ทุ่มสุดใจหนุ่ม Vampire

“!!แต่บอกตอนนี้ไม่รู้จะเร็วไปหรือไม่…ก็ยังไม่รู้ว่าเธอคิดเช่นไร!!” เสียงโทรศัพท์ของรันดังขึ้นในทันทีที่รันว่างรินลงบนเตียง

“พี่กัส ผมพารินมาถึงบ้านและน่ะ  แต่อาการรินไม่ค่อยดีว่ะพี่  ทำงัยดี” รันพูดใส่กัสเป็นชุด

“รันแกโทรหานัท ถามวิธีทำพันธสัญญาให้สมบูรณ์ มาให้ได้โดยด่วนเลยน่ะ พวกชั้นจะรีบกลับไปให้เร็วที่สุด” กัสสั่งรันด้วยเสียงเครียด

“พี่รัน!! ไอ้เฮียโฟคแม้ง ให้รินกินยาลบตราสัญญาลักษณ์ว่ะพี่ เราต้องทำให้พันธสัญญาสมบูรณ์หรือไม่รินก็จะตาย” ซันที่แย่งโทรศัพท์มาอธิบายสถานะการให้รันรู้ 

            รันได้ยินดังนั้นก็กดตัดสาย แล้วรีบต่อสายโทนหานัทอย่างรวดเร็ว  คณะที่รินนอนหายใจหอบถี่ เหงื่อเต็มตัวอยู่บนเตียงของรัน  รินขยับมาจับชายเสื้อของรันไว้ รินพยายามพูดด้วยเสียงแหบเบา จนรันที่รอให้นัทรับสายถึงกลับต้องก้มหน้าลงไปใกล้ๆ  ใกล้จนหน้าห่างกันเพียงแค่นิ้วเดียว

“คุณเป็นใครครับ” รินพูดออกมา เพราะตาของรินตอนนี้เริ่มมองเห็นเลือนลางลงไปเลื่อยๆ

“ชั้นรันงัย  รินนี่นายมองไม่เห็นชั้นหรอ” รันเริ่มล้นรานกับอาการของรินที่แย่ลงอย่างรวดเร็ว

“ครับคุณหนูรัน!!” นัทที่อยู่ทางปลายสาย รับสายสักที!

“นัท!!!นายบอกวิธีทำพันธสัญญาโดนสมบูรณ์มาเดี๋ยวนี้” รันออกคำสั่งทันทีที่นัทรับสาย

“ก็ได้อยู่หรอกครับ  แต่การจะทำพันธสัญญานั้นต้องรอให้ตราสัญญาลักษณ์เปล่งแสงออกมา มมันเป็นการยื่นยันในการทำพันธสัญญาต่อให้สบูรณ์ จะต้องมีความสัมพันธ์ทางกาย…..” นัทพูดไม่ทันจบรันก็วางสายไปเสียก่อน เลยทำให้นัทรู้สึกไม่สบายใจจึงรีบเครียงานเพื่อที่จะกลับไปให้เร็วที่สุด

            รันที่คุยโทรศัพท์กับนัทอยู่นั้นก็ต้องตกใจกับมือของรินที่คลายออกจากชายเสื้อของเค้า ด้วยความตกใจรันรีบว่างโทรศัพท์ทันทีที่ได้ใจความสำคัญที่เค้าต้องการ

“รินๆ  รินไหวมั้ย!! นี่ๆ ตอบชั้นสิ!! อย่าเงียบแบบนี้ขอร้องล่ะ รินได้ยินชั้นมัย!!!” รันยกตัวรินขึ้นมากอดไว้แน้นในอ้อมกอดของเค้า

“แคก!! คุณรันครับ ผมไม่เป็นรัย….แคก!!....แคก!!!” รินไอออกมาอย่างต่อเนื่อง  รันเห็นดังนั้นก็รีบหยิบแก้วน้ำให้ริน แต่รินที่ตอนนี้ไม่มีแรงแม้จะขยับตัวเพราะริษยา

“ริน อ้าปากเดี๋ยวชั้นป้อนน้ำให้” รินอ้าปากออก

ทันใดนั้นรันก็เห็นแสงสีขาว ส่องสว่างออกมาจากช่องปากของรินรันรีบจับหน้ารินหันข้างเพื่อดูตราสัญญาลักษณ์ที่กระพุ้งแก้มของรินที่ตอนนี้ส่องแสงอยู่  สิ่งที่รันเห็นคือตราสัญญาลักษณ์ของตัวเค้าเอง 

“รินชั้นขอโทษน่ะ!!” รินประกบปากจูบริน  เพื่อป้อนน้ำให้ริน อยู่หลายครั้ง

“ริน!! ชั้นรักนาย” อยู่ๆรันก็สารภาพรักกับริน ทำให้รินที่กำลังงัวเงียเพราะริษยาถึงกับตกใจ

“มะ..ไม่จริง   คุณเกลียดผม แคก!!” รินปฏิเสธทันที

“ชั้นรักนาย  ชั้นเองก็พึ่งรู้ตัวตอนที่เฮียโฟคแย่งตัวนายไป  และพึ่งรู้ว่ารักนายมากแค่ไหน ก็ตอนที่จะเสียนายไปแบบนี้  ยกโทษให้ชั้นน่ะริน  ชั้นไม่อยากเสียนายไปจริงๆ” รันพูดจบ  ทำให้น้ำใส่ไหลออกมาจากตาของรินทั้งสองข้าง

            รันประกบปากจูบรินอย่างนุ้มนวล  ลิ้นร้อนของรันแทรกผ่านริมฝีปากบาง  เข้าไปลิ้มรสความหวานข้างในโพรงปาก ก่อนจะเกี่ยวพันเข้ากับลิ้มเล็กของริน ไปมาจนน้ำใส่ไหลออกจากมุมปากของเค้าทั้งคู่   รันเข้าซุกไซ้และจูบเม้ม ตามซอกคอของริน ในคณะเดียวกับมือของรันก็ค่อยๆถอดเสื้อของรินออก เผยให้เห็น แผ่นอกและหน้าท้องที่บางเบา รวมถึงยอดอกสีหวานอมชมพู  ทำให้รันอดใจไม่ไหวที่จะลงไปลิ้มลองรสชาติจากปลายอดอกสีหวานนั้น  รันประกบปากกับยอดอกสีหวาน เค้าใช้ลิ้นร้อนโลมเลีย  ดูดเม้ม ก่อนจะรัวลิ้นลงบนยอดอกของริน ความร้อนจากปลายลิ้นของรันทำให้รินสะดุ้งแอ่นตัวขึ้นรับกับสัมผัสจากรันอย่างต่อเนื่อง

“อืม!!........” รินครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว  และ

“แคก!!..... แคก!!!.....แคก!!” รินไอออกมาถี่กว่าเดิม ริมฝีปากของรินเริ่งแห้งผาก ตอนนี้อาการของรินแย่ลงเลื่อยๆ

            รันเมื่อเห็นรินที่อ่อนแรงลง ก็รีบเลื่อนตัวลงต่ำ พร้อมกับปลดถอดกางเกงของรินออกอย่างช้าๆและเบามือ เผยให้เห็นแกนกายเล็กที่แข็งตัวเพราะการเล้าโลมจากรัน  รันจับแกนกายเล็กขึ้นๆลงๆ ก่อนจะบีบเจลหล่อลื่นใส่ช่องทางรักของริน

“ยะ…อย่าครับ คะ..คุณรัน” รินห้ามด้วยเสียงตะกุกตะกัก

โปรติดตามตอนต่อไปน่ะค่ะ

ขอบคุณที่ติดตามและเป็นกำลังใจให้กันน่ะค่ะ ^^