เพื่อนนะ

          " งั้นฉันกลับก่อนนะ "    เรียวบอกลาไคและอามะตะพร้อมก้าวขาขึ้นรถสปอตคันหรูที่จอดอยู่หน้าโรงเรียนอามะตะยิ้มลาให้เรียวหนึ่งครั้งส่วนไคน่ะหรอโบกมือ( ไล่ ) ให้เรียว
          " แล้วบ้านนายอยู่แถวไหน "    ไคถามอมะตะขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินไปหน้าโีรงเรียน
          " อยู่แถวสถานี "    
          " งั้นก็ไปทางเดียวกันสินะบ้านฉันถัดจากสถานีไปอีก 300 เมตร งั้นเดี๋ยวกลับด้วยกันเลย "     ไคเดินไปยังโรงรถที่อยูตรงรั้วโรงเรียนเขาเดินมาพร้อมกับมอเตอร์ไซด์คันใหญ่คู่ใจ
          " สงสัยล่ะสิว่าทำไมฉันถึงจูง กฎของที่นี่ให้จูงรถมาสตาทข้างนอกส่วนรถยนต์ที่พวกอวดรวยขับมาโรงเรียนก็จอดตรงโรงรถที่อยู่เยื้องๆกับโรงเรียนเสียตังค่าจอดอีก "
ไม่ได้สงสัยสักหน่อย
          " ออ...ดูเหมือนไคคุงจะเป็นเด็กดีจังเลยนะ "
          " อย่าพูดเหมือนฉันเป็นเด็กอนุบาลจะได้มั้ย...ยังไงฉันก็เป็นคณะกรรมการคุมกฎนี่ "
ไคพูดอย่างเต็มภาคภูมิมีออร่าวิ๊งๆจนอามะตะแสบตา(?)
          " แล้วนานอยู่กับครอบครัวอุปถัมภ์แบบไหนหรอ "
          " เอ๋? "
          " ไม่ต้องมาเอ๋...นักเรียนแลกเปลี่ยนต้องอยู่กับครอบครับอุปถัมภ์ไม่ใช่รึไง "
          " ิออ...ฉันอยู่บ้านพักคนเดียวเพราะคิดว่าอยู่คนเดียวไม่เดือดร้อนใครดี "
          " นายนี่มันโลกสวยจริงนะ...ถ้าถึงแล้วบอกด้วยล่ะ "
รถมอเตอร์ไ.ด์คันใหญ่ที่แล่นมาด้วยความเร็วค่อยๆชะลอเมื่อถึงหน้าสถาน.        " เอ่อ...จอดตรงนี้ก็ได้ "
ไคเบรกรถอามะตะคืนหมวกกันน็อคให้ไคแล้วเอ่ยขอบคุณ
อามะตะเดินข้ามไปอีกฝากของถนนซึ่งมีบ้านพักเล็กๆอยู่
          " สวัสดีครับคุณป้าคานาเอะ ".   อามะตะกล่าวทักทายหญิงใจดีวัยกลางคนผู้ดูแลบ้านพักแห่งนี้
           " อ้าวจะไปทำงานแล้วหรอไปโรงเรียนวันแรกเป็นไงบ้าง "
           " ครับ ก็ดีครับผมมีเพื่อนแล้วด้วย...งั้นผมไปทำงาน
ก่อนนะครับ ".       อามะตะเดินไปยังร้านกาแฟแบบสไตล์ยุโรปที่ไคจอดรถส่งเขา อามะตะเปิดประตู
          " สวัสดีครับคุณชุน "  อามะตะทักทายเจ้าของร้าน
          " หวัดดีวันนี้มาเร็วนะ ".  ชายหนุ่มผมยาวราวซามูไร(?)
อายุยี่สิบปลายๆแต่( หล่อมาก ) ใบหน้ายังอ่อนเยาว์
          " วันนี้เพื่อนขับรถมาส่งน่ะครับ "
ก่อนที่จะเข้าโรงเรียนอามะตะอยู่ที่ญี่ปุ่นเดือนเศษๆเห็นจะได้ทุกๆวันเขาจะไปช่วยอาจารย์สอนเด็กที่โรงเรียนอนุบาลกลับจากโรงเรียนเขาก็มาทำงานที่ร้านกาแฟแห่งนี้
เวลาทำงาน จันทร์-ศุกร์ 17.00 น. - 21.00. น.
เนื่องจากเจ้าของร้านเป็นโปรแกรมเมอร์ของบริษัทชื่อดัง
เวลาเปิดร้านจึงเป็นหลังเลิกงานส่วนเสาร์-อาทิตย์
12.00 น. - 19.00 น.
          " รับอะไรดีครับ ".  อามะตะใส่ผ้ากันเปื้อนแล้วเดินไปรับออเดอร์จากลูกค้าร้านสไตล์ยุโรปแห่งนี้ถูกตกแต่งอย่างสวยงามและดูคลาสสิคเป็นร้านขนาดกลางหน้าร้านเป็น
กระจกใสตั้งอยู่หน้าสถานีถือว่าเป็นที่ทำเลที่ดีพอเปิดร้านปุ๊ปก็มีลูกค้าปั๊ปในแต่ละวันก็จะมีลูกค้าแบบไม่ขาดสายลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นชายอายุประมาณ15-25ปีไม่รู้ว่ากาแฟอร่อยหรือคนเสิร์ฟน่าอร่อย(?) กันแน่
 
---------------------------------------------------------------------------------------
อัพมา4 ตอนแล้วมือใหม่หัดแต่งเม้นบ้างจะได้ปรับปรุง
และขอกำลังใจคะ ^•^...