เพื่อนนะ

          รถบัสขับเคลื่อนจนถึงเวลา 08.00น. 
          " อ่า...นักเรียนพักกินข้าวกันก่อนนะ "    อาจารย์ที่ปรึกษา
บอกนักเรียนผ่านไมโครโฟน
          " เธออยากกินอะไร "
          " หนาวๆแบบนี้ต้องราเม็ง "    เสียงเพื่อนสาวพูดคุยกันเรื่องอาหารเช้าของพวกธอ นักเรียนกว่ายี่สิบห้าชีวิตบนรถบัสนี้
ค่อยๆทยอยลงไปหาอะไรใส่ท้อง
          " อัม... "   ไคเขย่าคนตัวเล็กที่แม้แต่ตอนนี้ก็ยังคงหลับปุ๋ย
          " อืม...ไคคุง อ่ะ ขอโทษหนักรึเปล่า "     เมื่อคนตัวเล็กรู้สึกตัวก็ขอโทษขอโพยที่ตนนอนอิงไหล่ไคเสียตั้งนาน
          " ไม่เท่าไหร่ คนอื่นๆเขาลงไปหาอะไรกินกันหมดแล้ว "
          " งั้น...เราไปหาอะไรกินบ้างเถอะ "
          " แหม...ตื่นแล้วกินเลยนะ "   
          " แหะ แหะ "    ไคและอามะตะลงจากรถเป็นคู่สุดท้าย
          " กินแค่แซนวิชสองชิ้นเนี่ยมันจะไปอิ่มหรอ "     ไคพูดขึ้นเมื่อเห็นอามะตะออกมาจากร้านสะดวกซื้อ โดยในมือถือถุงหิ้วที่ข้างในบรรจุแซนวิชสองชิ้น ผิดกับไคที่ก่อนหน้านี้กินข้าวแกงกะหรี่ไปสองชาม
          " ก็...ฉันกินแค่นี้แหละ "
          " มิน่าล่ะถึงโตได้แค่นี้ "    ไคขยี้ผมของอามะตะ
          " อะไรเล่า ก็มาตรฐานแล้วนะ "    อามะตะเบ้ปากใส่ไค ทำเอาไคหัวเราะออกมาเบาๆ
          " เอ๋...ไคคุงหัวเราะอะไร(เป็นครั้งแรกรึเปล่านะที่เห็น
ไคคุงหัวเราะ)  "
          " เปล่าๆ...เร็วๆคนอื่นเค้ารอแล้วนะ "    
เมื่อรถบัสขับเคลื่อนไปได้สักพักบางคนท้องตึงหนังตาก็หย่อนไปโดยปริยาย
          " แล้วนายไม่หลับหรอ... "    ไคถามอามะตะเมื่อเขากินแซนวิชหมดแล้ว 
          " นอนเต็มอิ่มแล้วล่ะ "   อามะตะยิ้มร่า
          " ชิ...น่าหมั่นไส้ "     ไคขยี้ผมของอามะตะ(อีกแล้ว)
          " งั้นฉันนอนบ้างดีกว่า "   ไคอิงไหล่อามะตะแล้วหลับตา
          " ไคคุง มันหนักนะ "
          " แล้วคิดว่าฉันไม่หนักรึไง "
          " แต่...ไคคุงตัวอย่างกับหมี "
          " อ้าวเฮ้ย ตัวเองตัวเล็กอย่างกับลูกแมว มาว่าคนอื่นตัวอย่างกับหมีได้ไง...ก็ได้ไม่อิงไหล่ก็ได้ "
          [ ไค ] ผมนั่งตัวตรงแล้วนอนเหยียดขาหนุนตักอัมแทน
รู้สึกว่าบางคนบนรถจะหันมามองพวกผมได้สักพักแล้ว
          " จะเอาแบบนี้หรอไคคุงไม่อายคนมองหรอ "    คนแคระ
ก้มมองหน้าผม
          " ก็ฉันง่วงนิ แลกเปลี่ยนกันสิ "    คนแคระพยักหน้าก่อนมองออกไปนอกหน้าต่าง อะไรกัน...สิ่งที่ผมกำลังทำอยู่
รู้สึกตัวเองแปลกๆไปจากเดิม เมื่อก่อนเรียวจะชอบมานอนตักผมแล้วผมก็เขกกะโหลกมันเสียทุกครั้งแต่...ครั้งนี้ไหงผมเป็นคนนอนหนุนตักเสียเอง Z...z...z [ ไค ]
ในขณะนี้ใกล้ถึงจุดหมายปลายทางแล้วเด็กๆรออยู่ที่นัดหมาย
อยู่ก่อนแล้ว