zombies ชุลมุนวุ่นรักนายตัวร้าย

ณ  โรงเรียน XXX 

  "มาโรงเรียนเช้าจังนะ" เสียงปีศาจตัวร้ายเรียกตามหลังฉันมา ฉันไม่ต้องหันหลังก็รู้ว่าเป็นใคร

เป็นคนที่ฉันไม่อยากเจอยังไงไร ชิ  เป็นเจ้ากรรมนายเวรของฉันรึไงฮะ จะจองเวรจองกรรมอะไร

หนักหนา   ฉันทำหูทวนลมไม่ได้ยินไม่ได้สนอะไร  เเละเร่งฝีเท้าให้เร็วกว่าเดิม  นี้ก็เช้าเกินไปอีก

เเถบไม่มีคนเลยด้วยซํ้า ให้ตายเหอะ   วิ่งเลยดีกว่า  ฉันพูดในใจก่อนจะนับ  3 2 1 เเล้วเตรียมตัว

จะวิ่งเเต่มันก็ช้าไป เพราะหมอนั้นเอื่อมมือมาจับมือฉันไว้เเล้ว  อะไรมันจะซวยปานนี้วะเนี่ย  ฉันหัน

หลังไปมองหมอนั้นเเต่ก็ต้องชะงับเพราะ เเก้มของฉันดันหันไปโดนปากของหมอนั้นเต็มๆเลย  

   "กรี๊ดดดด~~~ น..นายช่างบังอาจเกินไปเเล้วนะ บังอาจมาหอมเเก้มฉันเเบบนี้นะ เลวมาก"

ฉันก้าวถอยหลังมา 5 6 ก้าว เเละตะโกนด่าหมอนั้น  ตอนนี้ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น เเค่หน้าร้อนไป

หมด  เพราะความโกรธก็เท่านั้น (เเค่โกรธเท่านั้นหรอย่ะ -..-)   

   "อะไรของเธอนะ  หันหน้ามาโดนเอง เเล้วยังมาด่าอีก  ยังต่างหากที่เสียหาย -'- " หมอนั้นทำ

หน้าตาไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่รู้สึกผิดเเม้เเต่นิดเดียว  เจ็บใจชะมัด ชิ 

   "ช่างเหอะ ฉันจะคิดว่า ฉันไม่รู้จักสัมภเวสีเเบบนายละกัน" ฉันไม่สนใจอะไรเเล้ว ฉันเดินก้าวต่อ

ไปที่ห้องเรียน  นายนั้นจะคิดยังไงก็ชั่ง ฉันไม่คิดจะเเคร์หมอนั้นอยู๋เเล้ว หึ

   "ด่าเจ็บดีนี้  ปากดีจังนะเธอ  จะรอเจอคราวหน้านะ" หมอนั้นตะโกนไล่หลังฉัน เเละเดินหายไป

ไหน  ก็ไม่รู้  เเต่ก็ดี ไม่เจอหมอนั้นก็ดี  คราวหน้าไม่มีอีกเเล้วละ โฮะๆๆๆ   ไปดีฟ่าาาา

   "ให้ตายเถอะ  ยัยยูริเอ๋ยยยย  เธอนี้จะโชคดีอะไรขนาดนี้เนี่ย " ฉันฮันนี่พูดขึ้นเมื่อฉันเล่าเรื่อง

เมื่อเช้าให้ยัยนี่ฟัง ดูท่านางจะเพ้อฝันขั้นสูงเลยนะเนี่ย 

   "ยังไงย่ะ  ฉันละเกลียดหมอนั้นจริงๆเลย ชิ " ฉันว่าก็จะถอนหายใจเป็นรอบที่ 269 

   "เนี่ยเเละ ไอพวกที่บอกว่า เกลียดกันน่ะ ฉันเห็นเเล้ว เเต่งงานมีลูกกันเเก่ตายทุกคน  ฉันก็

อยากเป็นหนึ่งในนั้นเช่นก้านนน *.* "  ส่งสายตาเเบบนี้เเปลว่ายังไงย่ะ -*-

   "ไม่จริงหรอก ฉันกับหมอนั้นไม่มีวันญาติดีกันได้หรอกนะ หึ" ฉันทำน่าเหนื่อยใจกับความคิดยัย

นี้บ้าๆจริงเลย

   " พนันกับฉันไหมละ " 

   " เธอเล่นกับใครนะ  ยูรินะยูริ คิดจะเล่นกับฉันจริงๆหรอ 555 " ฉันหัวเราะออกมาเสียงดัง จน

เพื่อนทั้งห้องหันมามอง ฉันจึงตอบปิดปากให้สนิท -x-

   "รองดูไหมละ ถ้าฉันเเพ้  ฉันจะยอมกลับตัวกลับใจเป็นผู้ชาย  เเต่ถ้าเธอเเพ้   เธอต้องกราบ

ขอโทษฉันกลางโรงเรียนเเห่งนี้ โฮะๆๆ  คิดก็สนุกเเล้ว" ยัยนี่งัดไม้ตายมาเลยนะเนี่ย นางคงจะ

มั่นใจมาก  เล่นสะหน่อยก็ได้ ยังไงฉันก็ชนะ  เพราะฉันไม่เคยเเพ้ใคร

   "เธอนี้จริงๆเลยนะ  เอาเป็นว่าตกลงละกัน" ฉันยื่นมือไปจับมือของคนตรงไหน เเละเหยียดยิ้มที่

ร้ายที่สุดออกมา   เอ่อใช่ ฉันลืมเรื่องเวลาไปด้วยนี้น้า ต้องบอกไว้ก่อนสักหน่อย  ไม่งั้นยัยนี้โกง

เเน่ๆ ฉันรู้นิสัยเพื่อนของฉันดี  " มีเวลากำหนดนะ  ภายใน 1 ปีที่เหลือ ที่ฉันต้องอยู่โรงเรียนนี้

เท่านั้น   หลังจากนี้หมดสิทธ์นะ   อ่อ หลังจากหมด 1 ปีเเล้วไม่ต้องกลัวฉันเเอบไปครบกับหมอ

นั้นหรอก เพราะฉันต้องไปเเต่งงานกับคู่หมั่นที่ คุณพ่อ เเละ คุณเเม่ ฉันให้หมั่นตั้งเเต่เด็กๆ  ฉัน

ไม่มีวันได้ยุ่งกับหมอนั้นอีกต่อไปหลังจากนั้น  ตกลงไหม ภายใน 1 ปี เท่านั้น "

   " โอเคร  ตกลง ฉันรับเงื่อนไขของเธอ ยัยเพื่อนรัก " ยัยนี้ส่งยิ้มหวานมาให้ฉัน  ถ้าเป็นคนอื่น

คงหลงสเน่ห์ไปเเล้ว  เเต่นี้ฉันใคร ยูรินะยูริ ฉันรู้นิสัยเพื่อนฉันดี เเละไม่มีวันหลงกลหรอก 

   "เป่้าหมายของเเกอยู่น้ันเเล้วไง ยัยยูริ โฮะๆๆๆ" นางจะมีความสุขเกินหน้าเกินตาฉันไปเเล้วนะ

ย่ะ   ฉันเดินหนีไปหลบอยู่หลังต้นไม้ใกล้ๆ  หมอนั้นจะไม่มีทางได้เจอฉันอีกเเน่นอนนน  ว่า

เเต่เเอบมอง  หน่อยดีกว่า    เอ๊ะ  หายไปไหนเเล้วนะ เมื่อกี้ยังอยู่ตรงนั้นอยู่เลยนี้น้า    เเล้วยัยนี้

เป็นไรอีก ชี้มาทางฉันเเล้วทำตาเพ้อฝันทำไมกันเนี่ย 

   "ชี้อะไรขอเธอเนี่ย  ฉันก็เเอบอยู่นี้ไง อย่าเข้ามาใกล้มากนะ เดียวหมอนั้นเห็น เเล้วเป็นเรื่อง

อีก" ฉันบอกยัยนั้นพร้อมเอานิ้วชี้พูด ชู่ๆ ไว้ที่ปาก  เเต่ก็ยังมึนงงอยู่ดี เเล้วอยู่ดีๆก็มีคนสะกิดที่

ไหล่ฉันจากด้านหลัง ใครกันนะ

   "เธอเเอบฉันอยู่หรอ  นึกว่าฉันมองไม่เห็นหรือไง ยัยโง่ เเล้วยังก็ไม่ได้ตาถั่วนะ"ใครบางคนบ่น

ออกมา หลังจากที่ฉันหันหลังมา เเล้วยืน งง เป็นไก่ตาเเตก  ซวยๆๆๆ   สงสารหนีเเล้วนะเว้ยย

   "โอ๊ยยย ฉันสงสารเเอบเเล้วนะ  ฉันจะตามมาอีก  เเล้วเอาพวกยัยสัมภเวสี 4 ตัวของนายออก

ไปห่างๆจะได้ม่ะ อยู่ใกล้ๆเเล้ว ยังกลับอยู่ในนรกเลย" ฉันพูดออกมา เเล้วรีบเดินไปยืนข้างๆยัยฮัน

นี่

   "อะไรของเธอ เเค่จะมาบ๊ายบายก่อนกลับบ้านสะหน่อย ชิ -3- " ห้ะ ฉันฝันรึเปล่า หมอนี้

งอลงั้นหรอ   ให้ตายเหอะ  เป็นผู้ชายเเท้ๆเลยหรือไม่ใช่ผู้ชาย?

   "อืมๆ บ๊ายบาย กลับไปได้เเล้ว ฉันก็จะกลับเหมือนกัน  ไปกันเหอะฮันนี่" ฉันรีบจับเเขนยัยฮันนี่

กระชากวิ่ง ให้ตามไปเร็วสุดขีด  ระหว่างที่ฉันจับยัยนี่ให้วิ่งตามยังมาส่งยื้ม บ๊ายบายได้อีก น่าหมั่น

ไส้จริงๆเลย ยัยเพื่อนตัวเเสบคนนี้    เเค่นี้คงพ้นเเล้วสินะ

   "งั้นฉันไปก่อนนะ เธอละเเสบจริงๆ ชิ" ฉันทำเเก้มป่อง หน้าบึ้ง คิดขมวด

   "555 โทษที ฉันก็ชี้ให้เธอเเล้วงายย  เอาไว้ค่อยง้อวันหลังนะ  วันนี้ฉันรีบ บายยย~~~" ยัยนี่

บอกฉันเเค่นี้ก่อนจะวิ่งหายไปเหมือนเมื่อกี้เลย   เฮ้อ~~~ฉันก็กลับบางดีกว่า  ง่วงชะมัด  เเต่ว่า

ตอนนั้นทำไมหัวใจมันเต้นรัวจังนะ ตอนรู้ว่า หมอนั้นอยู๋ข้างหลัง  สงสัยตกใจละมั้ง  เเล้วเรื่องที่ฉัน

พนันกับยัยฮันนี่มันฉันจะชนะจริงๆรึเปล่านะ   ให้ตายเหอะ ตอนนั้นก็รับปากอย่างดีเลย  ยกเลิก

ตอนนี้ก็คงไม่ได้   สิ่งที่ต้องทำก็เเค่หักห้ามใจตัวเองก็เท่านั้นเอง    

เอ๊ะ  ถึงเเล้วนี้น้า เข้าห้องดีกว่า  เเอ๊ดดด~~~   ปึึ่ง!

บรรได หอหญิงชายรวม ชั้น 64

   "หึ เธอพักชั้นนี้สินะ  เราคงได้สนุกันอีกเยอะ 555"

_________________________________________________________

ขอโทดนะค่ะ ที่ลงช้า   เป็นยังไงกันบ้างเอ๋ย  วิจารได้เลยนะค้าาา^^