ทุ่มสุดใจหนุ่ม Vampire

คณะที่รินแอบออกจากบ้านไปอย่างเงียบๆคนเดียวนั้น  รันก็เปิดประเด็น เรื่องผู้ชายที่เข้ามาคุยกับรินเมื่อตอนเย็น เพราะผู้ชายคนนั้นเป็นลูกน้องคนสนิทของลูกพี่ลูกน้องของพวกเค้าทั้ง 6 นั่นเอง

“เมื่อเย็น ลูกน้องคนสนิทของเฮียโฟค เข้ามาทักริน แต่พอเห็นชั้นก็รีบปลีกตัว หนี้ไปทันที” รันอธิบายสถานะการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อตอนเย็นให้พวกพี่น้องฟัง

“แล้วเฮียโฟค จะให้ลูกน้องมาคุยกับรินรินเพื่ออะไร” พี่กัสที่งงๆ ถึงเฮียโฟคจะชอบหนุ่มหน้าหวานเหมือนรินมากแค่ไหน แต่เฮียโฟคไม่เคยแย้งของๆใครทั้งนั้น

“ผมกลัวว่า เฮียโฟคจะไม่รู้เรื่องน่ะสิพี่” ซันรีบพูดขึ้นในทันที

“แล้วถ้าไอ้โง่นั่น มันตั้งใจจะจับรินรินไปให้เฮียโฟคจริงๆ เราจะทำงัย!!” โยออกความคิดเห็นเพราะลูกน้องของเฮียโฟคมักจะคอยจัดหาเด็กหนุ่มๆหน้าหวานๆสวยๆมาให้เฮียโฟคอยู่บ่อยๆ

“ยิ่งรินรินเนี้ย สเป๊กเฮียโฟคเลยน่ะพี่” โชเริ่มกุ้มใจเล็กน้อยค่อนไปทางมาก

“แต่บนตัวของรินก็มี ตราสัญญาลักษณ์ของผมอยู่ คงไม่เป็นรัยหรอมั่งครับ” โอโซนพูดแทรกขึ้นมา

“ตราสัญญาลักษณ์หรอ จริงก็ไม่ได้มีแค่ของ โอโซนคนเดียวหรอกน่ะ  มีทั้ง ของพี่กัส  โช  โย และก็ของพี่ด้วย” ซันพูดขึ้นหน้าตาเฉย ทำให้พี่น้องที่เหลือต่างก็ตกใจกันไปตามๆกัน เพราะทุกคนเองก็ต่างคิดว่าคงมีแต่สัญญาลักษ์ของตนเท่านั้นที่อยู่บนตัวริน

“เฮ้ย!!!!! นี่เอาเวลาที่ไหน ไปทิ้งตราสัญญาลักษ์ ที่ตัวคนอื่นเค้านักหนาเนี้ย งั้นก็เหลือชั้นคนเดียวสิที่ไม่มี” รันเริ่มโวยวายขึ้นมาทันที

“อ้าว!!ก็พี่ไม่ชอบรินไม่ใช่งัย” ซันถามสวนกลับรันทันที

“เอ่อ…….เออน้า แล้วจะเอายังงัยต่อพี่กัส” รันเปลี่ยนเรื่องทันควัน

“งั้นเอาเป็นว่าคอยดูริน อย่าให้ออกไปไหนคนเดียวแล้วกัน” พี่กัสจบการประชุมไว้เท่านั้น

            ในขณะที่ทุกคนในบ้าน ยังไม่มีใครเอะใจ กับการหายตัวไปของริน  รินเองก็มาถึงจุดชมวิวบนเขาหลังบ้านเรียบร้อยแล้ว แต่ที่นั่นกลับไม่มีใครเลยสักคน

“อืม!!!!!!!!!” มีใครบางคนเอาผ้ามาปิดปากริน จากทางด้านหลัง   รินพยายามต่อสู้สุดกำลังแต่ก็ต้องสลบไปเพราะริษยาสลบที่ถูกใส่ไว้บนผ้าผืนนั้น

            รินที่ได้สะติกลับมาอีกครั้ง ด้วยความสะลึมสะลือจากยาสลบ  รินมองไปทั่ว ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงนิ่มๆ ในห้องหรูสไตล์ฝรั่งเศส  รินพยายามจิลุกขึ้นแต่ก็ต้องชะงักไป เพราะตอนนี้เค้าถูกมัดแขนขา รวมทั้งมีผ้าปิดปากเอาไว้แน่น   เมื่อรินหันไปด้านข้างก็เห็นนิวกำลังคุยกับใครสักคนที่แต่งตัวเหมื่อนพ่อบ้าน

“แหมๆ!! คุณนิวนี่มาพอดีเลยน่ะครับ  นายท่านกำลังเครียดๆกับการประชุมอยู่พอดี” คุณพ่อบ้านพูด

“ผมรับประกันว่า สินค้ารอบนี้เด็จจริงไรจริงครับ  เรื่องเงินไม่มีปัญหาโอนเข้าบัญชี ให้ผมเหมือนเดิมน่ะครับ” นิวพูดจบก็เดินออกจากห้องไปพร้อมๆกับคุณพ่อบ้าน

            ในขณะที่รินพยายามแก้มัดที่ข้อมือของเค้าอยู่นั้น ก็มีผู้ชายร่างสูงโปร่ง ผมยาวสีดำเงา และตาสีเทาที่ดูเย็นชาคู่นั้น เดินตรงเข้ามาหารินที่นอนอยู่บนเตียง

“ขอโทษน่ะครับริน  ลูกน้องของพี่นี่ก็ช่างทำรุนแรงซะจริง ดูสิตรงที่โดนมัดแดงไปหมดแล้ว” ผู้ชายคนนั้นค่อยๆแก้มัดให้ริน

“คุณเป็นใครครับ?  จับตัวผมมาทำไม  คุณต้องการอะไร” รินที่ถูกแก้มัดก็ถอยตัวออกห่างจากผู้ชายคนนั้นทันที

“พี่ชื่อโฟคครับ  จริงๆพี่ถูกใจเราตั้งแต่ในงานเลี้ยงเมื่อวานแล้ว อารมณ์แบบรักแรกพบน่ะครับ  พี่เลยหลุดปากกับลูกน้องไปว่าอยากได้รินมาอยู่ใกล้ๆ แต่พี่ก็ไม่คิดว่าลูกน้องของพี่มันจะจับเรามาแบบนี้” โฟคอธิบายเรื่องราวต่างๆ

“อ่ะ!! แล้วนิวล่ะครับ  ผมต้องไปคุยกับเค้า” รินรีบลุกลงจากเตียง แต่เพราะริษยาสลบที่ยังหลงเหลืออยู่ทำให้ริน ทรงตัวไม่อยู่ล้มลง  ทันทีที่รินล้มลงโฟคก็เข้ามารับไว้ได้พอดิบพอดี

“ใจเย็นๆน่ะ ถ้าเรื่องสร้อยอยู่ที่พี่แล้วครับ” โฟลใส่สร้อยคืนให้กับรินหลังจากพาตัวรินขึ้นมานอนบนเตียงอีกครั้ง

“ขอบคุณครับ สร้อยเส้นนี้สำคัญกับผมมาก  มันเป็นสร้อยของพี่ชายผมที่เสียไป ขอบคุณมากครับที่คืนให้ผม” รินรีบขอบคุณโฟคยกใหญ่

“รินถ้าพี่จะขออะไรเรา สักอย่างจะได้มั้ย” โฟคจับมือรินทั้งสองข้างขึ้นมา  รินไม่ได้พูดอะไรได้แต่ทำหน้างง

“คือ….จริงๆแล้ว  “พี่ชอบรินน่ะ” พี่พร้อมที่จะจบความสัมพันธ์กับทุกคน และมาเริ่มใหม่กับรินแค่คนเดียว รินลาออกจากการเป็นพ่อบ้าน  แล้วมาเป็นคนรักของพี่เถอะน่ะครับ  มาอยู่ข้างกายพี่  พี่รักรินจริง!!!”

โปรติดตามตอนต่อไปน่ะค่ะ