จอมซาดิส(คิด)มีรัก

 

ปัง! ปัง! ปัง! 

"กระสุนหมดลูกพี่" 

 

หนังแนวฆ่าไล่ยิงบวกกับเสียงปีนในหนังดังลั่นในห้องโถงบ้าน ฉันนั่งดูหนังพร้อมกับในมือกำขนมแล้วใส่ปากเคี้ยวกรุ๊บๆไปด้วย จิตวิทยากล่าวว่าหากวันไหนกินมากกว่าปกตินั่นแปลว่าเรากำลังเครียด สงสัยฉันจะเครียดจริงๆช่วงนี้มีแต่เรื่องบ้าๆบอๆเกิดขึ้น ให้ตายเหอะชีวิตที่สงบสุขของฉันมันอยู่ไหนกันนะ 

 

บรื้นนนนน 

เสียงรถกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาในบ้าน คาดว่าน่าจะเป็นซัน

ชิ๊! ไอ้บ้าชอบทิ้งน้อง ฉันเกลียดพี่ T_T 

 

ฟึ่บบบ 

 

"เซียรรรรร์ ฉันกลับมาแล้ว"

เสียงซันไอ้พี่ตัวดีทะลึ่งพรวดเข้ามาตอนฉันเป็นอีเพิ้งกินขนมเต็มปากนั่งดูหนังด้วยหน้าตาอย่างเมามันส์ 

 

"นั่นเซียร์...ใช่ไหม"

"ใช่ @_@" 

 

"เอ้ยย ไปทำอะไรมา ทำไมโทรมแบบนี้-*-"

"เค้าดูหนังอยู่ @_@"

 

"เซียร์เครียดอะไรหรือเปล่า"

 

อึ่กกกก ถามยังงี้แล้วฉันจะตอบยังไง รู้มากจริงๆ 

 

"เปล่าซะหน่อย เค้าแค่เบื่อๆ" 

"เมื่อเช้าตอนพี่ตื่นมาอ่ะ พี่เหมือนได้ยินใครมาผิวปากอยู่หน้าห้องพี่"

อึ่กกกก! T_T

 

"เซียร์ผิวปากเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นบอกพี่เลย" 

อึ่กกกก ! TT_TT

 

"ผิวปากได้โครตกวนตีนอ่ะ -0-" 

ฉึ่กกกก ! =[]=

 

"เหะๆ คงงั้นมั้ง =0="  พะงาบๆ

อ๊ากกกกกกกกกกกก ตูไม่อยากแสดงละครแล้ว ฉันรู้สึกผิดมามากถ้าเกิดอะไรขึ้นกว่านี้ ฉันจะต้องไปเรียนวิชาตอแหลแล้วแหละ =[]=

 

"กินพิซซ่ากัน ป่ะๆ"  ดูเหมือนซันจะไม่สงสัยอะไรกลับกันก็อมยิ้มเอ่ยปากชวนไปแดก พร้อมกับดึงมือฉันไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว แล้วจัดแจงเอาจานเอาช้อนเอาซ่อมมาให้ พิซซ่าหน้าเดอลุกซ์ หอมน่ากินนน -..- 

 

"ว่าแต่ซันไปไหนมาตั้งแต่เช้า"  ฉันถามพร้อมกับหยิบพิซซ่าเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ 

"ไอ อุระ อ่ะ แอ๊ะแวะอื๊ออิ๊ดอ้าอ้วย (ไปธุระอ่ะ และแวะซื้อพิซซ่าด้วย)"

ซันตอบในขณะที่อัดพิซซ่าไปแล้วครึ่งปาก -0- 

 

"เคี้ยวให้หมดก่อนสิ่ซัน เดี๋ยวติดคอตายหรอก" 

 

"ตายตอนนี้ไม่ได้"

 

"ฮ่าๆ ทำไมเหรอ"

 

"อยากอยู่กับเซียร์" 

 

"จ้ะ เซียร์ก็อยากอยู่กับซัน แหมๆ ^^"  ฉันตอบกลับพร้อมกับยิ้มให้ 

 

"อยากมากกว่านั้น" 

 

"หะ?"  

ฉันกำลังสนใจขอบแป้งพิซซ่าอยู่เลยไม่ได้ตั้งใจฟังที่ซันพูด ฉันเลยเงยหน้าขึ้นมาถาม 

 

"เมื่อกี้ซันได้พูดอะไรหรือเปล่า?" 

 

"เปล่า" 

 

"แอ๊ะๆ บอกมานะ" ฉันทำเสียงเล็กลง แล้วทำหน้าทะเล้นทะลึ่งใส่ 

 

"เปล๊าาาาาาาาา" 

"ทำไมต้องขึ้นเสียงสูงด้วยเล่า -*-" 

 

"ก็เปล่าไง"

"เอ้ย ทำไมซันหน้าแดงอ่ะ หรือว่าออกไปหาหญิงมา หว๋ายๆ ><"

แล้วฉันก็เริ่มสะดีดสะดิ่งแกล้งซันและบิดตัวไปมาเป็นท่าทางประกอบ 

 

"ไม่มีหรอก -*- หน้าแดงอะไร ไม่มี ตากแดดมา แดดมันร้อนโว้ย"  

ซันพูดแล้วเกาจมูกแก้เก้อเล็กน้อย ไม่เนียนๆ น่ารักเชียว -3-

 

"ว่าแต่เราอ่ะ มีใครเปล่า ใครมายุ่งอะไรมั้ยช่วงนี้ -_-" 

จึ่กกก! T^T โดนถามกลับแบบนี้ เราจะตอแหลว่ายังไงดี ซันชอบถามตรงๆด้วยสิ่ ถ้ารู้ว่าเราตอบไม่ตรงนี่จะยิ่งไปกันใหญ่ 

 

"ไม่มีหรอก เค้าอยู่แต่กับซันจะมีใครมายุ่งได้ไง-^-"

ฉันพูดและทำปากป่องเอาลมไว้ในปากเหมือนเด็ก ทำท่าอ้อนๆหน่อยให้ซันวางใจ เหนือความคาดหมาย ซันเอื้อมมือมาตบสองแก้มฉันดังปุ๊! ลมออกปากเลย -*- 

 

"อย่าทำแบบนี้ พี่แพ้เด็ก"

ซันอมยิ้มแล้วขำท่าทีของฉันเล็กน้อย จากนั้นเราก็นั่งกินพิซซ่ากันจนหมดถาด โหกินกันเก่งมากเลยทีเดียว 

 

ครืด ครืด 

เสียงโทรศัพท์ของฉันที่วางไว้บนโต๊ะแก้วหน้าทีวีส่งเสียงออกมาจนฉันสะดุ้ง ซันขำกับท่าทีของฉันเล็กน้อยฉันจึงหันไปค้อนใส่ จากนั้นฉันก็ลุกขึ้นเดินไปหยิบขึ้นมาเปิดไลน์ดู 

 

(เซรามิกซ์) : อยู่ไหน ?

 

?????????????????????????????????

มีไลน์ของตาบ้านั่นตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย O_O 

 

(เซียร์) : เรื่องของฉัน อย่าเผือกดิ่

                           (อ่านแล้ว)

(เซรามิกซ์) : ไม่กวนตีนครับ - -*

(เซียร์) : ไม่ได้กวนตีนเลยค่ะ - -* แอดมาทำไม??

                           (อ่านแล้ว)

 

(เซรามิกซ์) : ผมเก็บข้อมูลของเธอมาหมดแล้ว จากโทรศัพท์ของเธอ

(เซียร์) : ทำไมนายขี้เสือกอย่างนี้หะ 

                           (อ่านแล้ว)

 

(เซรามิกซ์) : ถ้าบล๊อกผม เธอตายแน่! 

(เซรามิกซ์) : ผมมาแบบสันติ 

 

สันติบ้านแกดิวะ ขู่ถ้าบล๊อก ฉันตาย แล้วลงท้ายว่ามาแบบสันติ สันติตรงไหนวะ ถ้าเป็นแบบนี้เอาระเบิดมาลงหน้าบ้านเลยดิ่ -*- สติดีแล้วเหรอ ถามใจตัวเองดู 

 

(เซียร์) : อย่าเจอกันเลย ไอ้บ้า 

                           (อ่านแล้ว)

(เซรามิกซ์) : เดี๋ยวเจอกันแน่ๆ -.- 

 

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก แกจะกวนใจฉันไปถึงไหน โดนบุกบ้านมาสองรอบแล้วนะ ถ้าโดนบุกอีกฉันจะปิดซันไม่อยู่แล้วนะ อีกอย่างฉันก็ไม่ต้องการให้ไอ้บ้านั่นมาเหมือนกัน ฉันกำโทรศัพท์ไว้ในมือและทำหน้าเคร่งเครียดอีกครั้ง 

 

"เซียร์ ดูทำหน้าเข้าเป็นอะไรอีกอ่ะ?"

จู่ๆซันก็เดินมาหยุดตรงหน้า แล้วขมวดคิ้วถามเหมือนสงสัยอะไรไม่เข้าเรื่องอีกแล้ว 

 

"เปล่า เพื่อนน่ะ =_=" อย่าสั่นดิวะ ตัวฉัน

 

"โอเค เตรียมตัวให้พร้อมนะ"

"?" ฉันทำหน้า งง 

 

"อาทิตย์หน้าพ่อกับแม่จะกลับมาไทย"

"จริงเหรอออออ? O_O"  

 

"ใช่ เราจะมีงานเลี้ยงดินเนอร์กันในคืนวันศุกร์ เรื่องแขกในงานพ่อกับแม่ส่งคำเชิญเรียบร้อย ทุกอย่างมีคนดำเนินการหมดแล้ว ที่เหลือก็แค่ให้เราเตรียมตัวซะ จะได้ดูดีในคืนวันงาน" 

 

เห้ยยย >_< ดีใจเป็นบ้า คิดถึงพ่อกับแม่ที่สุดเลย ไม่ได้เห็นหน้าท่านมาหลายเดือนแล้ว T^T จะมีงานเลี้ยงอีกด้วย ฉันจะต้องเตรียมตัวแล้ว 

 

"เออนี่ เรื่องชุดไม่ต้องห่วง พ่อกับแม่จัดเตรียมไว้ให้เราแล้ว เขาจะส่งมาให้เห็นเขาว่ายังงั้นอะนะ" 

 

หว๋าาๆ ชุด >_< ป๊ากับม๊าต้องเลือกชุดที่น่ารักๆเหมาะกับเราแน่ๆเลย อดทนรอไม่ไหวแล้ว อยากเห็นพ่อกับแม่ไวๆจังเลย วันนี้วันอาทิตย์ อีกตั้งสี่วันแหนะกว่าจะถึงวันงาน แล้วพ่อกับแม่ละ

 

"แล้วพ่อกับแม่จะกลับมาวันไหน" ฉันรีบถามซันโดยด่วน 

 

"เขาบอกว่าเจอกันในงานทีเดียวเลย"  

ง่ะ

 

"แล้วก็จะมาอยู่ไทยสักสองสามวันก็บินกลับไปเมกา ไปดำเนินธุระกิจต่อ" 

เอ๋ ทำไมละ?? ไปไวมาไวจัง พวกท่านคงยุ่งมากจริงๆ Y_Y

"แต่เขากลับมาเพื่อเรานะ พ่อกับแม่ก็คิดถึงเราเหมือนกัน"

 

 

 

 

 

ดูเหมือนซันจะเห็นสีหน้าที่เศร้าสร้อยของฉัน

เลยพูดปลอบใจพร้อมกับยิ้มให้อย่างอ่อนโยน 

 

"อื้อ เซียร์เข้าใจว่าป๊ากับม๊าคงยุ่งมาก" ฉันพูดพร้อมกับก้มหน้า 

 

"อย่าไปคิดมากดิ่ เรามาดินเนอร์ด้วยการดูหนังกันดีกว่า ^^"

 

ซันเอาแขนมาพาดบ่าฉันแล้วโยกไปโยกมา ไม่เป็นไรยังมีซันคอยเป็นเพื่อน แค่นี้ก็มีความสุขแล้วตามประสาพี่น้อง ฉันยิ้มให้ซันบางๆ จากนั้นเราก็ดูหนังที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของฉันและซันที่ดังลั่นบ้าน ตลอดของเย็นวันนั้น