ป่วนรักอลวน

 แปดโมงเช้าของวันอาทิตย์ เช้าที่สดใส ผมจะตื่นขึ้นมารอดู โคนัน เจ้าหนูยอดนักสืบเงียบๆ บนเตียงคนเดียว ใช่! ผมพูดไม่ผิด ผมพูดว่าคนเดียว หากแต่ว่า!!!

      วันนี้ บนเตียงของผมมันมี........

      ผู้ชายยายยายยายยายยายยายยายยายยายยายายยายยาย ( เอคโค่ )

      O[]o! Shit .......@#@@##@#@W%$

      ผมขยี้ตาสามรอบ แต่ภาพชายหนุ่มผมสีแดงเพลิงที่กำลังนอนหลับใหลอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นก็ยังไม่หายไป และที่น่าตกใจมากกว่าคือ.....เขาไม่ใส่เสื้อผ้า!! เดี๋ยวนะ! ผมยกมือกุมหัวก่อนจะคิดทบทวนเหตุการณ์เมื่อวาน  ผมแต่งตัวใส่เสื้อคอวี สีขาวบาง แหวกลึกลงจนเห็นน่าอก สีขาว ที่หน้ากัดให้มีรอยแดงบนยอดอก เข้าไปแดนซ์ในผับและซัดเบียร์ไปอีกมากโขเพื่อต้อนรับความโสดของตัวเอง และจากนั้น ผมก็......อะไรหว่า   -_-"

      ไม่สิ  ตอนนี้ผมอาจจะฝันไปก็ได้ ! มันจะเป็นไปได้ยังไง ต่อให้ผมเมาขนาดไหน ผมก็คงไม่ควงผู้ชายมาซัมบาเดเฮ้หรอกมั้ง ผมไม่ใช่คนแบบนั้นนี่หว่า  -_-'" ไหนลองตบหน้าตัวเองพิสูจน์ซิ

      เพียะ! อุ๊ เจ็บชิบ TOT งั้นนี่ก้ไม่ใช่ความฝันอะดิ!!! ผมขยี้หัวอย่างร้อนรนและรู้สึกโมโหที่คิดอะไรไม่ออกสักกะนิด ก่อนจะใจกระตุกวูบ อีกครั้ง เมื่อเห็น เสื้อคอวีสีขาวบางที่สภาพมันเหมือน พึ่งผ่านสงครามโลกครั้งที่3 มา ทำไมมันเละขนาดนี้ว่ะ 

Ooo!!!

      เฮ้ย! ผมควรจะใส่มันอยู่ไม่ใช่เรอะ! อย่าบอกนะว่า ผมกลืน น้ำลายเอื๊อก ก่อนจะเลิกผ้าห่มและมันก็เป็นไปตามคาด

    " อ๊ากกกกกกกกก!!! " เสียงร้องโหยหวนแหลมๆ ของผมทำให้ชายหนุ่มคนข้างๆ ผมสะดุ้งตื่นอย่างเสียไม่ได้ หมอนั่นหาวหวอดๆ ก่อนจะใช้ นัยน์ตาคมกริบหันมาสบตาผมนิ่งๆ

    O[]o! อุ๊ ณ จุดนี้ แบมแบมบอกคำเดียวว่าหล่อโคตร! ไม่ใช่หล่อธรรมดา แต่หน้าตาหล่อกระชากตับไตครบสูตร  เส้นผมสีแดงเพลิงยาวระต้นคอเรียว นัยน์ตาสีนินที่เป็นประกายวิบวับราวกับดวงดาวขับความเซ้กซี่ถึงขีดสุด ใบหน้าหล่อเหล่าได้รูปและริมฝีปากสีแดงน่าสัมผัสทำเอาหัวใจผมกระตุกวุบ อีกทั้งยังเสริมความแบดบอยนั่นด้วย จี่เจาะหูสวยๆๆ นี่ขนาดเมาผมยังสอยตัวเทพมาเลยนะเนี๊ย โฮะๆ >O<//

   โอเค ผมยอมรับว่าเขาหล่อและเราคงเข้ากันได้ดี ถ้าไม่ใช่ในสถานการณ์ที่... ผมและนายพร้อมใจกันไม่ใส่เสื้อผ้าหน้าเต็มไปด้วย คำถาม!! แทนที่ผมจะดีใจที่มีคนหล่อมานอนข้างๆ ผมควรจะสนใจก่อนว่าสุดหล่อ มาทำอะไรที่ห้องผมว่ะคับ มาอย่างไร มาทำไม และเกิดอะไรขึ้น!

   "มาร์ค" เขาพูดเสียงเรียบด้วยหน้าตางัวเงียเมื่อเห็นใบหน้างงๆของผม ฮะ?!? ผมขมวดคิ้วหน้าหงิก อะไรวะเนี๊ย?

   " นายพูดอะไรของนายเนี๊ย!" ผมเบะปากก่อนจะถอยกรูดรักษาระยะห่างอย่างออกนอกหน้า หมอนั่นยักไหล่ก่อนจะลุกพรวดโดยไม่สนใจว่าผมจะเห็นอะไรต่อมิอะไรสักนิด แม้จะเป็นผู้ชายด้วยกันก็เถอะ  ไอ้บ้านี่ จะลุก ก็บอกกันก่อนสิเว้ย! นายไม่ใส่อะไรเลยนะคับ สงสารสายตาผมบ้างเซ่! >_<