ทุ่มสุดใจหนุ่ม Vampire

          มือขอฝฝาแฝดค่อยๆแทรกเข้ามาในเสื้อของริน  ลูบไล้ตามหน้าท้อง เลื่อนขึ้นสูงจนจะถึงยอดอกสีหวานของริน   รินที่สัมผัสได้ถึงเสื้อที่ค่อยๆเปิดขึ้นเลื่อยๆ ก็เริ่มบิดตัวหนีเล็กน้อย

“โย โช อย่าน่ะครับ!!” รินจับมือของทั้งฝาแฝดเอาไว้ก่อนที่จะถึงยอดอกสีหวานพอดี 

          ทำให้ฝาแฝดที่กำลังซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอถึงกับหยุดชะงักกับคำพูดของริน และพวกเค้าก็ชักมือกลับออกมาเพราะคำขอด้วยใบหน้ากึ่งหลับกึ่งตื่นของริน  พอฝาแฝดหยุดการกระทำทุกอย่างลง  รินก็ผลอยหลับไปในทันที

“แล้วจะเอายังงัยกับเจ้านี้อ่ะ?” โยชี้ไปที่แกนกายของตนที่ขยายใหญ่อยู่อย่างเต็มที่ จนมีน้ำใส่ไหลออกมาจากปลายยอดของแกนกาย

“ก็คงต้องช่วยตัวเองแหละนะ ช่วยไม่ได้นิ! รินรินก็หลับสนิทไปแล้ว แผนการล้มเหลวแล้วแหละ” โชที่แกนกายของตนก็ขยายใหญ่อยู่เช่นกัน พูดด้วยความเสียดาย

“ถ้าแค่มือ คงไม่เป็นไรหรอกโนะ?” โยหันมายิ้มกับโชที่กำลัง รูดแกนกายของตัวเองขึ้นลง เพื่อปลดปล่อยอยู่นั้น

“บ้า!! แล้วถ้ารินริน…” โชพูดยังไม่ทันจบ

“ไม่กล้า..ก็อดไปเหอะ!!” โยยิ้มเจ้าเล่ใส่โชที่กำลังตกใจกับสิ่งที่โยพูดออกมาและคิดถึงผลลัพธ์ที่จะตามมาถ้ารินรินตื่นขึ้นมาระหว่างที่พวกเค้ากำลังทำแบบนั้น

            โยที่ไม่สนกับความสับสนของโช  เริ่มจับมือของรินมากำไว้รอบๆแกนกายของตนก่อนจะรูดมือขึ้นลงอย่างช้าๆ ก่อนที่จะค่อยๆเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น  เร็วขึ้นแล้วเร็วขึ้น จนตัวของโยกระตุกเกร็งและปลดปล่อยน้ำขาวออกมาจากแกนกายของเค้า

“ซีด!!  มือรินรินเนี้ย  อุ่นดีชะมัด รู้สึกดีเป็นบ้า!!” โยซูดปากด้วยความเสียวซ่าน  โยไม่หยุดอยู่แค่นั้นเค้ายังเอามือของรินมาทำแบบเดิมต่ออีกรอบ

“อืมมมมมมมมม…..อ๊า!!.......รินริน” โยคางออกมาด้วยความเสียว

“อืมมมม…..อุ่นจัง!!…..อ๊ะะะะะ…อ๊าาาาาาา!!” โยปลดปล่อยออกมาอีกครั้งในเวลาไม่นาน

            โชที่ได้ยินคำพูของโยหลังจากปลดปล่อยออกมาพูดถึงสัมผัสของมือรินอยู่หลายรอบระหว่างที่ช่วยตัวเองอยู่นั้น   ทำให้โชเองก็สะติแตกทิ้งความมีเหตุผลไปจนหมด โชรีบจับมืออีกข้างของรินมาสัมผัสเข้ากับแกนกายของตน  ทำการรูดมือของรินขึ้นลงกับแกนกาย รูดขึ้นจนสุด รูดลงจนสุด แล้วเพิ่มความเร็วและความถี่ขึ้นเลื่อยๆ โชใช้มืออีกข้างของตน วางฝ่ามือลงบนยอดของแกนกายก่อนจะหมุนวนไปตามจังหวะมือที่ชักขึ้นลงอย่างต่อเนื่อง

“อ๊ะ!!อ๊ะะะะะ…ริ…ริน  อ๊ะ..ริน….อ๊าาาาาาา!!” ตัวของโชกระตุกเกร็งเล็กน้อยก่อนจะปลดปล่อยน้ำขาวออกมาเช่นกัน

            ฝาแฝดใช้มือของรินช่วยสำเร็จความใคร่ของตนเอง อยู่หลายต่อหลายครั้งจนหมดแรงจนเผลอหลับไปทั้งอย่างนั้น

            เวลาผ่านไปจน 17.30 น.  รินที่สะลึมสะลือตื่นขึ้นมา  ก็ต้องเห็นสภาพมือของเค้าที่ตอนนี้จับอยู่ที่แกนกายของ โยกับโช ที่นอนขนาบข้างเค้าอยู่แถมยังมีคาบน้ำขาวเลอะเปรอะเปื้อนอยู่เต็มมือและผ้าห่มไปหมด  รินตกใจมากจนทำตัวไม่ถูกเพราะคิดว่าเป็นฝีมือการละเมอของตนเอง เนื่องจากเมื่อคืนรินฝันว่าไปนั่งเล่นเกมอยู่ที่เกมเซ็นเตอร์ เค้าขยับคันโยกเกมอย่างมันมือเลยทีเดียว

            เมื่อตั้งสติได้รินก็รีบตรงเข้าห้องน้ำล้างมือ ก่อนจะเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดทำความสะอาดแกนกายของฝาแฝดจนสะอาด แล้วทำการใส่เก็บเข้าในกางเกงอย่างเดิน ส่วนผ้าห่มที่เลอะเปรอะเปื้อนไปด้วยคาบน้ำขาว ก็ถูกแทนที่ด้วยผ้าห่มผืนใหม่  ส่วนฝาแฝดที่ตอนนี้หลับสนิทกับใบหน้าที่อิ่มเอมจนไปรู้สึกถึงการกระทำต่างของรินที่เกิดขึ้นรอบๆตัวพวกเค้าเลยแม้แต่นิดเดียว

           รินที่รู้สึกอายจนต้องรีบอาบน้ำและลงมาสงบใจที่ห้องครัว  รินที่คิดไปต่างๆนาๆว่า แล้วนี่พวกเค้าจะรู้มั้ยว่าเราทำแบบนั้นลงไป ถึงพวกเค้าไม่รู้เราก็อายอยู่ดี  ทำไงดีเริ่มไม่กล้าสู้หน้าพวกเค้าแล้วสิ  รินคิดวนไปวนมา

“อ้าว!! หนุ่มน้อยตื่นแล้วหรอจ๊ะ!!” รินถึงกลับสะดุ้งกับคำทักทายของท่านแม่

“แม่ขอชาแก้วนึงน่ะจ๊ะ” พูดจบท่านแม่ก็เดินตรงเข้าห้องนั่งเล่นไป

“คะ..ครับ!!” รินรีบจัดแจงยกน้ำชาและเค้กที่เหลือจากงานเมื่อวานมาเสริฟให้กับท่านแม่ในห้องนั่งเล่น

“อืม!! ชานี่หอมหวานจริงๆ ใบชายี่ห้ออะไรหรอจ๊ะ  เค้กนี่ก็ กลมกล่อม หวานกำลังดีไม่เลี้ยนเลยสักนิดทั้งที่ครีมเยอะขาดนี้ ท่านกับชาแล้วลงตัวจริงๆน้า”  ท่านแม่ที่จิบน้ำชาอย่างช้าๆเพื่อลิ้มรสและความหอมของใบชา และท่านเค้กตามพร้อมกับลิ้มรสเค้กอย่างนุ่มนวล

“เป็นใบชา ที่ร้านของพี่ผมน่ะครับ ถ้าท่านชอบเดี๋ยวผมออกไปเอามาให้ก็ได้ครับ”  รินยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่ท่านแม่ถูกใจเค้กและน้ำชาที่เค้าเตรียมให้

“รบกวนด้วยน่ะจ๊ะ” ท่านแม่หันมายิ้มก่อนที่กวักมือเรียกรินเข้าไปใกล้ๆ

“นี่!.....เธอเป็นมนุษย์ใช่มั้ย!!”

ท่านแม่พูดออกมาด้วยตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดงประกาย

โปรติดตามตอนต่อไปน่ะค่ะ