รักมหัศจรรค์ทลายหัวใจเจ้าชายน้ำแข็ง

                    ณ กลางป่าหิมะ มันอยู่อีกกายยยยม้ายยยยฉันเหนื่อยจะเป็นลมแล้วววในการเดินทางครั้งนี้มีบีเวอร์สามีภรรยาเป็นผู้นำทางเดินมาเป็น5ชั่วโมงแล้ว(รู้เวลาได้ไงน่ะหรอเดาเอา ก๊าก ก๊าก ก๊าก ยัยบ้าเอ้ย-.-)

"กระหม่อมว่าอีกไม่กี่มายก็จะถึงธารน้ำแล้วพักกันที่นี้ก่อนเถอะพะยะค่ะ"

"อืม หาที่พักก่อนเถอะอีกเดียวค่อยเดินทางต่อ"

"เหนื่อยฉันตาลายหมดแล้ว@-@ขอไปนั่งตรงใต้ต้นไม้ก่อนน่ะ"

                    ฉันเดินลากเท้าไปนั่งใต้ต้นไม้อย่างเหนื่อย

"อ่ะน้ำ"

                   ฉันรับมาดื่มอย่างไม่รีรอภายใน5วิน้ำทั้งกระบอกหมดแล้วค่ะ

"ขอบใจน่ะซีคลอส"

"ไม่เป็นไรแค่น้ำเอง"

"อืม"

"รีบไปกันเถอะน้ำแข็งใกล้ละลายแล้ว"

"เดียวฉันช่วยเธอลุกน่ะ"

"อืม"

                    ซีคลอสยื่นมือมาเพื่อจะให้ฉันจับแล้วลุกขึ้นยืนแต่....จู่ๆซีเวลค์ก็ตรงมาประคองฉันขึ้นแล้วใช้มือกอดฉันใว้

"....ทำบ้าอะไรของนายเนี้ย"

"โทดด้วยน่ะที่ฉันมาขัดจังหวะแต่นี้คือฟองฟ้าคนรักของฉันไม่ใช่แก้วฟ้าที่เลือกรักพี่"

                      ซีเวลค์จับมือฉันลากออกไปฉันไม่เข้าใจเมื่อกี้เขาหมายความว่าอะไรแล้วทำไมถึงพูดกับพี่ตัวเองแบบนี้ ในตอนนี้เรากำลังเดินทางในที่สุดก็ใกล้ถึงแล้วฉันหันมามองซีเวลค์ที่เดินแบบหน้าบูดหน้าบึ้งจับมือฉันมาตลอดทาง

"เป็นอะไรของนายเนี้ยทำหน้ายังกะอยากกินคน"

"ใช่ฉันอยากกินคนโดยเฉพาะเธอ"

"...=°="

"ถึงแล้วธารน้ำแข็งซึ่งมันกำลัง..."

"ละลาย"

                      0.0ถึงแล้วธารน้ำแข็งซึ่งตอนนี้มันเหลือเป็นครึ่งที่เหลือละลายเป็นน้ำธารไหลอย่างแรง

"น้ำแข็งเหลือน้อยแล้วเราต้องรีบข้ามไป"

"แต่มันอันตรายเราหาทางอ้อมได้ไม"

"อ้อมไม่ได้แล้วถ้าเราอ้อมเราจะออกนอกเส้นทางและอาจจะไปไม่ถึงที่หมาย"

"ถูกแล้วกระหม่อมตามกระหม่อมลงมาเลยพะยะค่ะงานนี้ถอยไม่ได้แล้ว เจ้าดูแลท่านด้วย"

"อืม เชิญลงไปเร็วเพค่ะ"

                     บีเวอร์ค่อยเดินลงไปที่มีน้ำแข็งเกาะกันอยู่พลางย้ำเท้าเอาหางตบพื้น

"ทางนี้พะยะค่ะ"

"มะ..หมาป่ามา หมาป่ามา"

                      หมาป่าฝูงเดิมวิ่งมาอ้อมอยู่ด้านบนบก

"ข้าว่าแล้วว่าเจ้ามันดูแปลกๆคิดว่าข้าไม่รู้รึว่าเจ้าสองตัวอยู่ฝ่ายใหน! จัดการพวกมันส่ะ!!!!"

                       หมาป่ากระโดดลงมาจากด้านบนดักหน้าและหลังใว้แต่เวรกรรมหิมะที่อยู่ด้านบนพังทลายลงมา

"วิ่ง!!!!!!!"

                   ทุกคนรีบวิ่งโดยไม่สนใจกับพื้นน้ำแข็งที่ละลายแต่พวกหมาป่ามาดักหน้าเราใว้ฟาโรชักดาบออกมา

"ทุกคนจับเกาะกันเอาใว้น่ะ!!!"

                       ฟาโรใช้ดาบที่ชักออกมาแทงลงพื้นเราทั้งหมดนั่งรอชะตากรรมที่น้ำแข็งทล่มลงมา 'โคร่ม!!!!!! น้ำแข็งพังทลายลงมาอย่างรุนแรงทำให้กระแสน้ำพัดแรงมากทุกอย่างพังทลายลงมาหมดพวกหมาป่าก็ลื่นถะไหลลงมาตามทั้งหมด น้ำแข็งที่ฟาโรใช้ดาบแทงลงคาดออกจากรอยติดลอยน้ำออกมาจากกลุ่มหิมะที่ทับลอยออกมาจากจุดที่ทล่มและในที่สุดก็ขึ้นฝั่งได้

"กระหม่อมว่าเส้นทางต่อไปนี้เราไม่ต้องใช้ผ้าคลุมแล้วล่ะพะยะค่ะ"

                  แสงดวงอาทิตส่องจ้าลงมาตรงที่ฉันยืนอยู่หิมะละลายลงหมดฤดูใบไม้ผลิเริ่มต้นขึ้นแล้ว พวกเราเดินทางกันต่อหอมกลิ่นดอกไม้มีผีเสื้อล้อมรอสวยงามมาก

"ถึงแล้วล่ะกองทัพอาสลาน"

                  เส้นทางการเข้าลานกองทัพพื้นหญ้ามีต้นซากุระเรียงเป็นแถวเราทั้ง4คนเดินเป็นแนวนอนอย่างสง่า 0.0เซนทรอเต็มเลย หมีทำดาบ หนูหัดต่อสู้ พวกเราเดินเข้ามาเรื่อยๆจนถึง เต็นสุดท้าย

"พวกเรามาเข้าเฝ้าอาสลาน"

                  เสียงหือฮาดังขึ้นแต่จู่ๆก็หยุดแล้วทุกคนก็พากันคุกเข่าลงกับพื้นซีเวลค์ ซีคลอส ฟาโรชักดาบออกมาพร้อมกันแล้วปักลงพื้นพร้อมนั่งคุกเข่าฉันเห็นดังนั้นเลยคุกเข่าลงแล้วงอเข่าเล็กน้อยแล้วก้มหัวเครพ อาสลานเดินก้าวออกมาจากเต็นอย่างสง่าราชสีผู้สง่างามนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันเห็นเขา

"ลุกขึ้นเถิดราชาราชินีนาเนีย"

                     พวกเราทั้ง4คนลุกขึ้นพร้อมกันแต่แล้วจู่ก็มีขบวนแห่ใครสักคนมาจากด้านหลังทุกคนแยกกันออกเป็นทาง 

"องค์ราชินีอาเธียน่าแม่มดขาวเสด็จแล้ว!!!"

                   ควายกระทิงตัวหนึ่งตะโกนบอกขบวนเคลื่อนเข้ามาจนถึงเต็นอาสลาน นี้หรอสมุนของแม่มดขาว

"ข้ามาพบท่าน ท่านอาสลานเพื่อเจรจาสงคราม"

"เจรจาหรือทวงตำแหน่งราชินี"

"โอหังนักสังหาญพวกมันดีมั้ย!!!"

                     อ้าวพูดงี้ก็สวยดิฉันชักดาบของฉันถึงมันจะเล็กก็เถอะตรงเข้าไปจับคอแล้วเอามีดจ่อ

"แกนั้นแหละที่จะตายก่อนด้วยปาก!"

"หยุด! ก๊อปลินถอยไปอย่าทำร้ายนางส่วนเจ้ากลับไปอยู่ที่เดิมของเจ้า!"

"ข้าจะคุยกับท่านเป็นการส่วนตัวเชิญ"

                แม่มดเดินเข้าไปในเต็นตามด้วยอาสลานพวกเรานั่งรออยู่หลายนาทีก่อนที่นางแม่มดจะก้าออกด้วยหน้าตาโกรธ

"ทุกอย่างเป็นมฉัน"

"เย้ๆๆๆ!!!!"

"มันไม่จบแค่นี้แน่! ท่านอย่าลืมคำสัญญาล่ะ!"

"ข้าไม่ลืม"

                 นางแม่มดยกขบวนกลับเหมือนเสียหน้าทุกคนยินดีกับการไปของแม่มด ฉันหันมาดูอาสลานสายตาของเขาที่มองมาฉันมันดูเศร้าสร้อยเขาหลบสายตาฉันเดินกลับเข้าไปในเต็น 'คำสัญญา' งั้นหรอฉันว่ามันต้องมีอะไรบ้างอย่างแน่ เย็นนี้ทุกคนประชุมกองทัพกว่าจะเลิกก็ดึกเพราะพรุ่งนี้สงครามจะเริ่ม...

ฉันออกมาเล่นธารน้ำหลังเต็น ซีเวลค์เดินผ่านฉันพอดีเขากับฉันมองตากันสักพักก่อนที่เขาจะรีบเดินหนี

"เดียวซีเวลค์นายเป็นอะไรไปทำไมนายเย็นชาใส่ฉัน"

"ฉันไม่ได้เป็นอะไร"

"แต่สายตาของนายเหมือนโกรธแล้วอะไรบางอย่างบอกฉันมาตามตรงนายเป็นอะไรกันแน่!"

"ฉันหึงเธอ!!"

".... หึงฉัน หึงเรื่องอะไร"

"ฉันไม่ชอบเวลาที่ซีคลอสเข้าใกล้เธอฉันกลัวเธอรักเขามากกว่าฉัน"

"นี้คิดมากเกินไปหรือปล่าวฉันกับซีคลอสเป็นแค่เพื่อนกันและซีคลอสก็รักพี่สาวฉันมากนายต้องเชื่อใจฉันสิ"

"อืมฉันขอโทษล่ะกันที่โกรธไม่เข้าเรื่อง"

"ไม่เป็นไรอย่างน้อยนายก็มีอารมยังกะผู้หญิง"

"... หมายความว่าไง"

"ก็หมายความว่า...หึงส่วนมากใช้กับผู้หญิงแต่ฉันพึ่งเคยเห็นนายหึงแรงแบบนี้ครั้งแรกเลยน่ะ^°^"

"=.= เธอว่าฉันเหมือนแปลงเพศงั้นหรออย่างนี้อภัยให้ไม่ได้แล้ว"

"..."

               เขาจับฉันดึงเข้าหาตัวเองก่อนตะก้มหอมแก้มฉันทั้งสองข้างอย่างไม่หยั้ง-.-

"พอแล้วเจ้าค่ะองค์ชายของกระหม่อมหน้าของอิฉันช้ำหมดแย้ว-///-"

"งั้นฉันไปล่ะ ไปประชุมวางแผนเรื่องสงครามน่ะกว่าจะเสร็จก็ดึกแล้วยังไงคืนนี้นอนห่มผ้าด้วยล่ะและฝันถึงฉันด้วยน่ะ^^"

"จะพยายาม-//-"

"ไปล่ะ"

"อืม"

                เขาเดินออกไปอย่างรีบฉันสังหรใจว่าคืนนี้ต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่นอน