10เรื่องหลอนของหอและโรงเรียน

"เห้ยมึงได้ข่าวว่าโรงเรียนเรามีผีนางรำใช่ป้ะ?!"
"เออใช่!เห็นเขาบอกว่ามันมีมานานแล้วว่ะ"
"ยังไงวะ?"
"ก็สมัยก่อนอ่ะทีนี่เป็นที่ที่มีพวกเหล่าคุณหลวงอ่ะชอบมาดูนางรำสวยๆเว้ย"
"เออแล้วไงต่อ?"
"อย่าขัดดิอีสัตว์! จากนั้นมีนางรำคนนึงที่สวยและงดงามทั้งหน้าตาและท่วงท่าการรำทำให้ท่านขุนคนหนึ่งหลงรักเธอและอยากได้เธอไปเป็นนางสนมของท่านเอง จนกระทั่งเวลาผ่านไปตุณหลวงก็เริ่มเบื่อนางสนมและได้ทิ้งนาง"
"แม่งเลวว่ะ!!"
"จากนั้นนาง รำคนนั้นแค้นมากเธอได้ใส่ชุดนางรำและเริ่มรำในเรือนของเธอเมื้อเธอรำจนจบเพลงเธอก็ได้แขวนคอตายอย่างสลดในเรือนนั้น"
"หูยยยยยย"
"กลุ่มนั้นน่ะเลิกเม้าส์ได้แล้ว!!" คุณครูตะโกนขึ้นมาอย่างเหลืออด
"ขอโทษค่าาาา" 
พักกลางวัน...
"พลอย!! ไปดูเรือนผีนางรำเปล่า?"
"ไม่อ่ะมึงกูอยากกินข้าวก่อน"
"เออๆ แล้วแต่มึงงั้นค่าบัตรคอนมึงจ่ายเองนะ!"
"พิมพ์ที่รักเราจะไปกับเธอเดี๋ยวนี้เลย!!"
นี่ถ้าฉันไม่เห็นค่าบัตรคอนนะฉันถีบยัยพิมพ์กระเด็นติดไปแล้วล่ะ
ณ เรือนร้าง..
"มันดูเก่ามากเลยนะเว้ยเนี่ย" ฉันพูดออกไป
"ก็แน่ล่ะทีนี้มันสมัยไหนแล้วนะ!" ยัยจีพูดออกมา
"น่าจะทุบทิ้งไปเนาะเรือนไม้เนี่ยแถมมาอยู่ในโรงเรียนอีกน่ากลัวชิบหาย!" ยัยพิมพ์พูดออกมาบ้าง
'วืดดดดดด'
อยู่ดีๆฉันก็รู้สึกแปลกๆมันทำให้ฉันขนลุกซู่ถึงแม้มันไม่มีลมก็ตามแต่
"เห้ยพลอยเป็นไรป้ะเนี่ย?" พิมพ์ถามฉัน
"เปล่าๆไม่มีอะไรๆ"
"เออมึง!วันนี้คาบหกวิชาอีบิ๋มนิหว่ามึงกูไม่อยากเรียนเลยอ่ะ" แซนพูดด้วยท่าทางเหนื่อนหน่าย
"ก็โดดดิทำเหมือนเมื่อก่อนไง!" ฉันให้คำตอบไป
"โดดแม่มึงดิมึงบ้าเปล่า! จำไม่ได้หรอว่าเราถูกผู้ปกคองมาเรียกพบกูโดนฟาดทีหีแทบแหก!" จีพูด
"งั้นเอาไง?"  แซนพูดเถียงออกมา
"เอางี้ปะ? กูจะให้อีปลิงทำท่าเหมือนผีนางรำเข้าและทีนี้ก็แกล้งทำให้มันหมดสติตอนคาบหกแล้วเราก็ทำเป็นลุกลี้ลุกรนหาทางช่วยพอนี้มันนอนพักก็ขอไปเฝ้ามันประมาณสี่คนเผื่อผียังไม่ออกจะได้ช่วยกันแค่นี้ก็ไม่ได้เรียนแล้ว" ฉันพูดถึงแผนออกมา
"เลว! เลวได้อีก กูนี่ปรบมือเลย! แปะ!ๆ.พูดจบจีก็ปรมมือทันทีตามด้วยคนอื่นๆ
"พอๆ อย่างว่าอีปลิงมันรำเก่งแต่มันไม่เคยออกงานเลยเพราะครูแม่งเลือกแต่คนสวยๆไปบวกกับตำนานที่นี่อย่างเหมาะเหมง"
คาบที่ห้า...
"กริ๊งๆๆๆๆ!!"
เสียงออดหมดเวลาของคาบห้าเริ่มทำงานเป็นสัญญาณบอกถึงว่าแผนต้องเตรียมการแล้ว
เมื่อห้องของฉันไปถึงห้องวิชาอังกฤษยัยปลิงก็ดูมีท่าทีเปลี่ยนไป..
"ปลิงไหวมั้ย?" ฉันถามมัน
"ก็นะมึงกูรู้สึกไม่สบายว่ะมันร้อนๆหนาวๆในตัวอ่ะ" ปลิงตอบ
"เอาเหอะมึงแป๊ปเดียวเองมึงจะได้นอนแล้ว" ฉันตอบมันกลับก่อนที่จะเริ่มแผน
"เอาล่ะนักเรียนวันนี้ครูจะมาสอนระ.."
"กึกๆๆๆ!!!" 
ยังไม่ทันจะพูดจบอยู่ดีๆยัยปลิงก็เขย่ากับโต๊ะแถมทำท่าตาเหลือกไปมาที่สำคัญขนาดมันยังแสดงให้เหงื่อแตกเต็มตัวได้อีกด้วย
"พวกมึงลบหลู่กู!!" ยัยปลิงตะโกนและชี้หน้าพวกฉันมันเลียนเสียงครอื่นได้ด้วยหรอเสียงไม่เหมือนไอปลิงเลยว่ะ
"ใจเย็นๆนะปลิงเธอเป็นอะไร?" ครูพูด
"ไม่ต้องมาเสือก!!" มันตะหวาดใส่
ทันใดนั้นมันก็เริ่มทำนิ้วจีบและร่ายรำอย่างสวยงาม แสดงได้ดีจริงๆ
"กรี๊ดด!!" พวกเด็กนักเรียนที่เหลือต่างพากันกรี๊ดออกมาเมื่อคอของอิปลิงเริ่มหมุนไปยังทิศต่างๆ
"เห้ย...." ฉันอุทานออกมาเบาๆ
"กูจะฆ่าพวกมึง!!" 
พูดจบอีปลิงก็กระโดดลงบันไดในทันทีทำเอาเกือบทุกคนเหวอ
อีปลิงเป็นอะไร?
มันเกิดอะไรขึ้น?
โปรดติดตามตอนต่อไป..