จอมซาดิส(คิด)มีรัก

     วันนี้เป็นวันที่อากาศดีจัง ฉันลืมตาตื่นขึ้น แล้วบิดขี้เกียจไปมา อยากนอนต่อเหะ -.- แต่ไม่ได้ละ นอนแค่นี้ยังบวมเลย =_=' ว่าแต่อีนังพี่ชายฉันมันฟื้นหรือยังเหอะ ต้องเดินไปปลุกทุกวันไป เฮ้อออ

ฉันเดินมาถึงหน้าห้องของซันลืมบอกไป ว่าห้องของฉันอยู่ตรงข้ามกับซันพอดีเลย เปิดประตูมาก็จ๊ะเอ๋เลยทันที พ่อแม่จัดให้เราอยู่แบบนี้ จะได้ช่วยเหลือกันได้อย่างทันถ้วงที เผื่อมีใครเป็นอะไรอะนะ ในขณะที่ฉันกำลังจะยกมือเคาะประตูนั้น

 

แอ๊ดดดด ด ด ด  โอ๊ะฟื้นแล้วฟื้นไวกว่าปกติเหะ ^.^

 

ซันเปิดประตูออกมาแล้วก็ยืนจ้องหน้า วันนี้ซันมาแปลก ทำไมดวงตาแข็งกร้าวแบบนั้น หัวก็ยุ่ง ทำหน้าเหมือนไปฟัดใครมา คงจะนอนละเมออีกแล้วดิ เมื่อก่อนแอบได้ยินซันนอนละเมอดังมาก

 

แบบประมานว่า (โอ้วว วว วว  ซี๊ดด อาาาา มันเสียว**!#xxx) 

 

เหอะๆ =_=' เป็นพี่ชายที่ตลกดีนะ 

 

"เซียร์ น้องพี่"

"ห้ะ?" 

 

"เมื่อวานนี้ ใครเหรอ? "

เรื่องเมื่อวาน O_O 

 

"มันคือใครเหรอ?" ซันยังคงถามด้วยสีหน้าเรียบเฉยดังเดิม ซันอย่าบอกนะว่าโกรธ -*-

"บอกได้แค่ว่า ไม่รู้จักมันเลย จริงๆนะ >_<" ฉันปฎิเสธพร้อมส่ายหน้าไปมา

 

"ถ้าเซียร์ไม่ห้ามพี่ก่อน คงได้มีศึกยุทธหัตถี" 

-O- ศึกยุทธหัตถี อย่าบอกนะ พี่ชายเซียร์จะเอาช้างไปชนเขา เซียร์ไม่อยากบอกพ่อแม่เลย ว่าซันเอาช้างไปชนกับช้างคนอื่น 

 

"เค้าว่าซันอย่าทำเลย นะๆๆๆ" 

"ได้ดิ่ ถ้ามันไม่กวนตีนพี่อีก" เฮ้ออออ ภาวนาอย่าให้อีตามิกซ์ห่าเหวไรนั่น ไปกวนตีนซันได้เชียวไม่งั้นนาย ได้ชนช้างกับพี่ชายฉันแน่ -_-

 

"เค้าจะออกไปข้างนอกนะ นัดเพื่อนไว้" 

วันนี้มีนัดกับคุณเพื่อน นานๆจะได้ไปเที่ยวกัน คิดถึงเพื่อนแทบแย่ อยู่แต่กับซัน ฉันชอบปวดหัวอ่ะเพราะวีรกรรมซันมีเยอะมาก ไม่ขอเล่า เดี๋ยววีรกรรมเหล่านั้นก็โผล่มาเอง -*-

 

"เพื่อนผู้หญิง/ผู้ชาย?" ซันขมวดคิ้วหลิ่วตา ถามฉัน 

"ผู้หญิงสิ เค้าไม่เคยมีเพื่อนผู้ชาย" ฉันตอบ

 

"แน่ละสิ วันไหนถ้าเห็นเซียร์เดินกับผู้ชาย วันนั้นพี่จะเชื่อว่านั่นอ่ะ ผัวเซียร์ -.-" 

"ซันนนนนนนนนนน =[]= " 

 

"พีไม่ยอมให้เซียร์ มีใครนอกจากพี่หรอก -3-"   แล้วซันก็ทำปากจู๋ใส่ น่ารักตาย ฉันอายุ20แล้ว ยังจะหวงน้องสาวแบบฉันอีก ซันอายุ 23 ตัวสูงถึง 184 ยังเอาแต่ใจแบบเด็กๆอยู่เลย -*-

 

"งั้น เค้าไปก่อนนะ เดี๋ยวกลับเมื่อไหร่เค้าจะโทรบอก =_="  พูดเสร็จฉันก็หันหลังจะเดินลงไปชั้นล่าง แต่ซันคว้ามือไว้ก่อน

 

หมับบ!

"หืออ?" ในขณะที่ฉันเผลอร้อง หือ

 

จุ้บบบ! <3

=////=  ปะ แป๊ดดดดดดดดดดด

ซันก้มหน้าลงมาจุ๊บริมฝีปากฉันเร็วๆหนึ่งที

 

"ให้พร แบบเมื่อก่อนไง ไปดีๆกลับไวๆนะ -3-"  

ไปดีดี กลับไวไว เอ๊ะยังไง ทำไมงง

 ลืมบอกเลยแต่ไหนแต่ไร ซันชอบจุ๊บฉัน จุ๊บแบบพี่แบบน้อง แต่ฉันก็ไม่ชินอยู่ดี คงเพราะเพิ่งเจอกันตอนเราโตแล้วทั้งคู่ แต่ฉันก็ไม่เคยคิดว่าซันเป็นคนนอกเลย ซันเป็นพี่ชายที่ดีมากๆของฉัน ถึงแม้ซันจะ วิปริตไปหน่อย 

ฉันพยักหน้าแทนคำตอบแล้วขอตัวออกมา เดินมาถึงชั้นล่างฉันก้มลงใส่รองเท้าผ้าใบ จากนั้นก็เปิดประตูบ้านออกไป 

 

ตื๊ดๆๆ ๆ ฉันหยิบไอโฟนขึ้นมา แล้วกดเปิดอ่านไลน์ .

 

(แซนด้า) : อยู่ไหนนน ><

(เซียร์)   :  ฉันกำลังจะเดินไป แกอยู่ไหนละ แซน --

                                        (อ่านแล้ว)

 

(แซนด้า) : รออยู่ร้านหนังสือนะที่เดิมๆ

(เซียร์) : เออได้ กำลังไป 

                                       (อ่านแล้ว) 

 

พิมเสร็จเก็บไอโฟนใส่ลงกระเป๋าเหมือนเดิม 

 

ตื๊ดๆๆ

 

ใครไลน์มาอีกนะ ฉันหยุดแล้วหยิบไอโฟนขึ้นมาเปิดดู -*-

 

นี่ชื่อไลน์หรือเนี่ย

 

(ซันชายคือยอดชายของทุกคน) : ถึงยัง? อีนู๋ของพี่ -.- 

(เซียร์) : จะถึงแล้ว ถ้าซันไม่กวนเค้าก่อน -*-

่                                       (อ่านแล้ว)

 

(ซันชายคือยอดชายของทุกคน) : ง้อววววว โทษๆ 

(เซียร์) : ไปไม่นานหรอกน่ะ -_-; 

                                        (อ่านแล้ว)

 

(ซันชายคือยอดชายของทุกคน) : อย่าแอบไปมีผัวนะ T^T 

                                        (อ่านแล้ว)

 

 

อืมมมม เยี่ยม สิ้นสุดการสนทนา 

=_=' 

 

 

กรุ๊งกริ๊งงงงง!

ฉันผลักประตูที่มีโมบายดังกรุ๊งกริ๊งๆ เข้าไปในร้านหนังสือแห่งหนึ่งที่ยัยแซนนัดฉันไว้

 

"เซียร์ ^^"

 

       แล้วแซนก็ทักฉันทันทีที่เห็นฉันเดินเข้ามา วันนี้แซนดูแจ่มใสร่าเริง แซนเป็นคนที่น่ารักและแถมอ่อนหวาน ฉันสนิทกับยัยนี่ได้ไงอ่ะเหรอ ตอนเรียนใหม่ๆ มีอีห่าที่ไหนไม่รู้ เดินชนแถมทำน้ำหกใส่ จำได้มันคือยัยผู้หญิงแว่นท่าทางเฉิ่มๆ =_=' จากนั้นแซนก็เข้ามาในเหตุการณ์ พอนางเข้ามา นางก็ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้แล้วยิ้ม ดวงตาสีฟ้าที่สดใส คิ้วสีอ่อน เรือนผมสีคาราเมลหยักเป็นลอนเปรียบเสมือนเจ้าหญิงไม่มีผิด ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ ปากนิดจมูกหน่อย ขาวๆใสๆ ตัวเล็ก เตี้ยกว่าฉันนิดหน่อย ประมาน 166 แต่น่ารักดีเหะ ในวันนั้นมันทำให้เชื่อว่า บนโลกใบนี้นางฟ้ายังมีอยู่จริง ไม่อิงนิยาย -*- จากนั้นเราทั้งสองก็สนิทกัน และนัดเที่ยวกันบ่อยมากขึ้น เรียกว่าเป็นเพื่อนสนิทของฉันคนแรกเลยแหละมั้ง

 

"ไง แซนจะซื้อหนังสือเหรอแก" ฉันถามทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะที่ทางร้านมีไว้บริการลูกค้า 

 

"ใช่ๆ ระว่างรอแซนดูหนังสือ เซียร์ก็หาหนังสือดูไปก่อนละกัน"  จากนั้นยัยตุ๊กตาบาร์บี้ก็ลุก แล้วเดินผลุบหายเข้าไปในล๊อคหนังสือ โซน นิยายรักอีโรติก จิ๊! นังบ้าอีโรติก -*-

 

ไม่รอช้าฉันก็ลุกไปดูหนังสือบ้างดีกว่านั่งเฉยๆ มันเปื่อย แล้วฉันก็เดินเข้ามาใน โซน จิตวิทยา ฉันค่อนข้างจะชอบแนวนี้มากกว่า 

 

ตึ่ก ตึ่ก ตึ่ก

เสียงฝีเท้าของใครสักคนกำลังเดินตรงเข้ามาเรื่อยๆ โดยที่ฉันไม่ทันเอะใจ 

 

ฟู่วววววววว วว  

"ว๊ากกกกกกกกก -[]-" จู่ๆมันก็ก้มลงมาเป่าหูของฉันด้วยหน้าตาที่เรียบเฉย

เรียบเฉยเหรอ ??

 

เอ๊ะ! อะ เด๊ะะะะ O_O

 

"นายยยยยยยยยยย"  อีกแล้ว =[]= 

"บูววววววว -.-" หมอนั่นทำหน้ากวนๆ แล้วใช้มือเสยผม แล้วหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ ทำไมมันหล่อจังวะ T^T  วันนี้ he มาในลุคเซอร์ๆ กางยีนขายาวเซอร์ๆ ใส่คอนเวิร์สดำ เสื้อยืดธรรมดา ใส่แว่นทำมาแอ๊บสายตาสั้น ไม่หล่อหรอก ไ่ม่หล่อซักนิด ไม่หล่อเลยจริงๆ หัวสมองคิด แต่มือไม้สั่น เอาเล็บจิกหนังสือจนจะพรุนแล้วคุณแม่ขาาา

 

"แฟนไม่มาด้วยเหรอ"  หมอนั่นถามแล้วยิ้มโชว์เขี้ยว อ่าาา หล่อมากก คุณแม่ขาา =.,= 

 

"ซันไม่ใช่แฟนฉัน -*- " ฉันแก้ข่าวทันที ที่หมอนี่กำลังเข้าใจผิดอย่าง ร้ายแรง

"บูวววววววววว"  หมอนั่นได้ยิน ก็ทำเสียงกวนตีนอีกรอบ 

 

"น่ารำคาญจริงๆ"  พอพูดจบฉันก็เดินหนีออกมา แต่สิ่งที่ฉันคิดมันไม่ใช่ดังใจ 

หมับบบบ 

ตึงงง!!! 

O_O

 

อีตามิกซ์ใช้กำลังที่มีอยู่กระชากข้อมืออันน้อยนิดของฉัน แล้วดึงกลับมา ส่งผลให้ฉันเซกลับมา จนหลังชนกำแพงชั้นหนังสือดัง ตึงง! โชคดีที่ร้านค้อนข้างกว้างและสงบและมีมุมลับอยู่เยอะ จึงไม่เป็นจุดเด่นหรือจุดสนใจอะไร โชคร้ายคือ ตูเจ็บบบบ TT  ได้ยิน ม้ายยยยยย

 

"^^" 

มันยิ้ม =_=' ยิ้มบ้าอะไรวะ ฉันทำหน้าบึ้งใส่ และพยายามสะบัดให้หลุดจากพันธนาการ 

 

"ปล่อยย" ฉันเริ่มมีน้ำโหเล็กน้อย 

 

"ชื่ออะไร?" อยู่ๆอีตามิกซ์ก็ถามชื่อฉัน 

 

"ทำไมต้องบอกล่ะ ดูหน้าฉันด้วยว่าฉันอยากรู้จักนายไหม" เอาสิ่ ฉันจะกวนตีนให้ถึงที่สุดเลย

 

"ก็ได้ งั้นขอนี่แทน" แล้วหมอนั่นก็ชูไอโฟนสีขาวขึ้นมา อะไรอ่ะ?  มันคือ ?

ทำไมเครื่องมันคุ้นจัง เคสสีฟ้าลายนกฮูกนั่นมันของฉันหรือเปล่า ไม่รอช้าฉันพยายามเอามือแตะๆกระเป๋ากางเกงกระเป๋าเสื้อ

 

อะเด๊ะ!! หายยยยยยยยย O_O

 

"เอาคืนมานะ!! =[]="  ฉันร้องหวี๊ดขึ้นมา  แต่หมอนั่นกลับยิ้มอย่างมีความสุข 

 

"อย่าเอาของฉันไปขายเลยนะะะะ T^T"  ฉันกำลังอ้อนวอน 

 

"ไปแล้ววว บ๊ายยย บายยยย " หมอนั่นโบกมือลา goodbye จากนั้นใส่เกียรหมาวิ่งออกจากร้านไป โดยไม่สนว่าฉันจะเป็นหรือจะตายยังไง และกำลังคุกเข่าร่ำไห้กับพื้นพสุธา ไอโฟนนนนน

ของฉันนนนน T^T ลาก่อนข้อมูลที่แสนสำคัญของฉัน ลาก่อนความลับที่เปิดเผยไม่ได้

อะเด๊ะ!! ความลับ O_O

 

แย่แล้วววว  หมอนั่นต้องเสือกดูข้อมูลของฉันแน่ๆ

โชคดี : คือไอโฟนส่วนมากไม่ใช่เจ้าของปลดล๊อคไม่ได้จ้าา ^^

 

 

แต่โชคร้าย : คือ ตูไม่ได้ตั้งรหัสล๊อคแต่อย่างใดไว้ TT งื้อออออออออ