ทุ่มสุดใจหนุ่ม Vampire

“นี่!.....เธอเป็นมนุษย์ใช่มั้ย!!”  ท่านแม่พูดออกมาด้วยตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดงประกาย

“เอ่อ!!..........” รินตกใจมากกับคำถามของท่านแม่ 

“เอาล่ะ! เธอไม่ต้องตอบคำถามของชั้นก็ได้  แต่ช่วยฟังสิงที่ชั้นจะพูดต่อจากนี้ ให้ดี” ท่านแม่หันมาหารินอีกครั้งเพื่อถามหาคำตอบ  รินได้แต่พยักหน้ารับ

“เธออาจคิดว่าการทำพันธสัญญากับลูกๆของชั้น มันจะทำให้เธอปลอดภัยจาก Vampire ตนอื่นๆ  ชั้นบอกไว้ก่อนเลยว่าเธอคิดผิด ถึงเธอจะได้ทำพันธสัญญา แต่ไม่มีความสัมพันธ์ทั้งทางใจและทางกาย ตราสัญลักษณ์ที่ประทับอยู่บนตัวเธอก็ไม่ต่างกับลอยสักหรอกน่ะ” เมื่อท่านแม่พูดแบบนั้น ทำให้รินถึงกับงง เพราะเค้าไม่เคยทำพันธสัญญากับพวกคุณชายเลย

“คือ…….ผมยังไม่เคยทำพันธสัญญาเลยสักครั้งครับ” รินรีบปฏิเสธทันที

“ถึงเธอจะปฏิเสธยังงัย แต่ตราสัญลักษณ์ที่ฝ่ามือด้านขวาเป็นตราประจำตัวของซัน และที่ติ่งอยู่ทั้ง 2 ข้างก็เป็นตราประจำตัวของฝาแฝด มันก็ฟ้องชัดๆ  ตราสัญลักษณ์จะปรากฏบนตัวของมนุษย์ที่ทำพันธสัญญาเท่านั้น” จบคำพูดของท่านแม่

           รินรีบหันไปหากระจกทที่ติดอยู่ที่ผนังห้องทันที ก็ต้องยอมรับเพราะใต้ตุ้มหูทั้ง 2 ข้างมีตราสัญลักษณ์แอบซ้อนอยู่จริงๆ

            รินกำลังเรียบเรียงความคิด ว่าเค้าไปได้ตราสัญลักษณ์ที่ติ่งหูมาได้อย่างไร จนรินคิดได้ หรือว่าจะเป็นเพราะฝาแฝดใช้เขี้ยวเจาะหูให้กับเค้า แต่ซันก็ไม่เคยกัดมือเค้าเลยสักครั้งแล้วทำมัยถึงมีตราสัญลักษณ์ที่มือได้ล่ะ รินทำหน้าคุ้นคิดอย่างหนัก

“นี่!ไม่ต้องทำหน้าเครียดขนาดนั้ก็ได้ ชั้นจะบอกสาเหตุให้เอง  ถ้าเธอเคยให้พวกลูกๆของชั้น ดืมเลือดหรือเลียบาดแผลโดยตรงที่ร่างกายของเธอโดยที่เธอเองก็เต็มใจละก็  นั้นก็ถือเป็นการทำพันธสัญญาแล้ว  แต่ถ้าจะให้พันธสัญญาสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นจะต้องมีความสัมพันธ์ทางกายหรือSex เข้ามาเกี่ยวด้วย พันธสัญญาถึงจะมีพลังอำนาจมากพอที่จะปกป้องตัวเธอจากVampireตนอื่น” คำอธิบายของท่านแม่

          ทำให้รินคิดได้ว่า แผลโดนแท่งคราวนั้นได้โอโซนเลียให้ก็ต้องมาตราของโอโซน ไหนจะตรงที่พี่กัสกัดคราวก่อนตรงท้องน้อยก็เป็นตราของพี่กัส  รวมแล้งรินทำพันธสัญญาไปโดยไม่รู้ตัวกับพวกคุณชายทั้ง 5 เรียบร้อยแล้ว

“จริงๆแล้วการที่เธอเป็มนุษย์  มันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอกน่ะจ๊ะ  แต่เธอเลือดของเธออดันเป็นเลือพิเศษและหายากเนี้ยสิ  ถ้าเกิดเรื่องเลือดของเธอหลุดออกไปเชื่อได้ว่า คงมี Vampire หลายกลุ่มต้องการตัวเธอเป็นแน้และคงต้องเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น ชั้นเองก็ไม่อยากให้พวกลูกๆของชั้นเข้าไปยุ่งกับเรื่องวุ่ยวายพวกนั้น”

“ผมจะเก็บเรื่องเลือดไว้เป็นความรับ จะไม่ทำให้พวกคุณชายเดือดร้อนแน่นอนครับ” รินเองก็ตั้งใจว่าจะไม่ทำความเดือดร้อนให้พวกคุณชายอยู่แล้ว

“แต่ถ้าเกิดความรับเรื่องเลือดของเธอหลุดออกไปเมื่อไหร่ ชั้นเองก็คงต้องขอร้องให้เธอออกไปจากบ้านหลังนี้และยกเลิกพันธสัญญาซะ  แต่ถาเธอสามารถอรักษาความลับเรื่องเลือดเอาไว้ได้  เธอก็อยู่ที่นี่ตามสบายได้เลยน่ะจ๊ะ” ท่านแม่หันมายิ้มให้ แต่เป็นแววตาที่ต้องการคำตอบยื่นชัน

“ครับ!! ผมสัญญา  ว่าถ้าเกิดผมทำให้พวกคุณชายเดือดร้อน ผมจะยกเลิกพันธสัญญาและออกไปจากบ้านหลังนี้ทันที” รินตอบตกลงไปอย่างหนัดแน่น   แต่ลึกในใจกลับรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอก

“งั้น!! ชั้นรบกวนเรื่องใบชาด้วยน่ะจ๊ะ เพราะชั้นว่าเดี๋ยวพวกแขกกลับกันหมด ชั้นก็ว่าจะกลับวันนี้เลย” ท่านแม่หันมาหารินอีกครั้ง

“เดี๋ยวผมออกไปเอามาให้เลยแล้วกัน ผมขอตัวก่อนน่ะครับ” รินพูดก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น

            รินที่เดินออกมากลับเห็นเงาผู้ชายคงนึงหายเข้าไปตรงทางเดินที่มือมิด  ด้วยความเร่งรีบรินไม่ได้คิดอะไรรีบคว้าเสื้อครุมแล้วออกจากบ้านไปเพรานี่ก็จะ 19.00 น. อยู่แล้ว

“หึ!! มนุษย์เลือพิเศษงั้นหรอ ต้องขายได้ราคาดีแน่ๆ”

โปรติดตามตอนต่อไปน่ะค่ะ