ผมไม่เคะนะ ผมเกลียดสาววาย

 "โอ้ยย!!" ผมกระชากผมของการิสาเข้าอย่างจัง เธอร้องลั่นเเละพยายามดึงผมของเธอให้กลับมาหาตัวด้วยความเจ็บ

 "เจ็บใช่มั้ย การิสาา เเต่เธอเจ็บไม่เท่าฉันที่ต้องเสียศักดิ์ศรีให้กับผู้หญิงสองพี่น้องจับถ่ายรูปทำมาหากินหรอก" ผมตวาดใส่ เเละ เธอก็ส่งสายตาดุกับมาเช่นกัน

 " ฉันไม่มีวันให้อภัยเธอยัยการิสาบ้านี้-"

เพียงคำพูดที่ผมหลุดออกไปทำให้นึกหวนถึงเรื่องราวในอดีตได้ในทันที

  --- 8 ปีก่อน ---

  ผมในแปดปีก่อนผมสนิทกับการิสาเป็นพิเศษจนโดนล้อบ่อยๆจนในวันนึงที่ผมอยู่ในสนามเด็กเล่นมีลูกบอลจากที่ไหนที่นึงหล่นลงมาจากฟ้าลงใส่หัวผมเข้าเต็มเปา ผมล้มลงไปทั้งยืนเเละมีเลือดกำดาวไหลเป็นทาง คนที่วิ่งเข้ามาหาผมคือ การิสา เทอวิ่งเข้ามาเขย่าตัวผมว่าเป็นอะไรรึเปล่า ตาของผมเริ่มพร่ามัวก่อนถูกน้ำเย็นสาดเข้าเต็มหน้า ผมรีบลืมตามองขึ้นก่อนต้องสบตาเข้ากับการิสาที่ยิ้มอย่างสบายใจมือสองข้างเเบกถังน้ำพลาสติกเอาไว้เธอบอกผมว่า ' ฉันจะจัดการไอพวกนั้นให้นายเอง' ก่อนชี้นิ้วหาเเก๊งเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันที่ยิ้มเยาะมาทางเรา การิสาลุกขึ้น เเละวิ่งเข้าไปตวาดใส่หัวหน้าทีมเเก๊งนั้น เค้าคือด.ช. ปัณภัทร ที่หน้าตาดีเเถมเรียนเก่งอีกเค้าอยู่โรงเรียนประถมเดียวกันกับผมเเละการิสา การิสาตะเบ่งเสียงสุดดังใส่ปัณภัทรทำให้เค้าเเทบหงายหลังเมื่อการิสาเริ่มรุกเร้าให้ปัณภัทรไปขอโทษผม

" เเค่โดนลูกบอลก็เลือดกำดาวไหลเเล้วหมอนั้นออกจะกากนะ การิสา"

ปัณภัทรพูดพลาทำปากเบ้มาทางผม ภาษาที่เค้าใช้ดูเป็นผู้ใหญ่เอามากๆเนื่งจากพ่อเเม่ของเค้าเป็นถึงนายความกับผู้พิพากษานิ เเต่การิสาก็ไม่เเพ้ปัณภัทรเลยเเม้เเต่น้อย ผมรู้ตัวดีว่ากำลงทำให้การิสาเดือดร้อนจึงพยายามลุกจากพื้นเข้าไปหาการิสาเเต่ถูกการิสาป้องเเขนเอาไว้ก่อน

" อย่ามาว่านครินทร์นะ นครินท์นเก่งจะตายถ้านายได้เป็นเพื่อนจะเข้าใจเองล่ะ"

" เล่นเป็นผัว เมียกันค้าไปการิสามาเล่นกับเราดิ สนุกกว่าเยอะนะ"

" ไม่!!"

"มาเหอะน่า"

ไม่!"

เมื่อการิสายืนยันคำเดิมทำให้หมอนั้นโกรธกว่าเดิมกระชากเเขนการิสามาไว้ฝั่งตัวเองเเต่ผมก็จับการิสามาไว้ทางผมเช่นกัน

" เดี๋ยวเถอะ เล่นกันดีดีสิจัง"

ผู้ใหญ่บางคนมาเห็นเข้าก็ดุเข้าให้ การิสาเอาจังหวะนั้นเตะเข้าอวัยวะสำคัญส่วนสำคัญของหมอนั้นดัง ป้าป! หมอนั้นหน้าเขียวขึ้นมาเลยจับน้องชายตัวเองไว้เเน่นก่อนล้มตัวลงพื้น

"หน่ยเเซบนักนะการิสา ฉันเอาเรื่องเธอเเน่การิสา"

เเละมันเป็นดังคำพูดของปัณภัทรเมื่อเช้าวันถัดมาผมเห็นการิสาออกจากบ้านตัวเองออกมาเเล้ว

มีรอยฟกช้ำจ้ำทั้งตัวบ่งบอกว่าโดนตีประโยคี่ได้ยินจากปากของการิสาคือ..

"หวัดดี นครินร์รอนาน..รึเปล่า"

น้ำตาของการิสาเริ่มไหลออกมาเธอยังคงส่งยิ้มมาให้ตามเดิมผมเห็นเเล้วอดใจไม่ไว้วิ่งเข้าไปกอดเธอไว้เเน่น

"การิสา ยัยบ้า..เลิกทำเเบบนี้เถอะฉันจะเเข็งเเกร่งกว่านี้ให้ได้เลยคอยดูสิ ..ฮึก..ฮืออ"

ผมเริ่มร้องไห้บ้างเมื่อเห็นเพื่อนสนิทที่สุดมีเเผลเต็มตัวเพราะผม

เมื่อผมได้สติมือของผมยังกำผมของการิสาไว้เเน่นโดยไม่รู้ว่าเจ้าตัวน้ำตาไหลออกมาเเล้วขอบตาเเดงเเสดงให้เห็นว่าผมทำเธอเจ็บเกินไป คนที่มามุงเเอบนินากันใหญ่ก่อนอาจารย์จะวิ่งเข้ามาดู

 "ข..ขอโทษก..การิสา"

ไม่มีคำพูดใดๆเธอกัดปากพยายามกั้นเสียงของเธอไม่ให้ออกมาตัวผมนั้นร้อนขึ้นไปทั่วตัวเมื่รู้ตัวว่าทำร้ายคนที่อยากปกป้องไปเเล้ว ผม..น่ะ..ทำมันไปเเล้ว

___________________________________________________________