รักมหัศจรรค์ทลายหัวใจเจ้าชายน้ำแข็ง

                    ฉันรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยกับการเดินทางพรุ่งนี้แต่เพื่อนาเนียและอาสลานและคนที่ฉันรักต้องปลอดภัย

รุ่งเช้าต่อมา วันนี้ฉันเลือกใส่ชุดกระโปรงยาวสีม่วงเสื้อแขนยาวสีขาวรองเท้าบูทสีน้ำตาลมวนผมขึ้นปักด้วยดอกทิวลิปขนาดเล็กเท่าดอกลีลาวดีสีม่วง

"พร้อมยัง"

"พร้อมนานแล้ว รีบไปเถอะเดียวไม่ทันการ"

"อืม ในการเดินทางครั้งนี้เราต้องอาศัยม้าโดยขี่ไปถึงเขตกั้นช่องแถบภูเขาแล้วเราจะต้องลงเดิน จากนั้นเดินต่อไปทางเหนือ300มาย เราก็จะถึงช่องแคบภูเขาน้ำแข็งการเดินทางครั้งนี้ใช้เวลา2วันเพราะฉะนั้นเราต้องไปให้ถึงก่อนที่น้ำแข็งจะละลาย"

"อืม รีบไปกันเถอะ"

"เธอขับม้าเป็นไม"

"ฉันไม่เคยขี่ม้าขับไม่ได้หรอก"

"งั้นเธอนั่งม้ากับฉันน่ะ เกาะให้ดีล่ะ"

"อะ..อืม"

"แหม่..หวานกันจังเลยน่ะคราฟเห็นทีถ้างานนี้เสร็จอาจมีข่าวดีเร็วๆนี้ก็เป็นแน่55+"

"ใอ้ฟาโร!!"

"คาฟ ไม่กวนล่ะคาฟ"

                    0.0 มะ..ม้าตัวใหญ่จุง! จะให้ฉันขึ้นยังไงล่ะเนี้ยไม่ทันที่ฉันจะก้าวขึ้นจู่ๆก็มีมือมาจับเอวฉันแล้วยกขึ้นไปบนหลังม้า

"ว้าย! ซีเวลค์ทำบ้าอะไรของนายเนี้ย"

"ก็เธอตัวเล็กนิดเดียวถ้าปีนขึ้นไปฉันก็ขำตายสิ"

"55+"

"รีบไปกันเถอะ"

                    ซีคลอสเอ่ยขึ้นทำให้วงแตกและออกขับม้าอย่างเร็วฉันเอามือเกาะเอวซีเวลค์ใว้แน่นเพราะตานีควบม้ายังกะแข่งกะรถสปอร์ต เราเดินทางมานานมากแล้วจนกระทั่งถึงช่องแถบกลางภูเขาสองลูก

"โอ้โห้ ใหญ่จังสูงมากเลยอ่ะ"

"เราถึงแล้วช่องแถบภูเขาได้เวลาปล่อยม้ากลับแล้วล่ะ"

                       ซีเวลค์ลงจากม้าแล้วยื้นตัวมาอุ้มฉันลงฉัยตกใจอีกรอบ-.-ทำไมชอบทำให้ฉันตกใจเนี้ย

"เราต้องพักกันที่นี้แล้วล่ะเพราะแสงใกล้หมดล่ะต่อจากนี้เราต้องเดินเท้า"

"ซีเวลค์ฉันขอไปเดินเล่นแถวนี้หน่อยน่ะพอดีฉันเห็นดอกไม้แถวตรงนู้นน่ะ"

"อ่อ ดอกสโนดรอปเวลามันบานมันสวยมากเลยน่ะแต่อย่าไปไกลล่ะฉันเป็นห่วงรู้ไม"

"ค่าาาเจ้าชายอิฉันจะรีบไปรีบมาไม่ให้เจ้าชายพลาดสายตาเลยเจ้าค่ะ^^"

"ยัยบ๊องเอ้ย"

                            เขาขยี้หัวฉันทำยังกะฉันเป็นเด็ก-.-ไปดูดอกไม้ดีกว่าฉันเดินมาเรื่อยๆจนเจอกับทุ่งดอกสโนดรอปสวยจังเลย*-* 

"สวยจัง!"

                       ฉันเพลิดเพลินกับดอกสโนดรอปสักพักก่อนจะ...'คลุ่ก!!'เสียงกองหิมะทะไหลลงเหมือนมีคนแอบดูฉัน

"ใครน่ะ!!!"

                        ฉันค่อยๆหยิบมีดพกเล็กที่ลุงของซีเวลค์ออกแล้วตรงไปที่กองหิมะ แต่แล้ว...

"บะ..บีเวอร์"

                    บีเวอร์ค่อยๆคลานออกมาจากหลังกองหิมะมันมองฉันแบบแบ๋ว น่ารักจัง><

"มานี้มาเจ้าบีเวอร์ตัวน้อย ฟลุบฟลุบๆ"

                    นี้ฉันเรียกหมาหรือบีเวอร์เนี้ย-.+พร้อมแบบมือเรียก

"ข้าไม่ดมมือเจ้าหรอกน่ะ"

                    000000.000000บะ..บีเวอร์พูดได้ บีเวอร์พูดได้

"บะ บีเวอร์พูดได้!!"

"หรือเจ้าต้องการให้ข้าพูดไม่ได้จะบอกให้น่ะถึงข้าจะเป็นเพียงสัตว์นาเนียแต่ข้าไม่ได้เกิดมาเพื่อมาพูดให้เจ้าตะลึงหรอกน่ะ=.= ข้าชื่อ ชีสยินดีที่ได้รู้จักบุตรแห่งอดัม"

"ฉันฟองฟ้า ยินดีที่ได้รู้จักชื่อท่านน่ากินจังเลย"

"มีหมาป่ากำลังจะผ่านทางนี้รีบกลับไปหาเจ้าชายเร็วเข้า"

                   ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรเจ้าบีเวอร์ก็มาจับมือฉันวิ่งมันพาฉันวิ่งมาถึงที่พัก

"บีเวอร์"

"พวกเจ้าอย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้รีบดับไฟแล้วขึ้นไปอยู่บนต้นไม้เถิด"

"แสดงว่าหมาป่ากำลังมาทางนี้ไปเร็ว"

               ซีเวลค์รวบเอวฉันก่อนโยนขึ้นไปบนต้นไม้แล้วปีนขึ้นมานั่งกับฉันมือหนึ่งจับต้นไม้อีกมือหนึ่งกอดเอวฉัน

"นี้ฉวยโอกาสหรือกลัวฉันตกเนี้ย"

"...ทั้งสอง^^"

"-.-' "

                    หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อยทุกคนก็ปีนขึ้นต้นไม้กันหมดยกเว้น..บีเวอร์สักพักฝูงหมาป่าสีขาว5-6ตัวก็ค่อยๆเดินมาลานใต้ต้นไม้ที่ฉันกับซีเวลค์อยู่โดยมีบีเวอร์ยื่นรออยู่

"ว่าไง เพื่อนมาทำอะไรแถวนี้ล่ะ"

"มาตามหาเจ้าชายและบุตรแห่งอดัมเจ้าเห็นพวกมันผ่านมาทางนี้ไม"

"ไม่นิไม่เลยไม่มีใครผ่านมาทางนี้ทั้งสิ้นแต่ข้าเห็นแวบๆมีคน4คนเดินอ้อมป่าไปทางเหนือโดยใช้เส้นทางลัดไปป่าวูดู"

"เหอะ! คิดว่าลัดไปป่านังเอฟล์ไพรแล้วจะรอดจากข้างั้นรึไปพวกเราไปจับมนุษย์พวกนั้นกัน!!!! และเจ้สหากว่าเจ้าพูดปดข้าจะบอกราชินีอาเธียจัดการเจ้า ไป!"

                   หมาป่าทั้งหมดหลงเชื่อคำบีเวอร์จึงพากันวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

"ต้องขอบคุณท่านมากที่ช่วยเราใว้ท่านบีเวอร์"

"ไม่เป็นอาสลานสั่งข้ากับภรรยาให้มาดูแลพวกท่านโปรดเชิญมากัยข้าเถิดพวกท่านจะได้พักผ่อนเหนื่อยกันมาทั้งวันล่ะ"

"อืม ป่ะ"

                    หนาวจังฉันกอดอกตัวเองแน่นดวงอาทิตตกแล้วทำไมมันหนาวจับขั้วหัวใจอย่างนี้

"หนาวหรอทนหน่อยน่ะเดียวเราใกล้ถึงที่พักแล้ว"

"อะ..อืม"

                    ซีเวลค์เดินกอดฉันมาตลอดทางจนกระทั่งถึงโพลงบ้านของบีเวอร์ บีเวอร์ตัวเมียเดินออกมาจากบ้าน

"ทำไมมานานจังพาพวกท่านไปถะเหรถะไหลมาใช่ไม!"

"เจ้านี้พูดฟังไม่ขึ้นเอาเสียรีบพาองค์หญิงฟองฟ้าเข้าไปข้างในเร็วขอเชิญพวกท่านพักอาศัยอยู่ที่นี้ก่อนเถิดวันรุ่งขึ้นจึงเดินทางใหม่"

"อืม ท่านมีน้ำอุ่นไมเราหนาวจะตายอยู่แล้ว"

"มีแน่นอนอยู่แล้วขอรับเชิญๆ"

                    โพลงบีเวอร์ภายนอกดูเล็กแต่ภายในใหญ่เท่ากับบ้านธรรมดา

"เชิญเสวยพระกายาหารก่อนเถิดพะยะค่ะแล้วค่อยทรงน้ำห้องบรรทมมี2ห้องใหญ่เจ้าชายพักกัน3พระองค์อีกห้ององค์หญิงฟองฟ้าพักพระองค์เดียว"

"ขอบใจน่ะบีเวอร์"

"ไม่ต้องขอบใจกระหม่อมหรอกพะยะค่ะเพื่อนาเนียเราสองตัวสามีภรรยาขอสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับราชินีราชาแห่งนาเนีย"

                       หลังจากที่ทานอาหารเสร็จแล้วก็พากันแยกย้ายเข้าห้องฉันอาบน้ำเสร็จแล้วชุดนอนหนังนี้นุ่มจังอุ่นสบายฉันหยิบหวีมาค่อยๆสรางผมออก

"ผมเธอสวยจัง"

"ซีเวลค์"

                   เขายืนพิงประตูสักพักก่อนค่อยๆปิดแล้วเดินมาหาฉัน

"พอดีฉันนอนไม่หลับเลยมาหาคนคุยด้วย"

"แต่ฉันง่วงแล้วเชิญนายออกไปได้แล้ว"

"งั้นฉันจะนอนกับเธอเพราะฉันไม่อยากนอนกับเบียดกับเจ้าชาย2คนนั้น"

"แต่มาเบียดฉันเนี้ยน่ะ-.-"

"จะได้อุ่นไง นอนๆพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าเดินทางต่อ"

"แต่..."

"จะนอนหรือไม่นอน"

"ก็ได้ๆฉันให้นอนด้วยก็ได้แต่มีข้อแม้ห้ามทำอะไรฉันเด็ดขาดน่ะ"

"ครับกระหม่อมจะไม่ล่วงเกินอะไรขององค์หญิงแม้แต่นิดเดียวข้อรับ"

                      ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อซีเวลค์ก็รวบตัวฉันลงไปนอนกอดฉันตกใจแปปหนึ่งมันก็..อุ่นดีเหมือนกันน่ะเขาหลับตาพริมฉันค่อยๆมองเขาจากผมไล่ลงมาจนถึง...ริมฝีปากคนอะไรไม่รู้หล่อชมัดเลย-//-

"จ้องหน้าฉันแบบนี้คิดจะล่วงละเมิดฉันรึยัยบ๊อง"

                     ตะ..ตื่นตอนใหนเนี้ย นี้ฉันดูหน้าเขาเพลินจนลืมไปว่าลืมตาแล้ว-.-

"-//-จะบ้าหรอ! ฉันไม่ใช่พวกหื่นกามน่ะที่เห็นผู้ชายอยู่ใกล้แล้วอยาก....."

"^^ เวลาเธอน่าแดงเป็นลูกมะเขือเทศนี้น่ารักจัง"

"-//- ฉะ..ฉันไปอาบน้ำก่อนดีกว่าส่วนนาย!ออกไปได้แล้ว"

                     ฉันลุกออกไปอย่างรวดเร็วปล่อยให้ซีเวลค์หัวเราะอยู่คนเดียวหลังจากที่ทุกคนทานอาหารอาหารกันเสร็จและเตรียมสำภาระเรียบร้อยได้เวลาเดินทางกันแล้ว....