ป่วนรักอลวน

 

 

     "  หายแล้ว พอเถอะ " ผมว่าพร้อมดึงมือกลับและตีหน้าโหดๆ เพื่อข่มขู่ชายตรงหน้าให้ออกห่างจากผม เอาล่ะ ผมว่านี่มันก็มากพอ สำหรับคนแปลกหน้าแล้วกับการมายุ่งย่ามในเรื่องของผม!

 

      กล้าดียังไงมาจับมือถือแขนจูบซุกไซ้ไล้คอผมหา! ผมจำได้ทุกรายละเอียดนะเออ เอ้ย! ผมจำได้ทุกรายละเอียดความชั่วที่นายทำนะขอบอกเลย!!

 

      มาร์คทำหน้านิ่งก่อนจะกลอกตาไปมาคิดอะไรแวบนึงแล้วฉีกยิ้มตาหยี รอยยิ้มหื่นๆ นั่นมันกลับมาอีกแล้วค้าบบบพี่น้อง!!! 

 

      "  ผมจะไม่มีอะไรกับนายอีก! " ผมประกาศกร้าว เสียงดังฟังชัด ย้ำหนักแน่นทุกคำ ทำให้เขาชะงักไปนิดนึง

 

      นิดนึงจริงๆ ย้ำ นิดนึง แบบไม่ตั้งใจดูจะไม่รู้เลย จริงๆๆ -_-

 

      " อือ " อีตาหน้ามึนตอบรับแต่กลับเอาขาวางพาดลงบนเตียง พร้อมกับเขยิบเข้ามาด้วยนัยน์ตาสีนินที่ส่องประกายไปความหื่นกระหาย กระหายอะไรผมคงไม่ต้องบอกใช่มั้ยคับ?

 

      " มาร์ค! ถ้านายเขยิบเข้ามาอีกผมโกรธนายแน่! " ผมถอยหลังกรูดแล้วโยนหมอนใส่หน้าเขาเป็นการเตือนครั้งที่หนึ่ง

 

     " ทำไม? " เขาเอียงคอทำหน้าแบ๊วไม่เข้าใจ แต่หยุดอยู่กับที่ ตามคำสั่ง

 

    " ผมกับนายไม่ได้รู้จักมักจี่อะไรกันสักหน่อย! เมื่อวานผมแค่เมา และยอมรับว่าพลาดที่ไปมีอะไรกับนาย! " ผมพูดรัวเร็วจนลิ้นแทบจะพันกันก่อนจะพักหายใจสองวิและเปิดฉากโวยวายต่อ 

" แต่มันจะไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้ว! ให้ตายสิ ถ้าผมท้องขึ้นมาจะทำยังไง!!! "

 

     " ก็โทรมา "

 

     ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นเฟ้ย TOT 

 

     " ผมไม่ได้กังวลเรื่องนั่นเฟ้ย! " ผมเบ้ปาก

 

     " 087-043-5xxx" อีตาหน้ามึน พูดเสียงเรียบพร้อมใบหน้าตายอีกครั้ง ทำเอาเส้นเลือดผมแทบปริแตกเพราะความเดือดดาลในใจ! แบมแบมจะไม่ทน!!!

 

      ย้ากกกกก! อยากจะบ้า TOT คุณมาร์คค้าบบบบ ผมไม่ได้กังวลเรื่องนั้น ไม่ได้กังวลเรื่องเบอร์โทรศัพท์นายนะ! ฮือๆ แบมแบมหัวจะแตกตายแล้วนะ หมอนี่ต้องเป็นมนุษย์ถ้ำแน่ๆ ทำไมผมคุยกับเขาไม่รู้เรื่องเลยล่ะ

 

     " ผมเกลียดนาย YOY "

 

     " เกลียด? " เขากระตุกคิ้วมองอย่างไม่เข้าใจ 

 

     " ใช่ เกลียดที่สุด! ออกไปจากห้องของผมเลยนะ ไม่ต้องตั้งท่าจะข่มขืนผมเลย! "

 

     " เปล่าข่มขืน " อีตาหน้ามึนโกหกหน้าตายแล้วคลานขึ้นมาบนเตียง เข้าใกล้ผมในระยะประชิด ผมเลยรีบหยุดเขาด้วยการปาหมอนข้างใส่เขาอีกรอบ

 

    " แต่นายกำลังจะปล้ำผม! "

    

    " เปล่าปล้ำ " และเขาก็เขยิบเข้ามาอีกสองเซนติเมตร อย่ามาตีเนียนนะ!

 

    " แล้วไอ้ที่ทำอยู่นี่เรียกว่าอะไร! " ผมตั้งท่ามวยชัยยาไว้รอ คราวนี้ โดน ไม่โดน ไม่รู้ แต่เรื่องอะไรผมจะยอมเสียความบริสุทธ์อีกเป็นครั้งที่สอง ( YOY ) 

 

    " กระทำชำเรา "

 

     ขอสตั๊นต์แป๊บ

 

     " มันก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอไอ้บ้า! " ผมแยกเขี้ยวขู่ใส่อีตาหน้ามึนอย่างโมโห " ถ้านายยังดื้ออีก ผมจะแจ้งตำรวจจับนายข้อหากระทำชำเรา ขืนใจผม! นายต้องติดคุกหัวโตแน่ๆ "

 

     " แล้ว? "

 

      โอเค  ดูท่าจะยังอึนหรือ มึน ก็เลยยังไม่เข้าใจ -_-^

 

     " ผมจะโกรธนาย เกลียดนาย สาปแช่งนายให้ตกนรก โดนตัดมาร์คน้อย สืบพันธุ์ไม่ได้ไปสิบชาติ "

 

     " อือ " แล้วเขาก็ตีเนียนเขยิบเข้ามาอีก ย้ากกกกก! ผมเหนื่อยจะหาข้ออ้างแล้วนะ TOT 

 

     " ผมโกรธนายแล้ว ฮือ T^T " ผมเบ้หน้า เสียใจที่อีตาหน้ามึนไม่ยอมฟังผมเลยสักนิด ตอบรับแต่จะทำท่าพุ่งเข้าใส่ลูกเดียว ผมก็เหนื่อยเป็นนะ คงเพราะเมื่อวานผมเมามากไปหน่อยแล้วเราก็....เพราะแบบนี้ เขาเลยคิดว่า แบมแบมคนแมนเป็นผู้ชายที่ง่ายสินะ เฮอะ น่าสมเพชตัวเองซะจริงๆ เลยแบมแบม!

 

     " ล้อเล่น " มาร์คยิ้มร้ายก่อนจะจิ้มแก้มยุ้ยๆของผมสองจิ้ก " กลับละ " ร่างสูงว่าก่อนจะลุกพรวดและเดินไปทางประตู

 

    " ดีๆๆๆๆ กลับเลย ผมกับนายถือว่าเราไม่เคยรู้จักกันละกันนะ! เรื่องเมื่อคืนก็คิดซะว่าฝันไปเถอะเด้อ " ผมลาส่งท้ายแล้วโบกมือไล่ แม้จะเสียดายที่อีตาหน้ามึนหล่อ และ เซ็กซี่ แต่สกิลความหื่นรุนแรงขนาดนี้ ผมรับไม่ได้ -_-^

 

    " ฝัน? " หมอนั่นชะงักเท้ากึกแล้วหันกลับมามองด้วยสายตาคมกริบที่เชือดเฉือนผมได้แม้ไม่ได้พูดอะไร

 

    อะไร ผมพูดอะไรผิด -o-!? มาร์คกระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กๆ แล้วสาวเท้าฉึบๆ มาทางผมที่กำลังอ้าปากพะงาบๆ อย่างตกใจ อย่าเข้ามานะ TOT มาร์คชะโงกหน้าเข้ามาทำให้ผมสบกับนัยน์ตาเป็นประกายนั่นชั่วครู่ ราวกับถูกสายตาของเขาล่อลวงไปอีกโลก......

 

    พรวด! ปึ้ด!! หือเสียงอะไรฟะ ?!? ผมขมวดคิ้วก่อนจะเห็นรอยยิ้มร้ายกาจปรากฏขี้นมาบนใบหน้าของเขา....

 

    เอื๊อก! ผมกลืนน้ำลายพร้อมกับความรู้สึกหวาดหวั่นเล็กๆใบหน้านั้นกลับมาเป็นปกติและเริ่มขยับห่างออกไป แล้วอีตาหน้ามึนก็หมุนตัวไปอีกทางหร้อมกับ......

 

   OoO! อุ๊ตะ! พระเจ้าช่วย กล้วยทอด!  ลิงน้อยสีขาวเรียบหรู คิขุ น่ารัก สกรีนพี่พอลแฟรงค์รุ่นลิมิเต็ดอีดิชั่นติดมือเขาไปด้วย! ยะ...หยุดนะโว๊ยยยยย นั่นมันของรักของหวงของผมนะเฟ้ย >O< ผมอุตสาห์อดค่าขนมกว่าจะสะสมเงินไปซื้อพี่ลิงพอลแฟรงค์แถมยังปักชื่อไว้กลัวคนมาขโมย นายจะมาดึงไปแบบนี้ไม่ได้นะเว๊ย!!

 

    " อะ...เอาคืนมานะ มาร์ค! นายจะเอาไปทำไม นายจะเอาไปใส่เหรอ เอาของผมคืนมา! TOT " ผมรีบเอาผ้าห่มมาพันท่อนล่างที่รู้สึกถึงลมพัดผ่าน เย็นชิบ แล้วรีบวื่งตามแผ่นหลังกว้างแล้วพยายามยื้อแขนอีกข้างของอีตาหน้ามึนสุดชีวิต อีกมือนึงก็จับผ้าห่มกั้นหลุด ชีวิตแบมแบมทำไมมันบัดซบเช่นนี้ T^T 

 

    เขายืดมือข้างนั้นไว้บนหัว ก่อนจะใช้แขนอีกข้างจับหัวผมไว้และใช้ประโยชน์จากความยาวของช่วงแขนไม่ให้ผมเข้าถึงตัวเขาสักนิด

 

    ย้ากกกกกก!! ผมดิ้นสุดชีวิตแต่ก็เข้าหาเขาไม่ได้ ใหตายเถอะ รู้สึกเหมือนเด็กถูกผู้ใหญ่รังแกชะมัด T^T 

 

     " เอาคืนมา นายจะเอาไปทำอะไร นายไม่จำเป็นต้องใช้มันหรอก! "

 

     " ของที่ระลึก " หมอนั้นพูดเสียงเรียบ ตีหน้าตายทำเอาผมปริ๊ดดด

 

     ระลึกบ้าอะไร! ไม่ต้องมาระลึกถึงผมเลย! เอาพี่ลิงพอลแฟรงค์ ของผมคืนมา โอ TOT

 

     " จะบ้าเหรอ เอาคืนมานะ! นายรู้มั้ยว่าราคาเท่าไหร่ และผมหวงขนาดไหนน่ะ T^T "

 

      แล้วอีตาหน้ามึนก็ส่ายหัว ย้ากกกก! ผมก็ไม่คิดว่านายจะรู้หรอกบ้าที่ชู้ดดดดดด!ผมเท้าซะเอว พร้อมกับจ้องมองเขาแล้วรู้สึกอยากจะกระโดดเข้าไปบีบคอซะให้รู้แล้วรู้รอด อยู่ๆ นัยน์ตาสีนินก็เลื่อนต่ำพร้อมใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อเล็กๆ ทำให้ผมขมวดคิ้ว อะไร? หมอนั่นมองอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น? ผมชายสายตามองตามและพบว่า.......

 

   อะ....อ้ากกกกกกก! ผ้าห่มที่ผมพันรอบตัวหลุดไปตั้งแต่ตอนไหน มิทราบได้ ก็ว่าอยู่ทำไมเย็นๆช่วงล่าง โฮ.....อับอาย อับอายที่สุด ผมรีบตะครุบผ้าห่มมาพันตัวอีกครั้งพร้อมกับจับไว้แน่นกันหลุดอีก วันนี้ผมโมโหจนลืมตัวเป็นแบบนี้สองรอบแล้วนะ! 

 

      " ไอ้บ้า! " ผมเบ้หน้า พร้อมกับก้มสำรวจตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะตั้งสติและทำเนียนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น " เอาคืนมานะ! "

 

       หมอนั่นหรี่ตาอย่างลังเลก่อนจะยักไหล่กวนอวัยวะเบื้องล่างเป็นที่สุด 

 

      " อยากเอาคืน? "

 

      " ก็ใช่เซ่.. ไม่ต้องเอาเป็นของที่ระลึกเลยนะ นายเห็นห้องผมเป็นอะไร สถานที่ท่องเที่ยว

เหรอ เวลากลับถึงต้องมีของฝากติดมืออ่ะ! "

 

     "  1150 "

 

    " ฮะ? "

 

        คืออะไร? จะให้ผมโทรสั่งไก่ KFC มาเลี้ยงนายงั้นเหรอ -_-^ ผมเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ

 

     " JJK คอนโด "

 

     " อะไร? "

 

     " ห้องฉันเอง "

 

     ห้อง? ห้อง? หมอนี่บอกว่าห้องงั้นเหรอ ?!?

 

     " ถ้าอยากได้คืน "

 

     "....."

 

     " ก็มาสิ " มาร์คพูดทิ้งท้ายด้วยเสียงแหบต่ำและเซ็กซี่ที่โน้มลงมากระซิบข้างหูพร้อมลมหายใจร้อนๆ ที่ยั่วยวนยิ่งกว่าอะไรดี เขาดึงตัวกลับพร้อมรอยยิ้มที่มีไม่ค่อยบ่อยนัก แต่นั่นก็ดีแล้วที่หมอนั่นไม่ยิ้มมากเท่าไหร่ เพราะเมื่อไหร่ที่เขายิ้มมันหมายถึง เรื่องซวยๆ กำลังจะเกิดไงล่ะ! 

 

     ย้ากกกกก! ไอ้เวรมาร์ค! ตอนแรกอุตส่าห์คิดว่าหน่อมแน้มที่แท้ปีศาจดีๆ นี่เอง! แบบนี้ไม่ใช่แบคบอยแล้ว นี่มันบัดซบบอยชัดๆ T_T 

 

 

 ขอบคุณทุกโมเม้นที่เป็นกำลังใจ กดไลค์ ให้ไรค์จิตนาการความฟินได้ออกมาเรื่อยๆ ( ทำไห้แต่ละตอนยาวขึ้น ) ตอนหน้า พี่เจบี กะ แจ็คสัน ออกมาแสดงตัวแล้วนะเออ

ติดตามความฮา รั่ว กะล่อนได้ พน.เตรียมหมอนมาหยิกแก้ฮา ด้วยนะคะ ทุกคน