ป่วนรักอลวน

ผมโครตเครียด โครตเกลียดไอ้บ้าหน้ามึนที่สุดเลย ทำแบบนี้หมายความว่าไงฟ่ะ! ดูยังไงก็ล่อล่วงผมไปเข้าถ้ำชัดๆ ไอ้มนุษย์ถ้ำเอ้ย! ไม่มีทางที่ผมจะไปแน่ๆ แต่ผมอยากได้พี่พอลแฟรงค์รุ่นลิมิเต็ดอีดิชั่นคืนจริงๆ นะ! ฮึ่ม! ความจริงผมจะตัดใจก็ได้แม้จะเสียดายก็ตามที แต่ว่า.....ลิงน้อยตัวนั้นผมปักชื่อนามสกุลไว้เรียบร้อยน่ะสิ! ==^ โอ๊ย!แบมแบมคนแมนเครียดคับผม! และอีกอย่างนึงมันเป็นตัวที่ผมชอบและหายากมาก คิดดูสิคับผลิตออกมาแค่ 100 ตัว ทั่วโลก มีแค่ 100 ตัวนะเออ !! และไอ้นิสัยที่ชอบเขียนชื่อบนของที่ชอบกันขโมย ของผมมันก็ไม่หายสักที

       ไม่คิดเลยว่ามันจะย้อนศรกับมาทำร้ายตัวเองจังๆ แบบนี้ Y^Y ถ้าอิตามาร์คหน้ามึนนั้นเกิดความคิดพิเรนทร์เอาไปให้ชาวบ้านดูขึ้นมา ทุกคนก็ตรัสรู้ได้ว่าใครเป็นเจ้าของ ของที่ระลึก เฮอะ!!แบมแบมจิบ้าาาาาาา เจ็บปวดดดดโว๊ยยยย!! 

       ผมส่ายหัวอย่างอารมณ์เสียก่อนจะเดินไปดูยาที่วางไว้บนโต๊ะ  มันบรรจุอยู่ในถุงซิป และมีวงไว้เรียบร้อยว่ากินหลังอาหารวันละครั้ง......ว่าแต่ยาคุมฉุกเฉินมันมีหลายเม็ดจริง.....แล้วทำไมมันถึงระบุว่าต้องกินยาจนหมด ถึงจะเกิดผลว่ะ -_-? ถ้าผมจำไม่ผิด มันน่าจะมีแค่สองเม็ด และกินอย่างมากสุดแค่ สองครั้งไม่ใช่เหรอ.....?

       หรือเป็นยาตัวใหม่? ผมขมวดคิ้วหน้าหงิก แต่เมื่อนึกถึงความมึนของอีตามาร์ค แล้วบางทีคงซื้อมาเผื่อไว้เยอะๆ หรือกรณีที่แย่สุดก็คือซื้อมาผิด ไม่มั้งงงง -_-" แค่ใช้ไปซื้อยานิดหน่อย คนปกติธรรมาดาก็น่าจะซื้อได้นี่ คงไม่บื้อขนาดนั่นหรอกมั้ง แต่ผมคงลืมไปว่าหมอนั่นมันคนมึน!

       ขณะที่ผมยืนกุมขมับอยู่กับถุงยาของอิตามาร์ค ก็มีเสียงริงโทนที่กระตุกต่อมโกรธผมดังขึ้น ผมรู้ว่ามันคือใคร....เพราะหมอนี่ล่ะเป็นต้นเหตุให้ผมเสียซิง และพบเจอกับความซวย อย่างเช่นวันนี้ ไอ้เวรเซฮุน! ถ้าไม่ใช่เพราะนาย! ผมคงไม่เสียใจแล้วอุตริลองกินเบียร์จนเป็นเรื่องหรอก!

      แบมแบมคนน่ารัก รับสายที่รัก หน่อยเร๊ววววว!!!  แบมแบมคนน่ารัก รับสายที่รักหน่อยเร๊ววววว!!!

       เสียงโทรศัพท์ยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ แม้มันจะดับไปแล้วหลายครั้งแล้วก็ตาม ให้ตายเถอะ อิตาเซฮุนโทรจิกชะมัดเลย!!

      แบมแบมคนน่ารัก รับสายที่รัก หน่อยเร๊ววววว!!! แบมแบมคนน่ารัก รับสายที่รักหน่อยเร๊วววว!!! 

       แบมแบมคนแมนรำคาญชิบ -_-^ ผมพ่นลมหายใจอย่างอารมณ์เสีย แล้วนั่งลงกินข้าวที่อีตามาร์คหน้ามึนซื้อมา บางทีผมคิดว่าผมควรเปลี่ยนริงโทนเฉพาะของเซฮุนได้แล้ว ยิ่งฟังยิ่งเจ็บ เฮอะ ความรักบริสุทธ์อะไรกัน โกหกหลอกลวงชัดๆ ไอ้เวรนั่นพอเห็นผมไม่ยอมก็หนีไปตึ่งตึ่งโป๊ะกับไอ้เด็กแรดนั่นเฉยเลย ทั้งๆปากบอกไม่สนใจหรอกต่อให้มันมาแก้ผ้าให้เอาถึงที่ โธ่! ไอ้เวรเซฮุนกลืนน้ำลายตัวเอง ไอ้คนกลับกลอก คงคิดว่าผมยังเจ็บไม่พอ จึงตอกหน้าว่าผมน่าเบื่ออีกต่างหาก!

      สักพักเสียงเรียกโทรศัพท์ก็เงียบหายและมีเสียงเมสเสจจากไลน์เข้ามาแทน ผมขมวดคิ้วก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดและเปิดอ่าน 

    เซฮุนแฟน(น้องแบม) : แบมแบม พี่ขอโทษนะคับ ^-^

     เฮอะ! ขอโทษเหรอ? อยากจะหัวเราะดังๆเป็นภาษาอียิปต์ นายสำนึกช้าไปรึเปล่าเซฮุน? ทิ้งให้ผมเสียใจอยู่ตั้งหลายวันเพิ่งมาขอโทษเนี่ยนะ! ผมจุ๊ปากอยากจะกดพิมพ์ด่าให้มือหงิกให้ไอ้เวรนั่นอ่านจนตาเป็นต้อ แต่ว่าไม่เอาหรอก ....เจ็บมือเปล่าๆ เพราะผมรู้ว่ามีอะไรที่สะใจกว่านั่้น.....มันคือการอ่านแล้วไม่ตอบไงล่ะคับ ท่านผู้ชมมมมมม 555555

    เซฮุนแฟน(น้องแบม) : อ่านแล้วไม่ตอบหมายความว่าไงวะคับ

      ฮุเร่ เซฮุนเริ่มขึ้นแล้วค้าบบบบบ สะใจเป็นบ้า ขอแรปเพลงสวรรค์ชั้นเจ็ด ผมหัวเราะคิก เมื่อนึกถึงวันที่ผมร้องไห้แทบตายเพราะการทรยศของเขาแล้ว แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ! และนายยังต้องรับผิดชอบครึ่งหนึ่งของเรื่องวันนี้ด้วย T^T 

     เซฮุนแฟน (น้องแบม) : ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ พี่ผิดไปแล้ว พี่มันแย่ ยกโทษให้พี่นะคับ                                   แบมแบมคนดี ผู้ชายคนนี้สำนึกผิดแล้ว

      นายไม่ได้แย่หรอกเซฮุน แต่นายมันเลว!

     เซฮุนแฟน (น้องแบม ): อ่านแล้วอย่าเงียบดิ

     ผมแค่นหัวเราะแล้วปล่อยให้อิตาบ้านั่นพร่ำเพ้อและคุยอยู่คนเดียว ต่อให้นายมาขอโทษผมเป็นร้อยเป็นพันครั้ง ผมก็ไม่สนใจหรอกนะ เพราะว่าคนอย่างแบมแบมเจ็บแล้วจำ! ถ้าเราแค่ทะเลาะกันผมยังพอให้อภัยนายได้ แต่นี่นายทรยศผม! และผมไม่ใช่ควาย!!! 

    อา...ตอนนี้ไรค์ลงเหตุผลที่น้องแบมเลิกกะแฟนเก่าก่อนน่า เพราะว่าบทของอาเฮียเจบีกะอาเฮียแจ็คสันยังไม่เสร็จเลย ขอโทษผู้อ่านที่รอบทอาเฮียทั้งสองด้วยนะจ้า ไรค์ขอรับประกันด้วยชีวิตว่าพน.บทอาเฮียจะออกแน่ๆ ไรค์ขอเพิ่มตอน เป็นการไถ่โทษนะเออ วันนี้ไรค์เพิ่มให้ 2 ตอนเลยเน้อ