ป่วนรักอลวน

.................................................................................................

    " หุบปากไปเลย ไอ้บ้า -_-^ " ผมเบ้หน้าใส่มาร์คทันทีก่อนจะยกถุงยาที่เขาเอามาให้ขึ้นมาบนโต๊ะอาหาร 

        " ว่าแต่  ไอ้เนี่ยกินยังไง นายได้ถามมารึเปล่า ? "

        " ยา? "

        เฮ้ยๆ ดีๆ นะเฟ้ย ถ้ากินผิดมันเป็นอันตรายต่อชีวิตสุดหล่อ นะเออ

        " กับน้ำ "

        ผมเลิกคิ้วสูงแล้วกะพริบตาปริบๆ อย่างไม่เข้าใจ เออ รู้แล้วว่าต้องกินกับน้ำ  ที่ผมหมายถึงคือกินก่อนอาหาร หลังอาหาร เมื่อไหร่ ยังไงต่างหากเฟ้ย! ผมคงไม่บ้ากินพร้อมโอวัลตินหรอกคับผม -o-!

        "นายไม่ได้ถามเค้ามาหรือนายไม่ได้ฟัง?" ผมพูดเสียงต่ำทำให้อีตานั่นเหลือบสายตาไปมองทางอื่นอย่างเนียนๆ และถ้าให้ผมเดาคงเป็นอย่างหลังซะมากกว่า! หน็อย เรื่องแค่นี้ต้องให้ผมสั่งด้วยเหรอฟะ ผมเริ่มจะสงสัยแล้วนะว่าเขาใช้ชีวิตมาบนโลกได้จนโตเป็นควายขนาดนี้ได้ยังไงน่ะ!

        " ปวดหัวเป็นบ้า! "

        " อือ "

         เวรของแบมแบมจริงๆ T-T

         "ถามจริงๆนะ " ผมโพล่งขึ้นแล้วเอาส้อมเขี่ยข้าวเล่นไปมา 

         " เมื่อวาน นายเมารึเปล่า ? "

          ถ้าตอบว่าไม่เมา  มีเรื่องคับ -_-+++

          " ไม่..."

           " นาย! " ผมลุกพรวดก่อนจะถลึงตาจ้องเขา  ถ้านายไม่เมาแสดงว่านายฉวยโอกาสกับผมใช่มั๊ย หา! เลวที่สุด! อ้าก! ผมจะฆ่านายมาร์ค! นายมาทำลายความบริสุทธิ์และจิตใจของชายหนุ่มคนนี้ได้ยังว่ะ จิตใจทำด้วยอะไร ฮือ TOT

          " ไม่กินหรอ? " เขาถามเสียงเรียบก่อนจะตักแกงใส่จานผม ด้วยท่าทีไม่รู้ร้อนรู้หนาว

          " นายฟังผมอยู่มั๊ยเนี่ยฮะ? "

           " ? " มาร์คทำตาแป๋ว มันทำให้ผม แบมแบมคนแมนเดือดปุดๆ จนควันแทบจะออกหู เอาส้อมทิ่มตาให้ตายเลยซะดีมั๊ยเนี่ย อีตาบ้าเอ๊ย!

           "เมื่อวานนายเมารึเปล่า ? "

            " อร่อยดีนะ "

           ย้ากกกกก! มาร์ค! ไอ้หน้ามึน ไอ้งี่เง่า นายช่วยดึงสติตัวเองออกมาจากจักรวาลเล็กๆ ในมันสมองเมล็ดถั่วเขียวน้อยๆของนายก่อนจะได้มั๊ยฟะ! ฟังผมบ้างสิเฟ้ย!  โอ๊ย แบมแบมเครียดคับผม จะคุยกับอีตาหน้ามึนแต่ละที สูญเสียพลังงานมหาศาลเหลือเกิน =^=

           " ผมคุยกัยคนอยู่จริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย พระเจ้า -o- "

           " อือ " เขาพยักหน้ารับ

             เมื่อกี้ไม่ใช่คำถามเว๊ย! ทีถามล่ะไม่ตอบ ผมจะทำยังไงกับ หมอนี่ดีฟะเนี๊ย หงุดหงิดที่สุด แบมแบมจะไม่ทน

            " เฮ้อ ชาตินี้ผมจะคุยกับนายรู้เรื่องมั้ยเนี๊ย " ผมถอนหายใจออกมายาวเหยียดด้วยความละเหี่ยใจ ใครก็ได้บอกแบมแบมคนหล่อที หมอนี่สร่างเมารึยัง -_-^ แบมแบมเพลีย

            " ไม่ยากหรอก "

            หือ O-o? ผมเบิกตาโตเมื่อจู่ๆ หมอนั่นก็ลุกพรวดแล้วเดินดุ่มๆ มาทางผมพร้อมด้วยออร่าไม่น่าไว้วางใจ นี่มันออร่าความหื่นชัดๆ

            " อะ..อะไร  ลุกมาทำไม จะกลับแล้วใช่มั้ย -o-"  ผมถอยกรูดแล้วตั้งท่ามวยไทยไว้ป้องกันตัว จริงๆ แล้วผมก็ตั้งท่าขู่ไปงั้นแหละ แต่ถ้าหมอนั่นเข้ามา ผมวิ่งป่าราบจริงๆๆด้วยนะเออ

             "ยัง" เขาว่าก่อนจะกดมือที่กำหมัดของผมลงและตามด้วยการซ้อนตัวผมขึ้นในท่า อุ้มเจ้าสาว แบบไม่ให้ผมทันได้ตั้งตัว

              พรึ่บ! เฮ้ย! อะไรฟะเนี่ย! O[]o!?! จู่ๆ ก็เข้ามาอุ้ม ผมนอนตัวเกร็งอยู่ในวงแขนแข็งแรงแล้วอ้าปากพะงาบๆ มองหน้าเรียวที่ชายนัยน์ตาสีนินสุดเซ็กซี่นั่นมองมาอย่างเจ้าเลห์

              อา หล่อสะพรึงมากค้าบบบบบบบ เวร! ไม่ใช่เวลาจะมาตื่นเต้นซะหน่อย อีตาหน้ามึนนี่ กำลังจะลวนลามผมอยู่นะ >O< ////

              "มะ...มาร์ค! ปล่อยผมลงนะ !! "

              " อือ "

             .....แต่ไม่ปล่อย แล้วนายจะตอบรับผมทำแปีะอะไรว่ะคับ TOT 

              " ถ้าไม่ปล่อยผมจะร้องลั่นห้องจริงๆ ด้วย! " ผมว่าพร้อมกับพยายามต่อยไปที่อกของอีตาหน้ามึนแรงๆ แต่ปรากฏว่ามันแน่นและแข็งยิ่งกว่าปูนซีเมนต์ ขอเดาว่ามันคือกล้ามล้วนๆ -///-

              " เมื่อวานก็ร้อง " มาร์คพูดเสียงนิ่งแต่กลับเสียดแทงประสาท หูและหัวใจของผมอย่างรุนแรง

              ร้อง?  ร้องอะไร? OoO?! พูดดีๆนะ ใครร้อง บ้า ไม่ใช่ผมเหอะ ม่ายจริ๊งงงงงงงง ! ใส่ร้ายค้าบบบบ ข่าวโคมลอย ไม่มีหลักฐาน อย่ามาปรับปรำผม จะได้มั๊ยTOT 

             " ดังมาก " 

            OoO!!! ดังมาก! คุณพระ !