จอมซาดิส(คิด)มีรัก

 
ปัง! ปัง! ปัง! 
"กระสุนหมดลูกพี่" 
 
หนังแนวฆ่าไล่ยิงบวกกับเสียงปีนในหนังดังลั่นในห้องโถงบ้าน ฉันนั่งดูหนังพร้อมกับในมือกำขนมแล้วใส่ปากเคี้ยวกรุ๊บๆไปด้วย จิตวิทยากล่าวว่าหากวันไหนกินมากกว่าปกตินั่นแปลว่าเรากำลังเครียด สงสัยฉันจะเครียดจริงๆช่วงนี้มีแต่เรื่องบ้าๆบอๆเกิดขึ้น ให้ตายเหอะชีวิตที่สงบสุขของฉันมันอยู่ไหนกันนะ 
 
บรื้นนนนน 
เสียงรถกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาในบ้าน คาดว่าน่าจะเป็นซัน
ชิ๊! ไอ้บ้าชอบทิ้งน้อง ฉันเกลียดพี่ T_T 
 
ฟึ่บบบ 
 
"เซียรรรรร์ ฉันกลับมาแล้ว"
เสียงซันไอ้พี่ตัวดีทะลึ่งพรวดเข้ามาตอนฉันเป็นอีเพิ้งกินขนมเต็มปากนั่งดูหนังด้วยหน้าตาอย่างเมามันส์ 
 
"นั่นเซียร์...ใช่ไหม"
"ใช่ @_@" 
 
"เอ้ยย ไปทำอะไรมา ทำไมโทรมแบบนี้-*-"
"เค้าดูหนังอยู่ @_@"
 
"เซียร์เครียดอะไรหรือเปล่า"
 
อึ่กกกก ถามยังงี้แล้วฉันจะตอบยังไง รู้มากจริงๆ 
 
"เปล่าซะหน่อย เค้าแค่เบื่อๆ" 
"เมื่อเช้าตอนพี่ตื่นมาอ่ะ พี่เหมือนได้ยินใครมาผิวปากอยู่หน้าห้องพี่"
อึ่กกกก! T_T
 
"เซียร์ผิวปากเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นบอกพี่เลย" 
อึ่กกกก ! TT_TT
 
"ผิวปากได้โครตกวนตีนอ่ะ -0-" 
ฉึ่กกกก ! =[]=
 
"เหะๆ คงงั้นมั้ง =0="  พะงาบๆ
อ๊ากกกกกกกกกกกก ตูไม่อยากแสดงละครแล้ว ฉันรู้สึกผิดมามากถ้าเกิดอะไรขึ้นกว่านี้ ฉันจะต้องไปเรียนวิชาตอแหลแล้วแหละ =[]=
 
"กินพิซซ่ากัน ป่ะๆ"  ดูเหมือนซันจะไม่สงสัยอะไรกลับกันก็อมยิ้มเอ่ยปากชวนไปแดก พร้อมกับดึงมือฉันไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว แล้วจัดแจงเอาจานเอาช้อนเอาซ่อมมาให้ พิซซ่าหน้าเดอลุกซ์ หอมน่ากินนน -..- 
 
"ว่าแต่ซันไปไหนมาตั้งแต่เช้า"  ฉันถามพร้อมกับหยิบพิซซ่าเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ 
"ไอ อุระ อ่ะ แอ๊ะแวะอื๊ออิ๊ดอ้าอ้วย (ไปธุระอ่ะ และแวะซื้อพิซซ่าด้วย)"
ซันตอบในขณะที่อัดพิซซ่าไปแล้วครึ่งปาก -0- 
 
"เคี้ยวให้หมดก่อนสิ่ซัน เดี๋ยวติดคอตายหรอก" 
 
"ตายตอนนี้ไม่ได้"
 
"ฮ่าๆ ทำไมเหรอ"
 
"อยากอยู่กับเซียร์" 
 
"จ้ะ เซียร์ก็อยากอยู่กับซัน แหมๆ ^^"  ฉันตอบกลับพร้อมกับยิ้มให้ 
 
"อยากมากกว่านั้น" 
 
"หะ?"  
ฉันกำลังสนใจขอบแป้งพิซซ่าอยู่เลยไม่ได้ตั้งใจฟังที่ซันพูด ฉันเลยเงยหน้าขึ้นมาถาม 
 
"เมื่อกี้ซันได้พูดอะไรหรือเปล่า?" 
 
"เปล่า" 
 
"แอ๊ะๆ บอกมานะ" ฉันทำเสียงเล็กลง แล้วทำหน้าทะเล้นทะลึ่งใส่ 
 
"เปล๊าาาาาาาาา" 
"ทำไมต้องขึ้นเสียงสูงด้วยเล่า -*-" 
 
"ก็เปล่าไง"
"เอ้ย ทำไมซันหน้าแดงอ่ะ หรือว่าออกไปหาหญิงมา หว๋ายๆ ><"
แล้วฉันก็เริ่มสะดีดสะดิ่งแกล้งซันและบิดตัวไปมาเป็นท่าทางประกอบ 
 
"ไม่มีหรอก -*- หน้าแดงอะไร ไม่มี ตากแดดมา แดดมันร้อนโว้ย"  
ซันพูดแล้วเกาจมูกแก้เก้อเล็กน้อย ไม่เนียนๆ น่ารักเชียว -3-
 
"ว่าแต่เราอ่ะ มีใครเปล่า ใครมายุ่งอะไรมั้ยช่วงนี้ -_-" 
จึ่กกก! T^T โดนถามกลับแบบนี้ เราจะตอแหลว่ายังไงดี ซันชอบถามตรงๆด้วยสิ่ ถ้ารู้ว่าเราตอบไม่ตรงนี่จะยิ่งไปกันใหญ่ 
 
"ไม่มีหรอก เค้าอยู่แต่กับซันจะมีใครมายุ่งได้ไง-^-"
ฉันพูดและทำปากป่องเอาลมไว้ในปากเหมือนเด็ก ทำท่าอ้อนๆหน่อยให้ซันวางใจ เหนือความคาดหมาย ซันเอื้อมมือมาตบสองแก้มฉันดังปุ๊! ลมออกปากเลย -*- 
 
"อย่าทำแบบนี้ พี่แพ้เด็ก"
ซันอมยิ้มแล้วขำท่าทีของฉันเล็กน้อย จากนั้นเราก็นั่งกินพิซซ่ากันจนหมดถาด โหกินกันเก่งมากเลยทีเดียว 
 
ครืด ครืด 
เสียงโทรศัพท์ของฉันที่วางไว้บนโต๊ะแก้วหน้าทีวีส่งเสียงออกมาจนฉันสะดุ้ง ซันขำกับท่าทีของฉันเล็กน้อยฉันจึงหันไปค้อนใส่ จากนั้นฉันก็ลุกขึ้นเดินไปหยิบขึ้นมาเปิดไลน์ดู 
 
(เซรามิกซ์) : อยู่ไหน ?
 
?????????????????????????????????
มีไลน์ของตาบ้านั่นตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย O_O 
 
(เซียร์) : เรื่องของฉัน อย่าเผือกดิ่
                           (อ่านแล้ว)
(เซรามิกซ์) : ไม่กวนตีนครับ - -*
(เซียร์) : ไม่ได้กวนตีนเลยค่ะ - -* แอดมาทำไม??
                           (อ่านแล้ว)
 
(เซรามิกซ์) : ผมเก็บข้อมูลของเธอมาหมดแล้ว จากโทรศัพท์ของเธอ
(เซียร์) : ทำไมนายขี้เสือกอย่างนี้หะ 
                           (อ่านแล้ว)
 
(เซรามิกซ์) : ถ้าบล๊อกผม เธอตายแน่! 
(เซรามิกซ์) : ผมมาแบบสันติ 
 
สันติบ้านแกดิวะ ขู่ถ้าบล๊อก ฉันตาย แล้วลงท้ายว่ามาแบบสันติ สันติตรงไหนวะ ถ้าเป็นแบบนี้เอาระเบิดมาลงหน้าบ้านเลยดิ่ -*- สติดีแล้วเหรอ ถามใจตัวเองดู 
 
(เซียร์) : อย่าเจอกันเลย ไอ้บ้า 
                           (อ่านแล้ว)
(เซรามิกซ์) : เดี๋ยวเจอกันแน่ๆ -.- 
 
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก แกจะกวนใจฉันไปถึงไหน โดนบุกบ้านมาสองรอบแล้วนะ ถ้าโดนบุกอีกฉันจะปิดซันไม่อยู่แล้วนะ อีกอย่างฉันก็ไม่ต้องการให้ไอ้บ้านั่นมาเหมือนกัน ฉันกำโทรศัพท์ไว้ในมือและทำหน้าเคร่งเครียดอีกครั้ง 
 
"เซียร์ ดูทำหน้าเข้าเป็นอะไรอีกอ่ะ?"
จู่ๆซันก็เดินมาหยุดตรงหน้า แล้วขมวดคิ้วถามเหมือนสงสัยอะไรไม่เข้าเรื่องอีกแล้ว 
 
"เปล่า เพื่อนน่ะ =_=" อย่าสั่นดิวะ ตัวฉัน
 
"โอเค เตรียมตัวให้พร้อมนะ"
"?" ฉันทำหน้า งง 
 
"อาทิตย์หน้าพ่อกับแม่จะกลับมาไทย"
"จริงเหรอออออ? O_O"  
 
"ใช่ เราจะมีงานเลี้ยงดินเนอร์กันในคืนวันศุกร์ เรื่องแขกในงานพ่อกับแม่ส่งคำเชิญเรียบร้อย ทุกอย่างมีคนดำเนินการหมดแล้ว ที่เหลือก็แค่ให้เราเตรียมตัวซะ จะได้ดูดีในคืนวันงาน" 
 
เห้ยยย >_< ดีใจเป็นบ้า คิดถึงพ่อกับแม่ที่สุดเลย ไม่ได้เห็นหน้าท่านมาหลายเดือนแล้ว T^T จะมีงานเลี้ยงอีกด้วย ฉันจะต้องเตรียมตัวแล้ว 
 
"เออนี่ เรื่องชุดไม่ต้องห่วง พ่อกับแม่จัดเตรียมไว้ให้เราแล้ว เขาจะส่งมาให้เห็นเขาว่ายังงั้นอะนะ" 
 
หว๋าาๆ ชุด >_< ป๊ากับม๊าต้องเลือกชุดที่น่ารักๆเหมาะกับเราแน่ๆเลย อดทนรอไม่ไหวแล้ว อยากเห็นพ่อกับแม่ไวๆจังเลย วันนี้วันอาทิตย์ อีกตั้งสี่วันแหนะกว่าจะถึงวันงาน แล้วพ่อกับแม่ละ
 
"แล้วพ่อกับแม่จะกลับมาวันไหน" ฉันรีบถามซันโดยด่วน 
 
"เขาบอกว่าเจอกันในงานทีเดียวเลย"  
ง่ะ
 
"แล้วก็จะมาอยู่ไทยสักสองสามวันก็บินกลับไปเมกา ไปดำเนินธุระกิจต่อ" 
เอ๋ ทำไมละ?? ไปไวมาไวจัง พวกท่านคงยุ่งมากจริงๆ Y_Y
"แต่เขากลับมาเพื่อเรานะ พ่อกับแม่ก็คิดถึงเราเหมือนกัน"
 
 

 
 
 
ดูเหมือนซันจะเห็นสีหน้าที่เศร้าสร้อยของฉัน
เลยพูดปลอบใจพร้อมกับยิ้มให้อย่างอ่อนโยน 
 
"อื้อ เซียร์เข้าใจว่าป๊ากับม๊าคงยุ่งมาก" ฉันพูดพร้อมกับก้มหน้า 
 
"อย่าไปคิดมากดิ่ เรามาดินเนอร์ด้วยการดูหนังกันดีกว่า ^^"
 
ซันเอาแขนมาพาดบ่าฉันแล้วโยกไปโยกมา ไม่เป็นไรยังมีซันคอยเป็นเพื่อน แค่นี้ก็มีความสุขแล้วตามประสาพี่น้อง ฉันยิ้มให้ซันบางๆ จากนั้นเราก็ดูหนังที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของฉันและซันที่ดังลั่นบ้าน ตลอดของเย็นวันนั้น