เพื่อนนะ

               " เอ่อ...ผะ...ผมไม่ได้ตั้งใจจะเดินชนขอโทษครับ"
เด็กหนุ่ม ม.ต้น ร่างกายสั่นสะท้านเมื่อรู้ว่าเค้าเดินชนสิ่งที่ไม่ควรเข้าซะแล้ว
               " หน่า...น้องหนูแค่เดินชนเองนายคงไม่ทำอะไรหรอกจริงมั้ย"  
เพื่อนของชายหนุ่มที่เด็กน้อย(?) เป็นคนเดินชนโดย
ไม่เจตนาเอ่ยขึ้นมาเมื่อเห็นรุ่นน้องกำลังสั่นกลัวกับเหตุการที่มันเล็กสำหรับคนอื่นๆ ชายหนุ่มผู้เป็นคู่กรณีของรุ่นน้องนั่นยืนนิ่งไม่พูดอะไรเลย
          " ฮือๆ..."       และแล้วเด็กนั่นก็วิ่งหนีไปโดยใบหน้ามีหยาดน้ำตา
          " ไอ้เด็กนั่นเป็นอะไรแค่เดินชนฉันไม่ได้ใส่ใจสักหน่อย"
          " แต่หนังหน้านายโครตหาเรื่องสุดๆเลยอ่ะรู้ตัวบ้างมั้ยล่ะ นายนี่น้าไม่เคยยืดหยุ่นแบบฉันบ้างเลยนะไค"
          " อย่างนายเค้าเรียกว่าหย่อนยานมากกว่ามั้งเรียว"
ชายหนุ่มทั้งสองยืนอยู่หน้าประตูห้อง 5/3 ห้องเรียนของ
พวกเค้าโรงเรียนมัธยมแห่งนี้เป็นโรงเรียนรัฐบาลขนาดใหญ่แต่ละช่วงชั้นมีด้วยกันอยู่สิบเก้าห้อง ในทุกๆเช้าไคและเรียวต้องเดินตรวจตราความสงบภายในโรงเรียนในฐานะคณะกรรมการคุมกฎทั้งสองก้าวขาเข้ามาสู่ภายในห้อง5/3 แห่งนี้เสียงดังกึกก้องที่ทำให้ห้องสั่นสะเทียนกลับเงียบลงทันที่เห็นผู้มาเยือนและแล้วบรรยกาศมาคุก็เริ่มครอบงำห้อง5/3แห่งนี้ แต่สถานการณ์กลับดีขึ้นเมื่ออาจารย์ที่ปรึกษาห้องแห่งนี้เดินเข้ามากล่าวทักทาย                 ในคาบโฮมรูม
          " อ่า...สวัสดีทุกคน "       ชายวัยกลางคนกล่าวทักทายนักเรียนของเขา ชายหนุ่มคนนี้ถ้าไม่บอกว่าเขาสามสิบปลายๆถ้าคนอื่นที่ไม่รู้จักอาจารย์คนนี้คงคิดว่าเขาเพิ่งจะแค่ยี่สิบปลายๆเท่านั้น
          " มาครบกันรึยัง"   อาจารย์ปรึกษากล่าวกับนักเรียน
          " เอ่อ...อาจารย์ทัตสึกิคะ วันนี้ยูเมะไม่มาคะเค้าไม่สบาย"
นักเรียนหญิงคนหนึ่งในห้องยกมือบอกกับอาจารย์
          " เอ่อ..ฝากบอกยูเมะจังด้วยนะว่าหายเร็วๆ
วันนี้ข่าวดีมาบอกนะ...เอ้หรือข่าวร้ายหว่า "
          " ทัตจัง อย่าลีลาสิครับลุ้นนะเนี่ย "    เรียวพูดแทรกขึ้น  
          " อ่า...วันนี้จะมีนักเรียนแลกเปลี่ยนมาเรียนที่ห้องเรา
มาจากอเมริกาเอ่อ...เข้ามาได้"
ชายหนุ่มร่างเล็กส่วนสูงไม่มากนักย่างก้าวเข้ามาด้วยอาการประหม่า
          " แนะนำตัวหน่อยนะ "     อาจารย์หันไปยิ้มให้ชายหนุ่ม   ผู้มาใหม่
          " เอ่อ สวัสดีครับ...ผมชื่อ โซระโนะ อามะตะ...ครับ "
          " นายย้ายมาจากอเมริกาไม่ใช่หรอแล้วทำไมใช้ชื่อญี่ปุ่นล่ะ! "    
เรียวตะโกนออกมาหน้าห้องทำให้อามะตะสะดุ้งเล็กน้อย 
          " คือว่าแม่ฉันเป็นญี่ปุ่นน่ะฉันเลยมีสองชื่อ "
          " ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่แล้ว อามะตะคุงเลือกที่นั่ง
ตามสบายเลยนะ "
อามะตะเลือกที่นั่งหลังห้องริมหน้าต่างโดยด้านหน้าของเขา
มีเรียวและไคนั่งอยู่