               "หะ เห้อ เสร็จสักทีในที่สุดก็ทันเวลารีบวิ่งไปดักรอหน้าซอยดีกว่าแผนเดิมไม่ได้แล้วล่ะอิอิ"   ชาโนะ รีบวิ่งอ้อมซอยไปดักรอหน้าซอยที่ซากุระจังนั้นจะผ่าน เขาได้ยืนรอสักพักหนึ่งเพียงไม่นานซากุระจังเธอก็เดินมา
               "ว่าไงซากุระจังอรุณสวัสดิ์"
               "อรุณสวัสดิ์ ชาโนะคุง รอใครหรอ?"
               "ออเปล่าครับ ผมเพิ่งเดินออกมาเจอซากุระจังน่ะก็เลยยืนรอ"
               "ออ หรองั้นเรารีบไปกันเถอะเดี่ยวไปโรงเรียนสายเอานะ"
                ชาโนะ และซากุระ ก็ได้เดินไปโรงเรียนด้วยกัน ในเช้าของวันนั้น พวกเขาสองคนก็คุยด้วยกันอย่างสนุกสนาน หัวเราะให้กันด้วยความสุข จนเดินไปใกล้ถึงโรงเรียนเสียงโทรศัพท์ ของชาโนะก็ได้ดังขึ้น
 
               กริ๊งงงๆๆๆ   กริ๊งงงๆๆๆ
               "ฮัลโหลใครหรอครับ"
               "สวัสดิ์ดีค่ะคุณ ซึฮาระ ไม่ได้คุยกันนานสบายดีหรือเปล่าคะ?" น้ำเสียงขรึมๆ ที่พูดออกมามันทำให้ ชาโนะนั้นตกใจ ไปชั่วขณะ
               'นะ นี่เธอเสียงคุ้นๆนะหรือว่าจะเป็นๆ…..?"
               "ยังจำได้ด้วยหรอคะน่าภูมิใจจริงๆ!!!"
               หญิงสาวผู้นั้นตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงของเขาที่ดูน่าหัวเราะ
               "ผู้คุมฝั่งกลาง เธอเองสินะ จุ๊บแจง ……?"
               "อ้อชื่อแบบนั้นฟังกืที่ก็น่ารักนะคะเนี่ย โฮะๆๆๆ!!"
               "แล้วโทรมานี่มีอะไรกับฉันหรือเปล่า?"
               ชาโนะนั้นสงสัยว่าทำไมเธอคนนั้นถึงโทรมาหาเขากัน และเพราะอะไร
               "ดิฉันอยากเจอคุณนะคะ พอดีว่าอยากจะคุยเรื่องอะไรบางอย่างได้หรือเปล่าคะ"
               ชาโนะนึกคิดไปสักพักหนึ่ง เขาไม่ทราบคำชวนของหญิงสาวคนนั้นว่าจะชวนในประสงค์อะไร แต่เขาก็มิอาจปฏิเสธคำชวนนั้นได้ เพราะถ้าหากปฏิเสธอาจจะเกิดอะไรขึ้นก็ได้
               "งั้นก็ได้เอาเป็นตอนไหนล่ะครับ ?"
               "เอาเป็นตอนนี้เลยแล้วกันนะคะ พอดีดิฉันไม่มีเวลามากนัก สถานที่คือตรงช่องเขตแดนระหว่างเหนือกับกลาง ค่ะแค่นี้นะคะ!!"
               หญิงสาวผู้ได้ชื่อว่า เป็นสตรีเพียงคนเดียวที่อยู่จุดสูงสุดนั้นในกลุ่มมาเฟียของทุกกลุ่มแล้ว เธอเป็นคนที่น่ากลัว ที่สุดคนหนึ่งซึ่งสามารถครองพื้นที่ต่างๆได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องเสียกำลังแม้แต่นิดเดียว แต่กลับโทรมาหาชาโนะ นั้นเขารู้สึกกังวนใใจแปลกๆแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้
 
               ตืดๆๆ   ตืดๆๆๆ
               โทรศัพท์นั้นก็ได้วางไป
               "เป็นอะไรหรือเปล่า ชาโนะคุง เห็นรับทีศัพท์แล้วสีหน้าไม่ดีเท่าไหร่เลยนะ?"
               ซากุระ ที่ได้เห็นสีหน้าของ ชาโนะแบบนั้นเขาก็รู้สึกไม่ดี และเหมือนเธอกำลังเป็นห่วงชาโนะอยู่ ก็เธอนั้นก็พูดอะไรมากไม่ได้
               "ออเปล่าเธอเดินไปโรงเรียนก่อนเลยนะ เดี่ยวผมมีธุระน่ะครับ อิอิไว้เจอกันนะ"
               ซากุระยังไม่ได้ตอบ ชาโนะจังก็ได้วิ่งไปเสียแล้วมันทำให้ซากุระนั้นสงสัยว่า โทรศัพท์ที่โทรมานั้นมันเป็นอะไรกันแน่ชาโนะจึงดูเร่งรีบขนาดนั้น เธอไม่รอช้าเธอจึงรีบวิ่งตามหาชาโนะแต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ
 
               ณ ชายแดนฝั่งข้ามเขต ระหว่างกลางกับเหนือ
               "ว่าไงผมมาถึงแล้วนะ คุณจุ๊บแจง องค์หญิงไร้นามที่ไม่มีใครอาจรู้ชื่อจริงของเธอได้"
               ชาโนะได้ยืนอยู่ข้างหลังของ หญิงสาวผู้นั้น และยืนยิ้ม แบบน่าสงสัย
               "เธอก็เหมือนกันนะปกติจะจับตัวยากมากแต่วันนี้ ก็ได้เจอเธอสักที"
               จุ๊บแจงหันมามองหน้า ของชาโนะ และพูดคุยกับเขาด้วยเรื่องอะไรบางอย่าง
               "มีอะไรด่วนหรือเปล่า เรียกผมมาแบบนี้?"
               "ก็ไม่มีอะไรมากหรอกพวกเราฝั่งกลางนั้นมีปัญหากันกับฝ่ายอื่นๆน่ะจึงอยากขอยืมพวกของเธอและเธอช่วยเหลือในครั้งนี้"
               "แล้วเธอไปทำอะไรมากันละ ผมจะได้หาทางทำอะไรได้บ้าง"
               "ก็ไม่มีอะไรมากเท่าไหร่ ก็แค่ไปลอบสังหารหัวหน้ากลุ่มต่อต้านน่ะ"
               "โหๆ เรื่องใหญ่เลยนะครับแบบนั้นมันก็เป็นปัญหากับกลุ่มต่อต้านฝ่ายอื่นๆ เลยนะ"
               ชาโนะนั่งครุ่นคิด ว่าจะช่วยเธอดีหรือเปล่า เพราะว่ากลุ่มฝ่ายต่อต้านมีอิทธิพลมากต่อให้มีสองผู้อยู่จุดสูงสุดอยู่แต่ก็ไม่แน่อาจจะรับมือไม่ไหว
               "ก็ทำยังไงได้ละ ฉันไม่ไช่พวกใจเย็น ขนาดนั้นด้วยสิ"
               จุ๊บแจง เธอผู้นั้นพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชาไร้ความรู้สึก  แต่เหมือนเธอคนนั้นต้องการความช่วยเหลือจาก ชาโนะมากทีเดียว เพราะไม่เช่นนั้นเธอคงไม่มาขอร้้องเองแบบนี้
               "มันคงพูดอะไรไม่ดีใส่เธอละสินะ ถึงได้เล่นถึงตายแบบนั้น ก็เอาเถอะ ผมจะช่วยแล้วกัน แต่ว่านะเรื่องระหว่างนี้เป็นความลับนะ ผมมีคนที่ไม่อยากให้รู้อยู่นะครับ"
               "อย่าบอกนะ ผู้หญิงที่ชื่อซากุระ คนนั้น เธอน่ารักดีนะ"
               "อย่ายุ่งกับเธอนะครับ คุณจุ๊บแจงไม่งั้นผมไม่ให้อภัยแน่ …."
               " งั้นไว้แค่นี้แหละ ไว้เจอกันนะ ซึฮาระคุง "
 
               หลังจากนั้นหญิงสาวชุดสีดำ เธอก็ได้หายไปต่อหน้าต่อตาเธอคนนั้นได้ฉายาว่ามารแห่งแดนกลาง ซึ่งไม่มีใครอยากจะมีปัญหากับเธออีกด้วย
               "จุ๊บแจง เป็นผู้อยู่จุดสูงสุดของฝ่ายกลางปรากฏตัวแบบนี้ ฝั่งของเราเองก็คงจะต้องเคลื่อนไหวแล้วสิ แต่ว่านะไว้ก่อนดีกว่า ผมยังมีเธอคนนั้นที่ยังต้องคอยดูแลปกป้องอยู่เพราะผมรักเธอคนนั้นนี้นะ พูดแล้วอายจังอิอิ"
 
               ฝั่งของทางด้านทางใต้นั้นเริ่มต่อสู้กันอย่างดุเดือน กับฝั่งตะวันออก หัวหน้าแต่ละฝ่ายต่างออกแบบแผนและกำลังรบให้เสียน้อยที่สุด พวกเขานั้นหวังจะให้อีกฝ่ายตายกันไปข้างหนึ่ง