ทุ่มสุดใจหนุ่ม Vampire

“ถ้ารินรินยอมจูบ พวกเราจะรีบตื่นทันทีเลย” โยยิ้มเจ้าเล่

“ก็ได้ครับ!! ถ้าผมทำแล้วต้องรีบลุกไปอาบน้ำแล้วลงไปทานข้าวเลยน่ะครับ” รินที่คิดว่าจูบที่โยว่าก็เหมือนกับที่รินจูบกับเซฟทุกๆเช้า 

รินก้มลงไปจุ๊บลงที่ริมฝีปากแกร่งของโยเบาๆ  ทันใดนั้น!! โยก็เอามือที่โอบเอวรินอยู่มาโนม้คอของรินไว้ไม่ยอมให้รินออกห่าง  โยค่อยๆสอดลิ้นร้อนของเค้าเข้ามาลิ้มรสหวาน ในโพรงปากของริน  ก่อนจะใช้ลิ้นแกร่งตวัดเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กของรินไปมาอย่างร้อนแรง  จนรินหายใจติดขัด  น้ำไสค่อยๆไหลออกจากมุมปากของริน  โชที่ไม่ได้ยินเสียงของรินค่อยลืมตาขึ้น

“รินริน!!!!” โชคว้าตัวรินออกมาจากโย ก่อนที่เค้าจะประกบปากจูบริมฝีปากเล็กของริน  โชค่อยแทรกลิ้นของเค้าผ่านริมฝีปากนิ่มๆ เข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กของรินอย่างอ้อนโยน

            โยที่โดนโชแย้งตัวรินไป ก็ค่อยๆขยับตัวเข้าหาริน ก่อนจะค่อยๆก้มลงจูบและโลมเลียที่หลังคอของริน  มือของโยค่อยๆสอดเข้าไปใต้เสื้อรินอย่างช้าๆ

“อืออืม…….หึอืม!!!!” รินสะดุ้งทันทีที่ ปากของโยแตะลงที่ต้นคอและมือที่ซุกไซ้เข้ามาในเสื้อของเค้า

“มาม๊า!!!!!!! พี่ๆให้เซฟมาตามครับ” เสียงใส่ของเซฟดังขึ้นที่หน้าประตู ทำให้การกระทำของฝาแฝดหยุดชะงัก ทั้งสองหันไปมองทางประตูห้องพร้อมกัน

“พวกคุณไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยครับ เร็วๆด้วยน่ะครับ” รินได้จังหวะนั้นรีบดันตัวของสองแฝดให้ลงจากเตียงทันที

“ครับๆ!!” ฝาแฝดยอมเดินเข้าห้องน้ำไปแต่โดยดี  

            หัวใจของรินเต้นไม่เป็นจังหวะอีกครั้ง กับการกระทำของฝาแฝด ความร้อนจากจูบที่ร้อนแรงและอ่อนโยนยังคงหลงเหลืออยู่ที่ริมฝีปากของริน  ก่อนที่หัวใจจะวายรินรีบพาเซฟลงไปทานข้าวก่อน โดยที่ไม่รอฝาแฝด  แต่ไม่นานฝาแฝดก็เดินตามลงมา  เมื่อทุกคนทานอาหารกันเสร็จก็ เที่ยงคืนพอดี 

“งั้นผมพอเซฟกับแล้วน่ะครับพี่ๆ” โจที่อุ้มเซฟไว้ในอ้อมกอดหันมาบอกลากับพี่ๆ

“เดินทางกลับกันดีๆล่ะ” พี่กัสพูดพร้อมกับลูบหัวทั้ง 2 คน

“มาม๊า!!” เซฟยื่นมือมาจะกอดริน ขณะที่ตัวเซฟยังอยู่ให้อ้อมกอดของโจอยู่เลย

“ไว้มาใหม่น่ะครับ” รินเดินเข้าไปหาเซฟ เซฟก็เอามือคว้ากอดคอรินเอาไว้  โจเลยเนียนเอามืออีกข้างโอบเอวของรินให้เข้ามาใกล้อีกๆ

“พอๆ แยกๆ” พี่กัสแกะโจกับเซฟออกจากตัวริน

“เนียนเลยน่ะเอง” โชที่เข้ามาตบหัวโจเบาๆ เพราะรู้ทันในสิ่งที่โจทำ

เมื่อโจกับเซฟกลับไปแล้ว รินจึงขอตัวขึ้นไปอาบน้ำ  รินที่ถอดเสื้อผ้าเพื่อที่จะอาบน้ำ ทำให้เค้าเพิ่งรู้ตัวว่า สร้อยคอเส้นสำคัญที่พี่ชายเค้าซื้อให้ก่อนตาย ไม่ได้อยู่ที่คอของเค้าแล้ว รินพยายามหาทุกซอกทุกมุมภายในห้องวนไปวนมา แต่ก็ไม่เจอเลยสักที่ จนรินตัดสินใจว่าจะให้พวกคุณชายช่วยหาอีกแรง

“….!!เธออย่าถามว่าฉันนั้นเคยรักใคร และเธออย่าถามว่ารักเขาอยู่บ้างไหม!!…” เสียงโทรศัพท์ของรินดังขึ้น

“หวัดดีครับ” เบอร์ที่โทรมาเป็นเบอร์ที่รินไม่รู้จัก

“ดูคุณกำลังกะวนกะวายอยู่น่ะ!  ของที่หายไปสำคัญขนาดนั้นเลยหรอครับ” เสียงจากปลายสายพูดขึ้น

“คุณเป็นใคร  คุณรู้ได้ยังงัยว่าผมกำลังหาของอยู่” รินหันซ้ายหันขาวเพราะคนทางปลายสายพูดเหมือนว่ามองเห็นว่าเค้ากำลังทำอะไรอยู่

“ผมนิวไงครับ!!  ที่เราเจอกันเมื่อตอนเย็น  ถ้าคุณอยากได้สร้อยเส้นนี้คืน ออกมาหาผมที่จุดชมวิวบนภูเขาหลังบ้านคุณตอนนี้เลยน่ะครับ  ที่สำคัญต้องมาคนเดียวน่ะครับ  ไม่งั้นผมจะปาสร้อยเส้นนี้ทิ้งซ่ะ” แล้วนิวก็ว่างสายไปในทันที

            รินที่ได้ยินว่านิวจะปาสร้อยทิ้ง  ก็รีบแต่งตัวและแอบออกจากบ้านไปอย่างเงียบๆคนเดียว

โปรติดตามตอนต่อไปน่ะค่ะ