ทุ่มสุดใจหนุ่ม Vampire

9.4

เขียนโดย BlueDevil

วันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.08 น.

  39 ตอน
  13 วิจารณ์
  46.96K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 มีนาคม พ.ศ. 2558 00.12 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) ความหวังของเฮียกัส

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          ขณะที่ผมกำลังหลับอยู่นั้นก็รู้สึกเหมือนมีมือเย็นๆของใครสักคน กำลังพยายามที่จะเปิดเสื้อของผมขึ้นจากด้วยหลัง  ผมรีบหันหน้ากลับไปโดยทันที   ก็พบกลับโอโซนที่นั่งอยู่ด้านหลัง ส่วนมือของเค้าก็จับอยู่ที่เสื้อของผม โอโซนเปิดเสื้อของผมขึ้นมาจนถึงกลางหลัง

“โอโซน!!! คิดจะทำอะไรผมน่ะ”

 

“อ่ะ!! ขอโทษครับผมไม่ได้คิดจะทำให้รินตื่น  แค่จะดูแผลให้เฉยๆน่ะ” โอโซนรีบปล่อยมือจากเสื้อของผม

“อ๋อ! แผล.. ก็ยังเจ็บอยู่แหละครับ” พอผมพูดว่าเจ็บโอโซนก็ทำหน้าเศร้าไปเลยแฮะ

“แต่ก็ ไม่ค่อยเจ็บมากเท่าเมื่อวานแล้วล่ะครับ  โอโซนสบายใจได้แล้วครับ ผมไม่เป็นอะไรแล้ว ไขก็ลดแล้วด้วย” พอผมพูดแบบนี้สีหน้าของโอโซนก็ดูดีขึ้น

“เออ…… คือ…… ถ้า...รินไม่รังเกลียดให้ผมอืม…..ช่วย…..เลียแผลให้มั้ยละ”โอโซนพูดไปหน้าแดงไป  ผมล่ะสิงงเลียแผลเนี้ยน่ะเขาคิดอะไรอยู่เนี้ย

“เออ!! ไม่ใช่เรื่องลามกน่ะ  แค่น้ำลายของแวมไพร์มันช่วยสมานแผลได้น่ะ” โอโซนพูดไปก้มหน้าไปหน้าของเขาแดงไปหมดด้วยความอายถ้าทำให้แผลหายได้ล่ะก็ผมว่าก็โอเคน่ะ 

“ก็ได้น่ะครับ ถ้าโอโซนอยากจะช่วย” ยอมโดนเลียซ่ะดีกว่า ถ้าเกิดพี่ยูมาเห็นแผลเข้าล่ะก็มีหวังผมได้ออกจากงานแน่ๆ พี่ยูยิ่งชอบเป็นห่วงจนเกินเหตุอยู่ด้วย

“ดะ…ได้จริงๆหรอ”โอนโซนดูท่าจะดีใจมาก  ถ้าเค้าได้ทำแล้วหายโทษตัวเองเสียทีก็คงดี ผมพยักหน้าตอบตกลง

 

            โอโซนเขาค่อยเปิดเสื้อผมขึ้น และดึงผ้าปิดแผลออก หลังจากนั้นเค้าก็ค่อยๆก้มลงมาเลียที่แผลของผม ผมสะดุ้งทันทีที่ลิ้นของโอโซนแตะที่ตัวของผม

 

“ริน เจ็บหรอ!!”โอโซนเงยหน้าขึ้นมาถามผม

“ป่าวครับ! ไม่เป็นไร ต่อเถอะครับ”ผมพูดจบ

 

โอโซนก็บรรจงเลียที่แผลของผมอย่านุ่มนวล  มือของโอโซนค่อยๆโอบกอดตัวผมเอาไว้แน่น  ปากของเค้าทั้งเลียทั้งจูบลงที่แผลของผม มันทำให้ผมหายใจหอบขึ้นเลือยๆ  นี่อาจจะเป็นเพราะหัวใจผมเต้นแรงกว่าปกติก็เป็นได้  นี่เค้าเลียแผลให้ผมมานานแค่ไหนแล้วน้า

 

“ริน ชั้นกลับมาแล้วน่ะ”

“รินริน พวกชั้นก็กลับมาแล้วน้า!!” เสียงทั้ง 3 เสียงดังขึ้นพร้อมกลับประตูที่เปิดออก ซัน โย โช  ทั้ง 3 คนยื่นอึ่ง  กับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า

“ผมๆป่าว!!! ทำเรื่องลามกน้า” โอโซนที่หันไปเห็นพี่ๆที่ยื่นอยู่หน้าประตูก็รีบอธิบายยกใหญ่  แต่จากสีหน้าของทั้ง 3 คนแล้วอธิบายอะไรไปคงจะไม่เป็นผล

“โช โย จับเจ้าโอโซนออกไป” ซันสั่ง

“รับทราบครับท่านพี่ซัน”ฝาแฝดตอบพร้อมเพียง แล้วก็ลากเอาตัวโอโซนออกไป

“ริน ใส่เสื้อให้เรียบร้อยแล้วตามลงมาข้างล้างน่ะ” ซันพูดแล้วก็เดินออกไป

 

            พอผมเดินมาถึงห้องโถงก็พบกับโอโซนที่ถูกมัดติดไว้กลับเก้าอี้  มีผ้ายัดปาก มีไม้หนีบติดอยู่บริเวณต่างๆทั่วใบหน้า โยกับโชที่ดูสนุกกับการลงโทษโอโซนอย่างเมามัน

 

“เออ!! ซันครับ โอโซนเขาช่วยเลียแผลให้ผมเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรลามกกับผมเลย ปล่อยโอโซนเถอะครับ” ผมพูดขึ้นเมื่อเดินมานั่งลงข้างๆซัน

“ริน เปิดแผลให้ผมดูหน่อย”ซันพูด ผมรีบเปิดแผลให้ซันดูทันทีว่าที่โอโซนทำ มันทำให้แผลของผมดีขึ้นมากแล้ว ซันยังไม่ทันได้พูดอ่ะไรพี่กัสก็กลับมาเสียก่อน

“รินริน!!!  แผล……. ทำไมถึงดูดีขึ้นแล้วล่ะ”พี่กัสที่เข้ามาเห็นแผลที่ดีขึ้นก็อึ่งไป แล้วหันไปมองโอโซนที่กำลังถูก 2 แฝดทำโทษ

“พี่กัส!! ไอ้โอโซน มันชิงเลียแผลของรินรินไปแล้วน้า”โยรีบฟ้องพี่กัสทันที

“ช่ายๆ การเลียแผลให้รินรินอ่ะ  เป็นความฝันของพวกผม 2 คนเลยน้า”โชพูด

“ช่ายๆพี่รึ อุสารีบหลับมา เพราะเรื่องนี้เลยน้า    ไอ้น้อง!!บ้าตัดหน้ากันได้น้า”พี่กัสเอาหนังสือพิมพ์ตีหัวโอโซน

“คิดลามกสิน่ะครับ นายน้อย”นัทพูดขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งที่ทั้ง 3 พูด

“คิดลามกกันจริงๆ   สิน่ะ”ซันปล่อยรังศีอำมหิตออกมา เป็นครั้งแรกเลยน่ะเนี้ยที่เห็นซันโกรธขนาดนี้

 

            ซันกับนัทช่วยกันจับทั้ง โย โช และพี่กัสมัดไว้กับเก้าอี้ ทั้ง 3 คน สภาพไม่ได้ต่างจากโอโซนเลย

 

“ซันครับผมว่า….”

“ช่างพวกลามกเถอะ รินไปนอนต่อเถอะ นี่มันตี 3 แล้วน้า” ซันพูดแล้วก็พาผมกลับไปที่ห้อง

“ไม่ต้องห่วงน่ะครับริน เดี๋ยวยังงัย ผมจะปล่อยพวกนายน้อยก่อนเช้าแน่นอนครับ”นัทยิ้มส่งจากชั้นล้าง

 

ยังงัยผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี อ่ะพอตี 4 ผมก็แอบลงมาแก้มัดให้พวกเค้า

“รินของคุณน้า”โอโซนพูด

“รินริน!!! ขอบคุณน้า!!”พี่กัสเข้ามากอดผมแน่น

“พี่ซันใจร้ายอ่ะ รินรินใจดีที่สุดเลย”โยก็เข้ามากอดด้วย

“ขอบคุณน้า รินริน!!”โชก็เข้ามากอดผมอีกคน

“นี่!!! พวกพี่ๆน่ะเดี๋ยวเหอะ! ถ้าพี่ซันมาเห็นอีกล่ะก็ คราวนี้โดนหนักแน่นน่ะ”โอโซนที่เห็นผมโดนลุมกอดอยู่นั้นก็เข้ามาแยกพวกพี่ของเค้าออก  

“เฮ้ย!! รินนี่ก็ใจดีกับ ไอ้พวกลามกนี่มากเกินไปแล้วน้า”ซันที่แอบยื่นดูอยู่ที่ชั้น 2 ก็เดินลงมา 

“หิวกันใช่มั้ยล่ะ ตอนกลับมายังไม่ได้ทานอะไรกันเลย เดี๋ยวผมทำให้ทานน่ะครับ”ผมรีบเดินเข้าครัวมาทำอาหารให้พวกเค้าทั้ง 5 ที่ตั้งหน้าตั้งตา รออาหารฝีมือของผมที่ไม่ได้กินมา 1 วันเต็มๆ

“เย้ได้กินอาหารของรินรินแล้ว”โยพูด

“ช่ายๆ อาหารของรินๆดีที่สุด”โชพูด

“รินริน พี่ขอไข่ดาวรูปหัวใจน้า”พี่กัสพูด

“รินให้ผมช่วยน้า” โอโซนเสนอตัวแล้วเดินเข้าครัวไป

“งั้นพวกชั้นไปด้วย”ฝาแฝดพูดขึ้นพร้อมกัน

“พอๆ พอเลย แค่โอโซนคนเดี๋ยวก็พอแล้ว  พี่กัสก็ด้วยไม่ต้องเนียน”ซันพูดห้าม 2 แฝดที่ลุกขึ้นจากโต๊ะกินข้าว  และห้ามพี่กัสที่กำลังทำเนียนเดินตามโอโซนไป

            ผมน่ะถ้าไม่ได้มาอยู่ที่นี่ คงจะลืมความรู้สึกของคำว่าครอบครัวไปแล้วล่ะ ผมว่าผมโชคดีน่ะที่ได้เจอกับพวกเค้า ถ้าพี่ยูรู้ว่าผมมาอยู่บ้านที่มีคนอย่างพวกเค้า ที่ทั้งแสนดี และห่วงใยในตัวผมถึงขนาดนี้ ถึงจะแค่เพราะเลือกก็เถอะน้า แต่ผมว่าพี่ยูต้องดีใจแน่น

ที่ผมจะไม่ต้องอยู่เพียงลำพังอีกแล้ว

 

โปรดติดตามตอนต่อไปคร้า ^w^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา