ทุ่มสุดใจหนุ่ม Vampire

          ขณะที่ผมกำลังหลับอยู่นั้นก็รู้สึกเหมือนมีมือเย็นๆของใครสักคน กำลังพยายามที่จะเปิดเสื้อของผมขึ้นจากด้วยหลัง  ผมรีบหันหน้ากลับไปโดยทันที   ก็พบกลับโอโซนที่นั่งอยู่ด้านหลัง ส่วนมือของเค้าก็จับอยู่ที่เสื้อของผม โอโซนเปิดเสื้อของผมขึ้นมาจนถึงกลางหลัง
“โอโซน!!! คิดจะทำอะไรผมน่ะ”
 
“อ่ะ!! ขอโทษครับผมไม่ได้คิดจะทำให้รินตื่น  แค่จะดูแผลให้เฉยๆน่ะ” โอโซนรีบปล่อยมือจากเสื้อของผม
“อ๋อ! แผล.. ก็ยังเจ็บอยู่แหละครับ” พอผมพูดว่าเจ็บโอโซนก็ทำหน้าเศร้าไปเลยแฮะ
“แต่ก็ ไม่ค่อยเจ็บมากเท่าเมื่อวานแล้วล่ะครับ  โอโซนสบายใจได้แล้วครับ ผมไม่เป็นอะไรแล้ว ไขก็ลดแล้วด้วย” พอผมพูดแบบนี้สีหน้าของโอโซนก็ดูดีขึ้น
“เออ…… คือ…… ถ้า...รินไม่รังเกลียดให้ผมอืม…..ช่วย…..เลียแผลให้มั้ยละ”โอโซนพูดไปหน้าแดงไป  ผมล่ะสิงงเลียแผลเนี้ยน่ะเขาคิดอะไรอยู่เนี้ย
“เออ!! ไม่ใช่เรื่องลามกน่ะ  แค่น้ำลายของแวมไพร์มันช่วยสมานแผลได้น่ะ” โอโซนพูดไปก้มหน้าไปหน้าของเขาแดงไปหมดด้วยความอายถ้าทำให้แผลหายได้ล่ะก็ผมว่าก็โอเคน่ะ 
“ก็ได้น่ะครับ ถ้าโอโซนอยากจะช่วย” ยอมโดนเลียซ่ะดีกว่า ถ้าเกิดพี่ยูมาเห็นแผลเข้าล่ะก็มีหวังผมได้ออกจากงานแน่ๆ พี่ยูยิ่งชอบเป็นห่วงจนเกินเหตุอยู่ด้วย
“ดะ…ได้จริงๆหรอ”โอนโซนดูท่าจะดีใจมาก  ถ้าเค้าได้ทำแล้วหายโทษตัวเองเสียทีก็คงดี ผมพยักหน้าตอบตกลง
 
            โอโซนเขาค่อยเปิดเสื้อผมขึ้น และดึงผ้าปิดแผลออก หลังจากนั้นเค้าก็ค่อยๆก้มลงมาเลียที่แผลของผม ผมสะดุ้งทันทีที่ลิ้นของโอโซนแตะที่ตัวของผม
 
“ริน เจ็บหรอ!!”โอโซนเงยหน้าขึ้นมาถามผม
“ป่าวครับ! ไม่เป็นไร ต่อเถอะครับ”ผมพูดจบ
 
โอโซนก็บรรจงเลียที่แผลของผมอย่านุ่มนวล  มือของโอโซนค่อยๆโอบกอดตัวผมเอาไว้แน่น  ปากของเค้าทั้งเลียทั้งจูบลงที่แผลของผม มันทำให้ผมหายใจหอบขึ้นเลือยๆ  นี่อาจจะเป็นเพราะหัวใจผมเต้นแรงกว่าปกติก็เป็นได้  นี่เค้าเลียแผลให้ผมมานานแค่ไหนแล้วน้า
 
“ริน ชั้นกลับมาแล้วน่ะ”
“รินริน พวกชั้นก็กลับมาแล้วน้า!!” เสียงทั้ง 3 เสียงดังขึ้นพร้อมกลับประตูที่เปิดออก ซัน โย โช  ทั้ง 3 คนยื่นอึ่ง  กับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า
“ผมๆป่าว!!! ทำเรื่องลามกน้า” โอโซนที่หันไปเห็นพี่ๆที่ยื่นอยู่หน้าประตูก็รีบอธิบายยกใหญ่  แต่จากสีหน้าของทั้ง 3 คนแล้วอธิบายอะไรไปคงจะไม่เป็นผล
“โช โย จับเจ้าโอโซนออกไป” ซันสั่ง
“รับทราบครับท่านพี่ซัน”ฝาแฝดตอบพร้อมเพียง แล้วก็ลากเอาตัวโอโซนออกไป
“ริน ใส่เสื้อให้เรียบร้อยแล้วตามลงมาข้างล้างน่ะ” ซันพูดแล้วก็เดินออกไป
 
            พอผมเดินมาถึงห้องโถงก็พบกับโอโซนที่ถูกมัดติดไว้กลับเก้าอี้  มีผ้ายัดปาก มีไม้หนีบติดอยู่บริเวณต่างๆทั่วใบหน้า โยกับโชที่ดูสนุกกับการลงโทษโอโซนอย่างเมามัน
 
“เออ!! ซันครับ โอโซนเขาช่วยเลียแผลให้ผมเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรลามกกับผมเลย ปล่อยโอโซนเถอะครับ” ผมพูดขึ้นเมื่อเดินมานั่งลงข้างๆซัน
“ริน เปิดแผลให้ผมดูหน่อย”ซันพูด ผมรีบเปิดแผลให้ซันดูทันทีว่าที่โอโซนทำ มันทำให้แผลของผมดีขึ้นมากแล้ว ซันยังไม่ทันได้พูดอ่ะไรพี่กัสก็กลับมาเสียก่อน
“รินริน!!!  แผล……. ทำไมถึงดูดีขึ้นแล้วล่ะ”พี่กัสที่เข้ามาเห็นแผลที่ดีขึ้นก็อึ่งไป แล้วหันไปมองโอโซนที่กำลังถูก 2 แฝดทำโทษ
“พี่กัส!! ไอ้โอโซน มันชิงเลียแผลของรินรินไปแล้วน้า”โยรีบฟ้องพี่กัสทันที
“ช่ายๆ การเลียแผลให้รินรินอ่ะ  เป็นความฝันของพวกผม 2 คนเลยน้า”โชพูด
“ช่ายๆพี่รึ อุสารีบหลับมา เพราะเรื่องนี้เลยน้า    ไอ้น้อง!!บ้าตัดหน้ากันได้น้า”พี่กัสเอาหนังสือพิมพ์ตีหัวโอโซน
“คิดลามกสิน่ะครับ นายน้อย”นัทพูดขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งที่ทั้ง 3 พูด
“คิดลามกกันจริงๆ   สิน่ะ”ซันปล่อยรังศีอำมหิตออกมา เป็นครั้งแรกเลยน่ะเนี้ยที่เห็นซันโกรธขนาดนี้
 
            ซันกับนัทช่วยกันจับทั้ง โย โช และพี่กัสมัดไว้กับเก้าอี้ ทั้ง 3 คน สภาพไม่ได้ต่างจากโอโซนเลย
 
“ซันครับผมว่า….”
“ช่างพวกลามกเถอะ รินไปนอนต่อเถอะ นี่มันตี 3 แล้วน้า” ซันพูดแล้วก็พาผมกลับไปที่ห้อง
“ไม่ต้องห่วงน่ะครับริน เดี๋ยวยังงัย ผมจะปล่อยพวกนายน้อยก่อนเช้าแน่นอนครับ”นัทยิ้มส่งจากชั้นล้าง
 
ยังงัยผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี อ่ะพอตี 4 ผมก็แอบลงมาแก้มัดให้พวกเค้า
“รินของคุณน้า”โอโซนพูด
“รินริน!!! ขอบคุณน้า!!”พี่กัสเข้ามากอดผมแน่น
“พี่ซันใจร้ายอ่ะ รินรินใจดีที่สุดเลย”โยก็เข้ามากอดด้วย
“ขอบคุณน้า รินริน!!”โชก็เข้ามากอดผมอีกคน
“นี่!!! พวกพี่ๆน่ะเดี๋ยวเหอะ! ถ้าพี่ซันมาเห็นอีกล่ะก็ คราวนี้โดนหนักแน่นน่ะ”โอโซนที่เห็นผมโดนลุมกอดอยู่นั้นก็เข้ามาแยกพวกพี่ของเค้าออก  
“เฮ้ย!! รินนี่ก็ใจดีกับ ไอ้พวกลามกนี่มากเกินไปแล้วน้า”ซันที่แอบยื่นดูอยู่ที่ชั้น 2 ก็เดินลงมา 
“หิวกันใช่มั้ยล่ะ ตอนกลับมายังไม่ได้ทานอะไรกันเลย เดี๋ยวผมทำให้ทานน่ะครับ”ผมรีบเดินเข้าครัวมาทำอาหารให้พวกเค้าทั้ง 5 ที่ตั้งหน้าตั้งตา รออาหารฝีมือของผมที่ไม่ได้กินมา 1 วันเต็มๆ
“เย้ได้กินอาหารของรินรินแล้ว”โยพูด
“ช่ายๆ อาหารของรินๆดีที่สุด”โชพูด
“รินริน พี่ขอไข่ดาวรูปหัวใจน้า”พี่กัสพูด
“รินให้ผมช่วยน้า” โอโซนเสนอตัวแล้วเดินเข้าครัวไป
“งั้นพวกชั้นไปด้วย”ฝาแฝดพูดขึ้นพร้อมกัน
“พอๆ พอเลย แค่โอโซนคนเดี๋ยวก็พอแล้ว  พี่กัสก็ด้วยไม่ต้องเนียน”ซันพูดห้าม 2 แฝดที่ลุกขึ้นจากโต๊ะกินข้าว  และห้ามพี่กัสที่กำลังทำเนียนเดินตามโอโซนไป
            ผมน่ะถ้าไม่ได้มาอยู่ที่นี่ คงจะลืมความรู้สึกของคำว่าครอบครัวไปแล้วล่ะ ผมว่าผมโชคดีน่ะที่ได้เจอกับพวกเค้า ถ้าพี่ยูรู้ว่าผมมาอยู่บ้านที่มีคนอย่างพวกเค้า ที่ทั้งแสนดี และห่วงใยในตัวผมถึงขนาดนี้ ถึงจะแค่เพราะเลือกก็เถอะน้า แต่ผมว่าพี่ยูต้องดีใจแน่น
ที่ผมจะไม่ต้องอยู่เพียงลำพังอีกแล้ว
 
โปรดติดตามตอนต่อไปคร้า ^w^