The crazy love 사랑해~รักบ้าๆยัยติ่งเกาหลี

          หลังจากวันนั้นฉันก็ไม่มีกระจิตกระใจจะมาเต้นเลยเพราะพี่ต้องพักฟื้นที่รพใก่อนฉันกังวลมากเพราะฉันมีเเค่พี่คนเดียวส่วนเเม่ไปต่างประเทศรู้สึกมันหว่าเว้เหลือเกินT Tปกติมีคนมาส่ง รร อยู่บ่อยๆ..
ณตอนเย็น
"เห้ยไอ้กี้เเกคิดท่าเเกได้ยังเนี่ยใกล้วันเเสดงเเล้วนะเว้ย"
"....."
"ไอ้กี้"
"หะห้ะ"
"ฉันเข้าใจเเกนะเว้ยเเต่เเกก็ต้องคิดท่าเต้นด้วยนะเว้ยเเกไม่งั้นเดี๋ยวโดนบ่นเอาหรอก"
"อะอืม..."
"หวัดดีทุกคน"
"อ้าวดีค่ะพี่เวย์"
จู่ๆพีเวย์ก็โผล่ทุกคนพากันทักทายฉันกลับนิ่งเฉยไม่พูดไร..
"ไหนซ้อมกันถึงไหนเเล้วไหนเต้นให้พี่ดูหน่อยสิ"
ระหว่างเต้นจะมีการเต้นโชว์เสต็ปของเเต่ละคนเเต่พอถึงตาฉัน..ฉันกลับเต้นมันไม่ได้
"อ้าวกี้ทำไมไม่เต้นล่ะ"
"คะคือว่ากี้ยังไม่ได้คิดท่าตัวเองเลยค่ะ"
"ทำไมล่ะ"
"คือกี้คิดไม่ออกอะค่ะ"
"พี่ส่งสัยมานานละพี่มากี่ทีไม่เคยเจอกี้เลย"
"คะคือว่า"
"พี่ไม่รู้หรอกนะเเต่กี้ก็น่าจะรู้นี่ว่ามันเป็นกฎ!"จู่ๆพี่เวย์จากเสียงเรียบนิ่งก็เริ่มตะคอกเสียงใส่
"เเต่ว่า"
"อีกอย่างมันใกล้ถึงวันเเสดงเเล้วเพื่อนๆกี้ก็พากันขยันซ้อมมีเเต่กี้อะที่เป็นตัวถ่วงเพื่อนๆ!"
จู่น้ำใสๆก็ไหลอาบจากตาไม่รอช้าฉันจึงขอตัวออกมาจาก รร ก่อน 
"ฮึกๆ"ทำไมพี่เวย์ไม่ฟังเหตุผลเราเลย!
"ตัวถ่วง"หลังจากที่ได้ฟังคำนั้นมันก็ลอยอยู่ในหัวตลอด..เรามันเเย่มากขนาดนั้นใช่ไหม!
To be continue~