รักแล้วทำไม เพราะหัวใจมาเฟียสั่งมา

                บทนี้คือนอกเรื่องนะครับเน้นฮาค่าเวลาครับอิอิ

               "โอ้มายองเนสสวัสดิ์ดีครับอิอิ ผมคือ ซึฮาระครับ วันนี้ผมจะมาสมทบเอ้ยไม่ไช่ พูดคุยกับนักแสดงต่างๆนะคะเอ้ยครับ มุขไม่ฮาพาโดนกระทืบจริงๆ"

               ซึฮาระนั้น ได้เดินไปที่บ้านหลังหนึ่งซึ่งดูวังเวงน่ากลัว และน่าขนลุกจู่ๆก็มีเสียงดังขึ้น

               "เห้ยแกนะมาทำอะไรฟร้าไอหน้าหล่อ"

               "สวัสดิ์ดีคร้าบคุณ วาซาบิ เอ้ย ชานาชิ อิอิเรียกผิดนะครับ"

               "เห พูดแบบนี้หาเรื่องกันนิหว่าห๊า ซึฮาระ แกเก่งในละคร อย่ามาหยองกับของจริงนะเว้ยเห้ยย"

               "มิ บังอาจมิอาจบัง ครับคุณชานาชิอิอิ ว่าแต่รับบทเป็นผู้ที่แข็งแกร่งมากและเป็นผู้มีเกราะไร้เทียมทานอยู่กับตัวเนี่ย ภูมิใจหรือเปล่าครับท่านผู้ชมหาว่า คุณชานาชิ ขี้โกงสุดๆเบย"

               "แบบนั้นเองหรอ ฉันก็ไม่ได้ขี้โกงนินา บทก็ยังไม่มีบอกขี้โกงรึ มันน่านักมันน่านั่งร้องไห้คากองถ่ายจริงๆ ฮือพูดแล้วเศร้า"

               คุณชานาชินั้น ก็ได้ไปหลบอยู่ในมุมมืดของตู้ในบ้านดูเหมือนเขาหมดกำลังใจไปแล้ว อย่างใหญ่หลวง

               "งั้นไปต่อที่คนอื่นดีกว่านะครับ ไม่อย่างนั้นผมอาจจะโดนซ้อมแน่เบยอิอิ ไม่อยากตาเขียวตอนเข้าฉากนะครับ งิงิ"

               หลังจากนั้น ซึฮาระ ก็ได้รีบเดินมาหาบ้านอีกหลังที่ดูสดใสน่ารัก และ ดูงดงามสดชื่นร่มรื่นมากๆ

               ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ

               ซึฮาระ เคาะประตูอยู่นานก็ไม่มีเสียงตอบรับจำเขานั้นเริ่มท้อใจเสียแล้ว

               "กลับดีกว่ามั้งครับเนี่ย"

               ในระหว่าที่ซึฮาระกำลังจะเดินกลับ ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูขึ้น

               "อ่าว ซึฮาระมาทำไมหรอ?"

               "ออ ผมมาถ่ายบทนอกละครนะครับ ว่าแต่ทำอะไรอยู่หรอครับอิอิคุณซากุระจังงง"

               "ออฉันเพิ่งแต่งตัวเสร็จนะ ว่าจะออกไปข้างนอกเธอมางั้นก็เดี่ยวฉันค่อยไปก็ได้นะ"

               "ด้วยความเคารพอย่างสูงครับคุณ ซากุระจังอิอิ"

               "ว่าแต่ เธอไปถ่าย สอบถามข้อมูลอะไรกับใครมาบ้างหรือยังอ่ะ"

               "ออผมไปถ่ายทำที่บ้านคุณชานาชิมาแล้วครับ"

               "แล้วเป็นไงบ้างอ่ะ"

               "ก็ถึงกับตะลึงไปเลยครับอิอิ แต่ก็ผ่านมาได้แบบไม่เจ็บตัวละนะอิอิ"

               "นายว่าอะไรนะ ซึฮาระคุง"

               "ออเปล่าครับ"

               "ว่าแต่ทานอะไรมาหรือยังละ"

               "ยังไม่ได้ทานอะไรมาเลยครับคุณซากุระจะทำให้ผมทานหรอครับ"

               "แน่นอนสิฉันถามแบบนี้ ก็ต้องทำให้อยู่แล้ว"

               "ในกองถ่ายคุณซากุระทำอาหารอร่อยที่สุดตอนนี้อยู่บ้านคงอร่อยยิ่งกว่าแน่ๆๆเลยครับ"

               "บะ แบบนั้นหรอ ซึฮาระคุง งั้นรอแปบนะ"

               "ได้เลยครับ คุณซากุระ อิอิลาบปากแล้วเราเอ้ยยย"

               ซากุระนั้นได้ทำอาหารอย่างตั้งใจ เพื่อ คนพิเศษของเขาเลยทีเดียวมันทำให้ทุกคนที่เห็นอาหารจานเด็ดนั้น ต้องถึงกับตะลึงไปเลย

               ผ่านไป 40 นาทีอาหารที่รอคอยก็เสร็จ

               "ว้าว น่ากินจังเลย มันคงอร่อยมากแน่ๆๆเลยนะครับคุณซากุระ"

               "อออืมต้องอร่อยอยู่แล้วสิฉันทำนิรีบๆทานละเย็นแล้วเดี่ยวไม่อร่อยเอานะ ซึฮาระคุง"

               "ได้เลยครับ งั้นขออ้ามมๆๆก่อนละครับไม่เกรงใจแล้วว สาวสุดสวยทำอาหารให้ทานแบบนี้ดีใจจังเกิดมาไม่เสียชายจริงๆผมเนี่ย พูดแล้วอยากจะร้องไห้"

               ซึฮาระนั้น หลังจากได้จ้องอาหารอยู่นาน เขาแทบไม่อยากจะกินเลยเพราะ น่าตาอาหารนั้นดูน่ารับประทานมากสุดๆแต่ก็อดใจไม่ไหวจึงได้ตักแกงมากิน

               "กึบ"  ซึฮาระนั้นได้กลื่นแกงที่ดูน่าอร่อยที่สุดเข้าไปแล้วมันอร่อยจนถึงต้องกับทำให้ ซึฮาระนั้นล้มลงไปจากเก้าอี้ชักเง็กๆ อยู่ที่พื้นจนซากุระนั้นต้องมาประคองตัวเอาไว้

               "คะคะ คุณซากุระ นะ นี่มันแกงอะไรกันครับ ทำไมผมทานแล้วถึงเป็นแบบนี้"

               "ชื่อของมันก็คือ แกงกระหรี่น้ำปลาผัดเผ็ดพริกแกงจร้า"

               "ชะ ชื่อน่ารับประทานมากครับแล้วไส่อะไรลงไปบ้างหรอครับผม"

               "หลักๆเลยนะ ก็มีน้ำปลาครึ่งขวด พริกแกงสามกิโล น้ำตาลทรายครึ่งกิโลละม้าง"

               "ขนาดใส่ยังจำไม่ได้ท้องผม ละตายชักงานนี้ ละแล้วแกงที่ทำไปตอนที่อยู่กองถ่ายละครับ ใครทำให้หรือทำเองละครับ"

               "ออ แกงที่เอาไปที่กองถ่ายพี่สาวทำให้ เองแหละ ก็ว่าจะบอกอยู่ แต่เห็นเธอดีใจแบบนั้นเลยไม่บอกอ่ะ"

               "ถะโถ่ ทะทำหนะหน้าซื่อจริงๆ ละแล้วคุณซากุระตกลงทำอาหารเป็นหรือเปล่าครับ"

               "ก็เป็นนะซึฮาระคุง ทำให้ทุกคนกินทีไรก็ร้องไห้ด้วยความอร่อย และบางคนถึงกับหมดสติไปเลยนะ เห็นฟื้นขึ้นมาบอกว่าได้ไปสวรรค์มาด้วยละ"

               "ถ้าบะ แบบนั้นผมก็คง ขึ้นไปบ้างแล้วครับอาหารสวรรค์สินะครับ ขาตินี้ผมขอไม่รับประทานอีกนะครับ"   "'เฮือกๆ'"   "'แง็กๆๆ'"

               "ซึฮาระอย่าพึ่งไปสวรรค์สิ บอกฉันก่อนอาหารอร่อยใหมม ซึฮาร้าๆๆๆๆๆ"

               "ตกลง ซากุระ ทำอาหารอร่อยหรือเปล่าคะ ยังไม่รู้คำตอบเลยอ่า"