10เรื่องหลอนของหอและโรงเรียน

"ตึงๆๆ ตือ ดือ ดึ้ง ตือ ตือตึงงงง" เสียงเพบงยังคงบรรเลงไปอย่างช้าๆ....
"ซื้ดดดดด.." เสียงดนตรีก็ได้เริ่มเปลี่ยนไป..
ทุกๆคนต่างจ้องไปที่ลำโพงที่มีเสียงเพลงนี้บรรรเลงออกมา..
"เฮ...." เสียงผู้ชายที่ฟังดูน่ากลัวแทรกขึ้นมา
"กรี๊ดดดดด!!!"
หลายปีต่อมา...
"เห้ยแกวันนี้ไปซ้อมกันมั้ย?" ฉันบอกกับเพื่อนที่อยู่ชมรมแดนซ์
"คงไม่อ่ะจุ๊บแจงเราไม่ค่อยว่างเลยอ่ะเดี๋ยวเราก็ต้องไปทำงานกลุ่มอ่ะ"
"ช่ายยยย เธอก็รู้ไม่ใช่หรอจุ๊บแจงงาน ครูศรีสมร อมรรัตน์ มันเยอะมากเลยนะ"
"อื้อไม่เป็นไรหรอกนะพวกเธอจะไปทำงานหรือไป'แรด'ที่ไหนก็ได้ไม่เป็นไรหรอกฉันเข้าใจ ^^"พูดจบฉันก็เก็บของและไปที่ชมรมทันที
อืมม อีกหน่อยเขาจะมีให้ประกวดแดนซ์นี่นาเห็นว่าเขาจะคัดเลือกตัวไปประกวดด้วยถ้ามีใครรู้ท่าเราก็แย่อ่ะดิ หาที่ซ้อมที่อื่นดีกว่า...
"ตึกๆๆๆ" ฉันเดินผ่านห้องชมรมไปเรื่อยๆเพื่อหาห้องที่ว่างและไร้ผู้คน
ฉันสะดุดตากับห้องๆหนึ่งซึ่งไม่ได้ล็อคไว้และคงเก่าหน้าดู 
"ห้องชมรมแดนซ์... ห้ามเข้าก่อนได้รับอนุญาต" ฉันอ่านป้ายที่แปะไว้ตรงประตู
"ช่างแม่งดิ!" ฉันกำลังเอื้อมมือไปแตะประตูแต่แล้วก็..
"หมับ!!"
"เฮือกกกก!!"
"เธอคิดจะทำอะไรน่ะจุ๊บแจง?" ประธานเอ่ยขึ้น
"กะ..ก็แค่จะเปิดประตูเข้าไปซ้อมนี่ค๊ะ?.." ฉันตอบกลับไป
"เธอไม่ควรเข้าไปที่ห้องนี้เธอควรเข้าไปซ้อมที่ชมรมปัจจุบันดีกว่านะฉันขอเตือนด้วยความหวังดี!"พูดจบประธานก็เดินออกไป ทำไมเขาต้องโกรษขนาดนี้เนี่ยในห้องก็ไม่เห็มีอะไรเลยนอกจากลำโพงอันใหญ่เครื่องนึง
"ครืดดดดดด" ฉันเปิดประตูกระจกออกก่อนที่จะก้าวเข้าไปในห้องชมรม
"สวัสดีค่ะ.." ฉันยกมือไหว้พวกรุ่นพี่แต่ทุกคนกลับเมินฉัน
ฉันชินแล้วล่ะเพราะทุกคนคิดว่าฉันแย่งตำแหน่งของพวกเขา
"사랑한다는 말 그리 어렵니 ซารังฮันดานึน มัล คือรี ออรยอบนี คำว่ารักทำไมมันยากที่จะพูด 한마디 말이면 되는걸 ฮันมาดี มัลลีมยอน ดเวนึนกอล คุณจะต้องพูดมัน 너 자꾸 변해가 나도 이젠 조금 지쳐가 Oh นอ จากู บยอลแลกา นาโด อีเจน โชกึม ชีชยอกา Oh คุณยังคงเปลี่ยนไป ตอนนี้ฉันเริ่มเหนื่อยกับมันแล้ว Oh 시간이 갈수록 더 모르겠어 ชีกันนี คัลซูรก ดอ โมรือเกซซอ เวลาผ่านไปนานแค่ไหนฉันไม่รู้เลย 좋아질수록 나는 더 아픈데 โชอาจิลซูรก นานึน ทอ อาพึนเด มันจะดีขึ้นหรือฉันจะยิ่งเจ็บปวด (Why you trippin` boy) 날 좀 바라봐 (Why you trippin` boy) นัล จม บาราบวา (Why you trippin` boy) มองมาที่ฉัน Oh Ma Boy Oh Ma Boy Baby 네가 무슨 사랑을 알아 내 맘만 아파 เนกา มูซึน ซารังงึล อัลลา แน มัมมัน อาพา ฉันรู้ว่าคุณรักอะไร หัวใจฉันแสนเจ็บปวด Oh Ma Boy Oh Ma Boy Baby 네가 어떻게 내 맘을 알아 เนกา ออตอคเค แน มัมมึล อัลลา คุณจะรู้หัวใจฉันได้อย่างไร Don't let me down Boy "
เพลง (maboy sistar19)
ฉันเต้นจนจบเพลงก่อนที่ทุกคนจะมองฉันด้วยสายตาที่ประมาณว่ามึงจะแข่งกับกูใช่มั้ย?
"แปะๆๆๆๆๆ!!" ประธานชมรมเพียงคนเดียวที่ปรบมือให้
"เธอเต้นดีมากเลยล่ะฉันว่าเธอคงได้ไปประกวดถ้าไม่มีคนในชมรมดีขยันซ้อม" ประธานพูดจนทำให้ทุกคนกุลีกุจอเปิดเพลงแข่งใส่กัน
วันต่อมา...
"ฉันล่ะเกลียดอีนางจุ๊บแจงจริงๆเลย!"
"ใช่! นางนั่นมันอิจฉาพวกเราทำเป็นแย่งซีนตอนเราไม่ซ้อม!"
"ใช่นังหน้าด้าน!"
มีชะนีกลุ่มหนึงนินทาฉันฉันยอมไม่ได้หรอก!
"พวกเธอเอาเวลาที่ดูถูกฉันไปซ้อมท่ากระจอกของเธอซะเถอะก่อนที่มีดของฉันมันจะเสียบหีพวกเธอ!" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเหลืออดจนพวกนางรีบเก็บข้าวของและหนีฉันไป
ฉันไม่ยอมซ้อมกับพวกนั้นแน่.. 
ฉันเหนื่อย..
ฉันยอมโดนด่าดีกว่าฉันจะไปซ้อมที่ห้องชมรมเก่าแทน!!
โปรดติดตามตอยต่อไป...