เพื่อนนะ

          " อัมพรุ่งนี้วันเสาร์นายอยากไปเที่ยวบ้านฉันมั้ยพ่อแม่ชวนน่ะ "     ไคเปิดบทสนทนาเมื่อพวกเขากินข้าน(ในห้องซึ่งเป็นข้าวที่ห่อมา)เสร็จ

          " วันเสาร์กับอาทิตย์ก็ต้องทำงานช่วงเที่ยงถึงเย็นน่ะ "

          " อ๋อ... "

          " ไคทำไมนายไม่เห็นชวนฉันมั่งล่ะ "     เรียวพูดขึ้น

          " ก็นายน่ะถึงชวนก็เสนอหน้ามาอยู่แล้วนิ "

          " ใจร้ายอ่ะ ตั้งแต่ย้ายบ้านไม่ค่อยได้ไปบ้านนายเลยอ่ะ "

          " ย้ายบ้าน? "    อามะตะโพล่งขึ้น

          " เมื่อตอนฉันอยู่ม.ต้นเคยอยู่บ้านใกล้ๆกับไคน่ะ แต่ต้องย้ายเพราะสร้างบ้านใหม่หลังใหญ่ไว้อีกที่ "

          " ออ "

          " ตกลงนายไปไม่ได้ใช่มั้ย "     ไคถามอามะตะอีกครั้ง

          " อืม... "     เรียวหันไปสนใจขนมของเขา

          " หรอ... "

          " เอ่อ...แปปนะไคคุง คุณชุนโทรมา "  อามะตะลุกไปคุยอีกที่

          " เรียววันเสาร์นายว่างมั้ย "

          " เอ่อ อืออ้า "

          " เคี้ยวให้หมดก่อนค่อยพูด "    เรียวเคี้ยวขนมอย่างรวดเร็ว รู้สึกจะติดคอด้วย

          " เอ่อ คือว่าเสาร์อาทิตย์นี้ตากับยายแกมาเที่ยวบ้าน

น่ะไม่ว่างหรอก " 

          " ออ... "    ไคไม่มีเพื่อนคบ(โดนไคสกายคิก)แล้วอามะตะก็คุยธุระเ(?)สร็จพอดี

          " ว่าไงบ้าง... "    ไคถาม เรื่องส่วนตัวเค้า...เสียมารยาท(โดนไคสกายคิกรอบสอง)

          " คนชุนบอกว่าเสาร์อาทิตย์ไม่ต้องไปทำงานเพราะ

คุณชุนไปต่างจังหวัดน่ะ "

          " งั้นอัมจังก็ว่างน่ะสิ "

          " คงจะอย่างนั้น "

          " งั้นมาเที่ยวบ้านฉันสิ "    เรียวหลุดออกจากวงสนทนาๆปกินขนมต่อ

          " ไม่รู้จักทางไปบ้านไคคุง "

          " เดี๋ยวฉันไปรับ ตอนสายๆหน่อย "

          " อืม "   

          [ ไค ] เนื่องจากเจ้าของร้านร้านกาแฟที่อัมทำงานอยู่ต้องเตรียมตัวไปต่างจังหวัด วันนี้อัมเลยไม่ต้องรีบไปทำงานพิเศษ ผมเลยขับรถช้าๆเป็นการกินลมชมวิว  

วันนี้พ่อเลิกงานเร็ว ข้าวเย็นวันนี้เลยพร้อมตา

          " พ่อครับ แม่ครับพรุ่งนี้ผมจะพาเพื่อนใหม่มาเที่ยวที่บ้าน "

          " อุ้ย ดีเลยแม่จะได้ทำอาหารอร่อยๆไว้เยอะๆ " 

          " เสียดายจัง พรุ่งนี้พ่อมีประชุม "

          " ครับ เสียใจด้วยครับพ่อ "

          " เจ้าไค หัดพูดกวนๆแบบนี้ตั้งแต่เมื่อๆหร่ "

          " ผมก็ปกติดีครับพ่อ "     [ ไค ]