เพื่อนนะ

          " เอาล่ะ วันนี้ครูมีข่าวดีสำหรับพวกเธอมาแจ้ง
ให้ทราบ "   อาจารย์ที่ปรึกษายืนอยู่หน้าห้องในคาบโฮมรูม
ทุกคนหันหน้ามามองอาจารย์ที่ปรึกษาของพวกเขา
          " ข่าวดีบ่อยจังเลยนะทัตจัง "   เรียวพูดแทรก(อีกแล้ว)
          " 555! ผู้อำนวยการฝากมาน่ะ คราวนี้ก็คือ...ในวันพรุ่งนี้
(เสาร์)โรงเรียนอนุบาลใกล้ๆนี้จะไปเข้าค่ายพักแรมกัน
ผู้อำนวยการก็เลยอยากให้ห้อง 5/3 ของเราไปเป็นพี่เลี้ยงน่ะ "
เมื่ออาจารย์ที่ปรึกษาพูดจบก็เกิดเสียงฮือฮาดังขึ้นมา
          " งั้นเดี๋ยวก็จะได้เจอมัตสึโอะคุงกับเด็กๆแล้วสินะ "
อามะตะพูดยิ้มๆ
          " มัตสึโอะคุง? "   เรียวถามขึ้น
          " ออ...เด็กที่โรงเรียนอนุบาลน่ะ ก่อนเข้าเรียนที่นี่
ฉันไปโรงเรียนอนุบาลบ่อย "
          " มิน่าล่ะ ยิ้มให้พวกเราอย่างกับเด็ก... "
ไคเสริมขึ้นมา
          " อา...โทษทีนะที่มาบอกแบบกระทันหัน
พอดีโรงเรียนอนุบาลเพิ่งติดต่อมาเมื่อวาน
และห้องที่พร้อมมี่สุดน่าจะเป็นห้องนี้ เอาเป็นว่า
 ขออาสาสมัครดีกว่าใครอยากไปยกมือขึ้น...
ครูไม่อยากจะบังคับ แต่ถ้าไปจะมีคะแนนจิตอาสา
ให้ด้วยนะ "
          [ อามะตะ ] แน่นอนว่าผมไปอาจารย์ทัตสึกิบอกว่า
เป็นการเข้าค่ายพักแรมสามวันสองคืนที่ทะเล ผมอยากไป
ทะเลด้วย555 ผมต้องลาคุณชุนหยุดสักสามวันด้วยสิ
           " อัมจังจะไปหรอ "
           " อืม...เรียวคุงไม่ไปก็ไม่เป็นไรนะ "   ผมบอกกับ
เรียวคุง เพราะคิดว่าผู้ชายอย่างเราจะมีสักกี่คนที่
อยากเลี้ยงเด็ก
           " เอ่อ...พอดีฉันไม่ค่อยถูกกับเด็กน่ะคงไม่ไป
นายก็เหมือนกันใช่มั้ยไค"   เรียวคุงหันไปถามไคคุง
           " ฉันว่า...ฉันจะไป "
           " หา! นายจะไปหรอไค"   เรียวคุงปล่อยโเวอร์
ออกมา ส่งผลให้คนในห้องหันมามองพวกเราแล้วสักพัก
กเกิดเสียงกระซิบกระซาบดังระงมเลยทีเดียว
           " นายคิดดีแล้วหรอไค เลี้ยงเด็กนะเลี้ยงเด็ก "
เรียวคุงถามไคคุงอีกครั้ง
           " อืม...ถ้าฉันไม่ไปอัมก็ไม่มีเพื่อนนิ "  
=•= เรียวคุงเงียบไป
           " ขอบใจนะไคคุง "   สรุปแล้วนอกจาก
เรียวคุงก็มีผู้หญิงอีกสองคนที่ไม่ไปเนื่องจาก
เธอติดธุระ อาจารย์ทัตสึกิก็นัดหมายวันพรุ่งนี้
          " เอาเป็นว่า...เรื่อง้เครื่องแต่งกายก็เอาแบบ
ฟรีสไตล์แล้วกันนะ พรุ่งนี้รถล้อหมุนเวลา 05.00น.
นะ อย่ามาสายล่ะ และขอบคุณนักเรียนที่มีจิตอาสา "
อาจารย์ทัตสึกิเดินออกไปจากห้อง [ อามะตะ ]
            เวลาเลิกเรียน ณ ชมรมบาสเกตบอล
ไทกะบอกลูกทีมของเขาเรื่องที่รุ่นน้องที่น่ารักของพวกเขา
ต้องไปค่ายโดยมีอามะตะยืนอยู่ข้างๆในฐานะผู้จัดการทีม
           " เฮ้อ...งั้นวันจันทร์ก็ไม่ได้เจอดอกทานตะวันสินะ "
           " นั่นสิ ฉันจะมีแรงพอที่จะเล่นบาสมั้ยน้า "
รุ่นพี่ม.6 คุยกัน อามะตะยิ้มแห้งๆ
          " ให้มันน้อยๆหน่อยแล้วที่ผ่านมา นายเแาแรงมาจากไหนกันล่ะห๊า "    ไทกะเอ็ดเพื่อนของตน
 หลังชมรมเลิกอามะตะกลับบ้านกับไคเช่นเดิม ไคจอดรถ
หน้าร้านกาแฟ
          " อัม บ้านพักที่นายอยู่ ตรงนั้นใช่มั้ย "    ไคชี้ไปอีกฟากของถนนซึ่งมีบ้านพักอยู่
          " อืม "
          " งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้มารับนะ อองั้นขอเบอร์นายหน่อย
เผื่อฉันจะโทรมาถามอะไร "   อามะตะให้เบอร์ไคแล้ว
เดินเข้าร้าน
         " สวัสดีครับคุณชุน "
         " อืม...ดี "
         " เอ่อ...ผมขอสักสามวันได้มั้ยครับ "
          " ได้สิ จะไปไหน "
           " คือพรุ่งนี้ตอน 05.00น. จะไปค่ายน่ะครับ "
           " อ้าว...ถ้าไปพรุ่งแต่เช้าเลยแล้วจะมาทะงานทำไม
ไปเตรียมของสิ "
           " ครับ "   แล้วอามะตะก็เดินออกไปจากร้าน