เพื่อนนะ
เขียนโดย 
nongfin
วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.00 น.
แก้ไขเมื่อ 24 มีนาคม พ.ศ. 2558 06.51 น. โดย เจ้าของนิยาย
12)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความรถบัสขับเคลื่อนจนถึงเวลา 08.00น.
" อ่า...นักเรียนพักกินข้าวกันก่อนนะ " อาจารย์ที่ปรึกษา
บอกนักเรียนผ่านไมโครโฟน
" เธออยากกินอะไร "
" หนาวๆแบบนี้ต้องราเม็ง " เสียงเพื่อนสาวพูดคุยกันเรื่องอาหารเช้าของพวกธอ นักเรียนกว่ายี่สิบห้าชีวิตบนรถบัสนี้
ค่อยๆทยอยลงไปหาอะไรใส่ท้อง
" อัม... " ไคเขย่าคนตัวเล็กที่แม้แต่ตอนนี้ก็ยังคงหลับปุ๋ย
" อืม...ไคคุง อ่ะ ขอโทษหนักรึเปล่า " เมื่อคนตัวเล็กรู้สึกตัวก็ขอโทษขอโพยที่ตนนอนอิงไหล่ไคเสียตั้งนาน
" ไม่เท่าไหร่ คนอื่นๆเขาลงไปหาอะไรกินกันหมดแล้ว "
" งั้น...เราไปหาอะไรกินบ้างเถอะ "
" แหม...ตื่นแล้วกินเลยนะ "
" แหะ แหะ " ไคและอามะตะลงจากรถเป็นคู่สุดท้าย
" กินแค่แซนวิชสองชิ้นเนี่ยมันจะไปอิ่มหรอ " ไคพูดขึ้นเมื่อเห็นอามะตะออกมาจากร้านสะดวกซื้อ โดยในมือถือถุงหิ้วที่ข้างในบรรจุแซนวิชสองชิ้น ผิดกับไคที่ก่อนหน้านี้กินข้าวแกงกะหรี่ไปสองชาม
" ก็...ฉันกินแค่นี้แหละ "
" มิน่าล่ะถึงโตได้แค่นี้ " ไคขยี้ผมของอามะตะ
" อะไรเล่า ก็มาตรฐานแล้วนะ " อามะตะเบ้ปากใส่ไค ทำเอาไคหัวเราะออกมาเบาๆ
" เอ๋...ไคคุงหัวเราะอะไร(เป็นครั้งแรกรึเปล่านะที่เห็น
ไคคุงหัวเราะ) "
" เปล่าๆ...เร็วๆคนอื่นเค้ารอแล้วนะ "
เมื่อรถบัสขับเคลื่อนไปได้สักพักบางคนท้องตึงหนังตาก็หย่อนไปโดยปริยาย
" แล้วนายไม่หลับหรอ... " ไคถามอามะตะเมื่อเขากินแซนวิชหมดแล้ว
" นอนเต็มอิ่มแล้วล่ะ " อามะตะยิ้มร่า
" ชิ...น่าหมั่นไส้ " ไคขยี้ผมของอามะตะ(อีกแล้ว)
" งั้นฉันนอนบ้างดีกว่า " ไคอิงไหล่อามะตะแล้วหลับตา
" ไคคุง มันหนักนะ "
" แล้วคิดว่าฉันไม่หนักรึไง "
" แต่...ไคคุงตัวอย่างกับหมี "
" อ้าวเฮ้ย ตัวเองตัวเล็กอย่างกับลูกแมว มาว่าคนอื่นตัวอย่างกับหมีได้ไง...ก็ได้ไม่อิงไหล่ก็ได้ "
[ ไค ] ผมนั่งตัวตรงแล้วนอนเหยียดขาหนุนตักอัมแทน
รู้สึกว่าบางคนบนรถจะหันมามองพวกผมได้สักพักแล้ว
" จะเอาแบบนี้หรอไคคุงไม่อายคนมองหรอ " คนแคระ
ก้มมองหน้าผม
" ก็ฉันง่วงนิ แลกเปลี่ยนกันสิ " คนแคระพยักหน้าก่อนมองออกไปนอกหน้าต่าง อะไรกัน...สิ่งที่ผมกำลังทำอยู่
รู้สึกตัวเองแปลกๆไปจากเดิม เมื่อก่อนเรียวจะชอบมานอนตักผมแล้วผมก็เขกกะโหลกมันเสียทุกครั้งแต่...ครั้งนี้ไหงผมเป็นคนนอนหนุนตักเสียเอง Z...z...z [ ไค ]
ในขณะนี้ใกล้ถึงจุดหมายปลายทางแล้วเด็กๆรออยู่ที่นัดหมาย
อยู่ก่อนแล้ว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
