ราคีพ่ายเสน่หา

ฉันเดินตามเค้าออกไป พร้อมกับได้กินหอมหวานของข้ามต้ม ฉันนั่งลงที่เคาร์เตอร์บาร์ มองแผ่นหลังกว้างที่กำลังวุ่นวายอยู่ที่ครัว ฉันเอามือเท้าคางละอมยิ้ม

“เยาะเย้ยอะไรฉันในใจหึ” ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ที่เค้าหันหน้ามา ละใบหน้าของเค้าก็เกือบจะชนกับฉันอยู่แล้วด้วย

“อุ้ย…”

“ก็แค่สงสัยค่ะ”

“ว่าฉันเป็นเกย์รึเปล่านะหรอ?”

“ก็ส่วนนึง… ฉันมาอยู่ที่นี่แฟนคุณไม่ว่าหรอค่ะ” และฉันก็ตัดสินใจถามออกไป ใจเต้นตุ้มๆต่อมๆรอคำตอบ

“ไม่หรอก… เค้าไม่รู้” คำตอบของเค้าทำเอาหัวใจฉันห่อเหี่ยวสะจริง ฉันวางช้อนข้าวต้มลงทันที

“แม่ฉันกำลังนัดให้ฉันไปดูตัวเจ้าสาวเร็วนี้ และครั้งนี้ฉันคงปฏิเสธไม่ได้” ภาคินทร์นั่งตรงข้ามฉันและพูดอย่างจริงจัง

“ฉันสนใจแต่การทำงาน และผู้หญิงที่แม่เลือกให้ ก็เกี่ยวกับธุรกิจ ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันไม่เคยได้ทำอะไรตามใจตัวเองสักอย่าง… ไม่เหมือนน้องชายของฉัน”

“นี่แหละคือเหตุผลที่ฉันต้องการเธอ” ภาคินทร์จ้องตาฉันนิ่ง ฉันเองก็มองเค้าอย่างสงสัยในคำพูดของเค้า

“เป็นเจ้าสาวของฉันนะ”