เพื่อนนะ

          รถบัสขับเคลื่อนจนถึงเวลา 08.00น. 

          " อ่า...นักเรียนพักกินข้าวกันก่อนนะ "    อาจารย์ที่ปรึกษา

บอกนักเรียนผ่านไมโครโฟน

          " เธออยากกินอะไร "

          " หนาวๆแบบนี้ต้องราเม็ง "    เสียงเพื่อนสาวพูดคุยกันเรื่องอาหารเช้าของพวกธอ นักเรียนกว่ายี่สิบห้าชีวิตบนรถบัสนี้

ค่อยๆทยอยลงไปหาอะไรใส่ท้อง

          " อัม... "   ไคเขย่าคนตัวเล็กที่แม้แต่ตอนนี้ก็ยังคงหลับปุ๋ย

          " อืม...ไคคุง อ่ะ ขอโทษหนักรึเปล่า "     เมื่อคนตัวเล็กรู้สึกตัวก็ขอโทษขอโพยที่ตนนอนอิงไหล่ไคเสียตั้งนาน

          " ไม่เท่าไหร่ คนอื่นๆเขาลงไปหาอะไรกินกันหมดแล้ว "

          " งั้น...เราไปหาอะไรกินบ้างเถอะ "

          " แหม...ตื่นแล้วกินเลยนะ "   

          " แหะ แหะ "    ไคและอามะตะลงจากรถเป็นคู่สุดท้าย

          " กินแค่แซนวิชสองชิ้นเนี่ยมันจะไปอิ่มหรอ "     ไคพูดขึ้นเมื่อเห็นอามะตะออกมาจากร้านสะดวกซื้อ โดยในมือถือถุงหิ้วที่ข้างในบรรจุแซนวิชสองชิ้น ผิดกับไคที่ก่อนหน้านี้กินข้าวแกงกะหรี่ไปสองชาม

          " ก็...ฉันกินแค่นี้แหละ "

          " มิน่าล่ะถึงโตได้แค่นี้ "    ไคขยี้ผมของอามะตะ

          " อะไรเล่า ก็มาตรฐานแล้วนะ "    อามะตะเบ้ปากใส่ไค ทำเอาไคหัวเราะออกมาเบาๆ

          " เอ๋...ไคคุงหัวเราะอะไร(เป็นครั้งแรกรึเปล่านะที่เห็น

ไคคุงหัวเราะ)  "

          " เปล่าๆ...เร็วๆคนอื่นเค้ารอแล้วนะ "    

เมื่อรถบัสขับเคลื่อนไปได้สักพักบางคนท้องตึงหนังตาก็หย่อนไปโดยปริยาย

          " แล้วนายไม่หลับหรอ... "    ไคถามอามะตะเมื่อเขากินแซนวิชหมดแล้ว 

          " นอนเต็มอิ่มแล้วล่ะ "   อามะตะยิ้มร่า

          " ชิ...น่าหมั่นไส้ "     ไคขยี้ผมของอามะตะ(อีกแล้ว)

          " งั้นฉันนอนบ้างดีกว่า "   ไคอิงไหล่อามะตะแล้วหลับตา

          " ไคคุง มันหนักนะ "

          " แล้วคิดว่าฉันไม่หนักรึไง "

          " แต่...ไคคุงตัวอย่างกับหมี "

          " อ้าวเฮ้ย ตัวเองตัวเล็กอย่างกับลูกแมว มาว่าคนอื่นตัวอย่างกับหมีได้ไง...ก็ได้ไม่อิงไหล่ก็ได้ "

          [ ไค ] ผมนั่งตัวตรงแล้วนอนเหยียดขาหนุนตักอัมแทน

รู้สึกว่าบางคนบนรถจะหันมามองพวกผมได้สักพักแล้ว

          " จะเอาแบบนี้หรอไคคุงไม่อายคนมองหรอ "    คนแคระ

ก้มมองหน้าผม

          " ก็ฉันง่วงนิ แลกเปลี่ยนกันสิ "    คนแคระพยักหน้าก่อนมองออกไปนอกหน้าต่าง อะไรกัน...สิ่งที่ผมกำลังทำอยู่

รู้สึกตัวเองแปลกๆไปจากเดิม เมื่อก่อนเรียวจะชอบมานอนตักผมแล้วผมก็เขกกะโหลกมันเสียทุกครั้งแต่...ครั้งนี้ไหงผมเป็นคนนอนหนุนตักเสียเอง Z...z...z [ ไค ]

ในขณะนี้ใกล้ถึงจุดหมายปลายทางแล้วเด็กๆรออยู่ที่นัดหมาย

อยู่ก่อนแล้ว