10เรื่องหลอนของหอและโรงเรียน

"เห้ยมึงได้ข่าวว่าโรงเรียนเรามีผีนางรำใช่ป้ะ?!"

"เออใช่!เห็นเขาบอกว่ามันมีมานานแล้วว่ะ"

"ยังไงวะ?"

"ก็สมัยก่อนอ่ะทีนี่เป็นที่ที่มีพวกเหล่าคุณหลวงอ่ะชอบมาดูนางรำสวยๆเว้ย"

"เออแล้วไงต่อ?"

"อย่าขัดดิอีสัตว์! จากนั้นมีนางรำคนนึงที่สวยและงดงามทั้งหน้าตาและท่วงท่าการรำทำให้ท่านขุนคนหนึ่งหลงรักเธอและอยากได้เธอไปเป็นนางสนมของท่านเอง จนกระทั่งเวลาผ่านไปตุณหลวงก็เริ่มเบื่อนางสนมและได้ทิ้งนาง"

"แม่งเลวว่ะ!!"

"จากนั้นนาง รำคนนั้นแค้นมากเธอได้ใส่ชุดนางรำและเริ่มรำในเรือนของเธอเมื้อเธอรำจนจบเพลงเธอก็ได้แขวนคอตายอย่างสลดในเรือนนั้น"

"หูยยยยยย"

"กลุ่มนั้นน่ะเลิกเม้าส์ได้แล้ว!!" คุณครูตะโกนขึ้นมาอย่างเหลืออด

"ขอโทษค่าาาา" 

พักกลางวัน...

"พลอย!! ไปดูเรือนผีนางรำเปล่า?"

"ไม่อ่ะมึงกูอยากกินข้าวก่อน"

"เออๆ แล้วแต่มึงงั้นค่าบัตรคอนมึงจ่ายเองนะ!"

"พิมพ์ที่รักเราจะไปกับเธอเดี๋ยวนี้เลย!!"

นี่ถ้าฉันไม่เห็นค่าบัตรคอนนะฉันถีบยัยพิมพ์กระเด็นติดไปแล้วล่ะ

ณ เรือนร้าง..

"มันดูเก่ามากเลยนะเว้ยเนี่ย" ฉันพูดออกไป

"ก็แน่ล่ะทีนี้มันสมัยไหนแล้วนะ!" ยัยจีพูดออกมา

"น่าจะทุบทิ้งไปเนาะเรือนไม้เนี่ยแถมมาอยู่ในโรงเรียนอีกน่ากลัวชิบหาย!" ยัยพิมพ์พูดออกมาบ้าง

'วืดดดดดด'

อยู่ดีๆฉันก็รู้สึกแปลกๆมันทำให้ฉันขนลุกซู่ถึงแม้มันไม่มีลมก็ตามแต่

"เห้ยพลอยเป็นไรป้ะเนี่ย?" พิมพ์ถามฉัน

"เปล่าๆไม่มีอะไรๆ"

"เออมึง!วันนี้คาบหกวิชาอีบิ๋มนิหว่ามึงกูไม่อยากเรียนเลยอ่ะ" แซนพูดด้วยท่าทางเหนื่อนหน่าย

"ก็โดดดิทำเหมือนเมื่อก่อนไง!" ฉันให้คำตอบไป

"โดดแม่มึงดิมึงบ้าเปล่า! จำไม่ได้หรอว่าเราถูกผู้ปกคองมาเรียกพบกูโดนฟาดทีหีแทบแหก!" จีพูด

"งั้นเอาไง?"  แซนพูดเถียงออกมา

"เอางี้ปะ? กูจะให้อีปลิงทำท่าเหมือนผีนางรำเข้าและทีนี้ก็แกล้งทำให้มันหมดสติตอนคาบหกแล้วเราก็ทำเป็นลุกลี้ลุกรนหาทางช่วยพอนี้มันนอนพักก็ขอไปเฝ้ามันประมาณสี่คนเผื่อผียังไม่ออกจะได้ช่วยกันแค่นี้ก็ไม่ได้เรียนแล้ว" ฉันพูดถึงแผนออกมา

"เลว! เลวได้อีก กูนี่ปรบมือเลย! แปะ!ๆ.พูดจบจีก็ปรมมือทันทีตามด้วยคนอื่นๆ

"พอๆ อย่างว่าอีปลิงมันรำเก่งแต่มันไม่เคยออกงานเลยเพราะครูแม่งเลือกแต่คนสวยๆไปบวกกับตำนานที่นี่อย่างเหมาะเหมง"

คาบที่ห้า...

"กริ๊งๆๆๆๆ!!"

เสียงออดหมดเวลาของคาบห้าเริ่มทำงานเป็นสัญญาณบอกถึงว่าแผนต้องเตรียมการแล้ว

เมื่อห้องของฉันไปถึงห้องวิชาอังกฤษยัยปลิงก็ดูมีท่าทีเปลี่ยนไป..

"ปลิงไหวมั้ย?" ฉันถามมัน

"ก็นะมึงกูรู้สึกไม่สบายว่ะมันร้อนๆหนาวๆในตัวอ่ะ" ปลิงตอบ

"เอาเหอะมึงแป๊ปเดียวเองมึงจะได้นอนแล้ว" ฉันตอบมันกลับก่อนที่จะเริ่มแผน

"เอาล่ะนักเรียนวันนี้ครูจะมาสอนระ.."

"กึกๆๆๆ!!!" 

ยังไม่ทันจะพูดจบอยู่ดีๆยัยปลิงก็เขย่ากับโต๊ะแถมทำท่าตาเหลือกไปมาที่สำคัญขนาดมันยังแสดงให้เหงื่อแตกเต็มตัวได้อีกด้วย

"พวกมึงลบหลู่กู!!" ยัยปลิงตะโกนและชี้หน้าพวกฉันมันเลียนเสียงครอื่นได้ด้วยหรอเสียงไม่เหมือนไอปลิงเลยว่ะ

"ใจเย็นๆนะปลิงเธอเป็นอะไร?" ครูพูด

"ไม่ต้องมาเสือก!!" มันตะหวาดใส่

ทันใดนั้นมันก็เริ่มทำนิ้วจีบและร่ายรำอย่างสวยงาม แสดงได้ดีจริงๆ

"กรี๊ดด!!" พวกเด็กนักเรียนที่เหลือต่างพากันกรี๊ดออกมาเมื่อคอของอิปลิงเริ่มหมุนไปยังทิศต่างๆ

"เห้ย...." ฉันอุทานออกมาเบาๆ

"กูจะฆ่าพวกมึง!!" 

พูดจบอีปลิงก็กระโดดลงบันไดในทันทีทำเอาเกือบทุกคนเหวอ

อีปลิงเป็นอะไร?

มันเกิดอะไรขึ้น?

โปรดติดตามตอนต่อไป..