ป่วนรักอลวน

 
      
   โอเค ใช้คำที่ไพเราะเพราะพริ้งกว่านี้คือสามี ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานหมายความว่า ชายที่เป็นคู่ครอง แต่!!! สำหรับผมแล้วไอ้หน้ามึนนี่ไม่ได้ให้ความรู้สึกแบบนั้นสักกะนิด!
 
         " อู้  อ้า แฮ่กๆๆ " เสียงกระเส่าแบบวอนสันเท้าดังขึ้นมาจากอีกทาง และแน่นอนจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากอีตาเจบีที่นอกจากพูดมากแล้วยังดูเหมือนจะเป็นลูกอีขี้แซวด้วย -_-;;
 
         " หนูแบมเบาๆ หน่อยนะครับ มาร์คเจ็บแล้ว อู้ อ้า "
 
          อยากตายไว ก็ไม่บอกนะ เจบี -_-^
 
          " เฮียบี ทะลึ่ง -,,,- " แจ็คสันว่าพลางยิ้มหื่นๆ ก่อนจะตีคนขี้แซวเบาๆ แต่ดูจากเบ้าหน้าและแววตาแล้ว ในหัวคงจินตนาการไปไกลกว่าอีตาเจบีประมาณหลายล้านปีแสงได้ละ!
 
         " เฮียว่าเราออกไปดีกว่าครับ สามีภรรยาเค้าคงอยากจะคุยซั่มติงกัน อุ๊บ พูดผิดๆ หมายถึงซัมติง " เจบีหัวเราะจนตาหยี้แล้วทำนัยน์ตาเจ้าเล่ห์มองมาทางเราสองคน สงสัยไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วจริงๆ -_-;; ก่อนจะหันไปสบตากับแจ็คสันที่นั่งอยู่ราวกับส่งกระแสจิตที่รู้กันได้แค่สองคน เออ ผมรู้ว่านายจงใจพูดผิดอะ! ซั่มบ้าอะไร เพ้อเจ้อ! ไม่มีทางเฟ้ย!
 
        " ถ้าจะออกก็ออกไปให้หมดนี่แหละ! " ผมเบ้หน้า หันไปจิกสายตาใส่คนหน้ามึนเพื่อให้เขารู้ตัวว่าหมายถึงเขาด้วย เพราะยังไง นี่ก็ห้องอีตาหน้ามึนมาร์ค ถ้าไม่มีใครอยู่ ผมก็จะใช้โอกาสนี้สอดส่องมองหาลิงน้อย พี่พอลแฟรงค์ของผมได้ไงละคร้าบบบบ ไม่ต้องชมว่าคนแมนฉลาดหรอกนะ คือรู้ตัวอะ มันอยู่ในสายเลือด หุหุ >_<
 
       " อือ " มาร์คตอบรับแต่ไม่ขยับตัวสักกะมิล สงสัยผมจะลืมไปว่าภาษามนุษย์ปัจจุบันใช้กับมนุษย์ถ้ำอย่างเขาไม่ได้ -__-;;
 
       " นายด้วยนะมาร์ค " ผมย้ำอีกรอบ หมอนั่นพยักหน้ารับ และเขยิบเข้ามาใกล้กว่าเดิม
 
         แบมแบมคนแมนหมดคำพูดแล้ว T_T
 
        " ไปละครับ อย่าหักโหมนะ แฮ่กๆๆ " เจบีรีบคว้าคอเสื้อแจ็คสันออกไปทันที แต่ยังไม่วายส่งสายตาพร้อมเสียงหอบกระเส่าอุบาทว์ๆ มาล้อเลียนอย่างน่าถีบ พอคู่ขาสองคนนั้นออกไป ผมก็พึ่งจะสำเหนียกได้ว่า......ผมกำลังตกอยู่ในสถานการณ์สุ่มเสี่ยงชัดๆ! -O-;;
 
         " .....เจ็บ "
 
         มาร์คทำหน้านิ่งแล้วบ่นว่าเจ็บเป็นรอบที่สามล้านแปดพร้อมกับจึ้มจึ้กๆ เพื่อให้ผมหันไปสนใจเขา โอ๊ย ทำเป็นบอบบาง ทั้งที่ตัวออกจะถึกทึนกล้ามล่ำกำยำกว่าควายป่า โดนต่อยนิดๆ หน่อยๆ ทำเป็นสำออย เชอะ! 
 
       " เจ็บ " น้ำเสียงทุ้มต่ำดังข้างหูพร้อมกับเป่าไอร้อนเบาๆ ราวกับยั่วยวนทำเอาอุณหภูมิร่างกายพุ่งพรวดจนร้อนวาบอย่างควบคุมไม่ได้ ทำแบบนี้มันอ่อยกันชัดๆ!
 
        " เออ รู้แล้วว่าเจ็บ เป็นผู้ชายหัดสำออยน้อยๆ หน่อยได้มั้ย ดูผมนี่ แมนทั้งแท่งนะครับผม ยังไม่บ่นสักคำ ทั้งๆที่หน้าผากปูดเป็นลูกมะกรูดขนาดนี้ เกิดมาเพิ่งเคยโดยต่อยเอาจังเบ้อเร่อก็วันนี้แหละ เจ็บจะตายอยู่แล้วเฟ้ย! " ผมโวยวายเสียงดังลั่นก่อนจะลูบหน้าผากป้อยๆ รอยช้ำแห่งประวัติศาสตร์อันเจ็บปวดจากการเข้าไปขวางพวกเขา! รู้งี้ ไม่น่ากระโดด เข้าไปเลย น่าจะปล่อยๆให้ต่อยๆ กันตายไปซะ บ้าที่สุด T^T
 
         มาร์คเงียบ ก่อนจะเขยิบใบหน้าออกพลางปรายนัยน์ตาจ้องที่หน้าผากผมและ.....
 
        จึ้กๆ
 
        .....จิ้มมัน -__-^
 
        " มาร์ค " ผมเบ้ปากแล้วมองเขาด้วยสายตาไม่พึงพอใจ เพราะ การจิ้มหนึ่งทีของหมอนี่ทำเอาเส้นประสาทผมแทบขาด แต่เขาก็ยัง......
 
       จิ้มจึ้กๆ อย่างสนอกสนใจ -__-^
 
       " มะกรูด " หมอนั่นทำหน้าอึน อีกครั้งแล้วยังจิ้มอีกรอบ เหมือนเด็กเห่อของเล่นใหม่ แต่นี่ไม่ใช่เด็ก ตัวโตยังกะควาย แล้วที่สำคัญ ผมไม่ใช่ของเล่นนะเฟ้ย!
 
       "......." 
 
       " มะกรูด "
 
        นี่คาถาใหม่หรือไงฟะ! นายไม่รู้จักลูกมะกรูดหรือไงครับ ท่องอยู่ได้! เลิกจิ้มได้แล้วมันเจ็บนะครับ! T_T ผมหายใจฟึดฟัดไม่พอใจก่อนจะรวบมืออีตาหน้ามึนให้หยุดการกระทำโรคจิตอย่างการจิ้มลูกมะกรูด บนหน้าผากผมรัวๆ
 
       " จะจิ้มอีกนานมั้ย มันเจ็บ! "
 
       " เหรอ " เขาว่าก่อนจะดึงมือกลับทำให้ผมถอนหายใจยาว อย่างโล่งอกที่เขายอมเข้าใจแต่โดยดี แต่โล่งใจได้ไม่เกินสองวินาที มือซนๆ ของอีตาหน้ามึนมาร์คก็กลับมาป่วนประสาทผมอีกรอบ ด้วยการเสยผมสีทองของผมขึ้นไปเบาๆ ทำให้ปรากฏรอยช้ำดำเขียวอย่างเด่นชัด
 
        ผมขมวดคิ้วหงิกอย่างไม่พอใจ คราวนี้อีตาหน้ามึนจะมาไม้ไหนอีก แต่ก่อนที่จะปัดมือคนหน้าอึนออกก็ต้องสตั๊นต์ เมื่อหมอนั่นกำลังใช้กลหลอกเด็กกับผมอีกรอบ
 
        ฟู่..... มันมาอีกแล้ว -_-^
 
         อีตาหน้ามึนมาร์คเป่าลมใส่รอยฟกช้ำของผมเบาๆด้วยใบหน้านิ่ง แต่บางทีในใจคงกำลังท่องคาถา โอม ความเจ็บจงหายไป เพี้ยงๆ นั่นอยู่แน่ๆ ผมว่าความจริงมันเป็นการกระทำที่ไร้สาระมาก แต่ร่างกาย มันกลับสวนทางกันซะงั้นเพราะว่า....
 
       ตึกตัก ตึกตัก
 
        .......เสียงบ้านี่น่ารำคาญสุดๆเลย
 
       ฟู่.... โอม ความเจ็บจงหายไป เพี้ยงๆ ท่องให้แทนละกัน
 
       ฟู่.... นี่พอใจยังครับ คือใจคอจะเป่าให้มันหายเลยหรือไง ถึงจะเลิก -_-^
 
       ตึกตัก ตึกตัก!
 
       นี่ก็ดังจังเลยวุ้ย! ไอ้หัวใจทรยศ.....
 
                
 
 
                               ขอบคุณที่แวะมาอ่านจ้า