สู้...อาชีวะลายคราม

     กลุ่มอาชีวะนำเรื่องของนุ้ยกับแม็ก มาปรึกษากับโทนและนวลที่ร้าน ด้วยความเป็นห่วง
เกรงว่านุ้ยจะหลงผิด เพราะเลือกคบกับแมน ซึ่งไม่มีเพื่อนคนใดในกลุ่มรู้จักเลย นอกจากแต้ว
เพียงคนเดียวที่เคยไปเที่ยวด้วยกันมาบ้างในตอนที่นุ้ยกับแมน เริ่มคบกันแรกๆ
     สามสหาย OMG กับแม็กและแต้วเดินทางมาถึงร้านโทนโภชนา
     ขณะเดียวกันโทนกับนวลก็ปิดร้านเก็บข้าวของเสร็จพอดี กลุ่มอาชีวะทักทาย โทนกับนวล
ด้วยความเคารพ แล้วทุกคนก็มานั่งพร้อมหน้ากันที่โต๊ะประจำ
     ‘อ้าว ! วันนี้นุ้ยไม่มาด้วยเหรอแม็ก ?’ นวลถามอย่างสงสัย
     ‘ใช่ครับ พวกเราตั้งใจจะมาปรึกษากันเรื่องนุ้ยนี่ล่ะครับ’ แม็กตอบอย่างกังวลใจ
     ‘มีเรื่องอะไรกันเหรอ’ โทนถามอย่างห่วงใย
     ‘นุ้ยบอกเลิกกับผมครับ และบอกว่าคบคนอื่นอยู่ แต่ในกลุ่มไม่มีใครรู้จักกับคนที่นุ้ยคบด้วยเลย’
แม็กเล่าอย่างเศร้าซึม
     ‘แต้วต้องขอโทษด้วยนะแม็กที่ปิดบังเรื่องนุ้ยคบกับคนอื่น’ แต้วกล่าวอย่างสำนึกผิด
     ‘อ้าว ! แต้วรู้จักคนที่นุ้ยคบด้วยงั้นเหรอ ?’ ก็อตถามด้วยความตื่นเต้น
     ‘ก็เคยไปเที่ยวด้วยกันตอนที่นุ้ยคบกับเขาคบกันตอนแรกๆน่ะ’ แต้วตอบ
     ‘แล้วแต้วปิดบังไว้ทำไมล่ะ’ แม็กถามอย่างแคลงใจ
     ‘แต้วไม่อยากให้แม็กเสียใจ ถ้าบอกไปแม็กก็คงต้องผิดหวัง’ แต้วตอบด้วยสีหน้าเศร้า
     ‘แล้วคนที่นุ้ยคบด้วยเป็นใคร ? มาจากไหน ?’ โอถาม
     ‘เขาชื่อแมนเช่าบ้านอยู่ใกล้ๆกับนุ้ย ทางบ้านของเขามีฐานะค่อนข้างดี ทุกครั้งที่ไปเที่ยว
ด้วยกัน เขาจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด’ แต้วเล่าตามที่ตนเองได้รับรู้มา
     ‘แล้วแต้วสนิทกับแมนหรือเปล่า’ โทนถาม
     ‘ไม่สนิทค่ะ แต่เคยไปเที่ยวด้วยกันสามคนอยู่สองครั้ง และถ่ายรูปร่วมกันไว้ แต้วยังเก็บไว้
อยู่เลย’ แต้วตอบพลางค้นรูปในกระเป๋าขึ้นมาให้ทุกคนดู
     นวลดึงรูปจากมือแต้วมาเพ่งดูอย่างพิจารณา
     ‘แมนคือคนในรูปนี้เหรอ ? พี่เคยเห็นในบาร์ที่พี่กับพี่โทนทำงานอยู่’ นวลเอ่ยพร้อมส่งรูป
ให้โทนดู
     ‘ใช่ คนนี้ล่ะ พี่เคยเห็นติดต่ออยู่กับเอเย่นต์ค้ายาเสพติดและส่งผู้หญิงค้าบริการ ถ้านุ้ย
คบหาด้วย ถือว่าเสี่ยงมาก’ โทนพูดอย่างกังวลใจ
     ‘ถ้าอย่างนั้นเราต้องรีบบอกให้นุ้ยรู้ตัว’ มายแสดงความคิดเห็นอย่างเป็นห่วง
     ‘แต่เราจะกล่าวหาโดยไม่มีหลักฐานไม่ได้นะ’ แม็กคัดค้าน
     ‘ถ้าอย่างนั้นคืนพรุ่งนี้พี่จะลองเข้าไปในบาร์ เผื่อจะได้ข้อมูลอะไรอะไรมาบ้าง’ โทนเสนอ
     ‘ระวังตัวด้วยนะ’ นวลเอ่ยเตือนด้วยความห่วงใย
     ‘แล้วจะให้พวกผมช่วยอะไรได้บ้าง ?’ แม็กถามอย่างกระตือรือร้น
     ‘มาอยู่คอยช่วยเหลือพี่นวลทางนี้แล้วกัน ร้านจะเปิดตามปรกติ’ โทนพูด
     ‘ถ้าอย่างนั้นตกลงตามนี้นะ’ นวลสรุป
     ‘ขอบคุณพี่ทั้งสองคนมากครับ’ แม็กกล่าวขอบคุณแทนเพื่อนๆ
     
     เมื่อปรึกษาหารือกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว กลุ่มอาชีวะก็ร่ำลาสองสามีภรรยาและได้แยกย้าย
กันกลับบ้าน
     ทุกคนต่างเร่งให้ถึงวันพรุ่งนี้โดยเร็ว เพื่อจะได้รู้ความจริงเกี่ยวกับแมน แล้วจะได้บอกให้นุ้ย
รับรู้ก่อนจะสายเกินไป