ป่วนรักอลวน

" ตัวเล็ก "  อีตาหน้ามึนนั่นพูดเสียงแหบพร่าพร้อมเป่าลมร้อนที่ลำคอให้ผมปั่นป่วนเล่นๆ นัยน์ตาเขาทอดมองหยาดเยิ้ม ยั่วยวนและเชิญชวนเป็นที่สุด หยุดพฤติกรรมแบบนั้นเดี๋ยวนี้! แบมแบมกำลังจะคลั่งแล้วนะ TOT

            แล้วใครตัวเล็กฟ่ะ แบมแบมออกจะแมนทั้งแท่ง ตัวโตขนาดนี้ แค่ผอมหน่อยเดียวเอง จิ๊งงงจริ๊งงงนะ

           ฟืดดดด เสียงอะไร O.o? ผมเบิกตากว้างเมื่ออยู่ๆ มีเสียงแปลกประหลาดนอกจากเสียงหัวใจของผมก็พบว่า.....

            อีตาหน้ามึนนั่นรูดซิปเสื้อวอร์มผมแล้ว! ย้ากกกกก! พลาดสุดชีวิต ทำไมผมไม่หาเสื้อที่มันถอดยากๆ มาใส่ฟ่ะ TOT ว่าแต่ผมอุตส่าห์ใส่เสื้อผ้าสุดเซฟตี้มาแล้ว มันยังกระตุ้นต่อมหื่นของนายได้อีกเหรอ T^T แงๆๆๆๆๆ

         " ถ้าร้อน..... ก็ถอดออก " เขาพูดพลางสะกดผมด้วยสายตาที่ทำให้ผมตกอยู่ในจักรวาลเล็กๆของเขาได้อย่างง่ายดาย

          ตึกตักตึกตักตึกตักตึกตัก !

          เวร! อีตานี่ไม่ได้ทำของใส่ผมหรอกใช่มั้ย? ทำไมผมพูดอะไรไม่ออกเลยฟะ อยากจะด่า อยากจะโวยวายและเตะเขาออก แต่กลับขยับไม่ได้เลยสักนิด แถมตอนนี้ผมรู้สึกว่าตาเริ่มพร่ามัว เห็นมีแสงระยิบระยับอยู่รอบใบหน้าเขาด้วยล่ะ

        เฮือก!! ผมนอนเกร็งเมื่อริมฝีปากอุ่นๆ สัมผัสลากไล้กับลำคอระหงจนทำเอาผมรู้สึกร้อนวูบวาบ พร้อมหายใจผิดจังหวะ กลิ่นกายของคนตรงหน้าลอยมาแตะจมูกให้ความรู้สึกแปลกประหลาด มันดึงดูดและกระตุ้นให้หัวใจผมทำงานหนักมากขึ้น.....

        บ้าเอ๊ย  หมอนี่ต้องแอบวางยาหรือทำอะไรสักอย่างแน่ๆ เลยใช่มั๊ย? ไม่งั้นคงไม่มีทางที่ผมจะเคลิบเคลิ้มตามเขาได้แน่! ไม่นะ ผมเปล่าเคลิ้ม ไม่ได้การแล้ว! ถ้าผมไม่ทำอะไรสักอย่าง ผมต้อง โดนเจ้าบ้าหน้ามึนนี่ปล้ำแน่ๆ!

       " มาร์ค... " ผมพูดเสียงอ่อนตาปรือ " เจ็บ "

       " ? " เขาสะงักก่อนจะหันมาสบตานิ่งๆ

       " มือผมแดงไปหมดแล้ว " ผมบีบน้ำตาเรียกคะแนนสงสาร เพื่อล่อลวงให้อีตาหน้ามึนนี่ปล่อยมือผมให้เป็นอิสระ ถ้านายปล่อยมือเมื่อไหร่ ผมทิ่มตานายให้บอดเลยคอยดู! ข้อหาลวนลามผมโดยไม่ได้รับอนุญาต และทำให้ผมเคลิ้มอีก! เลวที่ชู้ดดดดด!! 

       " แล้ว? " อีตาหน้ามึนเลิกคิ้วสูง

        แล้วก็ต้องปล่อยไงเฟ้ย ถามโง่ๆ คนหล่อเซ็ง -_-^

       " ปล่อยมือผมก่อนได้มั้ย? " ผมว่าพลางกะพริบตาขอความเห็นใจจากอีตานั่นที่ยังคงทำตาแป๋ว ไม่เข้าใจผมอยู่ เดี๋ยวทำหน้าแบ๊วกลับซะเลยนี่!! 

        เหนื่อยชิบ TOT 

       " เจ็บมือ  T^T "

      "......"

        ยังจะทำหน้างงอีก ผมพูดเข้าใจยากตรงไหนฟะ T^T 

        " เจ็บมากๆ " ผมพูดต่อแล้วเบ้หน้าสุดชีวิตให้อีตาหน้ามึนเห็นว่า ผมโครตเจ็บเลยนะคับ! ปล่อยสักทีเฮอะ! 

        " เมื่อวาน..." เขาพูดเสียงเรียบแล้วสบตาผมอย่างลังเล " แรงไป? "

        OoO! แค่กๆๆๆ ผมสำลักน้ำลายก่อนจะหน้าขึ้นสี อย่างไม่รู้ตัว เมื่ออีตาหน้ามึนนั่นพูดอะไรไม่รู้เรื่องอีกแล้ว! แต่ถ้าเป็นคำพูดของเขาละก็ ไม่พ้นเรื่องแบบนั้นหรอก T^T ผมไม่กล้าตอบอะไรก่อนจะเดือดสุดๆ เมื่อมาร์คเออออเองตามความเข้าใจ พร้อมกับเคลื่อนสายตามองต่ำทำให้ผมสะดุ้งโหยง

       มะ...มองอะไรของนายฟ่ะ -O-^ 

        " หยุดแม้แต่จะคิด ผมหมายถึง มือ ต่างหาก  Hand อะ เข้าใจมั้ย? "

       " อ้อ "

       ได้ผล หมอนั่นคลายแรงที่มือออกทำให้ผมสะบัดแขนก่อนจะพุ่งเขาใส่เขาสุดตัว เตรียมส่งเขาลงนรกด้วยกำปั้นลุ่นๆ ที่แม้ดูจะมีเรี่ยวแรงน้อยนิด แต่คงพอจะทำให้คนตรงหน้าชะงักได้ไม่ยาก!  

        ตุ้บ!

        "........"

        =O=!  อุ๊ คุณพระ! ผมอ้าปากพะงาบๆ เมื่อนัยน์ตาสีนินนั่น เริ่มมีประกายความกรุ่นโกรธเล็กๆ และหมัดน้อยกระจ้อยร่อย ศิษย์อาจารย์บุญชู (???) ของผมก็ไม่ได้สัมผัสใบหน้าหล่อๆ นั่นแม้แต่มิลเดียว แต่สัมผัสกับฝ่ามือใหญ่ที่ยื่นมาบังหมัดของผมให้ทันท่วงทีแทน! เปล่านะ ผมเปล่าคิดจะทำร้ายนายนะ ผมจะตบยุงเท่านั้นเอง อย่ามองกันแบบนั้นสิฮะ T^T 

       สาบานได้ว่าผมเห็นอีตาหน้ามึนกรีดยิ้มร้ายกาจชวนขนหัวลุก แวบนึง ก่อนจะตีหน้ากลับมาเป็นปกติ แม้ตอนนี้แบมแบมจะไม่ใช่ เฮียริวจิตสัมผัส แต่แบมแบมก็รับรู้ถึงพลังงานอะไรบางอย่างกำลังออกมาจากตัวของคนตรงหน้า เป็นคลื่นความรู้สึกอันมืดมิดและสุดแสนอำมหิตที่ชวนสยดสยองสุดๆ

      " ตัวเล็ก...." เขาเค้นเสียงต่ำทำเอาใจผมเต้นตึกตักเป็นซาวน์ดนตรีเมทัลหนักๆ ที่สุดแสนจะกดดัน

      " ผมไม่ได้ตั้งใจนะมาร์ค มันคืออุบัติเหตุ T^T " ผมแถสีข้างเลือดไหลออกมาชิปๆๆๆ เสียงสั่นเล็กๆ แล้วมองตาเขาปริบๆ ร้องขออภัยโทษ สายตาคมหรี่ลงเล็กน้อยราวกับจับผิดก่อนจะกระตุกยิ้มเล็กๆ ที่ทำให้ใจผมตกลงไปถึงตาตุ่ม

       แบมแบมไม่ได้ตั้งใจน้าาาา แค่จงใจและเจตนาเท่านั้นเอง แต่เบ้าหน้านายก็ยังอยู่ดีเหมือนเดิมนี่ งั้นอย่างถือโทษโกรธเคืองกันเลยนะ อโหสิแล้วไปที่ชอบๆเถอะ ได้ทั้งบุญ ได้ทั้งคนแมนๆเพิ่มขึ้นในโลกอีกตั้งหนึ่งคนน้าาาาา T^T 

      " เหรอ " เขาพยักหน้ารับ มันเป็นเรื่องน่าดีใจที่อีตาหน้ามึนนี่ซื่อเลยตามไม่ทัน มารยาที่ชั่วๆของผมคนนี้ แบมแบมคนแมน ไม่งั้นผมอาจโดนหมัดสวนก็เป็นได้ หน้าตาเขายิ่งหล่อเลวอยู่ ดูไม่น่าแปลกถ้าเขาจะลงมือขยี้ หนุ่มน้อยคนแมนของประชาชี อย่างผมตายคามือ =... =

      " มือ " มาร์คโพล่งขึ้นลอยๆ ก่อนจะดึงมือผมและทำเรื่องที่น่าตกใจสุดๆ อย่างเช่น......

        ฟู่.... เป่าลมร้อนๆใส่พร้อมกับสายตานิ่งๆ ที่ดูไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

        ฟู่... ผมเลิกคิ้วสูงอีกครั้ง เมื่ออีตาหน้ามึนนั่นยังคงเป่าต่อไป ด้วยใบหน้าเรียบเฉย เป่าทำไม? แบมแบมคนแมนเงิบคับพี่น้องเอ้ย!!!

      " ความเจ็บจงหายไป เพี้ยงๆๆ นายกำลังคิดแบบนี้อยู่ในใจรึเปล่า? " ผมโพล่งขึ้นมาก่อนจะเบิกตากว้าง เมื่อเขาพยักหน้ารับและตอบสั้นๆตามสไตล์ว่า

     " อือ "

      OoO! คุณพระ! ไม่จริงน่า เบ้าหน้านายไม่ให้เลยนะ บ่องตง! ผมขมวดคิ้วก่อนชะโงกหน้าไปสำรวจคนตรงหน้า อย่างไม่เข้าใจ มองมุมซ้ายก็เลวแสนเลว มองมุมขวาก็โครตชั่ว มองข้างหน้าก็หล่อลากกระชากใจ แต่ร้ายกาจเหมือนแบดบอย ไม่สิ! เป็นโครตของโครตของโครตแบคบอยเลยต่างหาก  แต่การกระทำดันหน่อมแน้มสิ้นดี น่ารักเกินไปแล้วนะ >O< แบมแบมจะไม่ทน!!! บางทีเราน่าจะเข้ากันดี ถ้านายไม่มาปล้ำผมเมื่อคืนน่ะนะ!!