ป่วนรักอลวน

 
 
     
   " แบมแบม " เสียงอะไรดังข้างหูฟะ คนจะหลับจะนอน ผมค่อยๆเปิดตาทีละหน่อยสู้แสงสว่างจ้า แจ็คสันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะถอนหายใจยาวเมื่อผมลืมตาขึ้นและมองเขาอย่างงงๆ 
 
       " เฮ้อ นึกว่าจะเป็นอะไรไปแล้วซะอีก "
 
       " ฮะ? " ผมขมวดคิ้วสูงพลางกวาดสายตาบริเวณรอบๆ ที่นี่ไม่ใช่ผับ CoCoom นี่! แต่เป็นห้องนอน! ผมสะดุ้งโหยง ลุกพรวดเลยคับ นะจุด จุดนี้ พร้อมกับสำรวจเสื้อผ้าบนตัวว่าไม่ได้หายไปเพราะถูกทำอะไรขณะที่ยังไม่มีสติ!  ให้ตายสิ ช่วงนี้ระแวงหนักจริงๆนะ
 
       ถ้าจำไม่ผิด ดูเหมือนผมจะโดนลูกหลงกำปั้นใครสักคนต่อยเข้าเต็มหน้าจนสลบ....เวร พอพูดแล้วเจ็บสุดๆนี่กะเอากันให้ตายเลยหรือไงฟะ!
 
        " เราทายาให้แล้ว แบมแบมอายังเจ็บอยู่รึเปล่า? " แจ็คสันทำตาปริบๆ แล้วมองผมด้วยสายตาเป็นห่วง โอเค ไอ้เจ็บมันก็เจ็บอยู่หรอก แต่ใบหน้าอันบ้องแบ๊วของผมคงไม่เสียโฉมหรอกใช่มั้ย -_-^
 
        "นิดหน่อย" ผมกุมหัวป้อยๆ ก่อนจะมองไปรอบๆ ห้องนี้กว้างพอตัว เอคโค่!!!! ผนังถูกทาด้วยสีแดงครับ สีแดง สีเผลิงนรก ไม่ต้องเดาเลยว่าไอ้คุณเจ้าของใครเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากไอ้หน้ามึนมาร์ค!!  ข้าวของเก็บเป็นระเบียบเรียบร้อย แถมยังมีของจุกจิกสุดคิขุอย่างตุ๊กตาเด็กหน้าเมายาดองอยู่ด้วย -.-
 
        "  ตัวนี้ชื่อกีกี้ เราตั้งเอง ช่วงนั้นเราอยากมีลูกสาวอะ " แจ็คสันยิ้มเมื่อเห็นผมให้ความสนใจกับตุ๊กตาเด็กหน้าเมายาดองตัวนั้นเออ นอกจากเมายาดองแล้วชื่อยังพิลึก หน่ำช้ำ ที่มายังประหลาด อยากมีลูก คิดได้ไงฟะครับ จะตั้งชื่อลูกว่ากีกี้  แบมแบมเพลีย -O-''
 
        " หน้าเหมือนมาร์คดี แบมแบมอาว่ามั้ย? " แจ็คสันหัวเราะแล้วดันตุ๊กตานั่นใส่หน้าผมเบาๆ เป็นการกลั่นแกล้ง " เรากับเฮียบีซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดมาร์คเมื่อปีที่แล้ว "
 
         " งั้นห้องนี้...." ผมแกล้งถาม ทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว ว่าคงเป็นห้องของหมอนั่น แต่เพื่อความมั่นใจ ออกจากปากของแจ็คสัน ว่าผมกำลังอยู่ในโซลอันตรายสุดๆ ใช่มั้ย?......
 
        " อื้อ ห้องมาร์ค "
 
         นั่นไง T[]T!! ลางสังหรณ์เกี่ยวกับหมอนี่ผมไม่เคยพลาดเลยจริงๆ! หวังว่าหมอนั้นคงไม่แอบทำอะไรแย่ๆ ตอนที่ผมกำลังหลับหรอกใช่มั้ย? T^T 
 
        " แบมแบมอาว่าตุ๊กตาตัวนี้เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย? " ผมขมวดคิ้ว เมื่อแจ็คสันถามคำถามประหลาดๆ -__-?  คือมองทางซ้าย มองทางขวา ตีลังกามองก็เป็นผู้หญิงชัดๆ มันไปเหมือนผู้ชายตรงไหนไม่ทราบฟะคับ! ถ้ามีคนมองผู้หญิงเป็นผู้ชาย ผมว่าหมอนั่นไม่โง่มากก็ต้องมาจากในถ้ำที่ไหนสักแห่งแหงๆ
 
        " มาร์คคิดว่ามันเป็นผู้ชายล่ะ " แจ็คสันยิ้มขำจนแก้มเป็นรอยบุ๋มนิด นิด โอเค ใช่ลืมไป อีตาหน้ามึนมาร์ค มาจากถ้ำยุคโบาณนี่หว่า -O-''
 
       "แถมยังลืมว่ามันชื่อกีกี้ด้วย เลยเรียกว่าตัวเล็กแทน "
 
        อาจจะคุยกับผนังถ้ำนานเกินไปก็ได้ เลยเกิดอัลไซเมอร์บ่อยๆ ก็เป็นได้ แต่ เอ๋ะ! ตัวเล็กหรอ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน......ช่างแม่งเถอะ ปวดหัวจริงวุยยยย....
 
       ผมส่ายหัวอย่างเพลียๆ พร้อมถอนหายใจยาว ตอนนี้ผมอยากได้กระจกงะ งื้อออออ...
 
        " น่ารักเนอะ ^_^ " แจ็คสันว่าพร้อมยิ้มตาหยีก่อนจะจัดการปลุกปล้ำไอ้ตุ๊กตาเด็กผู้หญิงเมายาดองที่ว่า อย่างมันเขี้ยว ครู่นึงค่อยเงยหน้ามายิ้มๆให้ผมอีกรอบ " แบมแบมอาชอบมาร์คตรงไหนเหรอ? "
 
       ผมยิ้มแหยๆ เมื่อเจอกับคำถามไม่คาดคิด ที่เงียบนี่คือ คิดไม่ตกเรื่องจะตอบว่าชอบอะไรในตัวหมอนั่น เพราะผมเกลียดทุกอย่างที่เป็นเขาเลยต่างหากล่ะ ผมเกลียดผู้ชายที่ชื่อมาร์คที่สุด! 
 
     " แบมแบมอา ว่าเราแปลกมั้ย เราว่าเรารู้สึกเสียใจ " แจ็คสันอมยิ้มแล้วเอียงคอมองหน้าผมด้วยสายตาหวานวิ้งๆ
 
      " ใครๆ ก็มีเรื่องเสียใจทั้งนั้น ไม่เห็นแปลกตรงไหน " ผมปัดมือไปมาบ่งบอกว่าเป็นเรื่องปกติ ถ้าชีวิตนี้ไม่เคยมีเรื่องเสียใจสิแปลกคน โอเค ยกเว้นอีตาหน้ามึนมาร์คไว้คนนึง เพราะผมไม่ค่อยแน่ใจว่าคนอย่างหมอนั่นมันมีความรู้สึกมั้ย! ยิ่งไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาอยู่ด้วย นอกจากหน้ามึนๆกับรอยยิ้มหื่นๆ ก็ยังไม่เคยเห็นใบหน้าอื่นของอีตานั่นเลย -_-''
 
       " เนอะๆ แต่เราไม่รู้ว่าเรารู้สึกเสียใจเพราะแบมแบมมีแฟนหรือมาร์คมีแฟนกันแน่นะ>_< "
แจ็คสันว่าพร้อมทำหน้าบ้องแบ๊วแล้วเอาหัวมุดตุ๊กตาเด็กผี (ขอตั้งชื่อให้ใหม่ แบมแบมหมั่นไส้ )ราวกับเอียงอายจนผมตกใจเล็กน้อย พอจะเข้าใจแล้วล่ะทำไมคนพวกนี้ถึงอยู่กับอีตาหน้ามึนมาร์คได้ =O=;;
 
      " ไหนว่าเป็นเมียเจบีไง "ผมแหย่ ทำให้แจ็คสันหัวเราะคิกคักแล้วพูดเสียงกระซิบ
 
      "นั่นของตาย เราเบื่อแล้ว "
 
      " ใครของตายครับ เดี๋ยวไอ้คนพูดเนี่ยจะตายคนแรก -_-^ "  อีตาเจบีคนตายยากเดินมาพร้อมเลิกคิ้วมองคนตัวสั้นอย่างไม่พอใจ ก่อนจะใช้เท้าเขี่ยๆ แจ็คสันให้หลบไปอีกทาง นั่นคนหรือขี้ เขี่ยซะ -_-
 
       " หนูแบมหายรึยังครับ เฮียเป็นห่วงหนูจุงเบย ^O^ " เขาว่าพลางยิ้มและนั่งลงตรงขอบเตียงอย่างถือวิสาสะ
 
       " เฮียบี ท่องไว้นะ เมียเพื่อนๆๆ " แจ็คสันชะโงกหน้าเข้ามาหาอีตาคนหน้าหม้อก่อนจะเตือนสติเขา แต่ก็......
 
       " เป็นชู้ก็ได้ครับ เฮียยอม >O< "
 
        ไม่ได้ผลสักนิด ให้ตายเถอะ T_T ผมนิ่งไม่รับมุกพร้อมกับถอนหายใจยาวอีกรอบ ถึงได้บอกไงว่าผมเข้าใจแล้วว่าพวกเขาอยู่กับอีตาหน้ามึนมาร์คได้ยังไง -_-^ แบมแบมเพลียยย...
 
     " 096-888-9xxx ผัวเผลอแล้วเจอกันครับ " เจบีว่าพลางดึงคอเสื้อเผยไหล่ จงใจอ่อยแบบโจ่งแจ้งเป็นที่สุด แบมแบมรับไม่ได้ ผมแมนค๊าบบบบบบ
 
      " อุ๊บ เสื้อหลุดแบบไม่ได้ตั้งใจ ทำไงดี "
 
       ถ้าจะดึงขนาดนั่นถอดเลยก็ได้ แหม -_-: