ทุ่มสุดใจหนุ่ม Vampire

9.4

เขียนโดย BlueDevil

วันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.08 น.

  39 ตอน
  13 วิจารณ์
  46.99K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 มีนาคม พ.ศ. 2558 00.12 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

26) พันธสัญญาที่สมบูรณ์??? >18+<

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“ยะ…อย่าครับ คะ..คุณรัน” รินห้ามด้วยเสียงตะกุกตะกัก

“ถึงนายจะบอกให้ชั้นหยุด แต่มันเป็นวิธีเดียวที่ช่วยนายได้” รันแทรกนิ้วเข้าไปในช่องทางรักของรินทันทีที่พูดจบ

“อ๊ะะ!!......อ๊าาาาาา!!” รินร้องออกมาเสียงหลง  เมื่อรันเพิ่มนิ้วเข้าไปในช่องทางรักอีกนิ้วรันขยับนิ้วทั้งสองงเข้าออกอย่างช้าๆ จนช่องทางรักของรินเริ่มอ่อนนุ่และมขยายออก

“ริน!! รินผ่อนคลาย อย่าเกร็งน่ะ ผ่อนคลาย” รันถอดนิ้วออกจากช่องทางรักของริน แต่กลับนำแกนกายของเค้าแทรกเข้าไปแทนที่อย่างช้าๆ ทำให้แกนกายเล็กหดเล็กลงด้วยความเจ็บที่ได้รับจากช่องทางรัก

“อ๊ะะ!!......อ๊าาาาาา!!....จะ..เจ็บ  มันเจ็บครับ อ๊ะ!..คุณรันผมเจ็บ อะ..อ๊ะ” รินร้องออกมาด้วยความเจ็บ 

 

            รันที่แทรกแกนกายเข้าไปในช่องทางรักของรินจนสุด ก็ค่อยๆขยับสะโพกเข้าออกอย่างช้าๆ ไปพร้อมๆกับเสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บของริน รันประกบปากจูบเกี่ยวพันลิ้นเล็กอย่างเร้าร้อน ก่อนจะขยับสะโพกเข้าออกเร็วขึ้น เร็วขึ้น และเร็วขึ้น

 

“ระ…ริน แน่นไปแล้ว  ผ่อนคลายหน่อย อ๊ะะ!!...อืมม!!” แกนกายของรันโดนตอดรัดแน่นทางช่องทางรักของริน จนทำให้รันถึงกลับปลดปล่อยน้ำขาวข้นออกมาจนเต็มช่องทางรัก

“รินชั้นขอโทษ!!! ชั้นไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยข้างใน” รันรีบขอโทษริน  แต่รินกับสลบไปแล้ว

 

            รันก้มลงดูรินในระยะประชิด ระบบหายใจกลับมาเป็นปกติ หน้ากับปากไม่ซีดแล้ว  รันจับรินอ้าปากตรวจดูตราสัญญาลักษณ์ของเค้า  ตราสัญญาลักษญ์ของเค้ามีสีเข้มขึ้นเป็นสัญญาลักษณ์ว่าได้ทำพันธสัญญาสมบูรณ์แล้ว  ด้วยความโล้งใจรันอุ้มรินตรงไปที่ห้องน้ำ เพื่อทำความสะอาดร่างกายก่อนจะพากลับมานอนที่เตียงดังเดิม

 

“รัน!! รินรินเป็นงัยบ้าง!!”เสียงกัสและคนอื่นๆที่พึ่งกลับมาถึงดังขึ้นจากชั้นล่างของบ้าน

“เงียบๆหน่อยพี่ รินพึ่งหลับไป” รันรีบออกมาหาพี่น้องของเค้าด้วยสภาพ ร่างกายที่มีเพียงกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว

 

            รันลงมานั่งอธิบายสถานการณ์ต่างๆ ให้พี่น้องของเค้าฟังที่ห้องนั่งเล่น ทุกคนที่พอรู้ว่ารันทำเรื่องอย่างนั้นกับริน ก็โมโหมากแต่เพื่อช่วยริน ทุกคนเลยต้องเก็บอาราณ์และความรู้สึกไวในส่วนลึกของจิตใจ 

 

“พี่เกลียดรินไม่ใช้งัย!! แล้วพี่จะแน่ใจได้ยังงัยว่าพันธสัญญาจะสมบูร์ ถ้าไม่มีความรักให้กัน” ซันที่ดูจะเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ที่สุด เดินตรงเข้าไปหารันที่นั่งอยู่

“ซัน!! พี่ว่า..” กัสที่ตกใจกับท่าทีของซันที่เปลี่ยนไป เพราะซันเป็นคนมีเหตุณ์ผลและอารมณ์เย็นที่สุดในบ้านนี้แล้ว

“ชั้นรักริน!!  รักมากจริงๆ ชั้นเองก็พึ่งรู้ตัว ตอนที่จะเสียรินไป” รันพูดด้วยเสียงหนักแน่นชัดเจน

“งั้นก็ดี!!” ซันเดินออกจากห้องนั่งเล่น ตรงไปที่ห้องของเค้าในทันที

 

          รินที่งัวเงียตื่นขึ้นเพราะเสียงฝนตก ก่อนจะรู้ว่านี่ไม่ใช้ห้องของเค้า รินรีบก้าวลงจากเตียง แต่ก็ทำให้ตัวของรินร่วงลงไปกองอยู่กับพื้นในทันทีเช่นกัน

“เอ๋!! ทำไมเจ็บสะโพกอย่างนี้น่ะ?” รินนึกย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ว่าเค้าทำอะไรกับรันไปบ้างก็ถึงกลับหน้าแดงแปร๊ด

“ต้องรีบกลับห้องแล้ว” รินที่ไม่รู้จะสู้หน้ารันยังงัย เพราะแค่นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นหัวใจของเค้าก็เต้นแรงแล้ว ถ้าเจอหน้ารันก็ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างรัย  รินที่ค่อยๆเดินออกมาจากห้องของรัน  ก็เจอเข้ากับซันที่เดินหน้าเครียดขึ้นบันไดมา        

“ซัน!! คุณเป็นอะไรหรือป่าวครับ  อ่ะ!!” รินเดินเข้าไปหาซัน แต่เพราะว่าลืมว่าเจ็บสะโพกอยู่ จึงทำให้รินล้มลง

“ริน!! เป็นอะไรมัย” ซันรีบเข้ามาพยุงตัวรินขึ้น

“ผมไม่เป็นรัยครับ!! ว่าแต่ซันเถอะ เป็นอะไรครับ คิ้วเนี้ยขมวดจนจะพันกันแล้วน่ะดูไม่เข้ากับซันเลยครับ  ผมชอบซันตอนยิ้มมากกว่าอีก” รินเอานิ้วจิ้มไปที่ระหว่างคิ้วของซันแล้วยิ้ม

“ครับๆ!! งั้นเดี๋ยวชั้นพาไปที่ห้องและกันน่ะ” ซันที่เห็นรอยยิ้มของริน มันทำให้ตัวเค้าเองก็ยิ้มออกมา

 

 ซันพยุงตัวรินไปที่ห้อง แต่พอเปิดประตูห้องของรินออก สิ่งที่พวกเค้าเห็นคือ ห้องที่เปียกไปด้วยน้ำฝนและใบไม้ที่ปลิวเข้ามาจนเต็มห้อง เพราะรินเปิดหน้าต่างทิ้งไว้

 

“กว่าผมจะได้นอน คงอีกซักพักล่ะนะ” รินหันไปยิ้มให้ซัน

“ไม่ต้องหรอก ไปนอนห้องชั้นก่อนแล้วกัน” ซันพารินตรงไปที่ห้องของตนทันที

“เอ่อ!!คือ!! ซันครับผมว่าเดี๋ยวผมเก็บกวาดซักหน่อย ก็คงนอนได้แล้ว” รินยืนยันอีกครั้ง  ซันปล่อยมือจากตัวรินทันที ทำให้รินพยุงตัวเองไม่อยู่ร่วงลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง

“ขนาดยื่นเองยังไม่ไหวเลย แล้วจะทำอะไรได้!!” ซันเข้ามาอุ้มรินด้วยท่าเจ้าสาว ตรงเข้าห้องของเค้าไป

“ซันครับ! ผมนอนพื้นก็ได้ครับ” รินพูดขณะที่ซันอุ้มตนตรงมาที่เตียง

“โอ๊ย!!! อูย!!” รินร้องรั้นเพราะความเจ็บสะโพก เมื่อซันวางตัวเค้าลงบนเตียง

“งัย!! นี่แค่วางบนเตียงน่ะยังร้องขนาดนี้ เจ็บสะโพกล่ะสิ นอนพักซ่ะ” ซันพูดจบก็เดินออกจากห้องไป

 

            ซันกลับมาที่ห้องพร้อมกับผ้าและน้ำอุ่น แต่รินก็หลับไปเสียแล้ว ซันเลยจับตัวรินพลิกให้นอนคว่ำ ค่อยๆเปิดเสื้อขึ้น  เผยให้เห็นแผ่นหลังบางและสะโพกที่ได้รูปของริน ซันรีบเอาผ้าชุบน้ำอุ่มไปประคบไว้ที่สะโพกทันที 

 

“ชั้นรักริน น่ะ” ซันก้มลงจูบ…….

 

โปรติดตามตอนต่อไปน่ะค่ะ

                                           

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา